KINDEREN EEN KWARTJE
Kunstbeen en morfine
voor
Albanië
Gall Gall in
Joop Kuipers had
één grote wens:
met een vracht
wagen vol hulpgoede
ren naar Albanië. De
versspecialist van de
Verscentrale Zoeter-
meer organiseerde
een inzamelingsactie
in area 8830. Eén
vrachtwagen, dan zou
hij tevreden zijn. Op 2
mei vertrok hij met
twee volgestouwde
trailers en nog staan
er zeventien pallets te
wachten.
'Van de 112 AH-filialen in area
8830 deed 67% mee aan de ac
tie. Dat is enorm veel', zegt Kui
pers. In een loods in Maasdijk
stonden uiteindelijk 2512 bana-
nendozen vol ingezamelde goe
deren. Joop: 'Die goederen, daar
zat echt van alles tussen. Van
een zaagmachine tot een kunst
been met drie verschillende
schoenen. Maar weet je wat het
is, elke spijker die je meeneemt
kunnen ze daar gebruiken.' De
goederen waren bestemd voor
een doveninstituut, een wees
huis en een technische school in
Tirana, de hoofdstad van Alba
nië. Van een arts ontving Kui
pers op het laatste moment een
partij verouderde hoorappara-
ten en via een gezin kreeg hij
zelfs morfine mee. T)at had ik
in een gemarkeerde doos ge
daan en in het hartje van de la
ding verstopt', zegt hij. 'Zieken
huizen hebben daar een tekort
barre tocht worden, tanden bij
ten. Tot de Albanese grens ging
het goed, maar in het nie
mandsland tussen Griekenland
en Albanië werd het konvooi
vastgehouden door de Albanese
douane. Vijftig uur stonden de
wagens aan de grens. Er miste
één formuliertje. Of je hulpgoe
deren bij je hebt, maakt niet
uit. Kuipers omschrijft de situ
atie: 'Eén groot riool, mensen
die proberen te vluchten naar
Griekenland en weer worden
teruggeschopt en geslagen, vier
lijken, corrupte douaniers en
agenten, die van tankwagens
eerst zelf een jerrycan aftappen
voor ze worden doorgelaten.
Geen telefoon, geen Engels. Je
voelt je eenzaam en verloren.'
Vanuit Griekenland faxen de
mannen naar de organisatie in
Tirana. Die komen naar de
grens. Er wordt onderhandeld,
maar uiteindelijk is er een Tt>ig
shot' uit een dichtbij gelegen
plaatsje voor nodig om het kon-
Boodschappen doen is geen
zaak van volwassenen alleen.
In de supermarkten van Albert
Heijn liggen heel wat artikelen
waar kinderen aanspraak op
willen maken. Wie in een win
kel werkt, kent de taferelen wel
van kinderen die koste wat kost
proberen hun moeder of vader
over te halen een zak snoep,
een blikje limonade of een appel
te kopen. Vorige maand hadden
de "kids' vrij spel in de zoge
naamde "kinderwinkel', die in
het filiaal aan de Vermiljoen-
weg in Zaandam werd gebouwd.
Een éénmalige actie, die zo'n
300 kinderen op de been bracht.
'Er waren erbij die zelfs een
boodschappenlijstje hadden ge
maakt', zegt mede-organisator
Lies van Dijk. De actie werd op
gezet door een opleidingsgroep
die de opbrengst van de middag
overmaakte naar de kinder
boerderij van Zaandam. Die
werd indertijd geschonken door
Albert Heijn. In de actiestraat
in de winkel werden uiteraard
geen gezinsverpakkingen ver
kocht, maar losse artikelen. Er
stond een display met appels en
tomaten. Er was koek, snoep en
frisdrank. De kindvriendelijke
prijzen (van 5 cent tot 3 gulden)
brachten enkele ouders ertoe
hun kinderen aan te sporen
veel van alles mee te nemen. De
organisatie, die de artikelen
gratis kreeg van leveranciers,
stak daar een stokje voor door
per kind slechts twee stuks van
een artikel mee te geven. Toen
aan het eind van de dag alle
stuivers, kwartjes, dubbeltjes
en guldens waren geteld, was er
1750 gulden voor de kinder
boerderij.
Kinderen rekenen af in de
kinderwinkel
AHOLD FLITSEN JUNI 1994
Het rolluik van de Call
Gall-winkel in de
Amsterdamse Van
Woustraat is sinds
enige tijd getooid met een
fraaie, meters grote grafitti.
In de nieuwe huiskleur, bor
deauxrood, zoekt het logo
van onder de luifel oogcon
tact met de vele automobilis
ten, fietsers en trampassa
giers die de drukke straat
dagelijks op en neer reizen.
Regiomanager Trudy Lans
bergen zegt: 'Het achterlig
gende idee van de beschilde
ring is dat je het beter zelf
goed kan laten doen dan dat
anderen 's avonds en in het
weekend je rolluik beklad
den met allerlei leuzen en fi
guren.' Ze noemt de naam
van het filiaal aan de
Willemsparkweg in Amster
dam, waar het rolluik is on-
dergekalkt en er rommelig
uitziet. Lansbergen zegt dat
er wordt gekeken of met de
grafitti-ontwerper een con
tract kan worden gesloten
om daar waar nodig de rol
luiken van de Call Gall-win-
kels van één en hetzelfde
ontwerp te voorzien. 'Onze
ervaring in het half jaar dat
we er nu mee experimente
ren is dat er inderdaad geen
andere kreten overheen wor
den gespoten. Kennelijk
Op 2 mei, in alle vroegte, ver
trok Kuipers met twee vracht
wagens voor een tocht via Oos
tenrijk en Italië naar Grieken
land en Albanië. Het zou een
Gall Gall Willemsparkweg
Gall Gall Van Woustraat
geldt er een soort gedrags
code die dat verbiedt.' Als
Call Gall in de regio Am
sterdam meerdere filialen wil
laten beschilderen (niet alle
filialen hebben een rolluik),
zal het ontwerp zoveel mo
gelijk het nieuwe logo en de
nieuwe huisstijl moeten be
naderen.
Joop Kuipers bij zijn hulpkonvooi
vooi weer in beweging te krij
gen.
'Zeven uur rijden naar Tirana',
vertelt Joop. "Door bergen, waar
bendes op de wagens kunnen
springen, je zeil opsnijden en je
spullen op straat gooien. Dat is
ons gelukkig bespaard geble
ven. Wel zijn we vijf keer aan
gehouden door politie. Voor
niks. Ze vroegen niet naar pa
pieren, ze controleerden niks.
Ze wilden alleen sigaretten,
pennen of andere goederen.'
Tirana is een vuilnisbelt, waar
gestripte bussen als winkeltje
worden gebruikt, waar het lijkt
alsof er in geen dertig jaar iets
is gebeurd. Kuipers heeft pre
cies vier uur om de plekken te
zien waar de organisatie de
spullen zal verdelen. De techni
sche school, waar nieuwe loka
len worden gebouwd en waar de
zaagmachine met open armen
wordt ontvangen. Het dovenin
stituut, waar een kaal school
bord staat. De zwarte verf is op.
Wel nieuwe toiletten. Het insti
tuut is een jaar geleden door de
stichting geadopteerd.
Joop Kuipers keerde onder de
indruk terug. Hij heeft nog ze
ventien pallets met kleding,
schooltafels en stoelen staan.
'Ik ga nog één keer terug', zegt
hij. 'Dan is het klaar, denk ik.'
