Vliegende partytent
Wf/fy
Gevaar(te)
op Kreta
i
ft
Vol gas omhoog
Poolse klapzoenen
Een slijmerige
vriend
Vliegende partytenten, op hol geslagen caravans, noodweer
op de camping... Op vakantie gaat er wel eens iets mis.
Soms is dat om te lachen, soms om te huilen. Acht collega's
over een vakantiemoment dat ze niet snel zullen vergeten.
Aha 6
ALLÉS
VLIEGT, BEHALVE
PE VUEGERf
7 Aha
Vakantieverhalen
om nooit te vergeten
'Tja, wat ging er eigenlijk niet mis
vorig jaar op de kindercamping in
Hoeve (NL). Na twee dagen hadden
we al ruzie met de buurman, die
stiekem water tapte van ons aftap-
punt. Toen ik daar iets van zei was
de sfeer verziekt. Ook het weer zat
niet echt mee. Zo hing onze partytent
ineens vier meter hoog in een boom,
na een enorme windvlaag. Gelukkig
schoot iedereen te hulp, behalve onze
buurman. Hij was van mening dat
de vliegende partytent schade had
veroorzaakt aan zijn auto. Of ik even
een schadeformulier wilde invullen.
Op de laatste dag moesten we de
caravan inpakken, terwijl het hoosde.
In alle drukte vergat ik de krik, maar
daar kwamen we pas thuis in Berkel
en Rodenrijs achter. Mijn collega's
vonden het al vreemd: "Jij, kamperen?!"
Toch wil ik volgend jaar een nieuwe
poging wagen.'
Peter van Malssen (34),
Supermarktmanager,
AH 1605 Pijnacker
'Het was op Kreta. Samen met een
vriend wilde ik een scootertje huren.
"Doe maar de zwaarste", zeiden we
tegen de verhuurder. "Dan kunnen
we er mooi samen op." We schrokken
wel toen we het gevaarte zagen, maar
dachten: het zal wel oké zijn. Na wat
papierwerk konden we op weg. Lekker
toeren. Maar wat ging hij hard! Wat
was hij groot! En wat stuurde hij
moeilijk! Soms moesten we drie of vier
keer steken om een bocht te nemen.
Maakt niet uit, we hadden lekker
gereden en waren heerlijk uitgewaaid.
's Avonds in de hotelkamer belden we
naar het thuisfront. "Wat voor een
scootertje was dat dan?", wilden ze
gelijk weten. "Nou, iets met 120 cc...",
zeiden wij. Even was het stil aan de
andere kant van de lijn, toen barstte
het los: of we helemaal gek waren
geworden. "Dat is geen scooter, maar
een motor!"'
Marike Teunissen (33),
Teamleider Verkoopafhandeling,
AH 1475 Son en Breugel
'In 2002 gingen we voor het eerst
met de caravan op vakantie. Naar
Castellana in Zuid-Frankrijk, via de
Route Napoléon. Een prachtige route!
Al hebben mijn vrouw en de kinderen
er niets van gezien. Die zaten met hun
handen voor de ogen van schrik. Smalle
weggetjes langs gapende afgronden;
niet echt ideaal voor een caravanDe
vakantie was top, maar eindigde bijna
alsnog in een drama! Op de dag van
vertrek moesten we een heel steile weg
oprijden, voordat ik bij de receptie kon
parkeren. We stapten uit. Even plassen
en dan terug naar Nederland. Totdat
mijn zoon ineens riep: "Pa, de caravan!"
Ik rende naar de auto, dook erin, kreeg
de sleutel in het contact en gaf vol gas.
Net voor een steile afdaling richting
kampeerveld, kregen de banden grip.
De jaren daarna ging er op vakanties
heus nog wel eens iets mis, maar de
handrem ben ik nooit meer vergeten.'
Jan van Middelkoop (54),
Kwaliteitsmedewerker,
AH 1286 Hardinxveld-Giessendam
'Tijdens een wandeling door Gdansk
stopten mijn vrouw Loes en ik bij een
heel mooi huisje. Typisch Pools: groen
geverfd, een houten balkonnetje, bloem
bakken vol kleurige bloemen. Toen
ik foto's aan het maken was, stond er
een oudere vrouw op het balkon. Zij
hoorde ons Nederlands praten en riep
in gebroken Duits "kom maar naar
boven!" Leuk, dacht ik, ik mag in huis
ook wat plaatjes schieten. Eenmaal
binnen, begon die mevrouw ons uit-
bundig te zoenen. Haar zoon omhelsde
ons. We moesten gaan zitten; er stond
koffie klaar en allerlei lekkers. Wat
een gastvrij volk!, dachten wij nog.
Totdat er werd aangebeld... Voor de
deur stond een Nederlands echtpaar,
Kennissen van de Poolse vrouw, die
ze vandaag weer zou zien, voor het
eerst na 20 jaar...'
Ide van der Geest (63),
AH Business Services Stores,
Hoofdkantoor Zaandam
'Veertien jaar jong was ik en net als
elk jaar gingen we met de hele familie
kamperen in Zuid-Frankrijk. Op een
avond zat ik met mijn zeven broertjes
en zusjes en mijn ouders voor de
grote tent toen ineens een van mijn
broertjes kwam aangerend. Hij huilde
en was helemaal in paniek. "Een
slak!!!" riep hij en hij spuugde. Het
was heel zielig, maar tegelijk ook heel
komisch, dus wij moesten vreselijk
lachen. Vooral toen bleek wat er aan
de hand was: een naaktslak was in
zijn beugeldoosje gekropen. Mijn
broertje had zijn beugel gepakt, in
zijn mond gedaan en tegelijkertijd
dus ook dat slijmerige beest. Echt
smerig! Mijn moeder was kwaad dat
wij zo moesten lachen. Voor straf
kregen we die avond geen chips;
dat weet ik nog goed
Marieke Dwars (22),
Teamleider Verkoopklaar,
AH 1131 Schagen
