WAT GEEN AANGEZICHT HEEFT,
BESTAAT NIET
Moeilijke
bevoorrading
Man van het AH-logo 40 jaar in dienst
Naschrift
INGEZONDEN BRIEF
Flitsen
pagina 9
Geen Ahold-publikatie
van enig belang gaat de
deur uit zonder dat hij
ernaar gekeken heeft.
Vorige maand was hij
veertig jaar bij de zaak.
De koninklijke onder
scheiding heeft hij in
middels op de revers
gespeld. Egbert Jonker,
hoofd Vormgeving bij
het Directoraat Com
municatie. De man van
het Albert Heijn-logo.
„Dat het logo na zoveel
jaar nog zo actueel is.
Dat stemt tot tevreden
heid, ja".
Wat heet toeval? Als Egbert
Jonker indertijd niet net te
jong was geweest voor de
zeevaartschool, was hij nu
wellicht kapitein op de wilde
vaart. In plaats daarvan is hij
hoofd Vormgeving. Ook heel
mooi natuurlijk. Hij begon in
1950 als jongste bediende op
de fïlialenboekhouding. Be
rekende hij onder meer de
bakfietskosten in een percen
tage van de omzet. Elke pe
riode gingen de cijfers voor
controle naar baas Gerrit, de
oudste zoon van stichter Al-
bert Heijn. De jongste be
diende had in die tijd zo'n
prachtig handschrift dat baas
Gerrit de chef van Jonker
eens toevoegde: Jij moet
boekhouders aannemen en
geen schoonschrijvers. Die
cijfers zijn niet bedoeld om
op te hangen!" Later deed
Jonker onder meer de boek
houding van verschillende fa-
brieksafdelingen en ook van
het kaaspakhuis. Bij warm
weer sprongen de mijten in
je nek als je de voorraad
kwam opnemen".
GOUDEN NOOT
Na zijn diensttijd („Leuke
tijd. Ik verdiende er meer dan
bij AH") werd hij assistent
inkoper op de afdeling Ver
pakkingen. Baas Gerrit testte
hem regelmatig op z'n wa
renkennis. Moest-ie op kan
toor komen om papiersoor
ten te identificeren. Gewicht,
soort en prijs dienden zonder
aarzelen opgesomd te wor
den. Er mocht bij die gele
genheden gerookt worden,
maar wie, zoals Egbert Jon
ker, de onvergeeflijke fout
maakte om de legendarische
directeur met een aansteker
terwille te zijn, kon rekenen
op een fikse uitbrander. „Ik
verkoop lucifers jongeman",
heette het dan. In 1963
schopte Jonker het tot Ver
pakkingsdeskundige bij de af
deling Verkoop, belast met
het ontwikkelen van verpak
kingen voor AH-huismerkar-
tikelen. In die hoedanigheid
ontwikkelde hij een nader
hand veel geïmiteerde cho
coladeverpakking. Choco
laatjes werden tot dan toe al
tijd in cellofaanzakjes ver
pakt. Een industriële verpak
king was er niet.. De deskun
dige kreeg plotseling echter
het lumineuze idee om in het
toen net ontdekte materiaal
PVC (jawel!), vakjes voor de
chocolaatjes uit te sparen.
Jonker liet monsters maken
in verschillende kleuren. Die
lagen te drogen in de fabriek
toen op vrijdagmiddag direc
teur Gerrit Heijn langs kwam.
Heijn maakte zich onverwijld
meester van de chocolade
teneinde de familie thuis
eens fijn te trakteren. „Maar
de verfsmaak was in de cho
colade getrokken. Die dingen
waren niet te vreten", memo
reert de jubilaris. Hij hoort
zijn toenmalige directeur
nog tieren. „Maandag kwam
hij op kantoor. Woedend. Hij
dacht dat hij vergiftigd was".
Niettemin won Jonker met
de chocoladeverpakking zijn
eerste Gouden Noot, de
hoogste onderscheiding op
het gebied van verpakkingen.
