Slotfeest eindigt met
geknal en champagne
„AHOLD, UTRECHT, MEI 1987 IS EEN
BEGRIP GEWORDEN!
pagina 4
Flitsen
Voorzitter jubileumcommissie:
100 JAAR 00100 jaar 00100JAAR
«as
100 JAAR 00100 JAAR DG 100 JAAR
Minister G.JM. Braks arriveert
op het slotfeest. Naast hem
staat president-commissaris
prof. dr J. Kreiken. Rond de
tafel zijn verder te bekennen
commissaris mevr. drs. N.
Rempt, de heer G.J. Heijn en
zijn echtgenote en geheel
rechts de heer A. Heijn.
De heer Evenhuis vertelde
dat hij en de heer A. Heijn
elkaar verschillende malen
per jaar ontmoeten bij het
overleg tussen detailhandel
en overheid. „Met Ahold heb
ik dezelfde contacten als met
andere bedrijven. Ze zijn
voor mij allemaal gelijk en ik
heb ze allemaal even lief. Of
ik wel eens boodschappen
doe bij Albert Heijn? Nou,
mijn vrouw vaker dan ik. Er
zijn bij ons in de buurt uitste
kende levensmiddelenzaken.
Albert Heijn is er één van", zo
merkte de bewindsman di
plomatiek op.
Evenals de andere feesten
duurde ook het slotfeest tot
ongeveer 21.30 uur. Maar
zelfs toen de TL-verlichting al
geruime tijd was ingescha
keld stonden overal nog
groepjes gasten na te praten.
Over één ding waren ze het
eens: het was een memorabe
le gebeurtenis. Of zoals één
van de gasten het uitdrukte:
„Ik ben mijn vrouw al een
uur kwijt. Dat tekent de
sfeer!"
maar het was tegelijkertijd
ook jammer dat het afgelo
pen was. Tijdens die drie we
ken raakten alle betrokkenen
zo op elkaar ingespeeld, dat
we als zelfstandig bedrijfje
makkelijk hadden kunnen
doordraaien."
Leo Oranje wordt volgende
maand 65, maar hij gaat pas
met pensioen als alle jubi
leumactiviteiten achter de
rug zijn. En daarvan zal pas
sprake zijn aan het eind van
dit jaar, want er staat nog het
een en ander op het program
ma. Het versturen van de
kunstwerken bijvoorbeeld.
Daar is deze maand een begin
mee gemaakt. In het najaar
volgen dan nog de OR-dag,
de expositie over scanning in
het technisch museum NINT
en de overdracht van de
Oostzaanse boerderij in de
Zaanse Schans.
Leo Oranje: „Ik krijg eigenlijk
de neiging om nog meer din
gen te bedenken. Zo zit ik in
dat jubileumritme."
Al daverend en donderend kwam er op 27 mei ten
slotte een einde aan de reeks van 16 jubileumfees
ten in Utrecht. Verantwoordelijk voor de luid
ruchtige apotheose was meervoudig wereldkam
pioen goochelen Richard Ross. Met simpele hand
gebaren bracht hij confettibommen tot ontplof
fing, ontstak hij een knetterend vuurwerk en liet
hij de tekst 'Op naar de volgende eeuw' uit een zee
van vlammen te voorschijn komen. Het laatste hu
zarenstukje van de goochelaar betrof de uiteenval
van een kist met een fles champagne. Het
geestrijke vocht was bestemd voor de heren A.
Heijn, G.J. Heijn, voorzitter Leo Oranje en Jan
Kempenaar van de jubileumcommissie, die allen
door gastvrouw Willy Dobbe op het podium waren
genood. Op hetzelfde moment stroomden tiental
len serveersters de zaal in met bladen vol cham
pagne. Gezamenlijk werd een toast uitgebracht op
de volgende 100 jaar.
Mystiek
Zo eindigde de jubileumvie
ring in de Irenehal. Zestien
feesten waren er nodig om
alle medewerkers en relaties
te kunnen ontvangen. Der
tien voor de medewerkers en
drie voor de relaties. Het slot
feest was voor de relaties van
Ahold.
Onder de duizenden gasten
bevonden zich o.a. minister
G.J.M. Braks van Landbouw
en Visserij, staatssecretaris
A.J. Evenhuis van Economi
sche Zaken, directeur T.
Dreesmann van V&D en
voorzitter C.J.A. van Lede van
het VNO.
Minister Braks had de minis
terraad halverwege moeten
verlaten om op tijd in
Utrecht aanwezig te zijn.
„We vonden dat er iemand
van de ministers hier moest
zijn om de felicitaties van het
kabinet over te brengen", zo
zei de bewindsman tegen
Flitsen. „Ruud (Lubbers,
De heer A. Heijn en commis
saris mevr. drs N. Rempt-
Halmmans de Jongh in ge
sprek met staatssecretaris A J.
Evenhuis.
red.) heeft de agenda omge
zet zodat de punten die voor
mij van belang waren als eer
ste werden behandeld." Mi
nister Braks roemde de-atmo
sfeer op het slotfeest. „Het is
erg gezellig", stelde hij vast.
De heer Braks vond het niet
nodig om de waarzegster in
de hal te consulteren over dc
gevolgen van de visfraude-
zaak „Nee, in waarzegsters
geloof ik niet. Ik ben welis
waar als goed katholiek in de
mystiek opgevoed, maar ik
houd me toch maar liever bij
het concrete", zo gaf de
nuchtere bewindsman te
kennen, die voorts vertelde
dat hij uit hoofde van zijn
functie veel contact heeft
met Ahold-president A. Heijn
over tal van zaken. „Hij heeft
me zelfs een keer vanuit Chi
cago opgebeld om advies",
zo onthulde de heer Braks.
