'De vis moet natuurlijk wel willen'
12
Collegiaal
EEN OCHTEND MET MEESTER-VISSERS AAN DE IJSSEL:
Voorntrek
Geheim
De een heeft
kanaries.
De ander spaart
postzegels.
Ik vang vis'
Karbonade
Spektakel
AHOLD FLITSEN NOVEMBER 1992
Hun dagelijks werk wordt beheerst door vlees,
hun vrije tijd door vis. De sportvissers van Mees
ter. Tien zondagochtenden per jaar strijden ze
aan de oevers van de IJssel om het bedrijfskam-
pioenschap. Flitsen zat een ochtendje aan de wa
terkant.
De IJssel bij Wijhe op een mooie
zondagochtend in de herfst. In
de verte tuft de pont naar de
overkant. Een haas rept zich
met grote sprongen door de ui
terwaarden. Tussen de strek
dammen, gezeten op aluminium
viskisten, doen een stuk of vijf
tien medewerkers van Meester
en enige introducées verwoede
pogingen om brasems, voorns
dan wel baarzen te verschalken.
Men is hiervoor terdege toege
rust. Carbonhengels van twee
duizend gulden zijn geen uit
zondering.
De deelnemers hebben hun stek
door loting verkregen. Daarbij
zijn er - zo vernemen we van or
ganisator Jan Maatman - twee
mogelijkheden:
instroom of
uitstroom. 'In
stroom is het
beste, want
daar rust de
vis uit. Al het
voer dat hij
aan zich voor
bij ziet trekken
vreet hij op.'
Elke deelne
mer vist vijf zondagen instroom
en vijf zondagen uitstroom. Op
die manier krijgt iedereen gelij
ke kansen.
Wie aan het eind van de ochtend
het meeste gewicht aan vis in
zijn leefhet heeft is de winnaar
van de dag. En wie over een to
taal van tien wedstrijden de
meeste kilo's uit de rivier heeft
gehaald mag zich de kampioen
van Meester noemen. Zo doen ze
dat al twintig jaar. Gemiddeld
slepen ze met z'n allen zo'n vijf
honderd kilo vis per jaar uit de
IJssel. Na het wegen wordt de
vis keurig teruggezet in het wa
ter. Jan Maatman, werkzaam
in de proefkeuken van Meester,
kent de IJssel op z'n duimpje.
Hij is achter de dijk geboren en
vist zijn hele leven al. Windes,
blieken, kopvooms, snoeken, al
vers, kolbleien, forellen, serpe-
lings: je kunt het zo gek niet be
denken of hij heeft het aan z'n
haak gehad. De ervaren henge
laar heeft in de loop der jaren al
menig sterk staaltje mogen be
leven. In no-time vierhonderd
voorns tijdens de voorntrek.
Wat dachten we daarvan? Dat
is constant ingooien en ophalen.
Of een brasem van 81 centime
ter. Hoe vinden we die? T)at is
net een vloermat.' Maatman is
houder van het Nederlands re
cord aller tijden in de categorie
witvis en als zodanig opgeno
men in het
Guiness Book
of Records. Hij
wil niet over
drijven, maar
hij heeft thuis
toch gauw zo'n
tweehonderd
bokalen staan.
Grotendeels te
danken aan ti
ming, erva
ring en de juiste spullen. 'Maar',
houdt Maatman staande, 'de vis
moet willen, anders sta je mach
teloos.'
Zeker, de vis moet willen, maar
aan de andere kant is er natuur
lijk ook het weer. Het weer is
van grote invloed. Dat weet elke
visser. Zo is er vandaag volgens
Maatman sprake van puike om
standigheden. De hele week al
rustig herfstweer. Niet te veel
wind. Een zonnetje. Echt watje
noemt ideaal. Maar een garan
tie voor een recordvangst is het
allemaal niet. Dat hangt van
iets anders af. 'Je bent afhanke
lijk vande vis!', benadrukt
de viskenner. 'De vis moet wil-
Gerrit Jan Rorije: 'Kijk, zo moet ik er nog een paar hebben.'
er gek op. De samenstelling?
