„Op de bakfiets heb ik leren afzien"
AC Restaurant
Leiderdorp
als nieuw uit
de steigers
Jaap van
der Aart,
vijftig
jaar bij
'de zaak'
Flitsen
pagina 9
Donderdag 24 maart jl.
hielden de medewerkers
van AC Restaurant Leider
dorp 'open huis' voor de
inwoners van Leiderdorp,
Leiden en omstreken. Het
begin van een uitgebreid
feestprogramma, bedoeld
om het 'nieuwe' restau
rant in de regio te introdu
ceren. Die aandacht voor
de regio past precies in de
In het najaar van 1987 werd
met de verbouwing een be
gin gemaakt. Daarmee was
AC Restaurant Leiderdorp
een van de laatste in de rij van
de verbouwde AC Restau
rants. Zoals bij de andere ver
bouwingen heeft het AC Res
taurant in Sevenum model
gestaan. Dat betekent dat in
Leiderdorp het 'schoenen
doosmodel' plaats heeft ge
maakt voor het nieuwe op
vallende uiterlijk dat inmid
dels bijna alle AC Restaurants
kenmerkt. In AC Restaurant
Leiderdorp zijn naast het lei
stenen puntdak ook de win
tertuin met echte bomen en
een klaterende fontein te be-
huidige strategie van AC
Restaurants. Deze is er im
mers op gericht van het
wegrestaurant, een 'res
taurant langs de weg' te
maken, met een nadruk
kelijke regio-functie.
Daarmee onderstrepend
dat de restaurants zich uit
stekend lenen voor een
avondje gezellig uit eten.
wonderen. Het zelfbedie
ningsrestaurant is opgezet
volgens het zogenaamde
Free Flow-principe, waarbij
de bekende zelfbedienings-
lijn het veld heeft geruimd
voor de als eilanden gegroe
peerde buffetten. In het be
dieningsrestaurant kunnen
de gasten naast de a la carte
mogelijkheid ook gebruik
maken van het Buffet Royal:
de voor Nederlandse begrip
pen unieke vorm van eten
waarbij de gast samen met de
kok het menu bepaalt. De kok
heeft dan ook met een com
plete keukenuitrusting in het
restaurant zelf een plaats ge
vonden. Dit tot zichtbaar ge
noegen van de gasten, die het
spektakel van het kokswerk
als een extra attractie erva
ren. Zeker als met wat subtiel
gebruik van cognac het vuur
eens flink wordt aangejaagd.
Feestweek
Juist omdat AC Restaurant
Leiderdorp zich na de ver
bouwing veel meer op de re
gio wil gaan richten heeft het
restaurant de heropening
niet onopgemerkt voorbij wil
len laten gaan. Met het door
de medewerkers zelf georga
niseerde feestprogramma
heeft het restaurant gepro
beerd de regionale schijn
werpers op zich gericht te"
krijgen. Daarvoor heeft AC
Restaurant Leiderdorp zelfs
een eigen feestkrant uitgege
ven met daarin bijzonderhe
den over de verbouwing en
uiteraard alle gegevens over
de op handen zijnde feest
week. Deze krant is huis aan
huis in de hele regio ver
spreid en niet zonder succes.
Volgens Marlies Landman, re
ceptioniste in Leiderdorp,
waren alle 450 gloednieuwe
stoelen keer op keer bij voor
baat volgeboekt en reageer
den de gasten enthousiast op
het vernieuwde uiterlijk.
De feestweek ging van start
met een 'open huis'. Naast
een rondleiding door de
nieuwe behuizing werd de
nieuwsgierige regionale be
volking verrast op alcohol
vrije cocktails. Verder stond
er in de wintertuin een 'High
Tea' op het programma. Een
middag waarbij de gasten di
verse verfijnde theesoorten
konden proeven, één en an
der vergezeld van versnape
ringen en salonorkest-mu-
ziek. Andere programma-on
derdelen waren een kookde
monstratie, een kindermid-
Aandacbtig gehoor voor
manager Ton van der- Horst
tijdens het 'open huis'.
dag en een wijnavond. De
week werd afgesloten met
een wervelend Buffet Dan
sant, waarbij naast een uitge
breid vijfgangenmenu de mo
gelijkheid bestond om op li
ve muziek de gloednieuwe
vloer van het restaurant al
dansend te testen. Een swin
gender start hadden manager
Ton van der Horst en zijn me
dewerkers zich nauwelijks
voor kunnen stellen.
't Zal voor Jaap van der
Aart niet meevallen zijn
dagen zonder 'de zaak'
te moeten doorbren
gen. Manhaftig verklaart
'ie wel „een beetje te
gaan vissen op de pier
en af en toe eens een
stukje te gaan fietsen",
maar echt veel zin lijkt
hij daarin toch niet te
hebben. Verdiend heeft
hij zijn pensioen wel.
Als een van de laatsten bij
Ahold zal hij zijn gouden ju
bileum vieren. Vijftig jaar bij
één baas en dan te bedenken
dat hij in het eerste jaar van
zijn carrière maar liefst vijf
werkgevers versleet.
