Alberto Wadd i
yiS%irjl&tfjj|yi|uÉi M
pagina 12
Flitsen
litn
Reiswereld of
Alberto?
Weinig tijd voor
vrije tijd
Niet op bet mondje
gevallen
i AÜki/A
Bij Alberto door
fietstocht
Waddinxi een is een echtjenei 'erdorp. Wanneer ik onze jehei er-
omzet met die van de collega 's uit de regio vergelijkdan springen
wij er uit. Vooral bet eigen merk Weduwe Visser' is erg gewild.
Daarna volgen op grote afstand whisky en bier. De echte Waddinx-
vener houdt niet i an poespas. Dat geldt dus ook i oor u 'at men hier
geu oonlijk drinkt. Doe maar gen oon, dai i doe je al gek genoegis
hun standpunt. "Jan Aalbers, zelf geboren engelogen Waddinxve-
ner zwaait sinds januari van dit jaar de scepter in het Alberto-
pliaal aan het Koningin Wilhelminaplein in deze Zuidhollandse
gemeente. Het is een gezellig en gemoedelijkfiliaal Dat geldt
zou 'el i oor de klanten als i 'oor de collega 's. Aan zeurei i doet u e
hiernigt.
Beheerder Aalbers zit op een bier
krat. Aanwezig bij het gesprek in
liet magazijn annex kantine/kan
toor is part-time verkoopster me
vrouw KW.C. Schilperoord („Nee.
geen familie van Kees"). Collega
part-timer mevrouw M.C. Ploov is
tijdens het Flitsen-interview op
vakantie. Met haar wordt een week
later gesproken. De geschiedenis
van Alberto in Waddinxveen, een
op de kop af 21.400 inwoners tel
lende gemeente even ten noorden
van Gouda, is nog vrij kort. Dit fi
liaal opende in maart 1984 voor
het eerst zijn deuren. Voorheen
werden op hetzelfde verkoopop
pervlak piano's verkocht. Voor een
slijterij was Waddinxveen alles be
halve een gespreid bedje. In een
straal van één kilometer zaten na
de komst van Alberto niet minder
dan vijf slijterijen. Eén daarvan
heeft de concurrentiestrijd inmid
dels voor gezien gehouden. Op de
vraag waarom de klanten voor het
geestrijk vocht dan toch in groten
getale naar het Koningin Wilhelmi
naplein komen antwoordt Jan Aal
bers: ,.Ik denk dat onze prijzen in
vergelijking met de concurrenten
gunstiger zijn. Men is hier bijzon
der prijsbewust. Daarnaast wordt
het gewaardeerd dat wij de klanten
op hun gemak laten rondkijken en
niet direct op hun nek springen als
zij één voet over de drempel heb
ben gezet."
Jan Aalbers vertelt over de wijze
waarop hij destijds bij Alberto in
dienst is getreden. „Na de Middel
bare Hotelschool in Amsterdam,
waar ik ook mijn slijtersvakdiplo-
ma heb gehaald, moest ik in militai
re dienst. Mijn grootste wens was
om na het afzwaaien in de reiswe
reld aan de slag te kunnen. Zonder
de vereiste diploma's bleek dat
heel moeilijk te zijn. Ter overbrug
ging heb ik toen een jaar als vrijwil
liger bij 'De kunstuitleen' in Gouda
gewerkt. In dat zelfde jaar heb ik
mijn diploma Vakbekwaamheid
voor het reisbureaubedrijf ge
haald. Ik kon bij Hotelplan in Rijs
wijk op de afdeling Traffic and
Operations beginnen. Dat was op
contractbasis, maar na anderhalf
jaar werd die overeenkomst helaas
niet verlengd. Ik moest dus op zoek
naar een andere baan", aldus Aal
bers. „Op een gegeven moment
was mijn buurman met vakantie.
Die had gevraagd of ik zijn planten
water wilde geven. Heel toevallig
blader ik daar de krant door en zie
een advertentie voor een Alberto-
beheerder staan. Dat leek me wel
wat. Op hetzelfde moment had ik
ook een sollicitatie als beheerder
van een reisbureau in Hilversum
lopen. Stomtoevallig krijg ik op de
zelfde dag te horen dat ik zowel bij
het reisbureau als bij Alberto ben
aangenomen. Uiteindelijk heb ik
toch voor Alberto gekozen. Waar
om? Nou, de reiswereld is qua be
loning gewoon minder aantrekke
lijk. Iets anders was het feit dat ik
nu slechts vijf minuten fietsen van
mijn werk woon."
Terwijl om de beurt de gesprekslo-
katie wordt verlaten om de klanten
te helpen stelt Jan Aalbers geen
spijt van zijn werkgeverskeuze te
hebben. „Ik vond de begeleiding
goed. Ik heb eerst vijf weken stage
gelopen in het filiaal in Voorscho
ten. Die leerperiode werd in Den
Haag afgesloten. Desondanks vond
ik de eerste maanden best moeilijk.
