Zo
maar Zo maar
Zo maar Zo maar Z J
AlbertHeijn
Bovenkarspel
mh
Cor Hoogvorst
Robbertjan
Westhoven
pagina 12
Flitsen
Bovenkarspel, vrijdagmiddag. In
winkelcentrum De Streekhof
ratelen boodschappenkatretjes
zwetikend. tussen loet winkelende
publiek door. De winkel van Albert
Heijn is links achteraan Piet
Noom dus ook. Iets waarmee hij
nogal blij is. Want als Piet ergens
bedrijfsleider zou willen zijn van
een filiaal van 's lands grootste
kruidenier, dan is het wel in West-
Friesland. Piet: „Ik zeg wel eens.
deze ivinkel hebben ze speciaal
voor mij gebouwd".
Een echte Westfries dus, die Piet
Noom? Nee. Zijn vrouw, die is West-
friese tot in de toppen van haar vin
gers. Maar Piet is wat je noemt import
Gevestigde import weliswaar, want
hij woont nu alweer dertien jaar in De
Streek, zoals het stuk West-Friesland
tussen Hoorn en Enkhuizen wordt ge
noemd. Piet: ,.Je zou kunnen zeggen
dat ik onderhand een Streker tussen
de Strekers ben gewordea Ook al
kom ik er dus niet vandaan."
Piet Noom komt uit Marken-Binnen,
een plaatsje iets ten noorden van Wor-
merveer. Een boerenzoon die, zoals
zoveel boerenzonen tegenwoordig,
geen boer werd. Piet koos voor een
loopbaan nissen de krenten en rozij
nen. Eerst bij Simon de Wit, vervol
gens bij S-discount, daarna bij Miro en
nu bij Albert Heijn
Piet: „Tja, waar heb ik niet gezeten. Ik
ben begonnen in Zaandam op de
hoek van de Westzijde en de Ge
dempte Gracht Simon de Witwas dat
Daarna heb ik in Amsterdam gezeten,
in Beverwijk, in Bussum, in Eindho
ven, in Schagen, in Purmerend, in
Hoorn en nu dan hier in Bovenkar-
voorzitter is van amateur-toneelver
eniging Euripides. Zo'n club die alleen
nog in plaatsen als Bovenkarspel,
Grootebroek en Lutjebroek kan be
staan, omdat de bewoners daar nog de
voorkeur geven aan 'toneelvoorstel
ling met bal na' boven Dallas of Dynas
ty. Piet: „Toch slaat de televisie hier
ook toe. Langzamerhand krijgen wij
steeds minder leden. Vooral heren
voelen zich op een of andere manier
niet meer geroepen toneel te gaan
spelea Laatst zijn we een actie begon
nen. We hebben tweehonderd folder
tjes verspreid en daar is één nieuw lid
op gekomen. Dat lijkt niet veel, maar
ik was er maar wat blij mee."
Zelf staat hij ook nog wel eens op het
toneeL Laatst nog als brigadier Trotter
in "De Muizenval' van Agatha Christie.
Eén van de leukste rollen die hij ooit
speelde Maar heden ten dage houdt
hij zich voorlopig toch maar even al
leen bezig met het besturen Ten eer
ste kost dat al tijd genoeg en ten twee
de is er ook nog zoiets als het gezin.
Een gezin met vier kinderen en een
vrouw, die ook regelmatig 'en route'
is. Afra Noom handbalt De 'nationale'
sport in een streek die in SEW uit
Cor Hoogvorst
spel. Je zou inderdaad kunnen zeggen
dat ik me langzaam maar zeker toch
een beetje op de kop van Noord-Hol
land ben gaan richten."
Een opmerking die de vraag doet rij
zen of de overige delen van Neder
land voor Piet Noom dan zoveel min
der aantrekkelijk zijn. De 39-jarige be
drijfsleider: „Dat zou ik niet durven
beweren Maar mijn vrouw komt hier
vandaan en die is nogal aan De Streek
verknocht Daarbij moet ik zeggen dat
ook ik me hier prima thuis voeL Er
heerst hier een sfeertje dat me zeer
aanstaat We wonen hier nu ruim der
tien jaar en, ik zeg het eerlijk, ik zou
hier niet graag meer weg willen"
Wat ongetwijfeld ondermeer zijn oor
zaak vindt in het feit dat Piet Noom
Marga Alsemgeest
het dure deel van West-Friesland".
