7
Meneertje Hiep
Mien Dobbelsteen
Laden/lossen
in 351 verschillende plaatsen van Nederland,
ots omgeven door parkeergelegenheid. Grote win-
s die de bestellingen brengen. In de grote steden,
t crime is en kleine criminaliteit bij het leven hoort,
ïr andere regels. De regels van de stad. Van gedo-
looiste voorbeeld van zo'n filiaal ligt aan de Amster-
ardrukking in. Flexibiliteit is er het toverwoord,
iportage over werken in het ritme van de stad.
een grachtje. 'Condooms verkopen
we niet', zegt Biesterveld. 'Er zijn
genoeg winkels in de buurt die alle
varianten hebben.'
Jurgen Belfort moet die dag nog
naar Ome Wim. Ome Wim is Wim
Poncia, een oude acteur die bij de
dertigers van nu, de kinderen van
toen, bekend werd als Meneertje
Hiep in de serie Pipo de Clown. Hij
woont al veertig jaar in de Nieuw-
marktbuurt. 'Ik kwam al in de win
kel toen het nog De Gruyter was.
Later werd het Simon de Wit en
pas daarna Albert Heijn. Ja, vroe
ger had je alleen een AH in de Hal
vemaansteeg bij het Rembrandt-
plein, een piepklein winkeltje.'
Meneertje Hiep is gevallen en is
blij dat Albert Heijn de boodschap
pen thuisbrengt. Het is weliswaar
een uitzondering, maar wel type
rend voor de band die de winkel
heeft met zijn klanten. Tante Wil
is ook zo'n voorbeeld. Komt regel
matig met een appeltaart binnen-
sjouwen. Als dank voor een paar
glazen die ze heeft gekregen uit
een actie-overschot. Het is leven
met elkaar. Dat karakter is de
buurt nog niet verloren. Ondanks
de rellen rond de stadsvernieu
wing, de aanleg van de metro in de
jaren zeventig en de samenscholin
gen op de Zeedijk beginjaren tach
tig.
Binnen vraagt kantine-medewerk
ster en caissière Karin of we koffie
willen. Als ze maar niet in Flitsen
hoeft. Ze is de oudste medewerker,
samen met Guus Schots, die de
emballage doet. Haar schelle stem
dendert ook over het kassapark. In
ongepolijst Amsterdams. Tiet ver
haal gaat dat Alexander Pola toen
hij begon aan Zeg 'ns AAA Karin
als voorbeeld heeft genomen voor
het typetje van Mien Dobbelsteen',
vertelt Biesterveld. 'Ik kan het niet
meer checken. Pola is dood. Maar
ik heb het echt uit zeer betrouwba
re bron.' Die Karin. Met zo'n ver-
Karin Rothoff
haal komt ze toch nog in Flitsen.
Pola was trouwens niet de enige
bekende Nederlander die de deur
plat loopt voor zijn dagelijkse bood
schappen. Adèle Bloemendaal
woont in de buurt, Rijk de Gooyer
is er vaak, Wim T. Schippers ook
en Rob van Hulst, dokter Koning
uit Medisch Centrum West, is een
ware liefhebber van de Wallen. Hij
schreef er zelfs een boek over.
Buiten klaagt de visboer.
Straks staat er weer een trailer
voor zijn kraam. Het kost hem
klanten, want hij is niet meer goed
zichtbaar. Hij heeft al extra vlag
gen op zijn wagen geplaatst. Maar
de visboer staat er al 28 jaar. Op
dezelfde stek. Hij klaagt, maar zal
in stilte denken dat een plaatsje te
genover Albert Heijn niet de
slechtste plek is voor de nering.
Net zoals de groenteman dat denkt
en de bakker en de bloemenman.
De zes kramen vormen een dage
lijks marktje aan de overkant van
de straat. De groenteman heeft zijn
opslag in de Bloedstraat. Daar zit
ook het magazijn van Albert Heijn.
Een priegelig klein magazijn.
WVM, kleine voorraden, snelle
doorstroom is voor ons filiaal een
uitkomst. Ik wil er zo snel mogelijk
mee beginnen', zegt Biesterveld.
Voorlopig moet hij geduld hebben.
Hij staat onderaan de lijst. Om het
magazijntekort op te vangen is een
oude paardestal aan de overkant
van de Bloedstraat gehuurd. Daar
staat het lege fust te wachten.
'Vroeger stond het fust op straat.
In de steeg", zegt Biesterveld. 'Er
was toen een zwerver, Freek, die 's
nachts de pallets bewaakte. Maar
de stegen zijn allemaal afgesloten
om junks te weren. Bovendien
mocht het fust niet meer op straat
staan. De milieupoli tie is hier ui
terst actief. We mogen pas een half
uur voor de wagen komt het fust op
straat zetten.' De Zaan-wagen
komt later dan verwacht. Het sche
mert al. In de winkel is het druk.
'De omzet groeit nog altijd', meldt
Biesterveld. 'Je zou misschien den
ken dat dit een ouderwets winkel
tje is. En natuurlijk hebben we on
ze problemen. We willen uitbrei
den, maar die kans is heel klein.
Maar we hebben onze plek. De be-
levering is aan regels gebonden.
Maar de winkeliers en de bewoners
zien het, denk ik, als een noodza
kelijk kwaad. Aan de andere kant
kun je met moderne ontwikkelin
gen als "Vandaag Voor Morgen' en
verruiming van de openingstijden
bij ons aankloppen. Graag zelfs.
Wat dat betreft zijn we heel mo
dem.'
Het is nog steeds droog als Gerard
Burgers de wagen lost. Dertien
pallets. Een flinke bestelling. Een
enkele pallet wankelt als hij de
helling naar de Bloedstraat afrijdt.
'Als er zomers een pallet omgaat,
krijgen we een staande ovatie van
de terrassen', roept hij. Dat zal nu
niet gebeuren. Hoewel het stil aan
drukker wordt op straat. 'Het le
ven' is begonnen. De Nieuwmarkt
komt langzaam op gang, dat is dui
delijk. Om half zeven gaat het rol
luik naar beneden. AH is gesloten.
Maar de rest gaat nog wat langer
door. De Nieuwmarkt is geen om
geving voor vroege vogels. Avond
mensen en nachtbrakers kunnen
er hun hart ophalen. Een zwerver
zoekt zijn bankje op. De AH-tas is
zijn kussen. Een eenzame ziel doolt
over het plein en snuift de geur op
van drank en erotiek. Even is hij
niet alleen. Op de Nieuwmarkt
brandt altijd wel een lichtje.
Jurgen Belfort
brengt
boodschappen
bij Wim Poncia
