Het bruine boek van Wim Jansen
®Ö3
UUR MET
IF~"
pagina 10 m-sir - u nx: ~-\r ;'-rrj f Flitsen
•i 'it
aantekening verdwijnt in zijn
bruine map. In de auto zet hij
de verwarming wat hoger en
gaat hij op weg naar de ande
re kant van Den Haag, naar
Kijkduin. „Even kennisma
ken met een nieuwe part-ti-
me-medewerkster. Ik wil
graag weten wie er in de win
kels werken."
Motiveren
Uit de bruine map tovert
Wim de omzetoverzichten.
In vrijwel één oogopslag is
zichtbaar welke winkels ex
tra aandacht nodig hebben.
In bijna alle gevallen een
kwestie van de juiste man of
vrouw op de juiste plaats.
„Kijk, ik heb groot respect
voor m'n filiaalhouders. Zij
moeten ontzettend veel kun
nen; klantgericht werken, ad-
ministratie bijhouden, be
stellingen verzorgen, uren
plannen, omzetten en geld-
procedures in de gaten hou
den en ook nog leidinggeven
aan part-timers. Bovendien
hebben sommigen door al
die overnames diverse keren
aan een nieuw administratie
systeem moeten wennen. We
zijn nu in een tussenfase en ik
ga, nu Amsterdam aan m'n
nieuwe collega wordt over
gedragen, nog meer aandacht
besteden aan het gelijktrek
ken van verschillende cultu
ren."
De kennismaking met de
part-timer in Kijkduin is
'een aangename verrassing',
als blijkt dat de dame die aan
het eind van haar proeftijd is
al in haar eentje de winkel
draaiende houdt. Hij belooft
de filiaalmanager, die van een
vrije dag geniet, daarover een
compliment te maken.
De volgende stop is een be
zoek aan een oudere filiaal
houder, die onlangs op eigen
verzoek is overgeplaatst van
een druk naar een rustiger fi
liaal. De vraag voor Wim is of
de man het echt zo naar z'n
zin heeft als hij zegt. Wim
wordt meer dan overtuigd.
Lichtbakken
Na kriskras door Den Haag
gereden te hebben, arriveren
we in het Benoordenhout.
Een chique Haagse wijk, waar
goed wordt gedronken. Het
filiaal daar heeft een moeilij
ke periode achter de rug,
maar het gaat nu weer goed.
Dave, de vrolijke filiaalhou
der blijkt nog steeds onder
de indruk van de handigheid
van zijn regiomanager, met
wie hij de winkel opnieuw
heeft ingedeeld en die twee
Terwijl Wim Jansen door de straten van Den
Haag en omstreken rijdt, gaat er heel wat door
z'n hoofd. Als regiomanager heeft hij de ver
antwoordelijkheid voor het reilen en zeilen
van 27 Gall Gall-filialen. Hij wordt dagelijks
geconfronteerd met streefcijfers, integratie
perikelen, procedures en emoties. Hij kent al
z'n 100 medewerkers bij de voornaam, is lid
van de ondernemingsraad en had er tot 16
februari ook nog tijdelijk de Amsterdamse re
gio bij.
Het is negen uur als Wim
Jansen zijn witte Peugeot
405 voor de winkel van Jan
in het Haagse Statenkwar
tier parkeert. Met zijn
bruine boek, met alle in
formatie over de regio,
onder de arm stapt hij de
winkel binnen en wordt
hartelijk begroet door de
oudste filiaalhouder in
Den Haag.
„Brochard is mijn hoofdfiliaal.
Hij neemt voor mij de tele
foontjes aan, die ik, als het
moet, direct beantwoord."
Het is zijn eerste 'staande re
ceptie' van de dag. Met een
Door: H. NUNNINK
kop koffie naast zich op een
doos wijn belt hij naar de fi
lialen, die expliciet om hem
hebben gevraagd. Ziekte,
vakantie en een verzoek om
aanpassing van de sluitings
tijd in Amsterdam vanwege
een overval in de buurt, zijn
de problemen die hij tussen
de slokken koffie oplost. Ver
volgens vertrekt hij naar het
volgende filiaal.
