KIJK,
FABRIEK, 1
De koekjes
bleven
onaangeroerd.
"Waarom jij
eigenlijk?"
KRUIDENIER
GEUREN
Informeel afscheid
op de Zaan
55
De salonboot'fohannes' ligt
onderstoom, de kapitein heet
Siem Visser („Dag meneer
Heijn, ik mag vandaag uw
machinist zijn") en we schepen
in voor een uur authentiek
vaargenotop de Zaan. Een
leerzaam bezoek aan de AH
Museumwinkel op de Zaanse
Schans is net achter de rug en
mevrouw C. Schipper, die
zojuist nog een
aanschouwelijk college
warenkennis en geschiedenis
pagina
Flitsen
Om van iedereen bij Ahold persoonlijk afscheid te
nemen is onmogelijk voor de heer A. Heijn. Hoe
graag hij ook zou willen. Maar om na 40 jaar met
stille trom te vertrekken is ook niet zijn stijl. Ak
koord, op 1 september staat er een feestelijk af
scheid op het programma. Maar dergelijke bijeen
komsten hebben toch altijd iets formeels.
Het idee om met vijf jonge medewerkers in ont
spannen sfeer nog even na te praten werd dan ook
enthousiast begroet.
Voor de ontmoeting werden
vijf personen uitgenodigd die
bij elkaar een aardig beeld ge
ven van wat Ahold is.
Monique van den Broek
werkt in het AH-filiaal aan de
P.C. Hooftstraat in Amster
dam (waar de heer Heijn ove
rigens zijn eerste winkelerva
ringen opdeed).
Namens Marvelo zat junior
koffie-inkoper Ward de
Groote aan tafel. (Ward stamt
uit een familie die nauwe
banden heeft met het bedrijf
want zijn vader én grootva
der werkten ook al voor Al-
bert Heijn). Adrianne van de
Ketterij vertegenwoordigde
Grootverbruik Ahold, waar
zij via Miro en Marvelo is be
land.
Annelies Hoving had voor
één dag het Etos-filiaal in
Hoogezand (Groningen) ge
laten voor wat het was en
Ben Koek deed hetzelfde met
'zijn' Gall Gall-filiaal in Bre
da.
Kortom: een kleurrijk gezel
schap dat tot de tanden gewa
pend met allerlei vragen rich
ting Zaandam was gereisd.
Het werd een gezellige mid
dag. deze ontmoeting tussen
de komende en gaande gene
ratie bij Ahold. De koekjes bij
de koffie bleven dan ook on
aangeroerd toen de heer
Heijn eenmaal plaats had ge
nomen op z'n praatstoel
("...toe nou, jongens; waarom
nemen jullie niks?") en twee
werelden elkaar ontmoetten.
De jongeren, die geboeid
toehoorden en vragen stel
den, tegenover de vertrek
kende Ahold-president die
op een zeker moment spon
taan opmerkte: "Ik voel me
nu wel een ouwe je-weet-
wel".
In vogelvlucht kwam de rijke
geschiedenis van de familie
bedrijven in de Zaanstreek
ter sprake en die van Albert
Heijn en Ahold in het bijzon
der. Dat gebeurde tijdens een
boottocht over de Zaan. Tus
sen de start in de Museum
winkel en de finish bij Marve
lo passeerden allerlei we
tenswaardigheden, vragen en
anekdotes de revue.
Eerder al gaf de heer Heijn te
kennen zich na z'n pensione
ring onder andere te willen
wijden aan een beschrijving
van de geschiedenis van
Ahold. De boottocht met vijf
jonge Ahold'ers, die de ge
schiedenis gretig in zich op
namen, zal hem zeker ge
sterkt hebben in dat voorne-
Je wordt niet elke dag
uitgenodigd voor een
gesprek met de heer
Heijn. Dat was ook de
ervaring van Adrianne,
Monique, Annelies,
Ward en Ben. Uiteraard
spraken ze erover met
hun directe collega's
en ook met vrienden
en bekenden.
