De merkwaardige loopbaan
van Nol Besterveld
J
PRINSES BEATRIX
FONDS BLIJ MET
JUBILEUMGESCHENK
Flitsen
pagina 9
Ontslag
Kondje
óf
Jutter
Boeiend vertellen over een boeiende baan is niet maar dat voor iedere pofklant de filialen vergun-
iedereen gegeven, wel echter Nol Besterveld. In ning nodig hadden van het hoofdkantoor. In de-
een vorig nummer van Flitsen eindigde hij zijn ze editie vertelt Nol Besterveld over zijn ontslag,
verhaal met de mededeling dat poffen wel mocht NV Motorboten en de jutters van Den Helder.
Besterveld ontdekte dat en
kele bedrijfsleiders rommel
den met de schulden van
hun pofklanten om de admi
nistratie kloppend te krijgen.
Hij schreef een brandbrief
naar één van de bedrijfslei
ders waartegen hij sterke
vermoedens van frauduleuze
handelingen koesterde. Het
moest over zijn met het ge
rommel, Tot zijn niet gerin
ge verbijstering werd de
plichtsgetrouwe, Besterveld
vervolgens op staande voet
ontslagen door de heer Ter
Wee, één van de bazen. Be
sterveld: „Ik had zijn chefs
niet dergelijke brieven te
sturen. Met mijn jas aan en
mijn hoed in de hand ging ik
naar de chef de bureau
Kraai j.
„Wat kom je doen?" vroeg
hij. „Ik kom afscheid nemen,
Ter Wee heeft me net ontsla
gen." „Wat!", riep Kraaij,
„Ter Wee heeft je niet te
ontslaan. Aan je werk!" Zo
werd ik dezelfde dag ook
weer aangenomen. De vol
gende brief die ik naar een
rommelende bedrijfsleider
zou sturen, had ik wat voor
zichtiger opgesteld. Maar
voor de zekerheid liet ik
hem toch eerst aan Ter Wee
zien. Hij las de brief en
schreef vervolgens in de
kantlijn: „Zeg, chef, ben je
nou helemaal belazerd. Denk
jij dat ik die zaak door jou
naar de verdommenis laat
helpen. Nog één keer en dan
vlieg je eruit!" Besterveld
was met stomheid geslagen.
Volkomen verbijsterd verliet
hij het vertrek.
Na het opzetten van het pof-
systeem wachtte Besterveld
weer iets anders. Albert
Heijn begon met de NV
Maatschappij tot Exploitatie
van Motorboten. Besterveld
werd administrateur. De NV
had in het begin van de jaren
vijftig vijf motorboten: dek
schuiten met mötor, en ver
der een hele vloot dekschui
ten zonder motor. Daarnaast
huurde de NV twee grote
binnenvaartschepen: het
motorschip Gerjo en het
motorschip Vertrouwen. Die
voeren respectievelijk op
Arnhem en Den Bosch. „Ze
hadden bestellingen van cir
ca 40 filialen aan boord. In
Arnhem en Den Bosch wer
den die bestellingen overge
laden in oude legertrucks en
naar de filialen gereden. Het
waren van die Amerikaanse
legertrucks die wij voorgefi
nancierd hadden voor een
particulier."
Afdeling van de PMC in 1962. Tweede van rechts Nol Besterveld
Toen de NV Motorboten
eenmaal draaide, werd Bes
terveld weer op een nieuw
project gezet. Albert Heijn
startte een groothandel voor
leveringen aan instellingen
en scholen. „De oude heer
Ligtenstein was de big boss,
Verpoorte was vertegen
woordiger en ik deed de ad
ministratie. Het was het be
gin van wat nu AH-Grootver-
bruik is." De groothandel
liep binnen korte tijd als een
trein. Alleen bij de kloosters
in het zuiden kreeg AH geen
voet aan de grond. „Daar
kwamen we niet tussen,
want daar zat Piet de Gruy-
ter, beter bekend als Piet de
Dief. Die was katholiek en
mocht dus aan al die kloos
ters leveren. Toch had Ver
poorte op een gegeven mo
ment een entree gevonden
bij de Congregatie van de
Stenen Trappen van het Ar
me Kindje van Jezus, een
soort vondelingentehuis. Er
was ons uiteraard veel aan
gelegen om de eerste zen
ding piekfijn in orde te ma
ken. Het moest allemaal
gauw gauw. De bestelling
werd in een aparte auto gela
den. De factuur werd in al
lerijl getypt en aan de chauf
feur meegegeven. Het is
niettemin nooit wat gewor
den." Een betreurenswaardi
ge typefout op de factuur
werd de groothandel nood
lottig. In plaats van een i had
de typiste een o aangeslagen
in het woord kindje, waar
door een relatie werd gelegd
met zeker lichaamsdeel. „Ze
hebben keurig betaald, maar
we hebben verder nooit
meer wat van ze gehoord."
