ar Zo maar Zo maar
AH IN ENKHUIZEN
ïfm&spffrr--
®3^jiEïï U
Flitsen
pagina 12
tochten, barbecue. Maar blijkbaar
niemand wil zoiets meer organise
ren. Zelf heb ik er, met een baan
van 40 uur en een gezin, geen tijd
voor."
Knollen voor
citroen
Met: „Ik ben hier de groenteboer",
stelt Ab Jongsma zich voor. Hij is
met zijn 60 jaar de oudste uit het
75 mensen tellende team. „Twintig
jaar geleden, toen deze winkel
werd geopend, ben ik hier geko
men. Daarvoor had ik in de tuin
bouw gezeten als eerste knecht.
Het was wel effe wennen, zo van
het land in het magazijn, maar spijt
heb ik nooit gehad. Tien jaar heb ik
met potlood en papier collo voor
collo aan me voorbij zien rollen.
En dan maar kruisjes tellen om te
zien of alles klopte. Handwerk,
maar gezellig was het wel."
Nu staat Jongsma alweer tien jaar
temidden van de produkten die hij
van huis uit zo goed kent. „Aardap
pelen, groenten, fruit, ze kunnen
mij geen knollen voor citroenen
verkopen. Ik vind het een machtig
vak en echt: m'n werk is m'n hob
by. Ik ben een platte boer, die ge
leerd heeft wat werken is en daar
ben ik trots op. Zelfs als ik een vrije
dag heb loop ik vaak binnen om te
kijken of ik een handje kan hel
pen." Jongsma's hobby is voorspel
baar: een volkstuin met een kas.
Flink wat werk
Op Hans Eiff moet Flitsen even
wachten. „Hij is naar de haven",
luidt de cryptische mededeling. La-
De Westerstraat in het hart van Enkhuizen. De historische panden
rijen zich aaneen, klokgevels, halsgevels, trapgevels, elkeen nadere
beschouwing meer dan waard. En dan plotseling, ter hoogte van
nummer 188, een verandering. Op de plaats waar eens een
zaadpakhuis stond met. daarachter een grote tuin, huist nu alweer
20 jaar de supermarkt i >an Albert Heijn.
De winkel is zo'n 50 meter van de
straat af gebouwd zodat er rondom
een flink aantal parkeerplaatsen is.
Ruimte die men best kan gebrui
ken, hoewel Enkhuizen zelf slechts
16.000 inwoners telt, is het wel
een winkelstad voor de wijde om
geving. Bovendien zorgen drie
jachthavens 's zomers voor veel ex-
zen tot voorzitter van de COR.
Henk (sinds eind augustus vader
van een zoon, Thijs) neemt nu
voor hem waar. Hij stapt 's mor
gens meestal om kwart over vijf uit
bed. Zijn eerste gang is dan naar
zijn buitenvolière waar hij 40 vo
gels houdt. „Tot voor vijf jaar
kweekte ik postuurkanaries, maar
toen ben ik overgestapt naar dia-
mantvinken. Op de kanaries was ik
een beetje uitgekeken hoewel ik
schoenendozen vol prijzen op zol
der heb staan. Het kweken van vin
ken is wat lucratiever. Een stelletje
brengt 75,- op en daarmee kom ik
net uit de kosten.
Fitness
We krijgen zo 'n gemengdpubliek over de vloer dat er altijd wel wat
te beleven is", zegt Henny Verdiesen.
Een echte hobby heeft Henny Ver
diesen (32) niet. De caissière, die
al 13 jaar bij AH Enkhuizen werkt,
heeft al een paar jaar rugklachten.
Bezoeken aan allerlei therapeuten
brachten daarin geen verbetering,
maar nu ziet het ernaar uit dat ze
zelf voor verlichting van de pijn
kan zorgen. „Via via heb ik Callane-
tics ontdekt. Een nieuwe vorm van
fitness waarmee je door allerlei oe
feningen spiergroepen kunt ver
sterken. Ik ben nu een paar weken
bezig en heb al veel minder last.
Achter de kassa sta ik meestal en
dan denk ik o ja, bekken kantelen,
billen spannen. Oefeningen die ik
tijdens m'n werk kan doen."
De in Amsterdam geboren maar in
Enkhuizen getogen Henny heeft
het best naar haar zin. „We krijgen
zo'n gemengd publiek over de
vloer dat er altijd wel wat te bele
ven is. Deze zomer bijvoorbeeld
waren er opvallend veel Italianen.
