GROEI IN BRAZILIË
VOOR AHOLD
Een écht thuis in Schagen
jp IN UNIFORM NAAR SCHOOL
'Met SuperMar erbij,
wordt Bompreco
de derde food retailer
van Brazilië'
BUITENLAND
KOUD
SPRUITEN
BEÏNVLOED
'Zoveel miljarden...
dat moet wel een
goed bedrijf zijn'
Maleisische, stagiaire aan de 'fastfood'-spruiten:
BERICHTEN UIT JAKARTA:
SuperMar heeft in totaal vijftig
winkels: 45 supermarkten, drie
hypermarkten, en twee dis
count-warenhuizen in Salvador.
Salvador is de
hoofdstad van de
provincie Bahia,
dat grenst aan
het marktgebied
van Bomprego.
Met haar vijftig
winkels is Su
perMar markt
leider in de hele provincie. De
omzet van SuperMar in 1996
was ruim 645 miljoen dollar.
Met de winkels van SuperMar
erbij, wordt Bompreco straks in
omzet de derde
food retailer van
Brazilië. Als de
aankoop is be
klonken, brengt
Bompreco waar
schijnlijk een bod
uit op de aande
len van Super-
Mar die dan nog bij anderen uit
staan.
Veel bedenktijd kreeg ze niet; in september 1996 hoorde
Malathi Thiagarajah uit Maleisië voor het eerst over het
JEM-programma en in november was ze al in Europa. Op ini
tiatief van de Europese Unie werken en leren jonge Aziati
sche managers enkele maanden bij bedrijven als Ahold.
Straks bezoeken Europese managers Aziatische bedrijven.
Malathi doet werkervaring op bij Ahold en vond een gast
vrij onderdak bij een AH-gezin in Schagen.
AHOLD FLITSEN MAART 1997
Ahold wordt een stukje groter in Zuid Ameri
ka. Begin maart tekende ons bedrijf een over
eenkomst voor een meerderheidsaandeel in de
Braziliaanse supermarktonderneming Super-
Mar. Ahold had al, sinds november vorig jaar,
50 procent van de aandelen in het Braziliaan
se bedrijf Bompreco. Via deze samenwerking
kon SuperMar worden binnengehaald.
Op 25 november 1996 kwamen
Malathi en nog dertien andere
Aziatische pioniers van het
JEM-programma in Brussel
aan. Allemaal voldoen ze aan
de eisen: 'academische achter
grond' en 'minstens drie jaar
werkervaring'. De andere twee
bedrijven die deelnemen aan
het JEM-programma, Heineken
en Sara Lee D E, kende Malat
hi wel, maar van Ahold had ze
'eerlijk gezegd'
nog nooit ge
hoord. 'Maar
toen ik in de
voorbereidings
periode las
over de vele
miljarden om
zet die Ahold
jaarlijks maakt, dacht ik me
teen: Dat moet wel een goed be
drijf zijn.'
Vanaf 6 januari 1997 werkt ze
op de afdeling Human Resource
Development bij Ahold en dat
bevalt haar prima.
'In de kerstperiode heb ik me
heel eenzaam gevoeld', vertelt
Malathi. 'Ik verbleef toen nog in
de Maastricht School of Ma
nagement en had vreselijk veel
heimwee naar mijn familie.' Nu
woont ze bij Mart de Lange
(medewerker afdeling Economi
sche Zaken van Albert Heijn)
en zijn vrouw Jeannette in
Schagen. Op 4 januari ontmoet
ten de gastgezinnen en hun
Aziatische logés elkaar in het
AC-restaurant in Utrecht. Eén
van de eerste dingen die Malat
hi met haar gastgezin deed,
was kijken naar de Elfsteden
tocht op de televisie.
Mart en Jeannette doen hun
best om een écht 'thuis' voor
Malathi te creëren. Om Malathi
alle aspecten van onze cultuur
te laten kennen, hebben er al
heel wat Nederlandse gerech
ten op het menu gestaan, zoals
spruiten, hutspot, zuurkool.