De administratie van de
groothandel legde een zware
druk op Besterveld. Zodanig
zelfs, dat hij overwerkt raak
te en vijf weken rust moest
nemen. Toen hij terugkeer
de, werd de groothandel
door vijf in plaats van drie
man gerund. „Kraaij vond
het beter zo. Ik kreeg weer
een nieuw project."
„De fabriek in de Oostzijde
ging in tarief werken. Ik
werd zelfstandig toegevoegd
aan Bicker, de chef van de
toenmalige loonafdeling, om
het tariefsysteem op poten
te zetten. Het principe was
eenvoudig. Iedereen had een
uurloon. Een uurloon was
100 tariefpunten. Door hard
te werken kon je bijvoor
beeld op 112 punten komen.
Dan kreeg je dus meer loon.
Ik werd tegelijkertijd ook
betaalmeester. Alle fabrieks-
chefs kwamen bij mij de
loonzakjes voor hun afdeling
halen. Ook klachten kwamen
bij mij terecht. Ik heb een
keer meegemaakt dat een
cacaowalser uit Den Helder
klachten had over zijn sala
ris. De Vries heette hij. Een
aardige man. Hij kende mijn
opoe goed. Hij dacht dat hij
1,80 te kort had gekregen,
maar zijn klacht was onge
grond. Ik heb hem twee keer
uitgelegd hoe het zat, maar
hij begreep er niets van. We
kwamen beiden uit Den Hel
der en ik zei tegen hem: „U
bent jutter, ik ben jutter.
Heb je ooit wel eens ge
hoord dat twee jutters elkaar
voor 2,- belazerd hebben?"
Dat had hij niet. Tevreden
ging hij weer aan het werk."
Besterveld was nog altijd
geen afdelingschef. Elke keer
als hij een project op de rails
had gezet werd een ander
chef. In het begin van de ja
ren zestig kwam de heer J.W.
de Vries op het idee om ze
geltjes te gaan verkopen.
Voor een vol boekje kregen
de klanten geen geld, maar
een obligatie. Besterveld
werd nu chef van de afdeling
Obligaties. „Een vol boekje
bevatte 490 zegeltjes van 10
cent per stuk. Daar kon je
een obligatie ter waarde van
50,- voor krijgen. Zo'n
obligatie gaf recht op 4%
vaste rente en een aandeel in
de winst. Veel institutionele
beleggers vonden het een
fantastische belegging. Ze
gaven de banken opdracht
om zoveel mogelijk obliga
ties op de kop te tikken.
De banken betaalden ƒ71,-
tot 73,- voor zo'n obligatie.
Het was een enorm succes.
We hebben ruim 800.000
obligaties naar klanten ge
stuurd. Het geld stroomde
binnen, maar het was duur
geld. AH nam een verplich
ting van 50,- op zich, maar
daar kwamen ook nog druk
kosten, zegelrechten, ver
zendkosten, etc. bij. De ba
ten waren ƒ49,-, maar daar
hielden we net 44,- van
over. Natuurlijk waren er
ook positieve punten zoals,
het klantenwervende effect.
Het zegelsysteem was te
mooi om op te geven, maar
we wilden van de obligaties
af. Tijdens een vergadering
viel toen het woord 'koel
kast'. Wij naar de Raad van
Bestuur, maar baas Gerrit be
gon meteen te vloeken.
Waar of we mee bezig wa
ren? Bij Gods gratie mochten
we uiteindelijk 5000 koel
kasten kopen. Als het mis
zou gaan, zouden we direct
ontslagen worden. Het was
het begin van de PMC, de
Premie van de Maand Club."
(wordt vervolgd)
In de vorige editie van Flitsen heeft u kunnen
lezen dat het goed gaat met de inzamelingsactie:
een vakantiehuis voor gehandicapten. Dank zij
dit jubileumgeschenk van alle Ahold-medewer-
kers kunnen volgend jaar vele gehandicapten uit
het hele land vakantie vieren in deze speciaal
aangepaste bungalow. Het geld dat via de steen
tjesactie binnen komt, gaat naar het Prinses Bea
trix Fonds (PBF). Al meer dan dertig jaar staat de
ze organisatie op de bres voor de gehandicapte
medemens. Mevrouw J.E. de Bruijn, sociaal-me
disch directeur van het Prinses Beatrix Fonds,
zegt bijzonder blij te zijn met het cadeau van de
Ahold-medewerkers. Echter, wie zijn de mensen
achter het PBF en wat is hun (goede) doel? Al met
al reden genoeg een bezoek te brengen aan het
kantoor in Den Haag.