Met Duits en Engels kan ik me aar
dig redden maar bij die Italianen
moest er gebarentaal aan te pas ko
men." Jammer vindt ze het dat de
activiteiten van de personeelsver
eniging tegenwoordig op een laag
pitje staan. „In het verleden had
den we gezellige avonden, puzzel
ter blijkt dat filiaal Enkhuizen at
tent inspeelt op de pleziervaart.
Wekelijks worden aan opvarenden
van 'de bruine vloot' bestellijsten
overhandigd. De daarop ingevulde
boodschappen worden acht dagen
later door een van de AH-mede-
werkers aan boord afgeleverd.
„Het gaat vaak om schoolklassen
die een paar weken aan boord van
zo'n schip doorbrengen. De bestel
ling lopen soms op tot ruim dui
zend gulden", vertelt de 20-jarige
Hans, die eraan toevoegt dat er aan
die orders toch flink wat werk zit.
„De bestellingen worden in bana-
nendozen verpakt, met een bestel
busje naar de haven gereden en als
je pech hebt moet je over allerlei
boten klauteren om de besteller te
bereiken. En een helpend handje is
er meestal niet bij." Hans is in zijn
vrije tijd een vrijwilliger-pur-sang.
Hij werkt in zijn woonplaats Bo-
venkarspel in een buurthuis, waar
hij als discjockey en barkeeper op
vrijdagavond en zaterdagmiddag
een groep van circa 30 jongeren
van 12 tot 16 jaar wat gezelligheid
bezorgt. „Door de week hebben
we vaak vergadering en als je dan
's morgens om 6 uur moet begin
nen maak je wel korte nachtjes."
Hans is 3 maanden geleden, toen
zijn diensttijd erop zat, bij AH be
gonnen. „Ik reken erop dat ik hier
Erma Wiersma neemt dochter Saskia mee naar het werk. „Liefhoor
geen centje lastig.
HenkLinschotem eerste gang
's morgens is naar zijn buiten-
volière waar h ij 40 vogels
houdt.
verder kan komen en daarom ga ik
nu ook een cursus Warenkennis
„We hebben een erg leuke ploeg
hier en de sfeer is uitstekend. Jam
mer is alleen dat we moeilijk aan
nieuwe medewerkers kunnen ko
men." Een verklaring voor dat laat
ste heeft assistent-supermarktma
nager Henk Linschoten (30) niet.
„Vrouwen kunnen we genoeg krij
gen, maar er zijn nu eenmaal banen
in een supermarkt waar je man
kracht vóór nodig hebt en daar ont
breekt het hier aan."
Zelf was Henk tot voor een jaar
afdelingsmanager in Alkmaar en
greep hij de kans om in Enkhuizen
tweede man te worden met beide
handen aan. Dat pakte voor hem
nog leuker uit toen supermarktma
nager Geert Haanappel werd geko-
volgen."
Slapen in een
winkelwagen
Het is maandagmorgen. De winkel
is dicht, maar toch klinkt er duide
lijk een kinderstemmetje tussen de
schappen. Het blijkt Saskia te zijn,
de anderhalfjaar jonge dochter van
Erma Wiersma. Erma: „Ik werk hier
nu 22 jaar en nog altijd met veel
plezier. Toen mijn zoons werden
geboren - de één is nu acht en de
ander elf - kon ik nog wel een oppas
krijgen, maar dat werd met Saskia
veel moeilijker. Maar ik heb een
regeling kunnen treffen dat ik op
maandagmorgen, als de winkel
toch dicht is, Saskia mee kan ne
men. Eerst sliep ze in een reiswieg-
je, later in een winkelwagen en nu
ze een lopertje is volgt ze me over
al. Lief hoor, geen centje lastig." j
Erma werkt op maandagmorgen j
(schoonmaken van de zuivelafde-
ling), op vrijdagavond (kassa) en
als er grote personeelsproblemen
zijn ook wel 's zaterdags van 12 tot
2. „Ik doe het niet zozeer voor het
geld maar ik vind het heerlijk om
eens even met wat anders dan met
het huishouden bezig te kunnen
zijn."
Ab jongsma-, „Ze kunnen mij geen knollen voor citroenen vei'kopen.
Ham Eiff „Ik. reken erop dat ik
hier verder kan komen.
