Superspaarders nog lang niet tevreden
Vaste
Klantenfonds
en
claimemissie
Ruim 100 units in AH Vaste Klanten Fonds
Vrachtwagen
huren
Appeltje voor de
dorst
Overzicht
jnaa't
Vlieg met me mee...
Vergiet me niet
Wet ie okwoarde bus
noar De Gaarde stiet?'
De heer Van Eijsden
-AHOLD FLITSEN APRIL 1993
Ahold gaat in april ruim vijf
miljoen nieuwe aandelen uit
geven. Dat gebeurt via een
claimemissie. Dit betekent
dat bestaande aandeelhou
ders als eerste de nieuwe aan
delen mogen kopen. Via het
AH Vaste Klantenfonds zijn
ruim 13.000 medewerkers
mede-eigenaar van Ahold-
aandelen, aangezien het fonds
voor de helft in Ahold-aande-
len belegt, en voor de helft in
rentedragende leningen aan
Ahold. Half maart bezat het
fonds ruim 400.000 Ahold-
aandelen. Volgens de regels
van de emissie zijn er voor het
fonds ruim 40.000 nieuwe
aandelen gereserveerd. Het
fonds is niet verplicht die te
kopen; het kan zijn 'claim
recht' ook verkopen. Wat het
fonds precies gaat doen was
bij de sluiting van deze Flit
sen nog niet bekend. In elk ge
val is het zo dat, wat het fonds
ook besluit, de waarde van het
bezit van de deelnemers niet
sterk zal wijzigen.
Met een voorlopig totaal van 113 units mag de familie
Van Eijsden uit Amsterdam tot de superspaarders van
het AH Vaste Klanten Fonds worden gerekend. Dat
aantal zal in de toekomst alleen nog maar stijgen, omdat er
geen plannen zijn de spaarzin te beteugelen. 'Tenzij de aan
delen van Ahold sterk in waarde zouden dalen. Maar gezien
de laatste berichten zal de koers eerder hoger dan lager wor
den', meent de heer Van Eijsden. Wat dat betreft doet Ahold
het beter dan menig ander bedrijf.'
De verbluffende spaarresulta-
ten doen vermoeden dat Van
Eijsden aan het hoofd staat van
een omvangrijk gezin, dat voor
kapitalen boodschappen inslaat
bij Albert Heijn. Daarvan is ech
ter geen sprake. 'Ik ben alleen
met mijn vrouw.' Toch speelt
zijn familie een belangrijke rol
bij het vergaren van volle zegel
boekjes. *Wij hebben broers, zus
ters, neven en nichten en andere
aanverwanten gecharterd, die
op hun beurt ook weer kennis
sen en vrienden inschakelen. En
dan gaat het hard. Zo kwam
mijn broer laatst met niet min
der dan 22 volle boekjes aanzet
ten. Of ik even contant wilde af
rekenen.'
De familieleden zijn verspreid
over het gehele land. Afspraak is
dat de volle boekjes door de heer
en mevrouw Van Eijsden zelf
worden opgehaald. "Kun je na
gaan wat het mij aan benzine
kost', lacht Van Eijdsen. 'Maar
ik hoef de zegeltjes niet zelf in te
plakken', voegt zijn vrouw eraan
toe. Zij levert zelf ook een be
hoorlijke bijdrage. Naast de ei
gen boodschappen doet zij ook de
inkopen voor het kantoor van
haar zoon, dat zestien medewer
kers telt. Dat tikt aardig aan. U
kunt zich zeker wel voorstellen
hoe ik moet sjouwen', merkt de
heer des huizes met gespeeld
zelfbeklag op. 'Ik kan soms beter
een vrachtwagen huren.'
De Van Eijsdens zijn spaarders
van het eerste uur. Toen wij van
het fonds hoorden, zijn wij me
teen mee gaan doen. Het leuke
van het AH Vaste Klanten
Fonds is namelijk dat je onge
merkt een aardig bedrag bij el
kaar spaart. Je kunt je geld na
tuurlijk ook op de giro zetten,
maar daar schiet je weinig mee
op. Voor de rente hoefje het niet
te doen. Bij het fonds van Albert
Heijn ligt dat anders. Je schept
een appeltje voor de dorst. Als
we nu plotseling met een tegen
valler te maken krijgen, hebben
we iets achter de hand.' In het
verleden was de familie Van
Eijsden ook een trouwe spaarder
van de obligaties van Albert
Heijn. 'Dat geeft wel aan dat wij
al heel wat jaren bij AH over de
vloer komen, voornamelijk in de
winkels in Osdorp en Amstel
veen. En ik zal u zeggen waar
om: Albert Heijn is niet de goed
koopste, maar de winkels zijn al
tijd helder, opgeruimd, over
zichtelijk en goed gesorteerd.'
Tot de introductie van het AH
Vaste Klanten Fonds wisselde
mevrouw Van Eijsden haar volle
zegelboekjes in tegen contant
geld. 'Dan zag ik er nooit meer
iets van terug. Nu heb ik er ten
minste nog wat aan', lacht haar
man. 'Ik krijg regelmatig netjes
een overzicht met de laatste
stand van zaken. Het fonds
houdt het beter bij dan ik.
Laatst dacht ik dat er iets niet
klopte. Bleek ik zelf een foutje
gemaakt te hebben.'
