ar Zo maar Zo maar
VPV Meester Wijhe
Zo maar Zo
maar Z
„Zeg maarEppie"
Broodbeleg
Engelsesnor
Damesvoetbal
Geen heimwee naar
'the Lake'.
pagina 12
Flitsen
\VcUU'
Evert
Het dorpjeWijhe ligt wat verstild aan de Gelderse IJssel, wanneer we
daar op een zonnige, sneeuwloze, winterdag arriveren. De uiter
waarden staan onder water en dat maakt de rivier heel breed.
Slechts bier en daar is nog een struik of een pol te zien. De zon speelt
een sprankelend spel met het water van derivier. De golfjes, ont
staan door een straffe zuidwestenwind, spatten uiteen in duizenden
flonkerende sterretjes. Achter de tjijk beheerst hel gebouwencomplex
i <an de firma Meester het beeld i m Wijhe. Dat is toch het doe11 tan
ons bezoek.:praten met medewerkers van deze vleeswarenfabriek.
„De onvoorspelbare pieken door
het weer spelen ons parten bij de
planning. Je kunt alles plannen
voor feestdagen en acties, maar als
de weergoden je in de steek laten,
berg je dan maar. Zoals begin ja
nuari. Toch bij uitstek een tijd voor
rookworst. Maar de temperaturen
kwamen nauwelijks onder de tien
graden en waar blijf je dan met je
worsten? Als het andersom is, dus
wanneer op een onverwacht mo
ment de winter keihard toeslaat, is
het hier verschrikkelijk hard
werken geblazen", aldus Evert
Fiechter (42). afdelingschef op de
VPV (voorverpakte vleeswaren)
en 20 jaar in dienst bij Meester Wij
he.
de ploegendienst bevalt me uitste
kend. De ene week van 6 tot 2 uur
's middags, de andere week van 2
tot 10 uur 's avonds. Ik heb door
die ploegendienst veel vrije tijd en
die kan ik best gebruiken." Luit
heeft een verpakkingsfunctie, dat
wil zeggen dat hij met nog een aan-
zodat ik zondags met een van mijn
zoons mee ga die op zondag voet
ballen."
Hilbert van der Weide (33),
„Zeg maar Eppie, want onder die
naam kennen ze me hier", heeft
een G-functie en werkt bijna 20
jaar bij Meester. Als 14-jarig jochie
begon hij aan de 'worstpoetslijn',
knapte alle voorkomende klusjes
op en staat nu aan de speklijn. Een
van de oudste machines in het be
drijf. Maar 'Eppie' zou hem niet
graag kwijt willen. „Ik kan er mee
lezen en schrijven en hij laat me
nooit in de steek". 'Eppie' vertelt
boeiend over 'zijn' speklijn. Hoe
Luit - uit te spreken als Luud -
Brouwer (48) heeft jarenlang als
oberkelner gewerkt. „Maar op een
dag vindt men je kennelijk ineens
te oud", zegt hij met twinkelende
ogen boven een Engelse snor. „Ik
heb in mijn leven nog geen dag
zonder werk gezeten en heb alles
wat ik tegenkwam aangepakt. Toen
men mij in 1986 bij een uitzendbu
reau vroeg of ik bij Meester Wijhe
wilde gaan werken, heb ik alleen
maar gezegd: 'graag'. Ik heb nu een
vast dienstverband en het werk in
Evert zwaait binnen zijn afdeling
de scepter over 120 medewerkers,
mannen en vrouwen. Niet zonder
trots vertelt hij, dat het personeels
bestand bij Meester Wijhe de afge
lopen jaren is toegenomen van 500
tot 700. „Dat betekent voor de re
gio een machtig stuk werkgelegen
heid." De werkmaatschappij Mees
ter Wijhe produceert en verpakt
vleeswaren voor Albert Heijn en
voor derden. Voor de laatste groep
onder het eigen Meester-merk of
private label. Evert Fiechter: „We
snijden en verwerken in onze afde
ling toch wel 600.000 tot 700.000
kilo broodbeleg per periode van
vier weken." Daar kun je een aardig
broodje mee beleggen. Evert
Fiechter is gehuwd en heeft vier
zonen. Hij heeft één grote hobby:
voetbal. Als docent oefenmeester
van de KNVB heeft hij een uitge
sproken mening over het huidige
voetbal. „Als hulptrainer in het
profvoetbal train ik nu Be Quick
'28 in Zwolle. Ik vind het huidige
voetbal kwalitatief minder dan
vroeger. Voor het voetbalvandalis
me heeft hij maar één woord over:
afschuwelijk. „Maar", voegt hij er
direct aan toe, „het is natuurlijk
niet zo dat het alleen bij voetbal
voor komt. Er is een merkwaardige
mentaliteitsverandering op gang
gekomen. De gedragsnormen wor
den iedere dag op de meest ver
schillende plaatsen overschreden.
Lees er o.a. de krant maar op na.".
hard rock, want dat gaat hem te
ver. Hij heeft twee honden en vist
van tijd tot tijd in een gracht achter
zijn huis waar hij drie jaar geleden
is gaan wonen met vrouw en twee
kinderen.
Carla Broekhof (19) heeft blon
de krullen en groene ogen in een
lachend gezicht, waarop te lezen
staat dat ze precies weet wat ze wil.
