Mensen die denken dat ik de boel
op z'n kop ga zetten, moet ik teleurstellen
pagina 6
Nieuwe Ahold-president P. J. Everaert:
Op 1 september volgt hij A. Heijn op als president
van Ahold. Pierre Jean Everaert, geboren in Aalst,
genaturaliseerd tot Amerikaan en sinds 1985 in
dienst van Ahold. Als lid van de Raad van Bestuur is
hij o.a. verantwoordelijk voor de Amerikaanse be
langen van Ahold. Hij deed eerder internationale
ervaring op bij Goodyear en bij Generale Biscuit
S.A. en hij spreekt 6 talen vloeiend. Flitsen inter
viewde hem. „Als men Albert Heijn opvolgt, volgt
men niet zomaar iemand op."
Bent u er klaar voor?
Ik denk van wel. Na vier jaar
Ahold en meer dan een jaar
voorbereiding op de nieuwe
baan, mag het ook wel. Als je
er dan nog niet klaar voor
bent, lukt het nooit. Door de
organisatiewijzigingen bij de
Amerikaanse werkmaat
schappijen heb ik vanaf okto
ber veel tijd aan de ontwikke
lingen in Europa kunnen wij
den. Eind juni kom ik defini
tief naar Nederland. Ik heb
vorig jaar augustus een huis
gekocht in Aerdenhout. Op
15 juni is alle huisraad ergens
in een container op zee en 28
juni vertrek ik met vrouw en
kinderen uit Amerika.
Vindt u het geen moeilijke
opgave om de opvolger te
zijn van zo'n succesvol
man als Albert Heijn?
Het is in ieder geval zeer taak
stellend. Ab Heijn is niet al
leen een Ahold-man, maar
ook een nationaal, een Euro
pees en een wereldfiguur. Je
kunt moeilijk 4 mannen tege
lijk opvolgen, maar ik denk
dat er in de loop van de tijd
gelegenheid zal zijn om ook
een paar dingen te doen in de
richting waarin Ab gewerkt
heeft. Maar je hebt gelijk, als
men Albert Heijn opvolgt,
dan volgt men niet zomaar
iemand op.
MENSELIJKE
FACTOR
Waar zal onder uw bewind
de nadruk op komen te
liggen?
We gaan gewoon verder op
de ingeslagen weg. Mensen
die denken dat ik de boel op
z'n kop ga zetten, moet ik te
leurstellen. We hebben als
Raad van Bestuur in de afge
lopen drie jaar volgens een
zeer taakstellend programma
van uitbreidingen gewerkt.
We moeten er nu voor zor
gen dat dat programma goed
afgewerkt wordt. Daarnaast
hebben we voor het bedrijf
zeer specifieke financiële
doelstellingen gezet om de
winstgevendheid op een ho
ger niveau te brengen. Ver
der zullen we de menselijke
factor goed in de gaten hou
den. Dat is eigenlijk mijn eer
ste prioriteit als president
van Ahold. Jonge mensen
moeten kansen kunnen krij
gen om wat te ondernemen
in het bedrijf. Dat vind ik
enorm belangrijk. De mense
lijke factor, daar gaat het om.
Hoe meer we met computers
en scanners gaan werken,
hoe belangrijker de ogen
worden die naar het scherm
kijken en hoe belangrijker de
hand wordt die over de scan
ner gaat.
Wat lijkt u het mooiste in
de functie van Ahold-pre-
sident?
Het leuke voor mij is dat ik
met een stel mensen met wie
ik al 3'/2 jaar werk, gewoon
verder kan gaan. Onze plan
nen zijn niet gesmeed in
staal, maar toch eigenlijk wel
zeer strak beschreven. De af
gelopen jaren hebben we de
daad bij het woord gevoegd
door acquisities en autono
me groei en dat werk gaan we
nu afronden. Het lijkt me
mooi om uit naam van het
bedrijf en alle medewerkers
de resultaten daarvan in de
nieuwjaarsboodschap be
kend te mogen maken.