Met name de administratie was
niet mijn sterkste kant. Wat ik
graag anders zou willen in deze
winkel? Een uitgebreider bier
assortiment. Ik heb het gevoel dat
daar een markt voor is, maar je zit
nu eenmaal met een beperkte
schapruimte."
Gewoontegetrouw wordt op deze
Flitsenpagina ook geïnformeerd
naar wat de medewerkers in hun
vrije tijd doen. „Eigenlijk heb ik
door andere bezigheden niet zo
veel vrije tijd en dus ook minder
hobby's", grinnikt de beheerder.
„Mijn grootste hobby is reizen. In
september zit ik samen met een
vriend in Amerika. Voor hem is het
de eerste keer. Ik ga voor de vierde
keer. Dat land heeft op mij een
enorme aantrekkingskracht. Ik ben
de laatste keer ook in Canada ge
weest. Wanneer ik tijdens mijn ko
mende reis even tijd zou hebben,
ging ik vast nog even naar Canada
terug: per slot van rekening beviel
het mij daar de vorige keer uitste
kend. Reizen is inderdaad mijn lust
en mijn leven. Daar offer ik bijna
alles voor op."
Ook mevrouw Schilperoord
woont op loopafstand van haar
werk. „Ik ben hier nog sneller dan
Jan; het kost mij slechts twee minu
ten", laat ze ons weten. Voor haar
geldt eveneens dat zij bij toeval op
een baan bij Alberto werd gewe
zen. Als klant kwam ze in de winkel
en op de etalageruit hing een ad
vertentie waarin een part-timer
werd gevraagd. „Nee, ervaring had
ik niet, maar volgens de toenmalige
beheerder was ik niet op mijn
mondje gevallen, had ik de dingen
snel door en kwam mijn ervaring
als administratief-medewerkster
op kantoor goed van pas." Me
vrouw Schilperoord staat officieel
ingeroosterd voor zeven uur per
week, maar vaak loopt dat door de
«jesfc!
^$ÊÊÊÈÈÊIÈÈ j
drukke werkzaamheden op tot 10 a
11 uur per week. Waddinxveners
omschrijft deze Rotterdamse van
geboorte als mensen die erg be
houdend zijn. ,Je ziet het aan de
omzet van likeuren. De meesten
moeten daar niets van hebben. Ze
houden het op jenever, whisky of
bier. Toch merk ik dat sinds er een
aantal nieuwbouwwijken klaar is,
de vraag naar nieuwe drankjes en
wijn begint toe te nemen. De echte
Waddinxveners zijn een beetje
stug. Die kijken eerst de kat uit de
boom. Het duurt heel lang voordat
je hun vertrouwen hebt gewon
nen. Ik heb dat zelf ondervonden
toen ik hier 20 jaar geleden kwam
wonen. Voor een buitenstaander is
het heel moeilijk om bij de echte
Waddinxveners, die hun brood
voornamelijk in de agrarische sec
tor en de meubelindustrie verdie
nen, in een goed blaadje te komen.
Door nogal wat 'import' uit Rotter
dam, Den Haag en Gouda wordt
het overigens wel steeds minder.
Dit werk bevalt me uitstekend. Ja,
het is vaak meer dan verkopen al
leen. Voor veel klanten ben je een
klankbord; ik voel me daardoor
soms een soort maatschappelijk
werkster."
Mevrouw Plooy, net terug van
vakantie uit Frankrijk, is gemiddeld
10 a 12 uur per week in de winkel
aan het Wilhelminaplein te vinden.
In oktober werkt ze twee jaar bij
Alberto. Toen haar drie kinderen
groot waren ging ze op zoek naar
een part-time baan. Een lokale pla
tenzaak zocht een verkoopster,
maar na verloop van tijd werd dit
bedrijf opgeheven. „Dus ik moest
op zoek naar een nieuwe baan", zo
vertelt ze. „Dat aannemen bij Al
berto is heel vreemd gegaan. Ik was
samen met een vriendin een paar
dagen aan het fietsen op de Velu-
we. Op een gegeven moment zijn
we toen bij een kennis koffie gaan
drinken. Het kwam toen ter sprake
dat ik in Waddinxveen woonde en
op zoek was naar een part-time
baan. Die man bleek achteraf de
broer te zijn van de mevrouw die
op dat moment part-time werkte
bij Alberto. Via via ben ik toen be
naderd voor dat baantje omdat zij
ermee wilde stoppen." Na werktijd
besteedt mevrouw Plooy haar tijd
aan het lezen van onder andere
streekromans en historische ro
mans. „Eigenlijk lees ik van alles",
geeft ze toe, „als het maar boeiend
is en niet te langdradig. Wanneer er
dan nog tijd over is, vindt ze kle
ding maken voor de kinderen die
nog thuis zijn eveneens een aange
name tijdspassering.