„Wanneer u weet dat we het
afgelopen jaar weer meer
dan 100 gezinnen hebben
moeten teleurstellen omdat
alle vakantiebestemmingen
voor gehandicapten waren
volgeboekt, dan zal het dui
delijk zijn wie er blij is met
deze actie van Ahold", zegt
mevrouw Dé Bruijn. „Dat
betekent dat we volgend jaar
ten minste 20 gezinnen ex
tra kunnen helpen. Gezinnen
die vaak door de commercie
worden teleurgesteld. Ik heb
hier huilende mensen gehad
omdat ze via een instelling
een zogenaamde aangepaste
bungalow hadden gehuurd.
De aanpassingen bestonden
dan alleen uit een drempel-
vrij huis. Met hun rolstoel
konden zij niet eens door de
voordeur. Gingen die men
sen eindelijk een keer op
vakantie en dan viel die nog
in het water."
Een aangepaste bungalow
van het PBF betekent een
riant huis met alle voorzie
ningen en vaak nog een
beetje meer. Brede deuren
door het hele huis, aangepas
te keuken, slaapkamer, bad
kamer en een ruim toilet.
Het hele huis is van alle ge
makken voorzien die een ie
der zich in een huis wenst.
Er is dus bijvoorbeeld ook
een wasmachine en een
droogtrommel. Door de lig
ging wordt het geheel com
pleet zodat in een prettige
woonomgeving met de fami
lie vakantie kan worden ge
vierd. Een dokter en de wijk
verpleging worden op de
hoogte gesteld van het ziek
tebeeld van de tijdelijke be
woners om op medisch ge
bied aan onverwachte situa
ties het hoofd te bieden.
Kosten
„Om alle misverstanden te
voorkomen; de gehandicap
ten betalen gewoon huur
voor het gebruik van een
bungalow. De prijs staat uit
eraard niet in verhouding tot
het gebodene. Het PBF
neemt een groot deel van de
kosten voor zijn rekening.
Een gehandicapte wil net als
iedere andere Nederlander
gewoon worden behandeld.
De meesten voorzien in hun
eigen levensonderhoud. Al
leen wat de handicap extra
kost, en waarvoor geen so
ciale of medische voorzie
ningen zijn, probeert onze
organisatie bij te passen", al
dus mevrouw De Bruijn. „De
gehandicapte medeburger
zou niet anders willen."
Een beetje feest
Het Prinses Beatrix Fonds is
in 1956 opgericht en bestaat
nu dus 30 jaar. Ook voor het
fonds is het dus een beetje
feest. Het feest zou nog gro
ter zijn wanneer het PBF
overbodig was geworden,
maar zover is het helaas nog
lang niet. Alleen al de nazorg
van de ruim 2.200 slachtof
fers van de polio-epidemie
uit 1956, wat de directe aan
leiding was tot de oprichting
van het Prinses Beatrix
Fonds, vergt jaarlijks enorme
bedragen. Hoewel de ge
vreesde ziekte op zijn retour
is, doet het PBF meer dan
ooit tevoren. Flet fonds helpt
nu ook mensen die lijden
aan spierziekten en Multiple
Sclerose (MS). Ook de lij
ders aan motorische handi
caps, zoals spasticiteit en Spi
na Bifida (open rug) krijgen
de bijzondere aandacht. Het
fonds verhuurt niét alleen
zes bungalows door het hele
land. Het springt ook bij als
er geld nodig is voor noodza
kelijk wetenschappelijk on
derzoek en wanneer een pa
tiënt een aangepaste auto
nodig heeft. Dit is slechts
een greep uit de vele voor
beelden. Al deze aanvragen
worden beoordeeld en on
derzocht. Het PBF wordt bij
gestaan door een team van
artsen die hun kennis aanbie
den. Eén ding is zeker, het
geld dat naar het PBF gaat is
meer dan goed besteed.
80.000
gehandicapten
In 1956, op 18-jarige leeftijd.
gaf FIKH Prinses Beatrix haar
naam aan het fonds en werd
tevens beschermvrouwe.
Koningin Beatrix heeft on
danks haar zware taak, altijd
veel belangstelling voor
'haar' fonds, dat nu al dertig
jaar op de bres staat voor
80.000 gehandicapten. Wan
neer het nodig is gaat het
PBF nog eens dertig jaar of
langer door maar dat kan al
leen met behulp van de jaar
lijkse collecte en de steun
van velen zoals de Algemene
Loterij Nederland, de Zwalu
wen Jeugdvoetbal Actie, de
Sporttoto en nu ook de me
dewerkers van Ahold. Tot
slot mevrouw De Bruijn:
„Met dit cadeau is het Prin
ses Beatrix Fonds heel erg
gelukkig, Dat wordt ver
sterkt door het feit dat dit
een cadeau is van mensen
voor mensen."
