Geen Miro meer, maar nog niet helemaal AH
Alberto-filiaal is explosie
weer te boven
naar Londen
Weduwe Visser
brengt 36 Alberto-
medewerkers
Miro
Voormalige Miro Weert neemt uitzonderingspositie in tussen AH-filialen
Alberto
Flitsen
pagina 11
AH-stijl
Het AH-blauw verscheen in
de winkel en op de gevel.
„Maar dat was lang niet het
enige", merkt Rutjens op.
„Alle stellingen moesten
worden veranderd omdat AH
met andere stellinghoogtes
werkt. Er moesten vele nieu
we, houdbare produkten in
het schap verschijnen. Naast
het Miro-assortiment, inclu
sief huismerken, verkoopt
het Weertse filiaal nu alle AH-
huismerken en -actie-artike
len." Inmiddels is dat bij alle
Miro's het geval.
„De Miro-organisatie en de
AH-merken, dat zijn de twee
benen waarop we nu lopen",
zegt bedrijfsleider Jan van
der Veen daarover. Hij leidde
de winkel één jaar als Miro en
nu vier maanden als AH. „Het
Miro-verleden tref je nog
overal aan. Interieur en gevel
zijn dan wel in AH-stijl uitge
voerd, de experimentele
straatwijzers aan het plafond,
de originele opstelling van de
kassa's en de lay-out van de
winkel stammen nog uit de
Miro-tijd."
Gezellige avond
Ook het personeelsbestand is
een combinatie van Miro- en
AH-medewerkers. „Iedereen
moest wennen aan elkaar",
herinnert Henk Vrancken, all
round medewerker bij de
Deli, zich. Hij werkte al in de
Weertse zaak toen die nog Fa-
mila heette en eigendom was
van Schuitema. „Voor Miro-
medewerkers was de AH-
aanpak nieuw. We kregen te
maken met nieuwe collega's,
met een veel grotere afde
ling, met nieuwe bestelpro
cedures en met de ideeën
van AH over service."
Caissière Wilma van Bussel,
afkomstig van de AH-vesti-
ging: „De medewerkers van
het AH-3 filiaal waren één fa
milie. Er werkten, inclusief
deeltijdkrachten en tijdelijke
medewerkers, maar 75 men-
Miro Weert was altijd al
een buitenbeentje. Geves
tigd in een stadscentrum
en de eerste Miro die werd
omgebouwd tot AH. Tege
lijkertijd werd de winkel
samengevoegd met een
nabijgelegen AH-filiaal.
Een hele verandering.
Niet alleen in de presenta
tie van de winkel, maar
ook voor de medewerkers
en voor de klant. Een im
pressie van een wel heel
bijzondere supermarkt,
waar de AH- en Miro-huis-
merken broederlijk naast
elkaar in het schap staan.
Weert is een Noordlimburg
se gemeente met zo'n 40.000
inwoners. De Miro in het
sfeervolle centrum van de
stad, met een oppervlakte
van 2.500 m', mikte op lage
prijzen en grote omzetten
per klant. De AH had het ka
rakter van een gezellige
buurtwinkel. Op 5 november
1987 kwam een einde aan die
situatie. AC Houdbaar Ben
Rutjens van de Miro-vesti-
ging, destijds lid van de werk
groep die de verbouwing bij
Miro leidde: „Een AH en een
Miro op 500 meter afstand
van elkaar was niet zo'n logi
sche situatie. Begin 1987
werd besloten dat de Miro
zou worden omgebouwd."
Jan ran der Veen: „Verbou
wing was gekkenwerk"
sen. De collega's en de klan
ten kende ik goed. Dat is hier
wel anders. Zoiets moet
groeien." Wilma van Bussel
geeft de indruk haar draai ge
vonden te hebben. Sommige
ex-collega's van Wilma voe
len zich nog niet helemaal op
hun plek in de nieuwe Weert
se AH. 'Onpersoonlijk' is een
woord dat dan gauw valt. Een
aantal medewerkers van de
gesloten vestiging gaf er dan
ook de voorkeur aan met hun
bedrijfsleider mee te gaan
naar een nieuw filiaal in Hel
mond.
