TOJllhW
Eetrituelen
I
yi
w
I-
15 Aha
k
Wineke ‘Je maakt wat mee in de Jodenbree!’ de Boer
(AH 1567, Amsterdam)
i
l
V
1
ho
1
John Huf
L
John: ‘Het is zaak om de kwaliteit van de communicatie te bewaken.
Dat ben je als werkgever gewoon verplicht aan je personeel.’
Drs. Wineke de Boer
studeerde
Publicistiek en
Frans aan de
Universiteit van
Amsterdam. Naast
haar werkzaamhe
den bij Albert Heijn
werkt ze als free
lance journaliste
voor onder andere
de Volkskrant.
.-Kg
\f
1
Samen eten met mijn collega is een vast ritueel. Onder ons motto
‘een winnend team moet je niet wisselen’, bestel ik elke week
Chinees. Albert Heijn vergoedt de avondmaaltijd: je mag eten en
drinken wat je wilt, zolang het maar geen snoep, bier of chips is.
Aan tafel in de kantine kan werkelijk alles besproken worden. Er
schuift iemand aan die je kunt vragen naar zijn vorderingen in
de fitnesszaal, een studiereis naar Suriname of over de verkiezin
gen in Frankrijk. Vaak gaat het echter over de maaltijd zelf: wie
eet wat en hoe smaakt dat? Heb je eten laten brengen van één van
de ontelbare bezorgrestaurants hier of eet je iets uit de winkel,
waar de keus zo mogelijk nog groter is?
Het grappige is, dat iedereen zo zijn vaste eetritueel blijkt te heb
ben. De één zweert bij een diepvriespizza margarita en drinkt er
chocomel bij, de ander pakt elke week
maar weer z’n stokbroodje met eiersala-
de. Er worden ook wel ideeën uitgewis
seld. Wat op een ander bord ligt, ziet er
toch ook wel smakelijk uit. Dan probeer
je eens een quiche of een ‘koken sto
men’. Vreemd genoeg kies je een week
later toch weer voor je oude recept.
Mijn ‘Chinese ritueel’ is zelfs zo sterk dat
ik me tamelijk onthand voel wanneer
mijn collega er een keer niet is. Wat nu?
Soms vind ik iemand anders om tjap tjoi
mee te eten, en anders... Ach, wat afwis
seling kan geen kwaad.
Wouter: ‘Ik ben nu klaar met mijn stage. Het
’Jpatuurlijk niet de bedoeling dat de afspra
ken weer verwateren. Het scheelt dat ik hier
nog steeds als parttimer werk. Ik merk dat er
bij mijn collega’s echt een kleine verandering is
opgetreden in hoe ze denken over communica
tie. Ik zie bijvoorbeeld dat elk team z’n eigen
mededelingenbord - een van de vernieuwingen die
dankzij mijn stage zijn doorgevoerd - goed in de
gaten houdt en ververst. Ook de teamgerichte medede
lingen die we meenieten met de salarisstroken worden
goed ontvangen. Op het algemene communicatiebord
schrijven SM, VM, VS en medewerkers ook mededelingen aan elkaar.
Bijvoorbeeld dat de fulltimers hebben voorgewerkt, zodat de partti
mers de UEFA-cupfmale van Feyenoord konden zien. Via het bord was
iedereen snel op de hoogte, en de stemming zat er bij iedereen meteen
goed in. Vroeger werd zoiets mondeling meegedeeld en kon het voor
komen dat niet iedereen het nieuwtje hoorde. Terwijl zo’n collegiaal
gebaar juist alle aandacht verdient!’
als organisatie
goed te kunnen
functioneren, moet
dat formeel zijn vastgelegd. Dat bete
kent overigens niet dat het informele
contact minder belangrijk is. Als je als
manager feeling houdt met de werkvloer,
kun je veel leren van je medewerkers. Dat
past ook heel goed in het Blauwe gedach
tegoed.'
