De Familie
Romario
vaste AH-klant
Eten uit een kattebak
AHOLD FLITSEN MEI 1993
'Als jullie drie jaar geleden waren
gekomen dan hadden we hier met
z'n dertienen gezeten', roept één
van de acht familieleden. Een
nieuw record in deze rubriek. Ze
vormen een echte Albert Heijn-fa-
milie en werken in zes verschillen
de filialen in Eindhoven en Hel
mond. Alleen Diana Ros ('De naam
is hetzelfde, ik verdien alleen wat
minder') werkt op het telkantoor
van Albert Heijn in Veldhoven. In-
grid Sanders is aanstichtster van
deze familie-te-kijk. 'Ze dachten
dat ik het niet zou durven, maar je
ziet het.' Ingrid is part-time cais
sière bij AH 1506 in Helmond.
Daar werkt ook tante Tonny Hars-
kamp-Sanders. Zij begon haar
loopbaan als caissière ooit bij Etos,
toen de van oorsprong Brabantse
keten ook nog kruidenierswinkels
bezat. 'Etos staat voor Eendracht
Toewijding en Onderlinge Samen
werking', zegt ze. 'Maar wij hadden
natuurlijk onze eigen verklaring:
Een Troep Ouwe Schurken, noem
den wij het als personeel onder el
kaar.' De vader van neef en nicht
Marc van Berkel en Nancy van
Berkel was jarenlang bedrijfslei
der bij Albert Heijn. Hij zit inmid
dels in de VUT, maar heeft zijn
kinderen en een aantal neven en
nichten wel onderdak verschaft bij
AH. Mare: Tk ging al werken bij Al-
bert Heijn toen ik dertien was.
Voor een zak chips. Een paar jaar
later was het 5 gulden en een zak
chips.' Nancy is een manusje van
alles. 'Ik werk in 1010, een klein fi
liaal. Dan is het al snel zo datje op
elke afdeling wordt ingezet.' Ze
staat nu officieel op de deli-kaas af
deling. En ze is niet de enige. Broer
Marc is in opleiding voor afdelings
manager Vers en Jeanette de
Greef, aangetrouwd, zit ook de hele
Wie vorige week naar het Vara- pro
gramma Impact heeft gekeken zal
zonder veel moeite de supermarkt heb
ben herkend waarin PSV-vedette Ro
mario boodschappen deed. Inderdaad:
Albert Heijn. Om precies te zijn: Al-
bert. Heijn-filiaal 1145 in Eindhoven.
Het programma gaf een portret van de
begenadigde balgoochelaar. En hij is
nu eenmaal vaste klant van AH. Van
daar dat de cameraploeg ook in de win
kel filmde. Elke veertien dagen komen
hij en zijn vrouw Monica wel een keer
boodschappen doen, verzekert super
marktmanager Ad Esters. 'Ik sla soms
steil achterover van wat ze allemaal in
hun karretje laden. Dat wil zeggen:
wat zijn vrouw inlaadt. Zelf staat Ro
mario liever te lezen bij de tijdschrif
ten. In de Voetbal International, ja.'
De Braziliaanse topper is overigens
niet de eerste PSV-speler die de super
marktmanager in zijn winkel mocht
begroeten. 'In mijn vorige filiaal kreeg
ik regelmatig jongens als Emie
Brandts, Jantje Poortvliet en Willy en
René van de Kerkhof over de vloer. En
kom, hoe heet die schoffelaar ook
weerStrik, Pleun Strik.' Iemand
van het kaliber Romario had Ad Esters
echter nooit eerder als klant. Zorgde
de komst van de kleine Braziliaan met
een cameraploeg in zijn kielzog nog
voor extra ophef in de winkel? 'Dat
niet, maar hij kocht nu maar voor hon
derd gulden. Normaal slaat hij vijf
keer zoveel in. Maar goed, ik was al
lang blij dat-ie niet met een briefje van
duizend betaalde. Dat doet-ie namelijk
ook wel eens.'
