Fietsfreak
FEEST6" nog eens
J trapt liggend door Canada
00
De plotselinge
van Pardijs
Colofon
Beste winkel viert F ES
LASSO
STALEN ROS
Vee! ruimte had hij niet, maar de AH-vlag moest
mee. Maarten Huisman, biologiestudent en parttime
medewerker hij AH 1026 in Haren trapte binnen vijf
weken van Las Vegas naar Calgaryop een ligfiets!
Highway 89, een oude twee-
baansweg in de States.
Maarten Huisman raasde
er vaak 'only the lonely' overheen.
'Heuvelafwaarts haalde ik al gauw
snelheden van 80 kilometer per
uur. Dat is meer dan de maximum
snelheid voor auto's! Ik kwam
dagen eerder dan gepland aan in
Calgary' Om in de smorende hitte
53e Jaargang, nr. 11
November 1996
Oplage 65.000
Uitgave van het Directoraat
Communicatie Ahold
Albert Heijnweg 1
Kamer 247
1507 EH Zaandam
Tel. 075-6595722
Fax 075-6598360
Redactie:
Jan Hol (hoofdredacteur)
Gijs Coffeng
Lara Fiddelaar (coördinatie)
Alexandra de Vries
Els Witte
Redactionele bijdragen:
Linea Recta Media
Jos Pigmans
Fotografie:
Johan Weemhoff e.a.
Vormgeving:
Studio Tigges (lay-out en
DTP opmaak)
Egbert Jonker (adviezen)
Lithografie:
LithoHouse
Druk:
Koninklijke Smeets Offset b.v.
'overeind' te blijven - in Las Vegas
was het 52 graden! - dronk de
22-jarige AH-er maar liefst vijftien
liter water per dag. De nachten
bracht hij door in een meegeno
men tentje, zijn maaltijden, aard
appelen met groente, bereidde hij
op zelfgestookte vuurtjes. Als lig-
fietser trok hij veel bekijks. Heel
wat keren werden zijn verrichtin
gen op de ligfiets vastgelegd op
video of moest hij met de Canade
zen mee naar binnen om zijn avon
turen te vertellen.
Eenzame fietser
Maar wat Maarten toch het meest
is bijgebleven, is de absolute een
zaamheid onderweg: 'Soms kwam
ik op stukken van zo'n 150 kilome
ter geen afslag, geen benzine
pomp, geen mens tegen.' Binnen
vijf weken bereikte hij zijn einddoel
Calgary. Daar haalde hij pagina
twee van de Calgary Sun en het
journaal van een lokaal TV-station.
Inmiddels staat onze 'hero' weer
met beide benen op de grond, vult
hij weer elke vrijdag en zaterdag de
schappen bij AH maar stapt hij
nog regelmatig op z'n ligfiets voor
een ritje door de Hollandse polder.
Met vier autobussen gin
gen ze op zaterdag 2 no
vember naar het Autotron
in Rosmalen. Ze hadden er
keihard voor gewerkt, en
waren optimitistisch ge
stemd. Maar toen AH 1512
uit Maastricht echt werd
uitgeroepen tot Beste
Winkel 1996 gingen de
remmen pas goed los bij
de 160 aanwezige mede
werkers!
'De hele club ging uit z'n dak',
vertelt verkoper II Piet Beckers
drie dagen later. 'Met z'n allen
't podium op, dat ging vanzelf.
De rest van de avond hebben
we alleen maar aan elkaar ge
hangen, gegeten, gedronken en
gedanst. Ze noemden ons tij
dens de uitreiking niet voor
De winnende Maastrichtenaren gingen op 2 november helemaal
uit hun dak. 'Ze noemen ons niet voor niets Bourgondiërs'
Supermarktmanager Lubbe
Kuiper: 'Je hoopt dat je dit eens
in je leven mag meemaken'
niets Bourgondiërs! Sommigen
kregen het wel te kwaad ja, er
is hier en daar gerust een
traantje weggepinkt. Maar wat
wil je, hier hebben we met z'n
allen keihard voor geknokt.'
ROES
Ook Piet's collega Marcel Stu-
lens zit nog helemaal in z'n
feestroes als we 'm vragen hoe
het voelt bij 'de beste' te horen.
Wat denk je? Een heerlijk ge
voel. En dat feest was echt te
gek. Sommige dingen kan ik me
niet eens meer herinneren, we
gingen er helemaal in op. Ik zeg
op een gegeven moment tegen
een collega: krijg nou wat, ze
draaien de héle CD van Paul de
Leeuw. Bleek-ie al een half uur
op het podium te staan! Van
daag ben ik weer fluitend aan 't
werk gegaan. Het blijft bij ons
de hele week feest.'
AHOLD FLITSEN NOVEMBER 1996 1
Centrale Slagerij levert Nederlands kampioen Western Riding
'Het paard sloeg
op hol, mijn
vrouw was dui
zelig, had net
een hersen
schudding ge
had. Tja, toen
moest ik hem
dus terughalen
uit de moestuin.'
Dat voorval is
nu een jaar of
drie geleden. In
middels heeft
hij een cowboy
hoed, cowboy
laarzen, een cowboyzadel en
een Amerikaans paardje.
De wendbare Anitas Sally, een
'quarter horse', is hét paard
voor de sport waar Matti zich
inmiddels Nederlands amateur
kampioen van mag noemen:
Western Riding, onderdeel
reyning. 'Nee, nee, rodeo is het
niet', zet hij recht. 'Wij gebrui
ken geen lasso's, geen wilde
paarden. Vergelijk het met
dressuur, met dit verschil dat
bij ons de meeste oefeningen in
galop moeten worden uitge
voerd en met één hand aan de
teugels. De echte dressuur, zeg
maar de Ankie van Grunsven-
Er was een tijd dat
Matti Pardijs bang was
voor paarden. Hij
moest er, zegt hij zelf,
niets van hebben. Maar
het kan vreemd gaan in
een mensenleven. Door
een gedwongen ont
moeting met het paard
van zijn vrouw, veran
derde de onderhouds
monteur van de Centra
le Slagerij in Groenlo
compleet van mening.
tak is wat stijf.
Keurige zwart
witte pakjes.
Wij hebben als
enige voor
schriften dat
we een hoed
dragen, laarzen
en een origineel
cowboyzadel.
Maar verder
heeft iedereen
een ander shirt
aan en dat is
wel zo aardig.
Bij een wed
strijd Western Riding mag je
flink juichen', gaat hij verder.
'En er is altijd muziek, country-
muziek natuurlijk. Garth
Brooks, Eagles. Ik ben dat thuis
ook gaan draaien. En dan te be
denken dat ik vroeger Prince en
Queen in de cd-speler had.'
Ja, de Matti Pardijs van vijf
jaar geleden was echt anders.
Om nog maar eens een verschil
te noemen. Vroeger was hij een
fanatiek wielrenner, maar het
stalen ros hangt al jaren aan de
wilgen. 'Aan een echt paard be
leef ik toch meer lol', beweert
hij. Als gezegd: het kan vreemd
gaan in een mensenleven.
Slagerij-man Matti Pardijs: 'Vroeger was ik bang voor paarden'