Die is natuurlijk geheim. Dat
mag niemand weten. En zeker
Flitsen niet. De concurrentie
leest mee, heren.'
Een paar meter verderop zit
Dirk Jan Horstman, gepensio
neerd medewerker van Mees
ter. Hij vist van jongsaf aan. T)e
een heeft kanaries. De ander
spaart postzegels. Ik vang vis.
Wat het mooie daarvan is? De
natuur en de spanning, hè. Ik
geniet er elke keer weer van.
Vanmorgen vroeg al die vogels
achter me in de bomen. Dat
hoor je allemaal. Je bent één
met de natuur.' De vissen, dat is
eigenlijk maar bijzaak, hoewel
Horstman vandaag al het nodi
ge gevangen heeft. Triomfante
lijk houdt hij een leefhet vol bra
sem omhoog. 'Een mooi zootje',
stelt de visnestor tevreden vast.
'Ze verdringen zich vandaag
rond m'n dobber.' Dat laatste
kan Gerrit Jan Rorije van de
rookworstafdeling helaas niet
zeggen. De huidige leider in de
competitie heeft al uren niets
meer gevangen. Voor het gebrek
aan aansprekende vangsten
heeft hij wel een verklaring: de
vis wil niet. Bovendien zit hij
uitstroom. Met de kwaliteit van
z'n voer heeft het volgens hem
niets te maken. 'Voor de IJssel
maakt het eigenlijk niet zo veel
uit watje gebruikt. Het gaat er
om dat de vis er moet zitten. Als
de vis er niet zit kun je er een
karbonade ingooien, maar dan
bijt-ie nog niet.' Hij heeft het
nog niet gezegd of zijn dobber
verdwijnt onder water. Rorije
grijpt zijn hengel en slaat aan.
Een fraaie brasem verschijnt
even later boven de waterspie
gel. 'Kijk, zo moet ik er nog een
paar hebben. Dan schat ik m'n
kans op de beker op 50%.'
Twee weken na de wedstrijd. De
telefoon. Het is organisator Jan
Maatman met goed nieuws. Al
thans voor de vissers bij Ahold.
Maatman heeft toestemming
gekregen om volgend jaar in het
kader van het jubileum een dag
wedstrijd te organiseren voor
teams van alle onderdelen van
Ahold. Een team bestaat uit vijf
vissers. Geïnteresseerden kun
nen zich nu al schriftelijk bij
Maatman melden, per adres:
Meester in Wijhe. De organisa
tor verwacht meer dan honderd
Ahold-vissers op beide oevers
van de IJssel. Het belooft een
onvergetelijk spektakel te wor
den. Als de vis tenminste wil.
Jan Maatman weegt de vangsten, Tonnie Vlietstra noteert de score
len. Daar ben je van afhanke
lijk. De vis wil wel of niet en
geen mens die daar enige in
vloed op kan uitoefenen. Het is
een absoluut raadsel.'
Toch is de sportvisser - zo leert
een tochtje langs de rivieroever
- niet helemaal overgeleverd
aan de elementen of de nukken
van de vis. Veel hangt volgens
ingewijden af van het aas aan
de haak, en het voer dat rond de
dobber in het water wordt ge
worpen. Aanhangers van deze
theorie bereiden hun voer dik
wijls in het diepste geheim. Jan
Klein Herenbrink, werkzaam
aan de lange vullijn, is zo'n vis
ser. Jarenlang bungelde hij
roemloos onderaan, totdat hij
na eindeloos experimenteren
een topvoer uit negen compo
nenten samenstelde. 'Qua voer
zit ik nu goed. Het voer heeft me
omhooggestoten. De brasem is
De vissers van Meester. Staand
van links af: Willy Salari, Johan
van der Linden, Lammert ten
Hoven, Jan Maatman, Bianca
van den Goorberg (mascotte),
Bertus Bos, Gerrit Jan Rorije,
Mark Roolvink, Tonnie Vliet
stra, Heinz Wolsink en Hans Ei
lander. Zittend van links af: Dirk
Jan Horstman, Jan Klein Heren
brink, Jan Rorije en Jan Brakel
(de uiteindelijke kampioen)
