GROEP AHOLD'ERS OV
WOESTENIJ VAN CORSI
KLAZIEN HEEFT DeHlOS
VOOR BENATAR
IS LOPEN EEN
LEVENSSTIJL
Topteam-atleet eindigt als derde
Nederlander in New York-marathon
Je begint te lo
pen door sub
tropische bos
sen. Het pad gaat
omhoog en ai snel
laat je de geurige
thijm- en mintvelden
achter je. De bomen
maken plaats voor
schaarse begroei
ing. Nog hoger gaat
het. Er staan nog
wat stevige, lage
struiken en hier en
daar wat pollen
gras. Voor je gapen
de rotsblokken je
aan.
Klazien uut Zalk in de Tuin van Zwolle
AHOLD FLITSEN NOVEMBER 1994
Breakfast-loop
Wie past er nu beter in een Tuinen-winkel dan Kla
zien uut Zalk. De kruidendiva was dan ook te gast
bij het eenjarig bestaan van de Tuin van Zwolle,
op 13 oktober. En ze had het er maar druk mee. De klan
ten dromden samen om een recept voor hun kwaaltjes te
krijgen. 'Echinachea', zei Klazien. 'Dat is overal goed
voor.'
De 74-jarige Zalkse heeft 'het
neusje los' en gaf dat als meest-
gehoorde advies mee, zelfs bij
mensen met maagklachten. Als
de neus open is, gaat het goed.
'Maar ze verwees ook naar ho-
meopatische produkten die wij
verkopen van Dr. Vogel of ons
eigen merk Dimedici', zegt be
drijfsleidster Tonny Keizer. 'De
omzet was enorm.' De bedrijfs
leidster was bij Klazien op de
koffie geweest en had haar
komst naar de winkel groot
aangekondigd. Ze had er zelfs
haar assortiment aan aangepast.
Klazien heeft sinds kort een ei
gen huidverzorgingslijn met on
der andere brandnetelshampoo,
zevenkruidenshampoo en dag
crèmes op de markt, die voor
alsnog alleen bij de Tuin van
Zwolle te koop is. En ook haar
boekjes waren in stapels door
de Tuin ingekocht. 'Alleen
boekjes over kruiden', zegt Ton
ny Keizer. 'Ze heeft ook boekjes
over paarden, honden, maar
daar hebben wij niets aan.' De
fiere Klazien die bekend werd
door haar optredens in allerlei
gezondheidsprogramma's en
nog beroemder werd toen Wim
de Bie haar alter ego Berendien
uut Wisp leven inblies, legde de
acht kilometer van Zalk naar
Zwolle voor nul centen af.
'Mooie promotie van mijn nieu
we produkten', vond ze. Over
Berendien zei ze: 'Ach, ik ben er
alleen maar nog bekender door
geworden.' Na een hele dag
'spreekuur' aan de grenen tafel
achter in de winkel ('Anders ko
men de mensen alleen maar in
de ingang kijken', zegt Keizer)
was Klazien niet moe. De neus
was immers open. In tegenstel
ling tot de medewerkers van de
Tuin, die een topdag draaide en
niet meer wisten of hun neus
van voren zat of opzij. 'We wa
ren uitgeblust', zegt Keizer.
Daar móet toch een kruid tegen
gewassen zijn...
Tien Ahold'ers, uit alle hoeken
van het bedrijf, spendeerden de
eerste week van oktober op deze
manier. Voor de lol en de kick.
Initiatiefnemer was Roel van
den Berg, hoofd van Ahold Pro
ject Services en bovenal liefheb
ber van deze vorm van in- en
ontspanning. Hij nodigde een
groep bekenden uit voor een
wandelavontuur op Corsica.
Van den Berg is een Ardennen-
freak en geeft in de vriendelijke
Belgische bergen zo nu en dan
overlevingscursussen. Corsica
was ook voor hem nieuw. Eén
van de avonturiers, Carlita
Hoogenkamp van Marvelo, zegt:
'In heel Europa heb je Grand
Randonnée-wandeltrajecten. Je
loopt van hut naar hut. Of ei
genlijk: je klimt en klautert,
loopt over hangbruggen, langs
smalle randjes. Het traject op
Corsica is een van de zwaarste
wandelroutes.' De groep had
zich dan ook terdege voorbereid
in het fitnesscentrum. Aan de
beenspieren kon het niet liggen.
