(ERSTBROOD
FLESSENVOETBAL
natuurlijk!
Als ik ooit
weg zou gaan,
blijf ik toch hier
boodschappen
yiARY POS is zeer te spreken
iver een bijeenkomst die Rinus
Ichrama vorig jaar organiseerde
im de ongerustheid over over-
ast van de bewoners bespreek
bar te maken en nader kennis
;e kunnen maken met elkaar.
Meneer Schrama luisterde echt
laar ons,' weet ze nog. Voor Ri-
ius Schrama was het de eerste
teer dat hij een Tmurtgroepsge-
iprek' organiseerde. Hij vertelt:
Dit idee is voortgekomen uit
ien afspraak die was opgeno-
nen in het de overeenkomst met
le gemeente Den Haag, dat Al-
lert Heijn zelf moest zorgdragen
'oor een goed contact met de
iuurt. Ik zag er best tegenop,
naar dat avondje is zo gezellig
Iworden. We hebben alle buren
'erwend met drankjes en hap-
es. Ook mensen die elkaar al-
een maar kenden van het goe-
lendag knikken op de balkons,
;onden nu persoonlijk kenni-
maken. Het is goed om je buren
e leren kennen. Je verlaagt een
Irempel.'
Iet is goed om je buren te leren
:ennen, zegt ook Joop Vossel-
oan van de Albert Heijn-fran-
hise aan de Voorhof in Lely-
tad.
)e dames Waterman en Wijn
aard kregen, evenals zestien
ndere omwonenden, afgelopen
ferst voor het eerst een kado
an de supennarkt: een kerst-
rood, persoonlijk overhandigd
oor Vosselmans' zoon en opvol-
er Andrew. 'Een vriendschap-
elijk gebaar,' zegt Vosselman.
ik wat minder op de werk-
loer en meer achter de scher-
len werk en dus tijd heb om na
8 denken, word ik me er ineens
an bewust wat buren voor mij
n mijn zaak betekenen. Ze hou-
en een oogje in het zeil waar
het gaat om vandalisme en cri
minaliteit en waarschuwen me
direct bij overlast door zwerf
vuil, laden en lossen en dergelij
ke. Deze zorg vind ik belangrijk
en ik waardeer het ook.'
'O ja, ik heb in de jaren wat af
gezeurd bij meneer Vosselman,'
vertelt mevrouw Wijngaard.
'Kijk, ik woon tegenover de in
gang. Ik ben de hele dag thuis
en ik zie alles. Aan de manier
van indraaien zie ik of er op een
vrachtauto een bekende of onbe
kende chauffeur zit. De onbe
kenden pakken altijd ons gras
veldje mee, diepe sporen achter
latend.'
Dat betrokken buurvrouwen
soms ongevraagd tot woordvoer
der van de bewoners worden ge
doopt, weet ook Gees-Ineke Smit
uit Baarn. Ze vertelt: 'Naast de
Albert Heijn ligt een groot par
keerterrein, waar wij met een
hele rij woonhuizen op uit kij
ken. Een tijdje geleden hadden
we hier een groepje jongeren die
aan zoiets als flessenvoetbal de
den. De flessen visten ze uit de
containers. Veel lawaai en over
al glas. Omdat ik zo'n goed con
tact met de bedrijfsleider
meneer Poot onderhoud, ben ik
zowel voor de buren als voor de
bedrijfsleider een aanspreek
punt geworden.' De preventieve
zorg voor haar buurman heeft
Gees-Ineke zo goed geregeld dat
ze bij calamiteiten direct be
schikt over de privetelefoon-
nummers van de filiaalleiding.
Aad Poot: 'Daar heeft ze per
soonlijk om gevraagd. Het werkt
goed. Op feestdagen zoals Oud
en Nieuw is ons parkeerterrein
een echte pleisterplaats voor
jongeren. Mevrouw Smit belt
dan de politie. Ik woon in Wijk
bij Duurstede en kan gewoon
De dames
Waterman
en Wijn
gaard uit
Lelystad,
twee buur
vrouwen
van AH-
medewerker
Andrew
Vosselman
MET DE BUREN
AH-super-
marktma-
nager Rinus
Schrama
organiseerde
'buurtgroeps
gesprekken'
voor zijn
Haagse klan
ten, hier
gefotogra
feerd aan de
kassa van
zijn winkel in
de Theresia-
straat
niet zo snel ter plekke zijn. Ik
ben erg blij met onze buur
vrouw.'
DE MATE VAN betrokkenheid
van de buurt bij een winkelbe
drijf is ook afhankelijk van de
functie die de winkel voor een
buurt bekleedt. Hoe sterker de
buurtfunctie, hoe groter de be
trokkenheid. Het filiaal aan de
Voorhof in Lelystad ligt te mid
den van kleine eensgezinswo
ningen waarin veel ouderen wo
nen. Voor hen is Albert Heijn
met name in de ochtend een ont
moetingspunt voor een praatje
en een kop koffie. 'En zijn de
mensen echt op leeftijd bied ik
ze natuurlijk even een stoel
aan,' vertelt Vosselman. 'Dit is
een tendens van de laatste ja
ren. De middagklanten zullen
dit niet doen, hebben daar
meestal geen tijd voor.'
'Wij hebben een band met deze
winkel, dat is zo gegroeid in de
loop der jaren. Twee van mijn
dochters hebben hier gewerkt.
Ik heb Andrew Vosselman zien
opgroeien. Deze band is voor ons
erg belangrijk,' zegt mevrouw
Wijngaard en ze wijst ook naai'
buurvrouw Waterman. Dan ver
volgt ze: 'Wij komen allebei uit
een Amsterdamse volksbuurt
met kruideniers. Een band met
de winkeliers was vroeger heel
gewoon. Ik weet nog dat ik naar
Amsterdam Noord verhuisde,
daar hadden ze een moderne su
permarkt. Ik vond het vreselijk,
je was een nummer geworden.'
Mevrouw Waterman zwaait met
haar vinger richting Vosselman
en zegt lachend: 'Je doet het ons
niet aan dat je vertrekt hoor!
Mijn dochter zei laatst nog te
gen me, toen we mijn verhuizing
naar een bejaardenflat bespra
ken: Ma, blijf lekker zitten. Je
hebt een mooie tuin, een winkel
tegenover je en twee buslijnen.
Ach, als ik ooit weg zou gaan,
blijf ik toch hier boodschappen
doen. Met de bus natuurlijk!'
