Een geweldig team,
een geweldig carnaval
I
I
I
Het alledaagse betaalbaar, het bijzondere bereikbaar
i
i
I
En privé...
1
Op zijn werk...
i
9 Aha
Kees Vlug (48) is niet alleen teamleider in het DC in Geldermalsen, in
zijn woonplaats zit hij ook nog in de Raad van Elf, waarmee hij het hele
lokale carnaval organiseert. Leiding geven, organiseren en team-
builden zitten hem in het bloed. En een aangeboren enthousiasme
voor de dingen die hij aanpakt. Zo maakt hij het bijzondere bereikbaar.
‘Er ontstaat een enorme saamhorigheid'
'Iedereen helpt, coacht en steunt elkaar'
X' I
Carnaval in Kees’ dorp begint op zaterdag
avond met een mis in de kerk en eindigt drie
dagen later om twaalf uur ’s nachts in het
dorpshuis. In de tussentijd passeren tal van
artiesten de revue en is er onder andere een
speciaal jeugdcarnaval, een optocht en een
bezoek aan een nabijgelegen dorp.
gebeuren moet.” Uiteindelijk probeert Kees
zichzelf overbodig te maken. “Dan heb ik het
gevoel dat ik het goed doe. Na een paar jaar
zit mijn taak er ook op. Het team loopt, tijd
voor een ander team.”
Organisators van het carnaval zijn alle leden,
zeventien in totaal, van de Raad van Elf. Kees:
“Iedereen heeft zijn eigen taak, zit in allerlei
commissies. Zo maak ik deel uit van de optre
dencommissie, de artiestencommissie, de
kindermiddagcommissie en de dinsdagcom-
missie. Dat is veel werk. De optredencommis
sie bijvoorbeeld verzorgt de twee feestavon
den waarop we een nieuwe prins kiezen en
veel mensen uit het dorp optreden. Daarvoor
moet van alles geregeld worden: van het
geluid en licht tot en met officiële zaken als
onderscheidingen uitreiken.” Het organiseren
van het carnaval gebeurt aan de hand van een
aantal stappenplannen, maar is en blijft een
klus op zich. “Er gaat heel veel tijd in zitten. Je
moet dus ook je gezin achter je hebben staan,
want je bent vaak weg.” De gezelligheid is een
van Kees’ drijfveren. “Als Raad van Elf werken
we al een flink aantal jaren samen, daardoor is
een enorme saamhorigheid ontstaan. Het
klikt onderling, het is een vriendenclub.”
Soms steken het leiderschap en het teambuil-
den de kop op. “Als vrienden ben je geneigd
om alleen maar leuke dingen met elkaar te
doen en elkaar niet de waarheid te zeggen. Ik
probeer erin te brengen dat je elkaar af en toe
wel de waarheid moet vertellen, juist als je
vrienden wilt blijven.” Na maanden van voor
bereiding en drie dagen feesten, is het carna
val achter de rug. “Als alles dan gegaan is zoals
we wilden, ja, dan komt de ontlading. En ben
je natuurlijk ook trots, omdat je met je team
een prachtig resultaat hebt neergezet.”
Kees is al zeventien jaar teamleider. Elke paar
jaar van een ander team. Sinds driekwart jaar
heeft hij weer een nieuwe groep mensen
onder zich. Zijn werkwijze is niet alledaags.
“De eerste maand zie je ze ook denken: wat
moet die kerel nou? Maar als ze eenmaal
snappen welke kant ik op wil, beginnen ze te
veranderen”, vertelt hij. Samenwerken, ver
trouwen, respect en bezieling zijn de waarden
waar Kees bij elke team aan bouwt. “Steeds
voordat ik met een groep begin, krijg ik daar
het een en ander over te horen, zo van: dit zijn
^terke kanten, dit de mindere, dit zijn de kan-
^ren en dit de mogelijke valkuilen. Vervolgens
wordt er verwacht dat ik er meteen tegenaan
ga, maar ik kijk altijd eerst zelf nog een tijdje
hoe het team in elkaar zit: wie zijn de leiders,
wie nemen verantwoordelijkheid, wie zijn
zelfstandig, en wie niet, hoe wordt er op
elkaar gereageerd, en wat zijn de patronen?
Aan de hand daarvan ga ik uiteindelijk pas
echt aan de slag. Ik wil dat iedereen elkaar
helpt, coacht en steunt. Positief en eerlijk zijn,
maar zeker ook eisend, is de sleutel tot suc
ces.” Kees is weliswaar degene die alle functies
invult, maar voor hem is het eigenlijk niet
belangrijk wie wat doet. “Vroeger deden ze de
hele dag hetzelfde, en als ze bijvoorbeeld last
van hun rug kregen, kwamen ze bij mij voor
ander werk. Nu mogen ze zelf met collega’s
^^ilen. Mij maakt het niet uit, mits aan het
eind van de dag maar gebeurd is wat er
s