Jans Koomstra, werkzaam bij het AH-
Distributiecentrum in Zwolle, vertrok
25 jaar geleden vanuit Borger (Dren
the) naar Den Haag om er te gaan wer
ken bij Albert Heijn. Ter gelegenheid
van zijn jubileum schreef hij zijn bele-
Romario en z'n vrouw bij AH. Foto: Clemens Rikken
In deze serie worden telkens drie of meer
Ahold-medewerkers geportretteerd die tot
dezelfde familie behoren. Deze maand
neven, nichten en tante van Ingrid Sanders
uit Helmond.-
we AH-winkel, die zijn huidige fili
aal 1053 moet vervangen. 'Dat is
ambachtelijk werk', zegt hij. 'En je
hebt veel contact met de klanten.'
Typische Sanders-trekjes hebben
ze ook. 'Lol maken' wordt genoemd.
Ook over 'eigenwijs' zijn ze het
eens. 'En we zijn nergens te lui
voor.' Dat belooft wat als de neven
en nichten, in totaal 26 man en
vrouw sterk, binnenkort een week
end de bungalows van Center
Pares betrekken. 'Onze vaders en
moeders hebben dat pas geleden
ook gedaan', zegt Jeanette. 'Toen
hebben we gezegd: dat kunnen wij
ook.'
V.l.n.r.tante
Tonny,
Mare,
Nancy,
Jolanda,
René,
Ingrid,
Diana en
Jeanette.
dag tussen kazen en vleeswaren.
Nicht Jolanda de Greef is caissière.
'Het mooiste moment van de dag is
het drukste moment', zegt ze. 'Hoe
langer de rij, hoe liever het me is.'
Daar zijn de anderen het mee eens.
'En volle karren. Dat priegelwerk
vind ik niets.' Mare vindt met na
me de koopavonden gezellig. 'Dat
begint al met het gezamenlijk eten
van de avondploeg in de kantine',
zegt hij. 'Bovendien is de sfeer in de
winkel gemoedelijker. De klanten
hebben meer tijd.' Mare zou ooit
wel in de voetsporen van zijn vader
willen treden en supermarktma
nager worden. Renè Ros, die een
echt AH-huwelijk sloot door te
trouwen met nicht Diana, heeft
geen zin in zoveel verantwoorde
lijkheid. Hij heeft zijn zinnen gezet
op de bake off-afdeling in de nieu-
venissen op voor het personeelsblad
De Brug van DC Zwolle. Vorige maand
vertelde Flitsen deel één van zijn ver
haal. Deze maand een samenvatting
van het vervolg.
'Gearriveerd wil nog niet zeggen geïn
stalleerd. Ik moest natuurlijk een kost
huis. Daar weten ze in Den Haag mee
om te gaan! Wat dacht je van een kost
huis waar je je eten op het beroemde
Felix-bakje (jawel, van het kattevoer)
geserveerd kreeg met een ongewassen
lepel en vork. Ze zeggen wel eens: wat
een boer niet kent, dat vreet hij niet, ik
kende het wel, maar ik vrat het deson
danks niet. Deze slimme boer had het
volgende bedacht. Ik kocht elke dag
een krant, gooide daar alles in, propte
het in m'n jaszak en dumpte het de vol
gende dag op het werk in de prullen
bak. Maar oké, ik ben niet verhongerd.
De papatboer is geduldig.'
'De werkdagen bij Albert Heijn begin
nen. Ik moet boodschappen rondbren
gen op een transportfiets. Ik kan jullie
vertellen, dat is waardeloos. Hartstik
ke druk, overal auto's, bromfietsen.
Soms moest ik met een fiets vol dozen
margarine van ons filiaal naar een an
der filiaal, waar de margarine op was.
Probeer het maar. Links en rechts,
voor en achter schiet het verkeer voor
bij. Ik ben maar gaan lopen. Toen ik
aankwam was het bijna sluitingstijd.
Voordeel voor deze boer: nooit meer
margarine weg hoeven brengen.'
'De drukte, daar wen je aan. Maar niet
aan klanten die vijf hoog wonen, zon
der lift, en klagen dat er een rot plekje
aan een appel zit. Klant is koning, dus
Jans weer terug met één appel in een
beschuitdoos, aanbellen en zeggen:
'Mevrouw had een verkeerd appeltje
ontvangen? Hier is een nieuwe, speci
aal voor u verpakt.'
Klant pissig, be
drijfsleider pissig, ik
niet meer. Zo gaan er
jaren voorbij. Klant pissig,
ik niet. Ik pissig, klant niet.
Enzovoorts. En dan ontmoet ik
iemand waardoor ik toch wat van
de kook raak en met wat meer ple
zier mijn werk doe...'