Bedrijfsleider Van der Veen:
„De samenvoeging had veel
voeten in de aarde. De cen
trale afdeling Personeelzaken
heeft voor de begeleiding ge-
Wilmci van Bussel, liet was
één grote familie"
zorgd. Voor de 30 medewer
kers die naar ons filiaal kwa
men, hebben we een kennis
makingsbijeenkomst georga
niseerd en bij de opening een
gezellige avond. Er werken
nu 200 mensen. Het duurt
gewoon een tijdje voordat ie
dereen elkaar kent."
Kritische klanten
De typische Miro-klant kwam
voor de wekelijkse bood
schappen en pakte, wanneer
dat zo uitkwam, gemakkelijk
een vervangend artikel. On
geveer een derde van de te
genwoordige klanten is af
komstig van het gesloten AH-
filiaal. Daar lag de nadruk op
de dagelijkse boodschappen,
Ben Rutjens. „Nieuwe pro-
dukten in bet schap"
wat hogere eisen stelt aan
kennis en service. Miro-me-
dewerkers moesten daaraan
wennen. Jan Mans van de Zui
vel, eveneens voormalig Mi-
ro-medewerker, bevestigt
dat. „AH-klanten zijn kriti
scher. Ze komen vaker met
vragen en verwachten meer
service. Hun koopgedrag is
anders."
Wie bij het opgeheven filiaal
kocht, was een buurtwinkel
gewend. Heel wat anders dan
de grootschaligheid van de
nieuwe vestiging. Van der
Veen: „Sommige klanten had
den het gevoel dat 'hun' win
kel was opgeslokt. Daarvan
waren we ons goed bewust.
Met de medewerkers is vóór
Henk Vrancken:
aan elkaar"
Wennen Jan Mans-. „Kritische klanten"
de opening gesproken over
goede opvang en begeleiding
van de nieuwe klanten. Plat
tegronden met daarop alle in
formatie over wat waar te
vinden is hielpen om onno
dig zoeken te voorkomen.
We hebben geprobeerd de
zaak een extra sfeers ol inte
rieur te geven en naar de me
dewerkers toe de opdracht
'Een glimlach of een vriende
lijk woord kost niets'."
Positieve effecten
Is Van der Veen tevreden
over de metamorfose? „Een
dergelijke verbouwing in een
paar dagen realiseren is ei
genlijk gekkenwerk. We zijn
eruit gekomen omdat we er
van 's morgens vroeg tot 's
avonds Iaat tegenaan gin
gen." De energieke be
drijfsleider vraagt zich af of
'Zaandam' zich wel realiseer
de wat er allemaal bij een
dergelijke verbouwing komt
kijken. „We werken hier met
andere kassa's, het assorti
ment werd enorm uitge
breid, Houdbaar moest totaal
worden vernieuwd. Het was
eigenlijk teveel werk in een
te korte tijd. De andere Mi
ro's krijgen nu meer steun.
We merken nu de positieve
effecten van de overgang.
Met Kerstmis hebben we een
paar ongelooflijk goede we
ken gedraaid, met omzetten
waar je oren van klapperen."
Toen stond er op honderd
meter afstand van de plaats
van het ongeluk een contai
ner waarin de verkoop - wel
iswaar op bescheiden schaal -
doorgang vond. Pal voor de
kerstdagen moest daarvoor
het nodige geïmproviseerd
worden. Maar met hulp van
alle kanten lukte dat. Dins
dagmorgen in alle vroegte
werd met politiebegeleiding
een drie bij twaalf meter gro
te container Amsterdam bin
nengereden. De benodigde
papieren en vergunningen
waren de dag ervoor al vanuit
Zaandam geregeld. Mede
werkers van andere Alberto-
filialen waren bereid hun
vrije dag op te offeren om de
noodwinkel van de grond te
krijgen. Diezelfde middag ar
riveerde de eerste partij goe
deren en een nieuwe kluis, 's
Avonds werd de stroom aan
gesloten en de volgende
morgen stapten de eerste
klanten binnen. Nog een tik
keltje onwennig, dat wel ja.
De ruimte in de container is
Terwijl het in de totale
markt niet rooskleurig is
gesteld met het binnen
lands gedistilleerd, gaat
het juist goed met Wedu
we Visser, het huismerk
van Alberto. Zo groeide de
afzet van de jonge jenever
van Weduwe Visser in
1987 met 10%, terwijl de
totale Nederlandse jene-
vermarkt met 10% daalde.
