mJÊÊÊÊÊËS Zelfbediening, een vooruitgang Geen gemakkelijke klanten ter verplaatst naar de Arkel- straat. "De zaak aan de Hoog straat was klein maar knus. Je kwam er graag. Wim Sely was de chef, een aardige kerel. Er viel weinig op zijn winkel aan te merken, maar als meneer Heijn op bezoek kwam, dan liep hij met het zweet in zijn handen door de zaak te hollen. Het was duidelijk dat iedereen binnen Albert Heijn ontzag had voor die man; Gerrit heet te hij, geloof ik." De inmiddels 80-jarige be drijfsleider W.J. Sely herin nert zich mevrouw Hulscher nog goed als klant. "Zeker! Dat was een vrouw die je niets wijs hoefde te maken. Die wist wat kwaliteit was en de aan biedingen kende ze uit haar hoofd." Zelf nauw bij de detailhandel betrokken, heeft het echtpaar Hulscher in de jaren '50 heel bewust de overgang van be diening naar zelfbediening meegemaakt. Mevrouw Hul scher: "Ik vond het direct een prettig systeem, een hele voor uitgang. Er waren ook mensen die het vervelend vonden. Die zeiden dat ze hun boodschap pen ergens anders zouden gaan halen. Toch kwam je ze na ver loop van tijd weer bij Albert Heijn tegen." Haar man voegt eraan toe: "Sinds ik gepensio neerd ben, ga ik vaak mee om boodschappen te doen. Ik vind dat die zelfbediening nog steeds een groot nadeel heeft. Wanneer ik alleen ga, dan krijg ik een lijstje met boodschap pen mee die gemakkelijk in één tas kunnen, maar ik kom altijd thuis met een hoeveel heid die nauwelijks in twee tas sen past." Op de vraag of er vroeger bi j AH dingen beter waren dan nu antwoordt mevrouw Hulscher: "Ik vind het jammer dat veel van de non-food uit de winkels is verdwenen. Ik kan mij voor stellen dat veel mensen het handig vinden als ze tijdens het kopen van hun levensmiddelen ook een kopje of een braadpan in het wagentje kunnen leg gen. Verder was dat thuis be zorgen van de boodschappen natuurlijk handig. Misschien zou zoiets voor mensen uit on ze leeftijdsgroep terug moeten komen. Ik denk namelijk dat veel ouderen niet meer naar de supermarkt gaan. Het is te ver, te druk en de tassen zijn te zwaar. Die mensen kom je nu steeds meer bij de SRV-wagen tegen. Wat ons betreft is er in die 40 jaar eigenlijk nauwelijks iets veranderd. Toch zijn wij echt niet van die gemakkelijke klanten. Dat heeft te maken met het feit dat je zelf ooit een winkel hebt gehad. Dan ver lang je van het bedrijf waar je boodschappen doet ook dat het in orde is. Toen u uw be zoek aankondigde, hebben we een hele tijd zitten piekeren of we ook iets negatiefs over AH konden vertellen. Eén keer zijn we in een andere AH-win- kel geweest. Daar waren de zaakjes minder goed geregeld. Dat was jammer, een echte te leurstelling. Maar soms heb je kennelijk AH-filialen en AH- filialen."

Personeelsbladen | 1987 | | pagina 87