Een opmerking waarover nogal
wat valt te zeggen. In de eerste
plaats is het nog maar de vraag of
Schoorl en Groet tot West-Fries
land mogen worden gerekend en
ten tweede moet Cor, volgens de
andere medewerkers van het AH-
filiaal, niet zo 'verskrikkeluk akelig
opskeppe'. Mededelingen die Cor
grijnzend pareert met de vaststel
ling dat „je nergens zo mooi woont
als in Groet".
Cor Hoogvorst peinst er dan ook
niet over te verhuizen. Die vijftig
minuten rijden heen en die vijftig
minuten rijden terug heeft hij er
graag voor over. Al komt hij door al
die extra uren aan andere dingen
dan aan werken, eten, slapen en
een beetje televisie kijken nauwe
lijks meer toe. Cor (30): „Maar dat
vind ik niet erg. Ik vind veel bevre
diging in mijn werk."
Wat vindt Cor dan zo leuk aan het
slagersvak? Uitbenen? Afvliezen?
Cor: „Die tijd is voorbij. Ik kom zelf
uit een slagersfamilie en mijn
vrouw ook. Op feestjes en verjaar
dagspartijtjes wordt over bijna niks
anders gesproken dan over het sla
gersvak. Behalve door mij. Niet
omdat ik niet wil, maar ómdat ik
Linda van Doornik
Nibbixwoud één van de sterkste vrou-
wenhandbalteams van Nederland
heeft.
Een speciaal land, die groene
strook tussen Hoorn en Enkhuizen.
Jawel, De Streek behoort tot West-
Friesland. Maar West-Friesland en
West-Friesland is twee. Daar heb
ben we bijvoorbeeld Cor Hoog
vorst uit Schoorl. Of beter gezegd,
uit Groet. Dat, zich in de oksel van
het duin koesterende, plaatsje vlak
bij de Hondsbossche Zeewering.
Cor, slager in het nu tweeëneen
half jaar geleden geopende AH-fi-
liaal in Bovenkarspel: „Ik kom uit
Robbertjan Westhoven
klanten. Komt de omzet alleen
maar ten goede, denk ik zomaar."
een heel ander soort slager ben ge
worden dan de rest van mijn fami
lie. Bij mij komt het vlees uitge
beend en afgevliesd in de winkel.
Ik ben veel meer verkoper dan sla
ger. Ik klets veel met de klanten,
praat wat over recepten en zo, doe
aanbevelingen.... Daar hebben ze in
mijn familie allemaal geen tijd
voor. Daar staan ze bijna de hele
dag met het mes aan het blok."
Zou hij dat dan ook niet willen?
Cor snel: „Voor geen goud. Dat we
dat vlees afgevliesd krijgen is een
onderdeel van een experiment bij
Albert Heijn. Nou, ik heb het al
gezien hoor. Houwen zo. Ik hoef
niet zo nodig zelf af te vliezen. Ja
toch? Zo heb ik meer tijd voor mijn
Niet tegen te houden. Elk vak ver
andert. Ook dat van Marga Alsem
geest, achttien jaar en part-time
caissière in de AH te Bovenkarspel.
Stel je voor: een stompje potlood,
een velletje papier en optellen
maar. De hele dag door. Ze móet er
niet aan denken. Marga: „Het zou
natuurlijk ook niet meer kunnen.
Je bent nu al de hele dag full speed
bezig. En dan doet de kassa nog het
meeste werk voor je."
Ze vindt het 'heerlijk', werken met
cijfertjes. Maar blijft het waar
schijnlijk toch niet haar hele leven
doen. Marga leert nog aan de Meao
en zou later graag vertegenwoor
digster willen worden. In kasregis
ters? Marga lachend: „Nou, nee. Er
zijn denk ik wel leukere dingen.
Vertegenwoordigster in cosmetica
lijkt me wel aardig. Maar eerlijk ge
zegd heb ik daarover nog niet zo
nagedacht. Eerst mijn school maar
eens afmaken."
