4
Als voormalig supermarktmanager en
voormalig AH-directeur Krijn Dorsman
door de Bijenkorf loopt,
gebeurt het niet zelden dat mensen
hem vragen: 'Kunt u mij zeggen
waar de shampoo staat.'
10 januari neemt 'winkeldier in hart
en nieren' Krijn Dorsman afscheid
na 38 jaar Ahold. Als ik nu zou
moeten starten, zou ik opnieuw
voor de retail - de levensmiddelen - kiezen.'
DWEILEN
OUDE ROTTEN
VARKENS
'Vroeger kon je bij
een concurrent
binnenlopen en
denken:
daar hebben we
geen last van.
Dat is over.'
KLAPPER
KLEINKIND
AHOLD FLITSEN DECEMBER 1996
We zijn op bezoek in
AH 1006 in de Am
sterdamse Helm-
holzstraat bij het
team van Wim Buis. Een filiaal,
Dorsman wèl bekend. Buis en
Dorsman zijn oude bekenden;
beiden begonnen in 1959 met
kruidenieren.
In het kantoortje van de super
marktmanager zegt Dorsman:
'Mijn Albert Heijn-tijd zit er
dan wel op, maar ik zit natuur
lijk wel voor de rest van mijn
leven met een beroepsdeforma
tie. Ik kijk niet als een gewone
klant, maar altijd: 'Goh, wat
knap dat ze dat ruimtepro
bleem zó hebben opgelost', of:
'wat verkeerd dat ze zus of zo
doen'. Ik heb er nul begrip voor
als m'n bestelling er de volgen
de dag niet is. Als je als AH
hoofdleverancier wilt zijn van je
klanten, moet je dat waarma
ken.' Dorsman knikt: 'De prak
tijk is harder dan vroeger. Er
zijn geen waardeloze concurren
ten meer. Vroeger kon je nog
wel eens bij een concurrent op
de hoek binnenlopen en den
ken: daar hebben we geen last
van. Dat is over, en daarom
moet alles nu perfecter. Als je
open bent van 8 tot 8, moet je
niet open gaan om 8.03 uur.'
Dorsman begon in 1959 bij AH,
in de Rotterdamse 'AH Groene
Hilledijk'. Met een diploma van
het chique instituut Nijenrode
op zak, had de jonge Krijn zijn
zinnen gezet op een carrière in
de winkel. 'Beginnen deed je ge
rust niet als supermarktma
nager' zegt hij. 'Mijn baas Joop
Schot liet me vloeren dweilen.
Het was een soort ontgroening.
Als je het niet goed deed, zat je
er extra lang aan vast.' De stu
die was dan wel klaar, maar ei
genlijk wist Dorsman, naar ei
gen zeggen, niks. 'In die bedie
ningswinkels sneed je de vlees
waren zelf en woog je suiker af
uit een baal van 50 kilo. Stond
ik daar 'te winkelen' met een
meissie dat veel meer van sui-
kerverpakken wist dan ik. Ze
ker, ze zei meneer tegen mij.
Maar ik zei juffrouw tegen
haar. Begin zestiger jaren zat
het 'u' er nog stevig in.' Toch
zegt Dorsman nergens zoveel te
hebben gelachen als juist in de
oude bedieningswinkels. 'Je
stond daar met een man of zes
de mensen te helpen, dus je had
onderling, maar ook met de
klant, een heel intensief con
tact. En dat werd dan gekruid
met de Rotterdamse, en later de
Amsterdamse humor!'
Inmiddels bedrijfsleider, keek
Dorsman in 1963 vergeefs uit
naar een grotere wankel. Wel
was er een plek vrij op het
hoofdkantoor, als tussenper
soon tussen de productiebedrij
ven en Albert Heijn. Dorsman
koos eieren voor z'n geld en ac
cepteerde de functie. Die hem
eigenlijk heel goed bleek te lig
gen. 'We maakten toen veel pro
ducten waar, om het maar eens
mild uit te drukken, niet zoveel
markt voor was.' De twee oude
rotten Buis en Dorsman lachen.
Beiden herinneren ze zich de
ananasblokjes en de Oscar,
AH's eigen Marsreep. Weer ern
stig zegt Dorsman: 'Er zijn toen
best wat moeilijke gesprekken
geweest. Maar ik had in mijn
hoofd: Wat wil de klant? Dat
moeten we maken.'
