PROSPECTOR MALEISIË
Culinaire hoogvliegers
de lucht in
8
Prijswinnaars wedstrijd Meester
ROOD HOOFD
UITZICHT
AHOLD FLITSEN JUNI 1997
vrouwen in de vastgoedwereld,
een goed teken, en een goed ge
voel ook, om te weten dat je er
niet meer alleen voorstaat.'
HOE ZIET EEN NORMALE
WERKDAG ER UIT?
'Wat noem je normaal? De eerst
komende twee jaar ben ik prak
tisch niet op kantoor. Samen
met mijn medewerkers ben ik
constant onderweg. Maar het is
veel minder erg dan het klinkt
hoor. Ik vind het ook wel prettig,
ik voel mij op locatie vaak op
m'n gemak. De meeste van onze
supermarktvestigingen liggen in
de commerciële centra van een
stad. Het is dus niet zo dat we
alleen maar met laarzen aan in
de modder staan of ons een weg
door onbegaanbaar terrein moe
ten banen. Maar in de toekomst
focussen we ook op de kleinere
steden. Dat vereist wel een effi
ciënte planning. Zeker als je
weet dat de dichtstbijzijnde van
die steden zo'n drie uur rijden
van Kuala Lumpur is. Ik pro
beer dan ook om per bezoek
steeds twee of drie vestigingen
in een keer te doen. Ben net te
rug van een trip naar Seremban,
Ipoh en Butterworth.'
WAT IS HET MOOISTE
VAN DIT WERK?
'Teamwork en de afwisseling
van nieuwe mensen op steeds
andere locaties geven mij de
meeste voldoening. Elke vesti
ging is een nieuw avontuur met
ups en downs, zo gaat de span
ning nooit verloren. Naast het
mensenwerk biedt deze functie
mij veel vrijheid om op een cre
atieve manier op zoek te gaan
naar nieuwe mogelijkheden in
het vastgoed.'
IS ER DAN NIETS WAT JE
TEGENSTAAT?
'Het lezen van contracten vind
ik vreselijk, maar echt, verder
zou ik niets kunnen bedenken.'
Een vrouw die de touw
tjes in handen heeft in
de wereld van het za
kelijk vastgoed. En dat nog
wel in Azië. De 30-jarige
Regina Loo is in deze echte
mannenwereld een opval
lende uitzondering. Zij
geeft in haar eentje leiding
aan een team van negen
stafleden en speurt voor
Ahold in Maleisië naar
interessante locaties voor
de TOPS- en BI-LO-super-
markten.
HOE BEN |E IN DIT WERK
TERECHTGEKOMEN?
'Eigenlijk is het een logische
stap in mijn carrière geweest.
Ik werkte in Johor Bahru voor
een projectontwikkelaar van
grote winkelcentra. Ik kende de
retail dus al. Mijn taak daar
was het verhuren van winkel
ruimte aan detaillisten. Na vier
jaar van huis te zijn geweest
vond ik het tijd worden om naar
Kuala Lumpur (Maleisië, red.)
terug te keren. In diezelfde pe
riode kwam Ahold met het aan
bod om de vastgoedontwikke
ling te gaan doen. Ik kon mij op
dat moment geen grotere uitda
ging voorstellen.'
VAN WINKELCENTRA NAAR
SUPERMARKTEN, IS DAT NIET
EEN HELE OVERGANG?
'Het ging erg soepel. Omdat ik
lange tijd zelf de pet van ver
huurder op heb gehad, weet ik
natuurlijk wat er bij hen leeft.
Nu de rollen zijn omgedraaid en
ik aan de andere kant van de
tafel zit, doe ik nog dagelijks
mijn voordeel met die kennis. Ik
kan makkelijker inspelen op
hun eisen en wensen en het
geeft me een sterkere uitgangs
positie bij de onderhandelingen.'
MAAR IS VROUW ZIJN BIJ DAT
ONDERHANDELEN GEEN NA
DEEL IN ZO'N ONTZETTENDE
MANNENWERELD?
Helemaal niet, echt niet, vanaf
het begin heb ik me thuis ge
voeld tussen al die mannen.
Waarschijnlijk omdat ik in mijn
vorige werk ook al omringd
werd door mannelijke collega's.
Ze hebben mij direct als een
van hen beschouwd. Mentaal
ben ik trouwens sterker gewor
den. Ik laat me niet zo makke
lijk meer uit het veld slaan. Wie
iets van mij wil, zal me eerst
moeten overtuigen. Gelukkig
zie je in Maleisië steeds meer
De prijs. Daar kwamen de vijf Flitsenlezers voor, toen
ze op 29 mei met hun partners bij vleeswarenfabri-
kant Meester in Wijhe binnenstapten. Zij waren im
mers de winnaars van de receptenwedstrijd 'Bedenk
een snack' (Flitsen maart). De culinaire hoogvliegers
werden met gelijke munt beloond, maar eerst werd er
's ochtends gekokkereld.
Meester is altijd op zoek naar
nieuwe producten, om de klan
ten in de Albert Heijn-winkels
te verleiden. Daarom schreef
Meester in het maartnummer
van Flitsen een wedstrijd uit
om een nieuwe vleeswaren-
snack te bedenken. Immers:
grote kans dat er onder al die
Flitsenlezers culinaire meesters
te vinden zijn. Er werden in de
daaropvolgende weken tiental
len ideeën ingezonden. Recep
ten voor gekruide, gebakken,
gekookte en verpakte balletjes,
hapjes, toefjes en maaltijden.
De jury haalde hieruit de vijf
winnende recepten.
Eerst werden de winnaars aan
het koken gezet onder het mot
to: laat maar eens zien - én
proeven - hoe lekker die snack
is die je hebt bedacht! Alle in
grediënten stonden klaar even
als chefkok Henk Nijhoving en
de medewerkers van het Be
drijfsrestaurant van Meester.
Het resultaat mocht er zijn:
met rode hoofden van het harde
werken - maar ook van de com
plimenten - werden de lekkere
hapjes aan elkaar gepresen
teerd. Janneke Keuning, pro
jectmanager van het Project
team Innovatie en Henk Sterk,
directeur van Meester, beloof
den te bekijken of een of meer
dere snacks door Meester over
genomen kunnen worden.
's Middags ging het gezelschap
het mooie plaatsje aan de IJssel
in en nadat het Overijsselse
landschap goed vanaf de grond
was bekeken, werd het gezel
schap met zachte dwang afge
voerd: naar het vliegveld. Op het
vliegveldje Teuge (bij Apeldoorn)
stond Meester-medewerker - én
piloot - Harold van Rijswijk met
een collega klaar om de win
naars mee te nemen voor een
rondvlucht. 'Maar goed dat ik
dat van te voren niet wist', riep
Fion Huemik van de Pangsit-
hapjes. 'Ik had er dan niet van
geslapen!' Fion was niet de enige
die wat wit zag om de neus,
maar niemand sloeg de vlucht in
de kleine propellormachines af.
Eenmaal weer op de grond ver
zuchtten de culinaire hoogvlie
gers: 'Dat was geweldig.'
NAAM WINNAAR(S)
Sjaak Stokkel, Amstelveen
Fion Huernink
Esther de Leeuwen
Leo Willemsen
Chris van Hoffen en Jobert
en Heieen Bijl
BEDACHTE SNACK
Italiaanse boodschappentasjes
Pangsit hapjes
Hamrolletjes met kruidenroomkaas
Bretonse gehaktballetjes
Fireballs
Chris van Hoffen en Jobert Bijl bereiden hun Fireballs
