DE ETALEUR/DECORATEUR
WEP-per Nathalie vertrekt
naar Shanghai
8
KOFFER KLAAR
KOFFIEZETTEN
AHOLD FLITSEN DECEMBER 1996
Hij rijdt tienduizen
den kilometers per
jaar. Achterin zijn
wagen een koffertje met
een boormachientje, niet-
tangen, plakband, haakjes
en oogjes. Hij maakt lange
dagen, maar de voldoe
ning is groot. Wil je een
feestweek in je bedrijfsres
taurant? Hans Twente
heeft een magazijn vol Ita
liaanse zuiltjes, Mexicaanse
cactussen en Chinese lam
pions.
om wat voor reden dan ook. Ik
schilderde er een clowntje op. Zag
er hartstikke leuk uit.'
HOE ZIEN MENSEN JOU. ALS DE
MAN DIE DE BOEL KOMT VER
BOUWEN OF ALS FEESTNUM
MER VAN GVA? 'Ik kom natuur
lijk een feestje brengen. Dat be
seffen sommige mensen pas als
ik bezig ben. Ik was eens in een
rechtbank aan de gang. Van te
voren had ik gezegd: dat zal wat
worden met al die stijve toga's en
witte befjes. Maar jongen, ik had
nog geen twee lampionnen opge
hangen of ze kwamen al naar me
toe dat het er zo gezellig uitzag.
Ja, zo gaat dat. Hoeveel foto's ik
ook niet heb opgestuurd gekre
gen en personeelsbladen waai*
een foto van het restaurant in
staat. Ik laat ze soms quasi ach
teloos liggen bij klanten die nog
twijfelen of het wel een succes zal
zijn.'
Grootverbruik Ahold richt zich
vooral op de belevering van grote
klanten, zoals bedrijfsrestau
rants en ziekenhuizen. 'Met de
feestweken bieden we ook the
ma's aan, speciaal gericht op be
drijfsrestaurants. Dat is een
apart programma. Een Italiaan
se week, een Weense week. De
menu's worden aangepast en de
ruimte wordt aangekleed in de
sfeer van het land. Voor dat laat
ste ben ik op pad. Lekker creatief
de handen laten wapperen bij de
ldant. Spannend ook, want elke
ruimte is anders. Laag, hoog, met
rare hoeken erin. Je moet ter
plekke improviseren. Van oor-
IS HET EEN SUCCES? 'Zeker. Aan
twee kanten natuurlijk. Van on
ze klanten horen we achteraf dat
ze het zo gezellig vonden in het
restaurant. Vaak zie je pas goed
hoe kaal het is als alles wat ik er
in zet er weer uit is. Die gezellig
heid en zo'n thema hebben hun
effect op de verkopen. Ik krijg
weieens te horen: we hebben er
een extra kok bij moeten halen.
En da's goed voor GVA. Laat ons
maar maaltijden verkopen. Ik
werk niet voor niets voor de afde-
sprong was ik verantwoordelijk
voor de installatie en het onder
houd van drankenautomaten.
Dat was in mijn tijd bij Instel in
Den Bosch. Toen die baan op
hield, na jaren, kwam ik terecht
in het magazijn. Niet de leukste
tijd van mijn carrière. Kijk, die
stellingen praten niet en ik ben
toch iemand die het contact met
de klant het mooiste vind. Maar
ik ga er prat op dat ik nooit een
dag in de ww heb gezeten.'
MAAR ETALEREN, DAAR MOET
JE TOCH EEN OPLEIDING VOOR
VOLGEN? 'Ik doe dit werk nu
drie jaar en eigenlijk zijn we nu
pas aan het praten over een op
leiding. Maar ja, wanneer ik dat
moet doen? Ik ben de enige in dit
bedrijf die dit werk doet. Ik heb
het in de praktijk geleerd, van de
etaleur die dit werk vóór mij
deed. Ik vond het direct geweldig.
Misschien dat ik ook wel een
beefje talent heb. Van huis uit
ben ik wel een knutselaar, zat ik
knikkerspelletjes te maken voor
het Sinterklaasfeest op de school
van mijn kinderen. Voor de kin
deren die geen cadeautje kregen,
ling Marketing en Ontwikkeling.'
HOEVEEL KEUZES ZIJN ER? We
hebben een Italiaanse week, een
Chinese, een Spaanse, een Mexi
caanse en een Weense week. De
attributen gaan vooruit met de
vrachtwagen. In het magazijn
hebben we al die decorstukken
nog staan. Zuilen, strandstoelen,
maar ook die worsten voor een
Italiaanse week, nepcactussen,
sombrero's voor het personeel.
Ja, tot de muziek aan toe verzor
gen we zo'n feestweek.'
Nathalie met de Chinese vlag. Als 'WEP-per' binnengekomen bij Ahold
Een chmologe weet alles van China. Spreekt de taal,
leest de karakters. Toen Natalie Bakker nog studeerde,
kreeg ze een beurs oin een jaar te werken en te stude
ren in Peking. Terug in Nederland schreef ze een aan
tal open sollicitaties, ook naar Ahold. Daar kreeg ze
een 'werkervaringsplaats' (WEP) in maart van dit jaar.
'Ervaringsplaatsen zijn schaars
binnen Ahold', zegt Han van
der Pool van de afdeling
Human Resource Development.
'Als we iemand tegenkomen die
we interessant vinden, maar
niet direct kunnen plaatsen,
bieden we zo'n plek aan. Om
het aan te zien, als testfase.
Een stap daarboven zit het trai
nee-traject, waarbij we toekom
stige managers testen. Wat ook
veel voorkomt zijn stageplaat
sen, maar zo'n werkervarings
plaats komt maar weinig voor.'
Nathalie is daarom een apart
verhaal. Helemaal omdat ze be
gin december voor Ahold naar
Shanghai vertrok met een vaste
baan op zak.
Haar verhaal is een succes
story. 'Ik had het geluk dat
Ahold net concreet in China
aan de gang ging", zegt ze een
paar dagen voor haar vertrek.
'Ik ben op twee projecten gezet,
waaronder uitwisselingspro
gramma's tussen. Chinese ma
nagers en Nederlandse ma
nagers. Toen ik aan die vreem
de studie begon, had ik al in
mijn hoofd dat ik iets in het be
drijfsleven, of nee, zelfs in de
voedingsmiddelen wilde doen.
Ja, en China is hot, hè. Er staat
elke dag wel iets over in de
krant. Toen ik bij Ahold kwam,
heb ik gelijk laten vallen dat
mijn koffer klaar stond, dat ik
het liefst terug wil. Gek hè, ik
heb helemaal geen Chinees
bloed.' Ondertussen gaat de te
lefoon en bespreekt ze het ver
schepen van wat privé-zaken in
een dekenkist. 'De magnetron
invoeren is belachelijk duur',
zegt ze. 'Die heb ik net gekocht.
Dat valt toch ook onder eerste
levensbehoeften. Voor mij in ie
der geval wel.'
In Shanghai verwacht Nathalie
dat ze onder andere in de su
permarkt gaat werken. Haar
eerste dag, vertelt ze later,
stond in het teken van de
koffiezetmachine. 'Koffiezetten,
daar ben ik geen ster in. Dat
hoef ik vast nooit meer te doen.'