Malathi verbaast zich over de
snelheid waarmee de Neder
landse maaltijden bereid wor
den. 'Fastfood is in mijn land
niet ingeburgerd', vertelt ze. 'Ie
dereen maakt alles zelf. En als
je geen tijd hebt
om te koken, dan
eet je gewoon bui
ten de deur, met
je collega's bij
voorbeeld.' Ook
aan de Neder
landse lunchge-
woonten: brood,
brood en nog eens brood moest
ze behoorlijk wennen. In Malei
sië is het heel gebruikelijk om
te gaan lunchen in een restau
rant en twee maal per dag een
warme maaltijd te gebruiken.
Maar nooit verliest ze haar di
plomatie. *Nee hoor, jullie keu
ken is beslist niet 'armer' dan
de onze', antwoordt ze desge
vraagd. 'Jullie hebben alleen
wat minder keuze.'
'Nederlanders zijn behoorlijk
direct', heeft Malathi al gecon
stateerd. 'Ze komen meestal
recht voor hun mening uit, ter
wijl wij vaak proberen ons ant
woord wat meer 'in te kleden'.
Maar ik denk dat ik al wat
beïnvloed ben. Toen ik half fe
bruari een paar dagen naar
Singapore ben geweest, heb ik
ook mijn moeder even gezien.
Ik vertelde haar voortdurend
'de Nederlanders doen het zus'
en 'de Nederlanders doen het
zo.' 'Je lijkt zelf wel een Neder
lander', zei mijn moeder toen.'
Grapje...
Met haar vijftig winkels is SuperMar marktleider in de provincie Bahia
Olga de Jong woont sinds maart vorig jaar met man
Piet en kinderen Jolien, Pirn en Coen in Jakarta. Piet
werkt er voor Ahold en Olga runt er het huishou
den. Olga maakt een voorlopige balans op. Want in
april laten we collega's uit Shanghai aan het woord.
'De kinderen, vooral Pim en Jolien, hebben een
hoop veranderingen voor de kiezen gekregen. Ze
gaan nu naar een zeer 'Britse' school...'
Coen, de jongste, kon vorig jaar
zó beginnen op de Nederlandse
basisschool. Nederlandse juffen
en nieuwe vriendjes: dat ging
goed. Voor Pim en Jolien was
het een ander verhaal. De 'In
ternational School' bleek een
lange wachtlijst te hebben.
Daarom gaan ze nu naar de
British International, een
school waar het zeer 'British'
toegaat, 's Morgens vroeg ver
trekken zij geüniformeerd met
de schoolbus naar het zuidwes
ten van de stad. Jolien zonder
make up en sieraden! De lera
ren worden keurig met 'mr.' of
'mrs' aangesproken. Dat gaat in
Nederland wel even anders. En
dat was dus wennen. De school
heeft trouwens ook heel leuke
kanten. In mijn ogen lijkt het
meer op een 'Centerparcs' loca
tie dan op een school. Maar wat
belangrijker is, is dat die twee
goede resultaten behalen. En
Olga de Jong
dat, terwijl ze alles in het En
gels moeten doen.
Piet en zijn collega's hebben het
zo druk met het openen van
nieuwe winkels en de organisa
tie dat er voor hen weinig tijd
over is om echt 'heimwee' te
krijgen. Straks hebben we hier
toch al elf BILO discounts en
drie TOPS supermarkten!
Zelf heb ik mijn dagen ook goed
ingevuld. Ik help twee dagen
per week in een weeshuis, leer
de taal en help in de bibliotheek
van de Nederlandse school.
Hier in Jakarta is een vrij grote
Nederlandse gemeenschap. De
komende maanden staan een
paar Hollandse feesten op het
programma. We beginnen met
de Bazaar Besar op 5 april. Een
soort braderie met allerlei Ne
derlandse producten. Zelf sta ik
deze dag in de bloemenstal met
- hopelijk - echte tulpen! En
eind april is er een groot Oran
jebal ter ere van koninginne
dag. Het schijnt dat je dat hier
veel intensiever viert dan in
Nederland, toch een beetje nos
talgie misschien?
Tot nadere 'Berichten'!
Malathi met Mart en jeanette de Lange
