JIU-JITSU JOYCE MOLS
VELT MANNIN VAN KILO
1
iTWEE BIJSTANDSGEZINNEN OP VAKANTIE VAN BR
OfcMP/ri
'UK
ggge.
ll'Jiiil'J lil
HEERLIJK GEVOEL OP TERUG'
heb je nou je
G£NAD£/
12
aar trai
nings
partner,
Leo Am-
sems, is
47 jaar
en weegt
maar
1 liefst 90 kilo. Toch
draait Joyce Mols,
part-time caissière
bij AH-filiaal 1189
in Tilburg, haar
hand niet om voor
HOEZO
OPSLAG/?/
deze 'beer'. Of juist
wel, in een hand
omdraai kun je na
meiijk de sterkste
en grootste tegen
stander uitschake
len. J)at is 'de
kunst van het ver-
dedigen', ofwel jiu-
jitsu.
ZIN?!?!
AHOLD FLITSEN DECEMBER 19
Onlangs haalde de zestig kilo we
gende Joyce de zwarte band in de
ze Japanse zelfverdedigingssport.
Bij jiu-jitsu gaat het niet om het
winnen. Het gaat om het goed uit
voeren van technieken. Joyce ver
telt: 'Je traint met een VASTE PART
NER. Hij valt aan en jij moet de
aanval pareren. Daarbij maak je
gebruik van de kracht van de an
der. Als iemand op je af komt ren
nen, is een KLEINE ZETJE al genoeg
om hem uit balans te brengen. Bij
VERWURGINGEN...ja, dan geef je een
atemi. Een slag of trap. Je kan zelf
wel bedenken waar.' Eén gerust
stelling is er. Tijdens trainingen
wordt er niet echt doorgetrapt.
'Maar', zegt Joyce, 'echt zoetsappig
gaat het er niet aan toe. BLAUWE
PLEKKEN horen er bij. M'n schou
der is ook al eens UIT DE KOM ge
weest. Als je nergens tegen kan,
moetje er niet aan beginnen.' Joy
ce begon vijf jaar geleden met jiu
jitsu. 'Een beetje ZELFVERDEDIGING
kan geen kwaad in deze tijd', ver
klaart ze. En even later: "Vorig
jaar werd ik eens lastig gevallen
op straat door een man. Eerst
stond ik perplex, deed niets. Toen
bedacht ik dat ik daar nu juist jiu
jitsu voor heb geleerd. Die man is
later OPGEPAKT met als bewijs de
verwondingen aan zijn benen. Ik
had flink van me afgeschopt.'
Maar het gaat Joyce om de sport.
Haar enthousiasme kent geen
grenzen. Ze traint vier keer in de
week.' Als ik 's maandags niet
train, sta ik dinsdags al weer te
POPELEN.' Wie karate doet of judo
zal veel herkennen in jiu-jitsu. Ei
genlijk stammen de twee vecht
sporten af van de verdedigings-
sport. 'De eerste jaren leer je, net
als bij JUDO, 'val breken', HEUP
WORPEN en sutemi's, worpen waar
bij je je voet in de buik van je te
genstander zet en hem achterover-
Werkoverleg tussen
Joyce en assistent
supermarktmanager
Ben Mommers
vallend over je heen trekt.' Gevor
derde jiu-jitsu-sporters oefenen
met houten messen. CRACKS weten
zelfs ECHTE ZWAARDEN af te weren.
'Maar zover ben ik nog niet', zegt
Joyce. 'Zwart is de hoogste kleur
band die je kunt behalen, maar nu
kan ik nog verder voor verschillen
de dans, zeg maar niveaus.' Joyce
is één van de weinige meisjes in
Nederland die zo ver zijn gekomen
in jiu-jitsu. 'Als ik op moet draven
bij examens of bij duo-games (het
enige wedstrijdelement in jiu-jitsu,
waarbij twee teams de technieken
zo perfect mogelijk uit moeten voe-
ren-red.) word ik vaak vreemd
aangekeken. Zo van: KIJK DIE SNOT
NEUS nou. Maar als ik eenmaal be
zig ben, staan ze met OPEN MOND
langs de kant.' De jiu-jitsu-koorts
is ook overgeslagen naar het AH-
filiaal. Joyce's afdelingsmanager!