In de gezellige flat in IJmui-
den vertellen Jaap (64) en
Ria (61) van der Aart hun
verhaal. Jaap, die vijftig jaar
geleden als leerling-bedien
de bij Simon de Wit in Hille-
gom begon en tien jaar later
daar zijn echtgenote Ria leer
de kennen. Ria, die inmiddels
ook al kan bogen op 34
dienstjaren en die in de loop
van dit jaar haar zilveren jubi
leum bij Ahold hoopt te vie
ren. Ze verduidelijkt: „Ik heb
vanaf mijn trouwen steeds bij
Jaap in de winkel gewerkt,
maar toen ik een half jaar ziek
was ben ik van de loonlijst
geraakt. Officieel ben ik dus
nu 25 jaar in dienst, maar in
feite is het 34 jaar." En Jaap
glundert: „Er zit hier toeval
lig wel 84 jaar Ahold-ervaring
voor je."
De loopbaan van de in De
Zilk geboren Jaap van der
Aart begon in de bloemen
teelt. Als lid van een gezin
met acht kinderen was er
geen geld voor verdere stu
die en dus belandde hij na de
lagere school bij een dahlia
kweker, waar hij het zegge en
schrijve één dag uithield. „Ik
was er aangenomen om het
vak te leren maar ze lieten me
van 's morgens zeven tot 's
avonds zeven schoffelen.
Nou, dat kon ik al." Via twee
andere tuinderijen, een zaad-
handel en de plaatselijke
kruidenier belandde Jaap ten
slotte bij Simon de Wit in Hil-
legom waar hij er als leerling-
bediende met een transport
fiets op uit werd gestuurd om
boodschappen rond te bren
gen. „Ik stond als 15-jarige
doodsangsten uit met die
zware mand voorop, maar ik
ben altijd zonder brokken
thuis gekomen. Na een half
jaar kreeg ik een bakfiets en
daarop heb ik leren 'afzien'.
Ik had klanten in een wijde
boog rond Hillegom en legde
zo'n 200 km per week af, in
weer en wind."
In de oorlogsjaren werd Van
der Aart naar het Duitse Dres
den getransporteerd waar hij
de zware bombardementen
meemaakte en door de Rus
sen werd bevrijd. Via o.a. een
tocht met paard en wagen
wist hij met enkele lotgeno-
ten weer naar Nederland te
rug te komen.
„Ik heb me onmiddellijk ge
meld bij de heer Tilroe, des
tijds hoofd Personeelzaken.
die me gelukkig weer in Hil
legom kon gebruiken als
wijkbediende. Ik heb toen
achtereenvolgens alle vakdi
ploma's gehaald en bewezen
dat ik wel vooruit wilde."
Om dat te illustreren somt
Van der Aart een aantal filia
len en promoties op die hem
toch weer - nu als bedrijfslei
der - in Hillegom deden be
landen. „Daar ben ik ge
trouwd, verdiende 28 gulden
per week en kon rekenen op
nog eens 20 gulden provisie.
Toch waren we er niet geluk
kig en ik was dolblij dat we
terug konden naar Amster
dam. Het werd de Van Lim
burg Stirumstraat. Dat was
een oud pand, er zakte eens
een klant door de vloer, maar
ik was er happy. Ik begon met
een weekomzet van 2.700,-
die in twee jaar werd verdub
beld. Na de verbouwing tot
zelfbedieningszaak ging de
omzet - op 70 m- - vlot naar
30 mille per week. Op een
goeie dag kreeg ik meneer Si
mon de Wit op bezoek en die
noemde me de kampioen op
de vierkante meter.
Na nog tien jaar bedrijfslei
der in IJmuiden en twee jaar
in Beverwijk te zijn geweest,
werd Van der Aart benoemd
bij de filiaalcontrole. Een
baan waarbij zijn kennis en
ervaring best van pas kwa
men. „Ik heb in de winkels
altijd fijn gewerkt maar ook
in de filiaalcontrole had ik 't
best naar mijn zin. Ik heb het
hele land doorgereisd en veel
mensen leren kennen. Kort
om: ik heb steeds van mijn
werk genoten."
.Ria van der Aart is al even
enthousiast. „Vanaf mijn hu
welijk heb ik hard meege
werkt in de winkel en wat
daarbij verder kwam kijken.
In Amsterdam was mijn huis
kamer de kantine, want ik
kon het niet over mijn hart
verkrijgen de winkelmeisjes
in de lunchpauze naar een
koffiehuis te laten gaan." Zes
jaar is ze nu alweer caissière
in het AH-filiaal in IJmuiden.
Jaap van der Aart: „We waren
allebei echte Simon de Wit'-
ers en voelden ons zwaar te
leurgesteld toen wc werden
overgenomen door Albert
Heijn. Maar nu zijn we échte
Ahold'crs en dat zullen we
blijven ook!"
