en die
‘Sr waren steeds
andere dl
myn tijd opslurpt
Tamme Tams
Na 34 jaareinde
lijk afgestudeerd
f
A
f
MEER SUCCESVERHALEN
In de vorige Aha vroegen we lezers
om hun successen met ons te
delen. We maakten een selectie:
F
'i
JEROEN STUUT, kassamedewerker AH 1280 Delfzijl: ‘In juni ben ik bij de Neder-
r d
Ml A
Hf
r
*De eregalerij
'*<95
Albert Heijn blijven werken. Als verkoper
(‘ik had geen ambities bij Albert Heijn want
ik wilde psycholoog worden’), en altijd part
time. ‘Vooral in het begin had dat te maken
met colleges. Later dacht ik steeds: ik moet
toch tijd vrijhouden om te studeren. Ook al
deed ik dat uiteindelijk niet. En parttime was
voldoende: tot voor kort had ik een huur van
nog geen honderd euro per maand!’
Tamme wil graag bij een werkgever als
psycholoog aan de slag. Naast zijn werk bij
Albert Heijn, want ‘eerst maar kijken of die
nieuwe baan bevalt. Bovendien heb ik bij
Albert Heijn een pensioenopbouw van
27 jaar, dat gooi ik niet zomaar weg.’ Na
zijn pensionering hoopt Tamme als zelf
standig psycholoog verder te gaan. ‘Ik wil
zeker tot mijn tachtigste blijven werken.
Fysiek en geestelijk voel ik me fit, dus wat
houdt me tegen?’
In de kantine van AH 1594 in Amsterdam
hangt een knipsel uit Het Parool. Een interview
met collega Tamme Tams (54). Tamme is twee
dagen per week verkoper op de zuivelafdeling,
en staat nu ook te boek als langst studerende
student van Nederland. Na 34 jaar haalde hij
onlangs zijn bul voor een studie psychologie
aan de Vrije Universiteit Amsterdam. Waarom
die studie zo lang geduurd heeft? Tamme: ‘Ik
was met van alles en nog wat bezig. Ik had een
archief van een paar miljoen knipsels, verza
melde boeken, deed aan muziek en sport, zat
in de redactie van een tijdschrift over fantasie,
sciencefiction en horror.Dat slurpte mijn
tijd op. En vanaf 1979 werkte ik ook nog een
paar dagen bij Albert Heijn: ik was mijn stu
diebeurs kwijtgeraakt, maar er moest natuur
lijk wel brood op de plank komen.’
Tamme begon zijn studie in 1971, in 1981 was
zijn doctoraalscriptie klaar. Wat restte waren
wat tentamens en twee te schrijven artikelen.
Ondertussen betaalde hij gewoon collegegeld
en had hij ook elk jaar een evaluatiegesprek
met een studiebegeleider. ‘Soms moest ik dan
mijn kennis updaten, en ook wel dingen
opnieuw doen omdat de stof anders was
geworden. Daar baalde ik enorm van.’ In 1999
besloot Tamme weer colleges te gaan lopen.
‘Dat maakte het studeren makkelijker. Ten eer
ste waren er de collegedictaten, ten tweede kon
ik dingen uitwisselen met medestudenten.
Ook al waren die inmiddels een stuk jonger
dan ik.’
In 2001, schat hij nu in, had Tamme klaar kun
nen zijn, maar toen kwamen er andere dingen
op zijn pad. Zo overleden zijn vrouw en zijn
moeder en alsof dat nog niet genoeg was, werd
hij slachtoffer van zinloos geweld. Maar in sep
tember van dit jaar was het zover: de bul was
een feit. Al die tijd is Tamme met plezier bij