Later zouden er nog vele vol
gen.
cd
AH-LOGO
Halverwege de jaren zestig
vond Jonker, gesteund door
een handjevol externe ont
werpers, dat Albert Heijn toe
was aan een nieuw beeld
merk. „Het AH-logo was in
die tijd een soort tv-venster.
Daar konden we niet meer
mee uit de voeten op de ver
pakkingen". De verpakkings
man schakelde het Londense
ontwerpbureau AID in, dat
na drie maanden voorberei
ding met het huidige AH-logo
op de proppen kwam. Testen
vond president A. Heijn niet
nodig. Het was meteen goed.
En inderdaad: het merk werd
binnen de kortste keren door
ruim 90% van de Nederlan
ders herkend. Nu, na bijna 25
jaar, luctioneert het logo nog
steeds. Een klein wondertje,
volgens de jubilaris. „Het
stemt tot tevredenheid dat
het logo na zoveel jaar nog zo
actueel is", geeft hij te ken
nen. „Dat is een compliment
aan de Engelse ontwerpers.
Het ontwerp is tijdloos ge
bleken. In 1965 dachten we
dat het vijf of hooguit tien
jaar mee zou gaan. En nu? Ik
hoop in ieder geval tot m'n
pensioen!"
In die tijd kreeg Jonker ook
de verantwoording over de
winkel vormgeving. Zijn een-
mansafdeling begon lanzaam
maar zeker uit te dijen. Zo
wel in- als exterieur van Al-
bert Heijn-, Miro-, Etos- en la
ter ook CadaDia-winkels
Spanje werden door Jonker
en zijn medewerkers vorm
geven. In 1973 werd de afde
ling ondergebracht bij Ahead
Advertising, het reclamebu
reau van Ahold, dat in 1988
werd geïntegreerd binnen
Albert Heijn. De vijftien jaar
bij Ahead beschouwt de jubi
laris nog altijd als zijn mooi
ste tijd bij het bedrijf. „Het
was een hectische periode.
Winkelformules werden van
scratch opgebouwd. We
werkten vaak dag en nacht,
maar ik heb er altijd met veel
plezier gewerkt voor aller
hande werkmaatschappijen".
COÖRDINATOR
Na de decentralisatie van
Ahead verhuisde het grootste
deel van de Vormgevingsaf-
deling naar Albert Heijn. Zelf
is Jonker sinds begin van dit
jaar hoofd Vormgeving. Van
uit het nieuwe hoofdkantoor
waakt hij over het aangezicht
van Ahold. „Wat geen aange
zicht heeft bestaat niet",
schreef Ahold-president P.J.
Everaert in een speciale krant
die.ter gelegenheid van het
jubileum van het hoofd
Vormgeving werd uitgege
ven. Treffende woorden, die
het belang van Jonkers werk
haarfijn aangeven. Geen en
kele Ahold-publikatie van
enig belang gaat de deur uit
zonder dat hij de vormgeving
ervan heeft goedgekeurd. In
terne en externe jaarversla
gen, wervingsadvertenties,
presentaties van de Raad van
Bestuur, brochures, briefpa
pier: overal heeft Egbert Jon
ker de hand in. De jubilaris
staat binnen het bedrijf voor
al bekend als de man die het
gezicht van Albert Heijn
heeft bepaald, al is hij zelf de
laatste om zoiets te claimen.
Ach, ik ben altijd een soort
coördinator geweest. Ie
mand die enerzijds te maken
had met ontwerpers en an
derzijds met de belangen van
het bedrijf. Ik heb altijd ge
probeerd een goede mix tus
sen het creatieve en het com
merciële te vinden".
Egbert Jonker is ondanks zijn
40-jarig dienstverband nog
Geachte redactie,
Naar aanleiding van een arti
kel in Flitsen van augustus
over de moeilijke bevoorra
ding van winkels in de Rand
stad, het volgende:
Ik ben het niet eens met wat
Suzanne Versteeg en Piet er
Vos met betrekking tot hin
derwet en milieu vertellen
over de overheid. Albert
Heijn wist van te voren, ge
zien de technische ontwikke
lingen (pallettrucks, compu
ters, grotere vrachtwagens),
wat er in de winkels zou ge
beuren. Daar is helaas niet al
tijd op ingehaakt, zoals ik als
bewoner van een woning bo
ven een Albert Heijn-filiaal in
Haarlem zelf heb kunnen
vaststellen.
