DUBBELLEVEN
ia|g
fer.
A
A
I
i
I;
Aha
'Gewoon een wandelaar voelde ik mij toen de deur achter
mij in het slot viel. Na 2400 kilometer te hebben ge
wandeld in de sneeuw, striemende regen en brandende
zon, zeg ik tegen iedereen: Durf je droom te dromen?
F®
4
■'Wit”
'S
t
■^38»
Wat houdt dat in, een pelgrimstocht lopen?
En een zegening ontvangen?
Spierpijn, regen en blaren?
Ben je wel wijs?
Nergens de weg kwijtgeraakt?
Wat heeft deze reis je gebracht?
'i
Joep van Leeuwen, wandelaar VUT sinds: 2006
Functie: o.a verkoper bediening AH 1540 Rotterdam
5
i
I
‘Een bedevaart geeft
recht op strafvermindering in het vagevuur; je boetedoening
voor het begaan van aardse zonden. Santiago de Compostela is
een katholiek bedevaartsoord waar volgens de legende Sint
Jacobus begraven ligt. Bij aankomst wordt je gevraagd naar de
motivatie van je voettocht. Vaak is die religieus, in mijn geval
spiritueel.’
‘Het Pieterpad had ik al gelopen; 500 kilometer van Pieterburc^
in Groningen naar de Sint Pietersberg in Maastricht. Nu was het
tijd voor een grotere uitdaging.’
V
‘Wel een Compostela. Iedere pel-
grim die de laatste 100 kilometer naar Compostela heeft afge
legd ontvangt dit pelgrimsdiploma. Alleen puur wandelliefheb-
bers niet.’
^Afscheid nemen van familie, mijn
dochter was net bevallen van een dochter, en het loskomen van
gewoonten was moeilijk. En het sneeuwde in België en regende
flink in Frankrijk, dat viel ook niet mee. De 2e dag liep ik 44 kil^j
meter met een rugzak van 19 kilo. Je wil voor het donker binner
zijn, versneld je pas en loopt jezelf voorbij. Al snel kwamen de
blaren. Uiteindelijk liep ik zo’n 31 kilometer per dag, 78 dagen
lang.’
‘Dat heb ik me onderweg vaak afgevraagd.
Ik had vooraf sterk het gevoel dat ik het niet zou halen tot San
tiago. Al lopende werd het: “Ik kijk wel hoever ik kom.” Eenmaal
in de Pyreneeën ontmoette ik pelgrims van over de hele wereld.
Toen wist ik het zeker: Ik ga het halen!’
Er zijn genoeg kaarten voorhan
den en de weg was deels met gele pijlen aangegeven. De GR
654 is bijvoorbeeld een prachtige Franse wandelroute.’
‘Ik ben rustiger en beschou-
wender geworden. In hartje Rotterdam stond je in een stadswe
reld van criminaliteit, hardheid en snelheid. Nu liep ik op het
Franse platteland, alleen met mijn rugzak. Alleen met de ele
menten. Ik kan het iedereen aanraden.’
,’V
'••t.
rT