De samen met de firma
Gorter, de distillateur van
de verschillende jenevers
van Weduwe Visser, opge
zette wedstrijd voor Alber-
to-winkels heeft daaraan
ook bijgedragen.
Vanaf oktober vorig jaar ging
elke doos met twaalf flessen
bij Gorter de deur uit met
daarin twee stukjes van een
puzzel. De Alberto-filialen
moesten zo snel mogelijk de
puzzel bestaande uit in to
taal dertig stukjes—compleet
hebben. De hoofdprijs in elk
van de drie poules bestond
uit een kleurentelevisie. Die
gingen naar de filialen in
De prijswinnaars bijeen Om
dat een televisie of een kristal
len karaf lastig te verdelen is
onder meerdere medewerkers
werden de prijzen in de des-
betrejfende filialen verloot.
Op de foto staan v.l.n.r. dehr.
René Verboeff beheerder fi
liaal Heerlen, de hr, G. v el.
Douselaar, beheerder filiaal
Sittard en de hr. Bouke v el
Meij, hoojd Operatioits Alber
to.
Heerlen, Den Bosch en Sit
tard.
De uitreiking van de drie
door Gorter beschikbaar ge
stelde hoofdprijzen en de
tweede prijzen (een mooie
fles cognac met karaf) vond
plaats in Oss (zie foto). De
winkelwedstrijd wordt op 20
april besloten met een bui
tenlandse trip. De eerste
twaalf filialen uit elke poule
leveren elk één passagier. In
totaal 36 Alberto-medewer-
kers stappen 's morgens in
het vliegtuig voor een dagbe-
zoek aan Londen.
Zoiets zie je alleen in .films,
was de eerste gedachte van
Rob Pieksma toen hij die be-
wuste zondagavond bij zijn
filiaal kwam. Van de winkel
die hij acht jaar beheerde, was
niets meer over. De pui, het
magazijn en de vloer waren
compleet weggevaagd na de
klap die het gevolg was van
een lekkende gasleiding. De
750 kilo zware kluis lag in de
kelder. Auto's in de straat wa
ren bedolven onder brok
stukken, en alle ruiten van de
omringende woningen lagen
op straat. Temidden van die
puinhoop werd de 23-jarige
Harry van Essen gevonden.
De toestand van deze 4e jaars
student fysische geografie
zag er op het eerste gezicht
ernstig uit. Achteraf gezien is
hij er wonderbaarlijk goed
vanaf gekomen. De brand
wonden in zijn gezicht en op
zijn handen zijn genezen. Het
gips van zijn gebroken voet is
er inmiddels af en zo snel mo
gelijk wil hij zijn part-time
baan bij Alberto weer oppak
ken. Want hoewel het filiaal
totaal is verwoest, hebben de
klanten het maar twee dagen
zonder hun vertrouwde slij
terij moeten stellen.
Beheerder Rob Pieksma en
Hanyvan Essen, hier nog met
zijn voet in het gips, zijn de
schrik weer te boven
beperkt, zodat maar een deel
van het assortiment is uitge
stald. Desondanks kon er vlak
voor de feestdagen toch om
zet gedraaid worden. Een
kleinere container verderop
doet dienst als magazijn. Als
Rob daaruit iets moet pakken,
moeten de klanten de 'win
kel' uit en wordt de deur
even op slot gedaan. Maar al
les went. Bovendien zit Rob
in een gezellige buurt en le
ven de mensen behoorlijk
mee. Dat neemt niet weg dat
voor Rob en de vier part-ti
mers wordt gezocht naar een
betere huisvesting. Bier en
frisdranken zijn nu door
ruimtegebrek uit het assorti
ment, terwijl die artikelen
juist veel klanten trokken.
Rob en zijn medewerkers
willen dat prijsgegeven stuk
omzet zo snel mogelijk zien
terug te pakken.
Een enorme explosie be
tekende vlak voor Kerst
mis 1987 het einde van het
Alberto-filiaal aan de Roe
lof Hartstraat in Amster
dam. Ernstiger nog was
dat part-time medewerker
Harry van Essen, die bo
ven de winkel woonde,
met spoed naar het zie
kenhuis moest. Het liep
allemaal wonderlijk goed
af. Harry is weer op de
been, en met veel impro
visatie kon beheerder Rob
Pieksma drie dagen na de
klap zijn klanten weer
helpen.