Toen de heftrucks inge
voerd werden is er te weinig
aan isolatie gedaan. Deze din
gen maken een heidens la
waai, Schiphol is er niets bij.
Wegens gebrek aan maga
zijn staan goederen praktisch
de hele dag buiten.
Onze omgeving wordt ge
kenmerkt door constante
veranderingen op sociaal en
economisch gebied. Ook de
manier waarop wij naar din
gen kijken verandert. Onze
wat oudere AH-filialen staan
soms midden in drukke
woonwijken, waarin de wen
sen van wonen, werken, ver
keer en ontspanning vaak
met elkaar in strijd zijn. De
klanten vinden het immers
plezierig als zij voor hun
boodschappen dicht bij huis
kunnen blijven, maar een
vrachtwagen in een smalle
straat is geen pretje. Het
creëren van oplossingen die
voor iedereen bevredigend
zijn, is dan uiterst moeilijk.
Overheid en bedrijfsleven
zullen door samenwerking
naar een optimale situatie
moeten streven. Vaak kun
nen wij problemen bij onze
filialen vóór zijn. Soms echter
gaan de ontwikkelingen zo
snel, dat dit leidt tot ongerief
voor de omgeving, hetgeen
o.a. tot uiting komt door
klachten van omwonenden.
Onze organisatie neemt deze
maar 56. Aan stoppen denkt
hij nog lang niet. VUT of pen
sioen? De jubilaris heeft er
nog niet over nagedacht.
Heeft hij geen tijd voor. „We
zien het wel. Ik ben ook nog
bestuurslid van de Albert
Heijn museumwinkel op de
Zaanse Schans. Als ze genoeg
van me hebben kunnen ze
me daar altijd nog kwijt!"
Vier of vijf vrachtwagens
staan tegelijk in een drukke
woonwijk met draaiende mo
tor en muziek op elkaar te
wachten. Geen wonder dat
er steen en been geklaagd
wordt over Albert Heijn.
—Van de goederen die buiten
staan wordt flink gestolen. Ik
ben benieuwd hoe de balans
van het filiaal eruit ziet.
In de supermarkt zelf
wordt de hele dag, inclusief
koopavond, gesmeten met
colli. Om de supermarkt is
het een grote puinhoop.
Niet de overheid is de schul
dige, maar Albert Heijn zelf.
Ik denk dat onze firma veel
meer aandacht moet schen
ken aan het buitengebeuren
om straks niet in nog grotere
problemen te komen. Het
personeel moet bovendien
veel meer attent gemaakt
worden op geluidsoverlast
en hinderwet.
JJ. Kollaart,
oud-medewerker Haarlem
klachten serieus en probeert
met de diverse bedrijfson
derdelen (Hinderwetcoördi
nator, Dienst Onroerende
Goederen, Distributie, Ope
rations, Area-technische
Dienst) tot oplossingen te
komen. Het servicemanage-
ment van een distributiecen
trum zal met bedrijfsleider
en zonemanager streven naar
een gelijkmatige en soepel
verlopende goederen
stroom. Organisatorische
aanpassing kunnen wij
meestal zelf verzorgen. Voor
bouwkundige en/of verkeers
technische verbeteringen
hebben wij ook de lokale
overheid nodig. Daarom
wordt in het artikel in Flitsen
ook de nadruk gelegd op die
noodzakelijke goede, ver
standhouding tussen AH en
overheid. Albert Heijn is
daarin vooral het afgelopen
jaar een meer actieve rol
gaan spelen. Tot slot wil ik de
briefschrijver melden, dat
wij ook in het door hem ge
noemde filiaal druk bezig zijn
om de knelpunten zoveel
mogelijk weg te nemen.
Pieter Vos,
servicemanager DC Zaandam