Carla staat aan de Kok-Ede-lijn en
heeft ook een plaatsvervangende
functie. De Kok-Ede-lijn snijdt en
verpakt vleeswaren in hoeveelhe
den van 15, 25 en soms 50 gram,
speciaal bestemd voor bejaarden
en ziekenhuizen. Carla is verant
woordelijk voor het snijden en de
controle. „Rollade snijden is niet
zo moeilijk", zeg ze, „maar daaren
tegen is bacon en corned beaf vre
selijk lastig omdat het zo snel uit
elkaar valt. En je wilt toch dat die
twee plakjes die in een pakje van
25 eram zitten heelhuids bij de
consument komen." Daarmee
spreekt Carla uit wat het hele be-
stoute schoenen aan en vertrok
met haar vriend uit Ierland naar
Nederland. Aan het woord is Au
drey Clerkin (20) uit Dublin. Al
lebei werken ze nu bij Meester Wij
he. Audrey bij de VPV sinds april
1987 waar ze vleeswaren weegt en
in bakjes legt. Zelf zegt ze dat ze
slecht Nederlands spreekt maar wij
verstaan haar uitstekend. Slechts
een enkele maal kan ze een uit
drukking niet goed volgen zoals
het woord heimwee. Wanneer we
uitleggen dat dit in haar taal 'home
sick' is, begint ze te lachen. Om
standig vertelt ze dat ze het leuk
vindt in Nederland en dat geen kas
tanjebruine haar op haar hoofd er
over peinst om terug te gaan naar
Ierland. ,Ja, als Meester Wijhe in
Ierland een fabriek opende, dan
zou ik graag meegaan." Twintig van
haar dertig klasgenoten zijn al uit
Dublin vertrokken. Naar Engeland,
Amerika, Australië en Nederland.
Minstens eenmaal per maand belt
ze haar moeder in Dublin op, want
drijf van Meester kenmerkt: aan
dacht voor het produkt. Carla
Broekhof is een fervent voetbal
ster. Ze speelt alweer twee jaar in
het eerste dames-elftal van W Wij
he en was in die twee jaar goed
voor 15 doelpunten. Vorig jaar is
het dames-elftal gedegradeerd,
maar als het aan Carla ligt speelt W
Wijhe volgend jaar weer in de
hoofdklasse. ,Ja, ik loop nog wei
eens een blessure op maar dat
hoort er nu eenmaal bij." Zij steekt
haar mening over een aantal voet
balzaken niet onder stoelen of ban
ken. „Profvoetbal vind ik veel te
wild. Dat Cruijff bij Ajax weg is,
vind ik niet erg. Die man die moet
altijd zijn zin hebben. Aron Winter
is mijn favoriete voetballer." Men
zou weieens op de gedachte kun
nen komen dat Carla een Ajax-fan
is.
Anderhalf jaar geleden trok ze de
thuis zijn nog vijf broertjes en zus
jes. Vorig jaar is ze een week met
vakantie in Ierland geweest.
Zwemmen is Audrey's grootste
hobby. In Ierland heeft ze wedstrij
den gezwommen en ook medailles
gewonnen. Het liefst zwemt ze in
open water. „Bij ons in 'the lake'
was het heerlijk, dat ligt als het wa
re achter ons huis." In Nederland
zwemt zij niet zoveel. Er is hier
weinig open water waar je mag
zwemmen en voor een zwembad
voelt ze weinig. Ze heeft voldoen
de andere hobby's om haar vrije
tijd te vullen: „We hebben veel
vrienden en vriendinnen. We gaan
regelmatig naar een disco of naar
een bowlingbaan. En ik mag graag
mijn eigen kleren naaien, evenals
dekbedhoezen en gordijnen. Schil
deren en behangen doe ik ook
zelf', besluit ze lachend.
het spek eerst 'geconditioneerd'
moet zijn voordat het snijdbaar is.
Over het 'handwerk' dat juist aan
die lijn gedaan moet worden. Het
gewicht van het gesneden spek
wordt door de medewerkers ge
schat en dan met gehandschoende
hand van de band genomen. Is dat
niet vreselijk moeilijk? „Nee", zegt
Eppie, „je hebt allereerst ruimte in
het gewicht. Pakjes spek mogen
niet zwaarder wegen dan 150 gram
en niet lichter dan 80. Je moet wel
gevoel voor timing hebben. Aan
het einde van de lijn worden de
plakjes vacuüm verpakt, gewogen
en van een etiket voorzien waarop
datum en gewicht staan aangege
ven. Daar worden ook de 'bokken'
van de 'schapen' gescheiden. Te
zware of te lichte verpakkingen
worden verwijderd. Tevens wordt
nauwlettend toegezien dat er geen
lekke pakjes tussen zitten. 'Eppie' is
een puzzelfanaat, houdt van mu
ziek, zowel van klassiek als van mo
dern. Met uitzondering dan van
tal collega's verantwoordelijk is
voor één van de vleessnij- en ver-
pakmachines. „Er is een aantal han
delingen aan zo'n machine en dat
wisselt. Het zou niet leuk zijn als je
alleen maar de pakjes vleeswaren
op hun juiste gewicht zou moeten
controleren. Dus stel ik ook de ma
chine in op dikte. Dat moet met het
oog gebeuren en na korte tijd krijg
je daar gevoel voor. Het is allemaal
een kwestie van interesse en gemo
tiveerd zijn. Verder doe ik alle
voorkomende werkzaamheden.
Kleine storingen aan de lijn lossen
we meestal zelf op."
Luit Brouwer knutselt graag met
hout en is een verwoed tuinier.
Zijn volkstuin, waarop hij groenten
en fruit teelt, meet 250 m2. Insecti
ciden gebruikt hij niet. „Wel ge
bruik ik tabaksap tegen de luis. Ik
heb overigens liever een luis op
een bloemkool dan vergif op mijn
bord", zegt hij resoluut. Tevens is
hij jeugdleider en trainer bij de
voetbalvereniging CJV in Deven
ter. „Die spelen alleen op zaterdag