David Benatar (I)
met Abraham Zewdie aan de finish
van de laatste Dam tot Damloop
Hij kreeg startnummer 95
voor de marathon van New
York. Dat betekende dat hij
in de straten van de 'Big Apple'
vanuit 'pole position' mag starten.
David Benatar, AM Vers bij Albert
Heijn aan de Peppelweg in Rotter
dam en al jaren vaste keus in het
Ahold Topteam, was er door ver
rast. 'Nu moet ik alleen oppassen
dat ik niet te hard achter die Ke-
nianen aan ga rennen', zei hij vlak
voor z'n vertrek.
Inmiddels is Benatar (43) terug uit New
York. Hij had z'n dag niet, liep 2 uur 51
minuten en 38 seconden. 'Ik kon kiezen: of
hard gaan met het risico dat je kapotgaat
of uitlopen en onderweg genieten.' Het
laatste heeft hij gedaan. "Wat een entoura
ge', zegt hij. 'Je loopt echt door de ghetto's
van Brooklyn, door de Joodse wijk, door
Manhattan, door The Bronx en Harlem,
waar je constant rapmuziek hoort. En over
al enthousiaste mensen.
De dag ervoor had ik al de
gedaan. Die wordt speciaal gehouden voor
alle buitenlandse deelnemers. Zo'n 20.000.
Aan het eind ervan ontbijt je in Central
Park. En dan is het shirtje ruilen. Of trai
ningspakken. Ik had een Nike-trainings-
pak. Dat heb ik geruild met een Mexicaan.
Die vinden Nike helemaal het einde. En ik
vond die pakken van de Mexicanen prach
tig.' De New York-marathon startte vanaf
een brug bij Brooklyn. Benatar had als
doel een tijd rond de 2 uur en 30 minuten
(z'n snelste tijd ooit stond op 2 uur 32).
Maar de hoge luchtvochtigheid nekte de
veteraan. Het werd geen goede tijd, maar
wel kwam hij als derde van de ruim 1500
Nederlanders over de finish. Van de ruim
30.000 deelnemers was hij nummer 394.
Voor Benatar is lopen een levensstijl. Zijn
vrouw loopt, zijn dochters lopen ook. 'In de
zomer nemen we de koelbox mee en gaan
met z'n allen veldlopen.' De veteraan is in
middels geen onbekende meer in de run
nerswereld. 'Echt de top halen gaat niet
meer', zegt hij. 'Dat is ook niet te combine
ren met een drukke baan.' Hij komt zelfs
met moeite aan zijn trainingskilometers.
Daarom loopt hij regelmatig terug van het
filiaal in Rotterdam naar zijn huis in Spij-
kenisse. Een geheim heeft hij niet. Wel
Spaans temperament, doorzettingsvermo
gen en een goede trainer, Hans van Vliet.
'Dat helpt', zegt hij. Onder de titel 'David
goes New York' werd voorafgaand aan de
marathon in het filiaal aan de Peppelweg
een loterij gehouden. Klanten konden een
lootje kopen en de eindtijd raden. Inmid
dels is de hoofdprijs uitgereikt. De op
brengst van de kleine loterij gaat naar de
Stichting De Zonnebloem, die vakanties or
ganiseert voor gehandicapten en ouderen.
Verticaal wandelen
op Corsica
Uiteraard was de vlag
ook mee
De bagage werd afgemeten.
Eten kwam uit speciaal voor
deze ontberingen ontworpen
pakjes. Een enkele smokkelaar,
zoals Wouter Meijerink van
Meester, had paté in zijn rug
zak gestopt. 'Het is een vrij
Spartaans geheel. Maar dat
heeft wel iets. Elke avond werd
er gediscussieerd over stellin
gen. We praatten zowel over
het werk en het leven als over
trivialiteiten. Het was gewel
dig. Volgend jaar gaan we naar
de Hardanger in Noorwegen.'
De woeste hoogte. De pieken
van het Corsicaanse hoogland.
2500 meter. Het is er kaal en
kil. Daar sta je, klein en klam
tussen de nevelige toppen. Het
regent, maar niemand moppert.
Daar, in de verte, ligt de hut.
Sober, maar beter dan niets. Je
bent moe, maar voldaan. Terug
geworpen op jezelf en een hand
jevol vrienden. De avond is
kort. De dag begint vroeg.