Wim werkt al sinds 1966 in
de slijtersbranche en kent
het wereldje door en door.
Hij heeft ooit zelf een slijterij
in zijn woonplaats Leid-
schendam gehad, werd toen
gevraagd om rayonmanager
van Henkes te worden en was
een van de architecten van
de Aguilar-keten. Vervolgens
kwam hij bij de PartyShop.
Hij maakte de overname er
van door Bols mee en kwam
door de overname van Party-
Shop door Ahold in dienst
van Gall Gall. De afgelopen
twee jaar werkte hij in zijn
regio aan de integratie van
één Gall Gall-organisatie
uit de winkelketens van Al
berto, Gall Gall en de Par
tyShop. „Ik heb niet altijd
buiten gewerkt. Nadat Agui-
lar was opgezet, heb ik twee
jaar een managementfunctie
binnen gehad, maar dat is
niks voor mij. Ik moet con
tact met de basis blijven hou
den, geen ivoren toren. Ik
heb nu een kleiner rayon dan
vroeger en dat bevalt prima.
Ik heb meer tijd voor mijn
gezin en vrienden. De afgelo
pen zeventien jaar hebben
m'n kinderen me vrijwel al
leen in het weekend gezien,
omdat ik door heel Neder
land werkte en van 's mor
gens vroeg tot 's avonds laat
onderweg was."
Verbouwing
Op het Erensplein in Den
Haag informeert hij bij Albert
en Ciska, die vanwege een
'verbouwing in een noodwin-
kel staan, of ze het daar met
de ingevallen vorst niet te
koud hebben. Albert verze
kert hem van niet: de nood-
bezetting maakt het noodza
kelijk dat de vakken regelma
tig moeten worden bijgevuld
en daar blijf je warm van. Sa
men met Albert inspecteert
hij de vorderingen van de
verbouwing en bespreekt hij
de openingsactiviteiten. „Dit
was één van de minst geoutil
leerde winkels in Den Haag",
zegt Wim. „Samen met Albert
heb ik me sterk gemaakt voor
de verbouwing en het wordt
mooi, niet Albert?" Er wordt
instemmend geknikt. Bij zijn
vertrek herhaalt hij nog even
dat hij Albert na ruggespraak
met het hoofdkantoor over
het foldermateriaal bij de
opening zal terugbellen. De
Het is even voor zessen als
Wim Jansen weer in zijn auto
stapt voor zijn laatste rit die
dag: naar huis. De 45-jarige,
iets kalende en goedlachse
regiomanager, verzekert dat
hij zijn privé-leven, evenals
goede gezondheid, ook be
langrijk vindt. Enkele malen
per week trekt hij de sport
schoenen aan en jogt een res
pectabel aantal kilometers.
Waarschijnlijk haalt hij daar
de energie vandaan om ook
nog als OR-Iid te fungeren.
"Ik ben er op verzoek van
collega's ingestapt. Het is
leerzaam. Je verlegt je gren
zen, gaat je mening anders
vormen. Niet alles van boven
is goed en niet alle kritiek van
onder is terecht." Hij kan er
over meepraten, na de laatste
twee 'tropenjaren' van reor
ganisatie bij Gall Gall. ,Je
bent constant bezig contact
en afstemming te krijgen en
te houden met je filialen en
de consumenten. Het mooie
van dit werk is dat je direct
resultaat van je inspanningen
ziet." Hij legt z'n bruine map
op de passagiersplaats en
stuurt z'n auto de straat uit.
VWoxtw*
StrehRiHfl**'
lichtbakken in de etalage
heeft aangebracht. Wim:
„Ach, je neemt toch ook niet
meteen een aannemer in de
arm als thuis je voordeur
klemt."