In 1970 mocht Dorsman zich
senior Merchandiser Kruide
nierswaren noemen, tien jaar
later commercieel directeur van
Albert Heijn.
'Maar ik ben nooit weggeweest
uit de winkel', benadrukt hij.
'Ik heb er telkens vanuit andere
hoeken naar gekeken, dat wel.
Maar voor mij is AH dé winkel.'
'Eigenlijk',
vindt Dorsman,
'hebben de win
kel van 1996 en
die van 1960
het belangrijk
ste gemeen. De
goede AH-win-
kels hebben
zich altijd ge
richt op de
klant. Kijk
naar de over
gang van bedie
ning naar de
zelfbediening en supermarkten.
Voorheen kwamen halve var
kens en complete boerenkools
truiken naar de filialen. In de
ruimtes achter de winkel werd
dat door een legertje medewer
kers bewerkt. De centrale sla
gerij bestond nog niet en grote
winkels hadden gauw tien sla
gers in dienst. In één klap wer
den AH-winkels 100 procent
zelfbediening. En omdat er al-
tijd naar de klant wordt geluis
terd, kwamen sommige bedie
ningsafdelingen toch weer te
rug. Er kwamen later ook as-
sortimentsgroepen als zuivel en
brood bij. Aanvankelijk ver
kochten we dat helemaal niet.'
En dan nemen verkoper
Michael Ju en aankomend ver
koopmanager Jos Reitz de voor
malige AH-directeur de winkel
in. Wat is de erfenis van Dors
man? Dorsman scant de schap
pen, keurt displays, knikt goed
keurend of schudt zijn hoofd.
Wordt het hier nou net zo als
op het Haarlemse Soendaplein',
vraagt Jos op de man af. 'Dat
denk ik niet',
zegt Dorsman.
"Wat je hier
straks wèl meer
zult zien zijn
gemaksproduc
ten, kant-en-
klaarmaaltij-
den, nog meer
voorgesneden
groente. Vroe
ger had je om
deze tijd van
het jaar kool,
kool en nog een
kool. Nu kun je krijgen wat je
wilt.' De AH-ers knikken. 'En
de openingstijden, denkt u dat
we naar de 24 uurs opening
gaan, zoals in Amerika?' 'Alsje
blieft', schrikt Dorsman.' Dat
zou ik gek vinden. Op koopzon
dag open, oké. En tot acht uur
open is een geweldige klapper.
Maar ik denk niet dat de klant
is geïnteresseerd in 24 uur per
dag.' Hoopvol vraagt Jos: 'Kunt
u niet nog een paar jaar aan
blijven?' Terwijl het drietal door
de winkel slentert, komt de dis
cussie op flexibiliteit. 'De jonge
ren weten niet beter', zegt- Jos
(40). Maar voor ons 'ouwe knar
ren' is het best moeilijk. Het
tempo gaat omhoog, er wordt
een hoop van je gevraagd.'
Dorsman is onverbiddelijk: 'Je
moet meeveranderen', vindt
hij.' Flexibele werktijden bij
voorbeeld, je komt ze overal te
gen, en het wordt alleen maar
méér. Zelf ben ik zonder compu
ter opgevoed. Ik heb extra
moeite moeten doen om dat
ding te snappen. Het is niet an
ders. Overigens vind ik ook, dat
het hoofdkantoor op dezelfde
uren bemand moet zijn als de
winkels. Als die ondersteuning
nodig hebben, moet je die kun
nen geven.'
De AH-man vindt het moeilijk
om aan te geven wat nou zijn
leukste jaren, z'n mooiste taak
is geweest. Ook van zijn laatste
twee jaar als president van As
sociated Marketing Services
(AMS) dat onder meer verant
woordelijk is voor de Euroshop-
perproducten, heeft hij geen
spijt. 'Dat was goed in het ka
der van het afbouwen', zegt hij.
Voor mij straks geen 'zwart
gat'.' Elke fase in zijn werkende
leven heeft eigen speciale mooie
kanten. Privé trouwens ook.
'Mijn vrouw en ik hebben nu
ons eerste kleinkind. Daar ge
niet ik met volle teugen van. Ik
ben niet zo iemand die alsmaar
terugkijkt, ik pak het maar zo
als het komt. We zien wel!'
