in Afrika Jt'V
dubbelleven
Anneke
Al 50 jaar voert Vastenaktie-campagne
voor kleinschalige, duurzame ontwikkelings
initiatieven. AH'er Anneke Donkers, die
zich al jaren als vrijwilliger voor de organisatie
inzet, vertrok in november 2009 naar Afrika
om met eigen ogen te zien hoe de hulp daar
wordt ingezet.
Aha 16
Ging je alleen op pad?
'Nee. Met een groep van 17 mensen vertrok
ken we naar Afrika: vrijwilligers, nonnen,
een journalist, fotograaf en filmploeg. Overal
waar we kwamen stonden we in het mid
delpunt van de belangstelling. In dorpen, bij
de kerkdienst en bij de lemen hutjes werden
we met uitbundige zang en dans ontvangen.
Er werd goed voor ons gezorgd. Zo stond ons
eten klaar in nette klaslokalen.'
Wat een bijzondere reis!
'Absoluut! In het kader van het 50-jarig
jubileum wilde de organisatie iets extra's doen
voor vrijwilligers. Mijn wens was om te zien
hoe ontwikkelingshulp ter plaatse, in dit geval
Malawi, wordt ingezet. En op welke manier
mij dit zou inspireren als ik het van dichtbij
zou ervaren.'
ter dat we hetzelfde doen: veel tijd besteden
aan vrijwilligerswerk om iets te kunnen be
tekenen voor anderen. Steeds meer mensen
voegden zich bij ons onder de mangoboom.
Om te luisteren, om mee te praten. Een mooi
moment.'
Hoe ging het terug in Nederland?
'Ik moest vooral omschakelen toen ik weer
boodschappen deed. In Malawi heb ik één su
permarkt gezien, andere producten vind je bij
de stalletjes langs de weg. Bij Albert Heijn is
het aanbod zo overweldigend dat ik niet meer
wist wat ik moest kopen.'
Doel bereikt?
Was dat niet moeilijk? Zij arm en jullie
lekker eten?|
Waar praatten jullie over?
Wat: Pensioenfondsmedewerker,
Hoofdkantoor Zaandam
Waar: www.vastenaktie.nl
'Ik wil de verhalen delen van de mensen
die ik daar ontmoet heb. In Malawi heb ik
souvenirs gekocht, verschillende sieraden. Als
ik presentaties geef neem ik een grabbelton
mee. Dit levert geld op, maar belangrijker
nog: bewustzijn. De souvenirs dragen
een verhaal bij zich dat op deze manier
doorverteld wordt.'
'Het eten werd meegenomen door onze
organisatie. Ook voor de bewoners was dit
een feestmaal. Het volksvoedsel van Malawi
is nsima (maïspap). Nu aten ze ook geiten
vlees en rijst! Die blijheid was mooi om te
zien en tegelijkertijd confronterend. Ik zie
nu waarom het voor hen zo moeilijk is om
aan langetermijnplannen te werken. Ze zijn
dagelijks bezig met overleven!'
'Met een van de Malawische vrijwilligers van
een weesopvangproject heb ik een tijdlang
onder een mangoboom gekletst. Veel inwo
ners spreken goed Engels omdat het een oude
Engelse kolonie is. Al snel kwamen we erach-