Kassa PETRA VAN SPAANDONK was
bij de examentests. Ze was ONDER
DE INDRUK en denkt er hard over l
om het voorbeeld van haar collega cX
te volgen. <2^
Hij raakt nog ËMOTIONEÊRD als het onderwerp op tafel
komt. JOOP KUIPERS, versspecialist bij de Centrale Slagerij
in Zoetermeer, was onlangs 25 jaar getrouwd en vroeg de
gasten op zijn feest om enveloppen met inhoud. De in
houd kreeg een mooie bestemming. Van het geld gingen
twee gezinnen, die rond moeten komen van een BIJSTANDS
UITKERING, een week op vakantie. Mensen die in geen tien
jaar weg waren geweest, beleefden DE TIJD VAN HUN LEVEN
FILMNET, riepen de kinderen van
het ene gezin. BOSSEN! riepen de
kinderen van het andere. Dat ge
loof je toch niet. Dat er kinderen
zijn die dat nog nooit hebben ge
zien. Maar ja, wij hoeven maar in
de auto te stappen en we zijn in
een mum van tijd in de natuur.
Die gezinnen hebben geen auto.
En geen geld om OP VAKANTIE te
gaan.' Kuipers en zijn vrouw be
dachten het idee al een halfjaar
voor de bruiloft. 'We gaan elk jaar
twee keer op vakantie. LANGLAU
FEN in de winter en dan zomers
naar Spanje of Duitsland. En we
geven elk jaar links en rechts geld
aan grote organisaties. Rode
I Het echtpaar Kuipers
Kruis, GREENPEACE. Je geeft één
keer geld en bent meteen dona
teur. Maar nu hadden we zoiets
van: KIJK EENS NAAST JE. Niet ie
dereen heeft het zo goed.' Joop
Kuipers stapte naar de SOCIALE
DIENST van de gemeente Nieuwe-
gein. Hij stelde zich garant voor
twee gezinnen. Consulente ANNE
VETTE: 'Onze mond viel open van
VERBAZING. Ik doe dit werk al meer
dan twintig jaar, maar ik had nog
nooit zoiets meegemaakt. Mensen
komen hier ALTIJD 'HALEN', NOOIT
'BRENGEN'.' De sociale dienst dook
in de bakken en selecteerde twee
gezinnen.
Kuipers kent j
ze niet en wil
ze ook niet
kennen. 'Het
is wel goed zo.
EEN HEERLIJK
GEVOEL. Ik heb via de sociale
dienst een anoniem kaartje ont
vangen van beide gezinnen, waar
in ze schreven dat het FANTASTISCH
was.' De gezinnen zaten een week
in bungalowpark De Heideheuvel
OP DE VELUWE. Mensen van de so
ciale dienst van Nieuwegein waren
zo begaan met het nobele plan dat
zij spontaan aanboden de gezinnen
te brengen en te halen. 'Je moet
denken aan SCHRIJNENDE GEVAL
LEN. Gezinnen
met gehandi
capte kinde
ren, MISHANDE
LING of andere
narigheden',
schreef Joop in
het programmaboekje bij zijn hu
welijk. Zijn gasten reageerden GUL.
'Het is natuurlijk niet netjes om
meteen je geld te gaan tellen.
Maar op een gegeven moment zei
ik tegen m'n zoon: ga jij eens naar
achteren en kijk eens hoeveel het
is. Toen bleek dat we alles bij el
kaar nog een derde gezin op va
kantie konden sturen. UIT ALLE
HOEKEN EN GATEN kregen we bij
dragen. Er was zelfs een dametje
die van ons plan had gehoord, dat
een familielid ook een envelop had
meegegeven. Veel mensen zeiden:
goh, dat gaan wij ook doen. En
daar ging het ons om. Het sneeuw
baleffect. 'Joop Kuipers is een type
dat graag iets organiseert VOOR DE
MEDEMENS. Van een barbecue voor
de buurt tot iets wat al heel lang
in zijn hoofd zit: 'Met een vracht
wagen vol HULPGOEDEREN naar Al
banië.'