Frans den Boer, vorige maand winnaar
van de OR-quiz tijdens de OR-conven-
tiedag, hing een paar weken later al in
de lucht. De ballonvaart die zijn over
winning hem opleverde werd op een
zonnige zaterdag uitgevoerd. In de
buurt van Amersfoort steeg het kleuri
ge gevaarte op. Op een akker nabij Le
lystad kwam het anderhalf uur later
weer neer. 'Onbeschrijfelijk', reageerde
Frans, die vergezeld werd door zijn
zoon Jeroen. 'Een oase van rust. Al het
geruis en geroezemoes van auto's en
mensen hoor je langzaam verdwijnen.
Je hoort alleen nog het gekras van een
enkele meeuw.' Frans gold aanvanke
lijk als grote outsider tijdens de OR-
quiz. Hij verving zijn secretaris. Maar,
zoals de dreumes in de topsport vaak
boven zichzelf uitstijgt tegen een grote
tegenstander, zo pakte Frans de titel
'Grootste OR-expert van Ahold' in de fi
nale tegen routinier Johan Ratelband
(OR GVA). De man die in het dagelijks
leven op de afdeling Filialenadmini-
stratie van het hoofdkantoor van
Albert Heijn werkzaam is, had altijd al
eens vanuit een ballon de wereld willen
bekijken. 'Het is niet iets wat je zelf
doet, maar als je het aangeboden krijgt,
dan raad ik het iedereen aan. Vanuit
zo'n ballon zie je de dingen eens van
een heel andere kant.' Frans vloog over
Spakenburg, Bunschoten en het Eem-
meer. Van vliegangst was geen sprake.
Of het moet in het begin van de vlucht
geweest zijn toen de ballon de eerste de
beste bomenrij indook. 'Je hoorde het
kraken. Ik dacht dat de ballon zou
scheuren en dat we direct weer terug
moesten. Maar het materiaal is ontzet
tend sterk. Er was niets aan de hand.'
Toen Frans weer met beide benen op de
grond stond en 's maandags op het
werk de foto's van collega Gerard Mak
zag, erkende hij: 'Ja, ik heb een prach
tige dag gehad.'
Laatst kreeg Anton Westerbeek voor
zijn verjaardag van zeven van 'zijn mei
den' een vergiet cadeau. Of de groeps
leider van de afdeling ZAV van Meester
dat zelf ook nog weet, valt sterk te be
twijfelen. Anton is het vast vergeten.
Zoals de groepsleider ook vergeet vrije
dagen te regelen voor zijn medewer
kers of hun oude schoenen vergeet te
vervangen door nieuwe. Vandaar dat
vergiet', zegt Rita Bameveld. We hoop
ten dat het zou helpen, maar helaas,
het is nog steeds hetzelfde.' En dat ter
wijl Anton Westerbeek pas 46 is. Toch
niet echt een leeftijd om een geheugen
als een vergiet te hebben. Het ding
schijnt, volgens goed ingelichte bron
nen, inmiddels te zijn ingepikt door An-
tons dochter, die hem dankbaar aan
haar uitzet toevoegde. Naar wij mogen
aannemen wordt de vergiet door Anton
niet gemist. Benieuwd wat Anton op
zijn volgende verjaardag krijgt. Mis
schien een mooie zeef-druk.
'Je bent 17 jaar en hebt gesolliciteerd
naar een baantje in een winkel. Nee,
niet in Borger (Drenthe), maar in Den
Haag. Want dat is spannend. Maar op
de dag datje echt naar Den Haag moet
is het spannende er al lang af. Met de
bus naar Assen gaat nog wel, maar met
de trein naar Den Haag...Een heel
groot station, heel veel mensen en over
al bussen en trams. In Borger gaat er
één bus één keer in de twee uur en hier
sterft het van de bussen Ik moet maar
naar een informatiebalie. En in 'perfect
Haags' vraag ik: Wet ie ok woar de bus
noar de Gaarde stiet?' Nadat ik het nog
een keer heb gevraagd wordt mij bus 14
aangewezen. Daar zit Jans uit Borger
op weg naar z'n werk. Ik heb de
chauffeur gevraagd de Gaarde om te
roepen. Na twintig minuten begin ik
ongerust te worden. Hij zal me toch
niet vergeten zijn. Ik druk op het knop
je en stap uit. En waar stapt boertje
van buut'n uut? Bij het Zuiderpark.
ADO Den Haag. Een behulpzame me
vrouw zegt dat de Gaarde nog minstens
een uur lopen is. Ze denkt dat ik maar
beter de bus kan nemen. Ik vertel niet
dat ik daar net uit kom. En ik vraag ook
niets meer aan de chauffeur. Per slot
van rekening ben ik al een uur in Den
Haag, dus al een echte wereldburger.
Ik weet het nu wel. Ik blijf zitten tot ik
het straatnaambordje zie. Dat duurt
maar en duurt maar. Dan stapt ieder
een uit en...de chauffeur ook. Ik vraag
hem of de Gaarde in de buurt is. Hij
zegt dat het voor geoefende wandelaars
ongeveer een uurtje is. Maar met lijn
14 was je er al geweest. Ik kijk op de
bus. Lijn 13. Foutje. Weer een kaartje
kopen. En toch maar weer de chauffeur
gevraagd om me te waarschuwen. Na
6 V2 uur kom ik bij de Gaarde. In de
winkel tref ik een stomverbaasde be
drijfsleider. 'Je hoeft hier pas maandag
te zijn,' zegt hij. Het was vrijdag...'
Jans Koomstra werkt 25 jaar bij Albert
Heijn. Van vakkenvuller tot groente
chef en magazijnmedewerker. Nu
werkt hij op de afdeling Kruideniers
waren van het Distributiecentrum in
Zwolle. Naar aanleiding van zijn jubi
leum schreef hij onlangs bovenstaande
ontboezemingen in het personeelsblad
'De Brug" van DC Zwolle.
