'De klanten hadden er alle
begrip voor; dat scheelde.'
SNOEPEN
y
.v.
Medewerkers eerste jeugdfüiaal weer bij elkaar
Chaotisch
Pampergang
Alle begrip
Belastingdienst
AHOLD FLITSEN NOVEMBER 1993 -
Het filiaalteam in 1982. Staand, 3e van links: Ria van Veenendaal, 4e van links: Rob Booiman, 5e
van links: Christa de Ruiter-van der Brug, 8e van links: Marjola Saiemon-Verhagen, 9e van rechts:
Anneke Lindemuller, 3e van rechts: Elles Mulderij-de Haas, 2e van rechts: Gerrit Stoltenborg.
Elf jaar geleden opende Albert Heijn zijn eerste
jeugdfiliaal, in winkelcentrum De Egelantier in
Apeldoorn. Een spraakmakend initiatief uit de
jaren tachtig, waarbij schoolverlaters en jeugdi
ge werklozen de kans kregen werkervaring op
te doen in een supermarkt. Begin november was
er een reünie. Flitsen sprak er met medewerkers
van het eerste uur. 'Niemand kon toen precies
aangeven wat er ging gebeuren.'
I
Voor doorgewinterde zoetekauwen
is Amerika het land bij uitstek.
Een dag gaat niet voorbij zonder
dat er 'gesnackt' wordt. Een snack
kan variëren van een gezond ap
peltje tot een. wat minder gezond,
maar wel erg lekker, chocolade
cakeje, de brownie. Suiker wordt
bijna overal met gulle hand in en
over gestrooid. Brood heeft bijvoor
beeld een zoetige smaak. De mees
te taarten zien er oogverblindend
uit, maar de smaak is zo mierzoet,
dat ik het meestal laat bij kijken.
Klassiek snoepgoed is hier de Her-
shey Kiss, een chocolaatje in de
vorm van een paar kussende lip
pen, met in het midden een aman
del. Per jaargetijde wordt het in
een ander zilverpapiertje verpakt.
Vanwege de herfst nu gestoken, in
goud, rood en bruin. Een half jaar
geleden zijn ze met een zusje van
de Hershey Kiss op de markt geko
men: de Hug, ofwel de omhelzing.
Het heeft dezelfde vorm als de
Kiss, maar, is gemaakt van een
streepje witte en donkere chocola
de. Jammer genoeg heeft de choco
la ook weer dezelfde zoete eigen
schappen als de rest van het
snoepgoed. Hoewel ik zelf altijd
een enthousiaste snoeper ben ge
weest en ieder dubbeltje zakgeld
uitgaf aan knotsen, trekdrop en
stroopsoldaatjes en later een groot
afnemer was van het bonbonblok,
heb ik het snoepen hier afgeleerd.
Je kunt wel van land veranderen,
maar je houdt kennelijk de smaak
waarmee je bent opgegroeid.
Comelie Jutte
(Cornelie werkt op het hoofdkan
toor van Ahold USA in Parsippa-
ny, New Jersey)
'Zie jij nog wel eens iemand van
toen?' Die vraag werd Roberto Va-
risco, medewerker van filiaal 1261
in Apeldoorn, ooit het eerste jeugd
filiaal, maar inmiddels een gewone
AH, regelmatig gesteld. Zo regel
matig, dat hij op het idee kwam
een reünie te organiseren. Het
kostte hem twee jaar om zijn colle
ga's van toen allemaal op te spo
ren. De meesten waren er op 6 no
vember.
Ik moest opeens
leiding geven aan
dertig mensen'
Onder hen Gerrit Stoltenborg, in
dertijd bedrijfsleider. 'Het besluit
om met jeugdfilialen te beginnen
werd genomen omdat veel jonge
mensen begin jaren tachtig moei
lijk aan de slag kwamen. Op de ad
vertentie die we plaatsten kwamen
driehonderd re
acties. De enige
criteria waren
dat de sollici
tanten tussen
de 16 en 19 jaar
moesten zijn en
dat ze nog geen
werkervaring mochten hebben.
Het begin was chaotisch. We werk
ten van 's ochtends vroeg tot 's
avonds laat. Je moest je overal
mee bemoeien, want ook de afde
lingschefs hadden niet veel erva
ring. Het duurde driekwart jaar
voordat het liep. Ik heb aan die
tijd grijze haren overgehouden.
Maar gelukkig mochten we veel
fouten maken omdat het een
jeugdfiliaal was.' Stoltenborg is op
dit moment supermarktmanager
in een ander AH-filiaal in Apel
doorn.
Ria van Veenendaal weet het nog
goed. 'Ik werd door het Arbeidsbu
reau min of meer gedwongen om
bij Albert Heijn te gaan werken.
Voor mijn deeltijd vakopleiding
drogisterij had ik een verplichte
stageplaats nodig. Bij AH kwam ik
op de afdeling drogmetica, ofwel op
de pampergang, terecht. Ik heb
wat pakken luiers afgestoft. Ik had
het dan ook al redelijk snel gezien.