Een verklaring die haar door Rob
bertjan Westhoven wordt nage
zegd. Robbertjan werkt elfeneen-
half uur per week in ondermeer
het magazijn en zit in de vierde klas
van de Mavo. „Ik weet nog niet wat
ik wil. Ja, geld verdienen. Maar
waarmee, zou ik niet kunnen zeg
gen. Dat zie ik nog wel."
Geld verdienen. Robbertjan is er
dol op. Maar wat hij met dat geld
moet doen, weet hij nog niet. Hij
spaart, ja. Maar als je hem vraagt
waarvoor, zegt hij: „Voor een leuke
bankrekening." Misschien dat hij
later voor dat geld een bromfiets
koopt of een CD-speler. Maar ook
daarover is hij het met zichzelf nog
lang niet eens. Hij vermaakt zich
prima met wat hij heeft en waarom
zou je overhaaste beslissingen ne
men?
Zijn vrije tijd brengt hij bij voor
keur door met dansen. Ballroom-
dansen. Brons heeft hij al en zilver
ook Samen met zijn vaste partner
Ingrid Bergers 'gaat' hij nu ook nog
'op' voor goud, maar hij wil niet
uitsluiten dat hij er daarna een
punt achter zet. Niet omdat hij
meent de quickstep en de Engelse
wals volkomen onder de knie te
hebben, maar domweg omdat er
nog wel meer leuke dingen te be
denken zijn. Welke? Op zulke vra
gen haalt Robbertjan zijn schou
ders op. Je moet nooit te ver voor
uit kijken. Hij is nog jong. Maar
heeft al lang in de gaten dat de
dingen soms toch heel anders lo
pen dan hij zich had voorgesteld.
Iets wat Linda van Doornik 19)
volkomen kan beamen. Ze volgde
een opleiding voor groepsleidster
in inrichtingen, haalde met glans
haar diploma, maar merkte toen
dat ze met solliciteren nog maar
even moest wachten omdat ze nog
zo jong was. Geen levenservaring
had. Linda: „In wezen werd ik ge
straft voor het feit dat ik mijn best
heb gedaan. Ik had beter wat langer
over mijn opleiding kunnen doen."
Maar omdat 'kalm aan doen' niet in
haar aard ligt, stoomde ze door. Ex
pres iets langer doen over je studie,
ze gruwt ervan. Na het behalen van
haar diploma nam ze een korte
vakantie en zag toen een adverten
tie van Albert Heijn in de krant.
„Dat leek me wel. Ik had al veel
ervaring met winkelwerk en uit die
advertentie bleek dat Albert Heijn
jonge mensen kansen wil geven.
Dat klonk aantrekkelijk"
Ze werkt nog maar kort bij Albert
Heijn, maar kan nu al zeggen dat ze
in haar verwachtingen bepaald niet
is teleurgesteld. „Het bevalt me erg
goed. Ik sta nu op de vers
afdeling, maar voorlopig maakt het
me in principe niet uit wat ik doe.
Als ik er maar iets van opsteek en
veel met mensen in aanraking kom.
Want dat vind ik leuk."
Toekomst? Ze denkt er vaak aan.
Heeft ook wel een bepaalde lijn
uitgestippeld, maar wil zich daarop
net als Robbertjan en Marga niet
vastleggen. „Laat ik nou eerst maar
eens proberen me hier waar te ma
ken. Daarna zien we wel verder.
Misschien dat mijn vriend en ik iets
gaan doen in de fotografie. Dat vin
den we beiden leuk. Mijn vriend
heeft net zelfs een expositie gehad.
Met foto's van Parijs en zo. Daar
zijn we nu twee keer geweest en
d'r zal nog wel een derde keer ko
men ook. Een fascinerende stad."
Voor Linda geen vakantie aan een
Spaanse Costa? „Oh nee. Het
schijnt er erg leuk te zijn, maar mij
trekt het niet zo. Mijn vriend en ik
willen iets zien. Van een hele dag
aan het strand liggen, steek je zo
weinig op. Het klinkt misschien
wat ambitieus, maar ik wil graag
iets leren. Er zijn nog zoveel din
gen op de wereld waar ik nog niets
van af weet. Daarom vind ik het bij
AH ook zo leuk zo afwisselend. Op
elke afdeling leer je weer iets an
ders en het mooiste van alles: je
ontmoet steeds weer andere men
sen. Wat kan je nog meer wensen?"
Piet Noom
