TweeT^T^sterren
koelkasten
Sparen
Premie van-de-Maand Club
i
Tafelmodel
170 LITER DIN/BESTELNUMMER A-G66
CIubprijsf259.-
Gezinsmodel
□ubprijsf359-
Diepvrieskast
70 LITER DIN BESTELNUMMER A 333
Clubprijs f 259.-
effectenhandel toonde inte
resse. In een uitgave van
een Commissiebank voor
Incourante Fondsen werd
een biedkoers vermeld van
135% die al snel opliep naar
150%. Voor tal van Neder
landers was dat een extra
prikkel om in het bezit te ko
men van de obligaties van
Albert Heijn. Men was
graag bereid voor vrienden,
kennissen en familieleden
boodschappen te doen om
op die manier in versneld
tempo obligaties bij elkaar
te sparen.
Sommige klanten zagen
de obligaties als een
uitstekende voor
ziening voor de oude dag.
Anderen spaarden voor kin
deren of kleinkinderen.
"Toen wij over de obligaties
lazen zei ik tegen mijn man
dat dat een mooie gelegen
heid was om voor de kleine
meid te gaan sparen. Onze
Marion is twee jaar", aldus
een enthousiaste spaarster.
Naarmate de populariteit
van de obligaties steeg,
daalde de leeftijd van de
obligatiehouders. In het
blad AllerHande versche
nen foto's van steeds jonge
re beleggers. Een meneer
uit Zeist schreef dat hij zijn
vier maanden oude dochter
onder de toch wat voorbari
ge titel 'mevrouw' als obli
gatiehoudster had inge
schreven.
De opmars van de obligaties
was niet te stuiten. Het
duurde dan ook niet lang of
ze werden ook op de beurs
verhandelbaar. Banken kre
gen van institutionele be
leggers de opdracht om zo
veel mogelijk obligaties op
de kop te tikken. Er werd
soms meer dan 70 gulden
voor betaald. Zelfs 'The Fi
nancial Times' sprak zijn be
wondering voor het systeem
uit.
Eind 1961 waren er ruim
850.000 klantenobligaties
uitgereikt. De klanten van
AH hadden rond 43 miljoen
gulden bij elkaar gespaard.
Het succes was groot. Zo
groot zelfs dat AH gedwon
gen was om met de uitgifte
te stoppen. Er kwam veel te
veel zgn. vreemd geld bin
nen. De balansverhouding
werd daardoor volledig
scheef getrokken. Het zegel -
systeem was echter, met na
me door het klantenbinden-
de effect, te mooi om zomaar
op te geven. In 1962 werd
daarom de Premie-van-de-
Maand Club (PMC) opge
richt. Een vol zegelboekje
ter waarde van 49 gulden
kon voortaan worden inge
wisseld tegen PMC-cheques
ter waarde van 52 gulden.
En met die cheques konden
artikelen (zgn. premies)
worden aangeschaft. De
eerste premie was een koel
kast voor de prijs van 252
gulden, geheel of gedeelte
lijk te betalen met PMC-che
ques. Op 17 mei 1962 ver
scheen een advertentie in
de kranten waarin de koel
kasten werden aangebo
den. De eerste dag werden
er direct al 5.500 verkocht.
Het was het begin van een
ware stortvloed van bestel
lingen. Vele tienduizenden
koelkasten werden via de
PMC verkocht. De koelkast,
tot dat moment een artikel
voor de 'happy few', was
hiermee in een klap ge
meengoed geworden.
Voor heel wat Nederlanders
was het aanvankelijk wel
even wennen aan hun
nieuwe aanwinst. Een
vrouw belde boos op met de
mededeling dat haar koel
kast niet werkte. Eigen
schuld, had haar familie ge
zegd, want wie koopt er nou
een koelkast bij een kruide
nier. Dat is vragen om moei
lijkheden. Zij eiste de on
middellijke komst van een
monteur. Toen deze zich
meldde, begon de vrouw di
rect te razen en te tieren. De
monteur liep naar de keu
ken en zag in een oogopslag
wat er aan de hand was.
"Zelfs de allerduurste Wes-
tinghouse doet het niet als
de stekker niet in het stop
contact zit", merkte hij
droogjes op. Later verklaar
de hij: "Ik heb wel eens een
rood hoofd gezien, maar zo'n
rood hoofd als die vrouw
kreeg zal ik nooit meer zien!"
Sommige klanten kregen op
een andere manier proble
men met hun nieuwe aan
winst. Wanneer zij de koel
kast wilden ontdooien, trok
ken ze de stekker er niet uit,
maar probeerden ze het kar
wei met behulp van een
elektrisch kacheltje te
klaren.
De PMC was opgezet met de
bedoeling elke maand een
ander artikel als premie aan
te bieden. Het succes was
echter zo groot, dat de PMC
de verkoop na een maand
onmogelijk kon stopzetten.
In plaats van elke maand
een ander artikel, kwam er
iedere maand een artikel
bij. Na de koelkasten volg
den parasols, mixers, verre
kijkers, wasmachines, naai
machines, meubelen, pan
nen en tal van andere huis
houdelijke artikelen. De
kracht van de PMC bleek
vooral te liggen in het in gro
te hoeveelheden op de
markt brengen van een be
perkt aantal artikelen. Toen
het assortiment werd uitge
breid tot 150 artikelen ging
het mis. Doordat er kleinere
hoeveelheden werden ver
kocht kon de PMC geen
scherpe prijzen meer
bieden. Bovendien begon de
vraag naar huishoudelijke
artikelen langzaam maar
zeker terug te lopen. De
PMC ging in 1974 op in Lita,
een nieuwe activiteit van
AH, waarbij de consument
thuis uit een catalogus arti
kelen selecteerde om die
vervolgens in een show
room te kopen. Begin 1976
werd Lita verkocht aan Ven-
dex. De PMC verdween na
12 jaar van het toneel, maar
over de kwaliteit van de
PMC-artikelen wordt nog al
tijd met ontzag gesproken.
68