Daarna ben ik eerst de verpleging
ingegaan om vervolgens sociaal pe
dagogiek te gaan studeren. Inmid
dels werk ik als sociaal pedagoog.
De reden dat ik uiteindelijk toch
veertien maanden bij AH ben ge
bleven, had alles te maken met de
goede sfeer. Ik heb nog steeds con
tact met mensen uit die tijd.'
Haar vriendin
Christa de Ruiter-
van der Brug
knikt. Na de HA
VO kon ze geen
werk vinden. Ze
zag het jeugdfili
aal als een moge
lijkheid om aldoende te leren. 'Ik
deed de administratie. Toen dat
werk werd geautomatiseerd heb ik
onder andere de kassa en de afde
ling vleeswaren gedaan. Dat was
voor mij minder boeiend. Ik ben
naar Deventer verhuisd, waar ik
nu nog steeds twee dagen in de
week werk als doktersassistente in
de polikliniek van het ziekenhuis.
In het jeugdfiliaal ben ik drie jaar
gebleven. Ik heb er echt een hele
leuke tijd gehad. Niet in de laatste
plaats omdat ik zo goed werd opge
vangen door Anneke.'
De filiaalmede
werkers van
toen elf jaar
later. Gehurkt
links van het
winkelwagen
tje: Ria van
Veendaal,
staand 4e van
rechts: Rob
Booiman,
staand 2e van
rechts: Christa
de Ruiter-van
der Brug, 5e
van links: Mar
jola Saiemon-
Verhagen,
staand 6e van
rechts: Anneke
Lindemuller,
4e van links:
Elles Mulderij-
de Haas, le
van rechts:
Gerrit Stolten
borg, naast
het winkelwa
gentje: Willem
Janssen.
Anneke Lindemulder werkte al
voor Albert Heijn als administra
trice, toen haar werd gevraagd of
ze in het jeugdfiliaal hoofdcaissière
wilde worden. 'Ik had nog nooit lei
ding gegeven. Het was in het begin
dan ook hard knokken om de wind
eronder te krijgen. Toch was het
een bijzondere ervaring.' Ook Rob
Booiman werkte al bij Albert Heijn
voor hij afdelingschef houdbaar in
het jeugdfiliaal werd. En ook hij
werd in het diepe gegooid. 'Het
was echt een experiment. Niemand
kon precies aangeven wat er ging
gebeuren. Ik moest opeens leiding
geven aan dertig mensen, die ook
nog eens totaal geen ervaring had
den. Ze liepen ongeveer zes weken
stage in een ander filiaal voordat
ze in het jeugdfiliaal kwamen.
Kwam er een vrachtauto die gelost
moest worden, stond er niemand
meer op de afdeling. Iedereen was
gaan lossen. Dat soort dingen.
Maar door de aandacht die het fili
aal in de media kreeg, wisten de
klanten hoe het zat. Ze hadden er
alle begrip voor als er iets mis
ging. Dat scheelde.'
Ook Maijola Saiemon-Verhagen
werkt nog altijd bij Albert Heijn.
'Na twee jaar kassa kwam er een
plaats vrij als assistente op de af
deling vleeswaren. Heerlijk werk.
Als de chef er niet was had ik de
verantwoording. Zo groei je lang
zaam naar een leidinggevende
functie toe. Op dit moment ben ik
afdelingsmanager groenten, zuivel
en diepvries.' En over het jeugdfili
aal voegt ze toe. 'Het werk was
heel leuk. Je werkte met allemaal
mensen van dezelfde leeftijd. We
waren allemaal nieuw. Dan vorm
je al snel een hecht team.'
Elles Mulderij-de Haas was 16
toen ze van de LHNO kwam en in
het filiaal ging werken. Ze stond
op de bloemenafdeling en viel wel
eens in bij de vleeswaren. Sneed ze
een stuk van haar vinger omdat ze
niet goed wist hoe de snijmachine
werkte. 'Ik ging veel met de jon
gens van houdbaar om. Ook buiten
werktijd. Stappen. Het was echt
onze groep. Na drie jaar ging ik
naar een ander filiaal. Daar ben ik
twee jaar gebleven. Vervolgens in
een broodjeszaak. Dat doe ik nog
Willem Janssen herinnert zich de
tijd in het jeugdfiliaal ook nog als
de dag van gister. 'Ik kwam bij
Rob Booiman op de afdeling houd
baar. Veel vakken vullen. Dat heb
ik vijfjaar gedaan. In de tussentijd
ook nog in dienst geweest. Op dit
moment ben ik ambtenaar bij de
belastingdienst. Maar het jeugdfi
liaal was een hele leuke periode.
Je was met allemaal jongeren on
der elkaar. Op zo'n reünie zie je
dat ook: iedereen kent elkaar nog
en ze kijken allemaal met plezier
terug op die tijd.'