Diplomatiek
Ook staatssecretaris A.J.
Evenhuis was vol lof over het
slotfeest. „Een fantastisch
feest. Er heerst een geweldi
ge sfeer", zo vond hij. De
staatssecretaris, die van me
ning was dat de Zaanse
Schans prachtig was nage
bouwd in de Irenehal, genoot
zichtbaar van het optreden
van 'The Wall Street Crash'
uit Engeland. „Het klinkt als
een klok", constateerde hij
tussen twee nummers door.
Leo Oranje, de voorzitter van de jubileumcommis
sie, is nog steeds een tevreden man. Sterker nog:
behalve tevreden is hij ook gelukkig. Gelukkig en
voldaan, omdat het allemaal zo goed gegaan is in
Utrecht.
Wekenlang heeft de voorzitter in een feestroes
geleefd. Zijn huis heeft hij vorige maand nauwe
lijks gezien. Net als zijn mede-commissieleden Jan
Kempenaar en Erik Muller was hij elke avond in de
Irenehal. Zestien middagen en avonden lang.
Overal kwam je ze tegen. Kempenaar en Muller
gehaast, vaak met wat paperassen onder de arm,
Leo Oranje rustig, veelal met een glimlach op de
kaken. Hij genoot.
Stille kracht
Er staan dit jaar nog enkele
jubileumactiviteiten op sta
pel, maar het absolute hoog
tepunt is nu. half juni, voor
bij. Langzaam glijdt Leo
Oranje, die zich inmiddels de
onvergetelijke bijnaam 'Jubi-
leo' heeft weten te verwer
ven, terug in de werkelijk
heid. „Het feest is duidelijk
aangeslagen", stelt hij niet
zonder gevoel voor under
statement vast, .Ahold,
Utrecht, mei 1987 is een be
grip geworden. Het lijkt wel
of het nog steeds meer gaat
leven. Er is iets gebeurd in
die maand. Elke avond heer
ste er een geweldig gevoel
van saamhorigheid. Het besef
tot dezelfde club te behoren
en een eenheid te vormen.
De spirit die in het bedrijf zit
is weer eens gedemon
streerd. Een soort stille
kracht. Zoiets bestaat inder
daad in ons bedrijf. Dat is in
Utrecht bewezen. De feest
gangers hebben het ook zeer
op prijs gesteld dat leden van
de Raad van Bestuur en de
directies keer op keer in rui
me mate acte de présence ga
ven. Ze waren er en dat heeft
ook te maken met die saam
horigheid. Iedereen heeft
kunnen constateren dat er
zelfs bij dit soort massale bij
eenkomsten sprake is van
een bepaalde code waar ie
dereen zich aan houdt. Daar
door gebeurt er niets dat een
smet op het feest werpt. De
stemming was vrolijk, jolig,
opgetogen, uitbundig en
zelfs soms overmoedig. Maar
de grens van het toelaatbare
werd niet overschreden. Dat
was bepalend voor het suc-
Leo Oranje tijdens de uitvoe
ring van een rituele dans op
één van de Islamitische perso
neelsfeesten Ook daar was hij
bij. Met verve kweet hij zich
van zijn taak als gastheer.
ces. Aholders onder elkaar en
ook onze relaties hebben
kans gezien om er een fantas
tische happening van te ma
ken. Dat dat zelfs in die enor
me orde van grootte moge
lijk is gebleken, heeft onze
grootte mogelijk is gebleken,
hele club - en zo simpel is het
- een bijzonder gevoel van
warmte en geluk gegeven. En
trots. Trots op het feit te be
horen tot een bedrijfsge-
meenschap waar zoiets kan
gebeuren. De Ahold-mede-
werkers hebben laten zien
dat ze ook in het vieren van
een jubileum ongekende en
soms nauwelijks bereikbare
resultaten kunnen behalen.
Zo is het gewoon."
Bent u opgelucht dat het
hoogtepunt van de jubi
leumviering achter de rug
is?
,Ach, opgelucht. Over het
verloop niet. Het draaiboek
was perfect. Het was al lang
van tevoren duidelijk hoe we
de zaak zouden gaan runnen.
Natuurlijk was het heel span
nend voor ons. Die spanning
was tweeledig. In de eerste
plaats was er de vraag: zal het
een succes worden? En ten
tweede: hoe zal het verloop
zijn? Het was een groot waag
stuk om 73-000 mensen naar
Utrecht te halen. Er werd ons
gevraagd of dat wel verant
woord was. En of zoiets wel
te organiseren was. Daar zat
voor ons de echte spanning.
Naarmate duidelijk werd dat
het inderdaad lukte, viel er
steeds meer spanning van
ons af. We hebben ook alleen
maar positieve reacties ge
had. Dat geeft een ongekend
gevoel van voldoening. De
reacties waren unaniem: dit
is een eenmalige gebeurte
nis, zoiets hebben we nog
nooit meegemaakt.
Maar ja, elk produkt heeft z'n
levenscyclus. Dat geldt ook
voor jubileumfeesten. We
zijn op het hoogtepunt, op 27
mei, gestopt. De jubileumvie
ring kreeg geen kans om als
een nachtkaars uit te gaan.
Die punt moest erachter,