Twee jaar geleden be
stond de Raad van Bestuur
nog uit 7 man. Na het ver
trek van A. Heijn zullen er
nog maar 5 zijn, terwijl het
bedrijf steeds groter
wordt. Hoe kan dat?
Dat is heel eenvoudig. Wc
stonden voor de keuze om de
RvB te versterken of de ni
veaus ónder de RvB te ver
sterken. We hebben besloten
om het laatste te doen. Bij
Albert Heijn is een aantal ad
junct-directeuren benoemd
en in Amerika zijn er in totaal
16 directeuren en adjunct-di
recteuren bijgekomen. We
hebben de werkmaatschap
pijen in feite een versterkte
zelfstandige directie gegeven
of samengevoegd zoals bij
voorbeeld bij SpA. Een deel
van onze taak hebben we in
vol vertrouwen aan die direc
ties gedelegeerd. Daardoor
kunnen we straks met 5 man
doen wat wc vroeger met 7
deden. De RvB zal zich vooral
bezighouden met strategisch
denken, begeleiding en con
trole.
U bent geboren in België,
in de jaren zestig bent u
Amerikaans staatsburger
geworden, maar in Ameri
ka noemen ze u de Dutch
man in the USA'. Wat voelt
u zich nu eigenlijk?
Ach, het gaat er om wat voor
mens men is. Nationaliteit is
daarbij niet belangrijk. Mijn
stelregel is: Je wordt lx gebo
ren en je krijgt lx de kans om
van nationaliteit te verande
ren. Ik heb in het begin van
de jaren zestig vrijwillig voor
Amerika gekozen, omdat
Amerika toen een dynamiek
had die Europa nog niet had.
Daar wilde ik als jongeman
bij zijn. Maar als je nu naar
het Amerikaanse plaatje kijkt,
dan moet je toegeven dat
Amerika niet meer het Ame
rika is van de jaren zestig. Er
is in Europa meer discipline,
er wordt meer in de diepte
gewerkt en er is meer inte
resse voor de cultuur. Ik be
leef meer genoegen aan een
goede jenever, een Belgisch
pilsje en een Duitse Brat-
wurst dan aan zo'n grote
Amerikaanse steak, waarmee
ik overigens niet wil zeggen
dat ik me ongelukkig voel in
Amerika.
PRIVILEGE
Maar u bent dus wel blij
dat u terug komt?
Ik ben echt blij dat ik terug
kom. Ik tendeer dus eigenlijk
meer naar mijn oorsprong. Ik
vind het fantastisch om de
komende veranderingen in
Europa van dichtbij mee te
maken. Ik maak graag deel uit
van een zich snel ontwikke
lende omgeving met een dy
namische economie. In de ja
ren zestig was dat Amerika,
nu Europa. Al die dingen die
ik in de afgelopen 26 jaar heb
meegemaakt, zullen waar
schijnlijk weer aan de orde
komen. Ik zal dus kunnen te
ruggrijpen op mijn ervaring
en ik vind het eigenlijk een
privilege dat ik dat in een be
drijf als Ahold kan doen. Ik
heb het geluk gehad dat ik in
België ben geboren en dat
mijn ouders inzagen dat het
heel belangrijk was om talen
te leren. Ik heb de mooiste
periode in Amerika meege
maakt en nu krijg ik de kans
om met een stel hele bekwa
me mensen een bedrijf te lei
den dat in Nederland, Ameri
ka en België zit. Mijn vader
zegt altijd: Je hebt in je leven
veel geluk gehad, te begin
nen met je ouders'. Daar
heeft hij gelijk in. Amerika
gaat een 20-tal moeilijke ja
ren tegemoet. Ik hoop dat Eu
ropa 1992 en Japan, dat zich
gaat verdedigen, Amerika
weer wakker zullen schud
den, zodat ze daar over 20
jaar kunnen zeggen: 'Het was
even moeilijk, maar we staan
er weer'. Amerika is het land
van de uitdaging. Ze hebben
de uitdaging alleen jarenlang
niet gezien. De Amerikanen
wilden geen kleine auto's, ze
wilden blikjes aspirine met
100 stuks in plaats van 10
goede. Ze moeten terug naar
een kwaliteitsgevoel en dat
zal de nodige tijd vergen. In
die overgangsperiode zit ik
liever in Europa.
