WE ZIJN ALLEMAAL EEN BEEIjE BOURGONDIËR'
5000e KASSA IN ZICHT
8-
Edese ambtenaar metAH-passie ontdekt:
AHOLD FLITSEN JULI 1995
Elke maand zet Flitsen ee
groepje vrienden of vrien
in de schijnwerpers die sa
werken, maar ook buiten
werk samen actief zijn.
De slagers met hun dames en de slagersvrouw met haar heer. Links, barbeque-end: Cor Fortuin, met naast hem: Pierre Erens, Leo Lenders,
Han Habets (met de schaal in zijn handen). Hurkend, van links naar rechts: Jan Hupertz (met forel in de tang), Feij Hermans, Leo Knops en
Tity Tijssen
In Schin op Geul, in de rian
te achtertuin van slager Cor
Fortuin aan de bedding van
het mooiste riviertje van
Nederland, hebben ze zich ver
zameld. Tien chef-slagers en
ex-chef-slagers van AH-filialen
in Limburg. Met hun vrou
wen. Een groep goede vrienden
die al vanaf 1980 een club
vormt. 'Het begon toen de ver
gaderingen van chef-slagers
werden afgeschaft. Dat bete
kende dat we elkaar niet meer
zouden zien', zegt voorzitter,
secretaris en penningmeester
van de club Pierre Erens. 'Toen
het idee werd geopperd om er
een club van te maken en een
bankrekening te openen was
iedereen meteen akkoord.'
Sinds die tijd gaat het hele ge
zelschap met aanhang elk jaar
iets leuks doen. 'In het begin
was dat een avondje bowlen
met een etentje', zegt Jan Hup-
pertz, slager in Geleen. 'Maar
dat is uitgegroeid tot reisjes
naar Parijs, Beieren en vorige
maand naar de Moezel.' "Wat-
we gemeen hebben naast het
slager-zijn is dat we allemaal
een beetje Bourgondiër zijn;
van lekker eten houden', zegt
Han Habets. 'Ja, ja, vooral Jan
Huppertz', zegt Pierre Erens
later. 'Man, wat kan die eten.
Als je je bord niet leeg hebt,
schuif je het door naar Jan.'
Ter illustratie laat hij een foto
zien die de chef-slager toont
achter een bord met Eisbein,
een varkenspoot, die de Duit
sers eten met Sauerkraut. T)e
slagers aan hun hobby', is er
bij geschreven. Cor Fortuin
weet nog dat Huppertz ooit als
laatste overbleef na een avond
barbequen en om half vier 's
nachts in zijn eentje bij het
kampvuur in de tuin nog wat
macaroni zat te eten. 'Dat
beeld blijft me altijd bij.' Cor,
die slagert in Brunssum, heeft
trouwens nog een verrassing.
Hij meldt dat hij vanochtend
wat aan het jagen is geweest
en forellen heeft gevangen. 'En
die wilde ik straks op de barbe-
que doen. Met een lekker
glaasje 'wien'.' 'Op eetgebied
hebben we alles al gedaan', be
weren ze. Van eten met. je tien
geboden tot een schnitzeltje en
de Joegoslaaf.' 'Dat was een
mooi verhaal', zegt Erens. 'Dat
restaurant ging vlak voor onze
neus dicht. Ik steek m'n hoofd
nog om de deur en zeg: twintig
personen. Hup, gelijk weer
open.' Feij Hermans en Leo
Knops zijn, zoals de meesten,
leden van het eerste uur. De
eerste is sinds kort in de VUT,
de andere zit al enkele jaren in
de WAO. Toch blijven ze alle
activiteiten volgen. 'Natuur
lijk, dan word ik gelijk weer
eens bijgepraat over het vak',
zegt Knops. Een ander verhaal
is dat van Tity Tijssen. Haar
man Hei-man overleed drie
jaar geleden. Toen het groepje
vroeg of ze toch mee wilde blij
ven gaan, stelde ze dat zeer op
prijs. Ze bleef lid, inmiddels sa
men met haar nieuwe partner
Albert, die niets van vlees
weet, maar wel kan vertellen
hoe je een wijnstruik moet
snoeien. Weer eens wat an
ders. 'Maar hij zit nu wel op de
slagersvakschool', lacht Han
Habets, overigens geen familie
van Jaen Habets, de slager
van Sittard, die door een diplo
ma-uitreiking verstek moet la
ten gaan. De forellen in alu-fo-
lie liggen inmiddels op de bar-
beque. De heren van Flitsen
krijgen eerst, die moeten nog
2,5 uur terugrijden. De zon
schijnt flauwtjes, maai- het is
aangenaam. De Geul stroomt,
de wijn gaat open en op de ach
tergrond zingt een Maastricht
se artiest 'Het leven is sjoon'.
En dat is het.
Theo Driever, 41 jaar, is -heel gewoon- ambtenaar in Ede. Maar hij heeft een zeer
aparte hobby: het vastleggen op de gevoelige plaat van AH-panden. Vier jaar foto
graferen heeft hem inmiddels 630 AH-gezichten opgeleverd. De foto's zijn opge
slagen in dikke fotoalbums. Elk filiaal is bovendien omschreven in een register. En
zo ontdek je nog eens wat. Door bij elke winkel kassa's te tellen, weet de amateur
fotograaf dat Albert Heijn dit jaar een feestelijke gebeurtenis staat te wachten. De
5000e kassa is in zicht!
Waar dat precies zal gebeuren
weet Theo Driever niet. TVIaar
op 1 januari 1995 waren het er
ruim 4900' zegt hij. En aange
zien hij zo precies mogelijk bij
houdt welke uitbreidingen en
vernieuwingen Albert Heijn de
komende maanden mag ver
wachten (die moeten immers op
de foto!) weet hij wel heel be
slist: kassa 5000 is vóór het
jaar 1996 in gebruik. Driever
streeft naar een volledige ver
zameling. Die hij natuurlijk
nooit zal krijgen. Er komen im
mers regelmatig nieuwe win
kels bij en anderen worden ver
bouwd. Vorig jaar, vertelt hij,
heeft hij er twee maal een week
vakantie aan besteed om filia
len te fotograferen. Het gaat de
fotograaf niet alleen om het fili
aal, maar ook om het straat
beeld. Daarom heeft hij de pest
aan straatfeesten en, zoals hij
zegt: andere 'tijdelijkheden'.
'Door al die slingers en ballon
nen zie je het échte straatbeeld
niet meer. Ik kom dan liever
nog eens terug.'
Drievers hobby is zo'n vier jaar
oud. 'Ik ging destijds nog al
eens met de auto naar Amster
dam. Ik merkte dat ik de Albert
Heijnwinkels gebruikte als her
kenningspunt. Ook door mijn
vak - ruimtelijke ontwikkeling -
ben ik ze toen gaan fotografe
ren. Eerst vooral de oudere,
kleine winkels. Later ook de
groten. Dat kwam door de ope
ning van een prachtige nieuwe
winkel in mijn woonplaats Wa-
geningen. Dat filiaal is nog
steeds één van mijn favorieten.'
De andere favoriet van de foto
graaf is een kleine gezellige
winkel in Bennekom. 'De mede
werkers kennen me wel. Nee,
ze weten niks van mijn hobby.
Nu wel natuurlijk...Theo Driever toont twee van zijn mooiste AH-foto's