„Waarom jij eigenlijk?"
was één van de reacties
die Annelies kreeg van
haar Etos-collega's. Ook
de anderen hadden soort
gelijke ervaringen Moni
que signaleerde overi
gens een opmerkelijk ver
schil tussen mensen bin
nen en buiten Ahold:
„Collega's in het filiaal en
ook op hét zonekantoor
vonden het heel bijzon
der. Sommigen waren
zelfs wel wat jaloers op
me. Mensen buiten Ahold
reageerden over het alge
meen wat tammer. 'Als je
bij Alben Heijn werkt is
het toch niet zó gek dat je
ook een keer meneer
Heijn te spreken krijgt?'
was hun opvatting."
Brabander
Na afloop was het enthou
siasme er niet minder om.
Annelies zat er nog wat
beduusd bij. maar dat
kwam volgens haar omdat
ze zo ingespannen had zit
ten luisteren: „Ook omdat
hij nogal zachtjes praat."
Gezellig, vriendelijk en
'zo-gewoon; waren de in
drukken die ze allemaal
hadden van de ontmoe
ting met de heer Heijn.
Allesbehalve een strenge
baas", merkte Ward op.
die trouwens ook vindt
dat 'strenge bazen' niet
passen bij de sfeer van
Ahold. Ben Koek vatte
zijn impressie kort en
krachtig samen: „Een zeer
gezellige man; 't zou een
Brabander kunnen zijn.."
Ahold-president A. Heijn ver
telt onderweg honderd uit.
Over de kracht van Ahold,
over de rol van de Zaan, over
vrouwen in de Raad van Be
stuur, over van alles en nog
wat. Van de gelegenheid om
vragen te stellen wordt ruim
schoots gebruik gemaakt.
„Heeft u niet geleden onder
het feit dat uw hele familie bij
het bedrijf werkte?", wil An
nelies Hoving weten. Het ant
woord luidt ontkennend.
„Had u niet wat anders willen
worden?", vraagt Adrianne
van de Ketterij, terwijl de Jo
hannes onder de Julianabrug
in Zaandijk door vaart. „Ik
wilde vroeger bij de marine",
geeft de Ahold-president te
kennen. „Dat ging niet door
omdat ik polio kreeg. Maar
het is niet zo dat ik met de
pest in m'n lijf naar Albert
Heijn ben gegaan. Mijn zoon
is dierenarts geworden. Toen
hij ging studeren vroeg hij
me of ik het niet erg vond dat
hij niet in de zaak zou gaan. Ik
zei tegen hem: beter een goe
de dierenarts dan een slechte
kruidenier." En Ben Koek
meteen: „Beschouwt u zich
zelf dan nog altijd als kruide
nier?" „Zeker", houdt Heijn
staande, „want dat is ons
vak." Ward de Groote infor
meert naar de kracht van
Ahold. Op zijn vraag volgt
een doorwrochte uitweiding
over de nadruk die het be
drijf vanaf het prilste begin
op het opleiden van z'n per
soneel heeft gelegd. „We
hadden vroeger zelfs een rij
dende opleidingsschool. Die
werd naar winkels in aan
bouw gereden. Caissières
leerden daarin hoe ze een
kasregister moesten bedie
nen." En dan: „Goh, ik krijg
zo langzamerhand het gevoel
dat ik een oude je-weet-wel
ben!"
Ondertussen stomen we op
over de Zaan. Links en rechts
passeren we fabrieken. Cacao
de Zaan, Duyvis, Zeepfabriek
Hilko, Honig, de oude be
schuitfabriek van Hille, Ver
kade. Over het water hangen
de geuren van Heijn's jeugd.
„We woonden vroeger bijna
IN de fabriek van Verkade",
zegt hij. „Ik ben opgegroeid
in een mengsel van geuren.
Ontbijtkoek, beschuit en
chocolade, alles door elkaar.
Heel vreemd. Toen ik een
paar jaar geleden met m'n
broer Verkade bezocht, her
kenden we die geur direct."
Veertig jaar geleden begon
Heijn zijn carrière als bedien-