Wat verwacht u van Euro
pa 1992?
Ik ben ervan overtuigd dat de
eenwording van de Europese
markt langer zal duren dan
veel mensen denken. Dat ver
traagde tempo vind ik niet
slecht. Dingen in één klap
veranderen is nooit goed. Ik
denk dat de macht van de fa
brikanten zal toenemen en
daar zal de detailhandel wat
tegenover moeten stellen
door inkoopbundeling. We
zijn momenteel in gesprek
met enige goede collega's in
Europa. Als we tot samen
werking kunnen komen, dan
behouden we onze koop
kracht. Eendracht maakt
macht en dat moeten we zien
te bereiken, maar met welke
partner en in welk land we
het eerst beginnen, dat staat
nog open.
STAPELGEK
Bent u een workaholic?
Dat denk ik niet. Ik kan heel
goed van mijn werk weg,
maar ik bel wel vaak even de
dictafoon van mijn secreta
resse als ik een idee krijg dat
voor het bedrijf van belang is.
Als ik 10 minuutjes heb, dan
denk ik niet aan de maan of
aan de bioscoop, dan denk ik
aan Ahold en als daar iets
goeds uitkomt, moet je het
vasthouden. Het komt voor
dat ik om zes uur 's ochtends
een bericht doorgeef, om
acht uur 's avonds en om vier
uur 's nachts. Mensen die dat
zien denken: 'Die man is sta
pelgek, die werkt altijd', maar
dat is niet zo. Ten eerste is er
een tijdsverschil van zes uur
met Amerika en ten tweede,
als ik plotseling iets bedenk
dat ik meteen doorgeef, bete
kent dat nog niet dat ik op dat
moment aan het werk ben.
Als je je medewerkers en je
zelf goed uitrust met allerlei
apparatuur zoals een fax en
een dictafoon of een draagba
re computer, krijgt men vaak
de indruk dat je steeds aan
het werk bent.
Wat gaat u het meeste mis
sen als u straks niet meer
in Amerika zit?
Ik heb nog nooit in mijn le
ven tijd gehad om iets te mis
sen. Dat is een onbekend ge
voel voor mij, maar zodra ik
het weet, dan bel ik je even.
Als je zoals ik straks zes tot
tien keer per jaar voor Ahold
naar Amerika gaat en er ten
minste één keer per jaar je
vakantie doorbrengt, dan zal
het wel meevallen. De band
met Europa hebben we al die
tijd ook nooit verbroken. Zo
lang ik in Amerika woon en er
gebeurt wat in België of Ne
derland, om het even wat,
dan weet ik het binnen twee
dagen. En zo zullen we nu in
Nederland wonen met een
oog op Amerika gericht. Wat
zal ik missen? De dingen die
voor mijn familie en mij be
langrijk zijn, zijn makkelijker
in Europa dan in Amerika te
vinden. In New York zijn fan
tastische concerten, maar je
moet er drie uur voor in de rij
staan en kaartjes zijn ontzet
tend duur. Zelfs voor de RvB-
lid van Ahold ja. In Nederland
is het een stuk eenvoudiger
om naar een concert te gaan
of om naar klassieke muziek
op de radio te luisteren. Het
zelfde heb je bij sport. Ameri
kaans football is enorm popu
lair, maar om het te spelen
moet je 23 zijn, op de juiste
universiteit zitten en geselec
teerd zijn. In Nederland en
België kun je lid worden van
de lokale hockey-club en dan
ben je ook iemand. Neem
ook het modernisme, het
vrije denken van Nederland.
Als ik naar het strand ga in
Amerika, heeft iedereen een
deftig badpak aan en als ik in
Nederland naar het strand ga,
dan ontbreekt er een gedeel
te. Dat lijkt me ook voor mijn
kinderen een goede, positie
ve culturele shock. Dus wat
ga ik missen? Ik denk dat ik
veel ga ontdekken.
