Chef retouren: „Het is een puinhoop"
5.000ste Nederlandse actiegast
bij AC Restaurants België
Flitsen
pagina 5
Retourzendingen bron van ergernis bij DC's
Piet van der Kraan,
chef retouren DC Zaan
dam, is een optimist.
Dat moet ook wel, want
anders houd je het vol
gens hem niet vol in
zijn functie. Zijn opti
misme wordt de laatste
tijd steeds meer op de
proef gesteld. Filialen
treden de voorschrif
ten inzake retourzen
dingen met voeten. Met
afspraken wordt de
hand gelicht. Fusten
worden gebruikt als
vuilnisbak, lege flessen
zitten in verkeerde
kratten, actieretouren
komen weken te laat
binnen, bonnen wor
den verkeerd ingevuld
en retourgoederen
voor leveranciers die
rechtstreeks aan de fi
lialen leveren worden
naar het DC gestuurd
i.p.v. naar de desbetref
fende leverancier. „Het
is een puinhoop", al
dus Piet van der Kraan.
„Als ik de spullen zo
aan de filialen zou le
veren zoals ik ze hier
terugkrijg, dan was het
hoofdkantoor te klein!"
Flitsen maakte met Van
der Kraan een rond
gang over de emballa
ge-afdeling: De klaag
zang van een optimist.
Piet van der Kraan gaat ons
voor naar de ruimte waar
fusten die terugkomen uit de
filialen worden gewassen.
Per week komen er 90.000
tot 120.000 terug uit de filia
len. Op een rollenbaan wor
den de fusten één voor één
door de wasmachine ge
voerd. „Kijk", zegt de chef
retouren. Hij wijst op een
vuilcontainer aan het begin
van de rollenbaan. Eén van
zijn medewerkers dumpt de
rotzooi die uit de fusten
komt in de container. „Vol
gens de voorschriften moe
ten de filialen ze leeg terug
sturen, maar je ziet het. We
halen elke dag een container
of acht met vuil uit de fus
ten." „Ze denken dat het
vuilnisbakken zijn", verze
kert de- man aan de rollen
baan. ,Je hoort het", bena
drukt zijn chef met gedemp
te triomf „vuilnisbakken!"
Maar er zit niet alleen vuil in
de fusten. Als we later in zijn
kantoor de zaken op een rij
tje zetten, leest Van der
Kraan een lijst voor van
voorwerpen die de laatste
tijd in de fusten zijn aange
troffen. „Rijbewijzen, prijsre-
volvers, hele kazen, ver
lengsnoeren, bestelboeken,
broden, radio's, luidsprekers
en raam ventilatoren. Je kunt
het zo gek niet bedenken.
Laatst hebben we zelfs een
paar levende duiven in een
fust gevonden. Postduiven.
We hebben ze maar laten
vliegen." Fusten zijn er in
drie maten: 7, 11 en 23 cm
hoog. Filialen sturen ze
doorgaans dwars door elkaar
gestapeld terug, met als ge
volg dat alles op het DC
moet worden gesorteerd.
Overbodig werk, vindt Piet
van der Kraan. „Het zou voor
de filialen toch geen enkel
probleem zijn om de fusten
soort bij soort in kolommen
te stapelen?"
Batterijen
We betreden een gedeelte
waar restanten van actiepar
tijen en artikelen waar iets
aan mankeert worden neer
gezet in afwachting van ver
dere verwerking. Van der
Kraan: „We hebben laatst
een actie gehad met batterij
en. Alles wat over v/as moch
ten de filialen voor een be
paalde datum terugsturen.
Na die datum zijn de batterij
en naar de leverancier terug
gegaan. Daarvoor hadden we
afspraken gemaakt. Alles was
al weg, krijgen we van twee
filialen alsnog een actieres
tant. Twee weken te laat. De
ene had nog voor ƒ4.000,-,
de ander voor 6.000,- aan
handel. We zullen toch maar
proberen om ook die partij
en nog terug te sturen naar
de leverancier. Ik hoop dat
het lukt." De vloer is bezaaid
met fusten en dozen met re
tourgoed. Slalommend ba
nen we ons er een weg door
heen. Bij een fust met koffie
houdt de chef halt. „Een par
tij lekke pakken koffie. Pro-
duktiefout. Die pakken mo
gen terug. Wat zien we? De
filialen maken van de gele
genheid gebruik om ook al
lerlei pakken van andere
merken terug te sturen. Dat
is dus niet de bedoeling.
Kunnen we weer gaan uit
zoeken. Ze zouden wat meer
begrip moeten tonen. Moet
je hier kijken: wijnflessen in
een veel te kleine doos. Daar
kun je absoluut niets meer
bovenop stapelen. Is dat nou
een wijze van verzenden? De
manier waarop hier dingen
terugkomen is een puin
hoop!"
Magnifiek
We stellen ons strategisch
op bij de docks, de plaats
waar de auto's gelost wor
den. De eerste chauffeurs
zijn inmiddels terug van hun
eerste rit en brengen embal
lage uit de filialen mee terug.
Met pallettrucks worden de
vrachtauto's leeggehaald.
„Zie je dat?", vraagt Van der
Kraan, „een pallet met Hei-
neken- en Amstelkratten
dwars door elkaar heen. Wat
is het nou voor kleine moei
te voor de filialen om die
kratten uit elkaar te houden.
Nu kunnen wij die hele pal-
Is het nou een probleem soort
bij soort in kolommen te sta
pelen?
let gaan afstapelen. We doen
echt niet kinderachtig over
één of twee pallets, maar je
ziet het zelf: alles door el
kaar." De volgende pallet
truck schiet voorbij. Op de
vork staat een pallet met le
ge kratten Heineken. Alleen
op de bovenste laag staan
twee afwijkende kratten.
„Dat is goed", constateert de
chef tevreden, „kijk eens. De
afwijkende kratten kunnen
we er zo afpakken. Prachtig.
„Op vertoon van de re-
creatievoordeelcheques
biedt de ANWB diverse
goedkope uitjes aan. Aan
geboden werd een diner,
een overnachting plus
ontbijt in een Belgisch AC
Motel voor 55,- per per
soon. Wij dachten dat je
voor een dergelijk lage
prijs niet te veel moest
verwachten, maar dat viel
anders uit. Wij kregen
een uitstekend koud buf
fet. Voor vijf gulden extra
maakte de kok zelfs een
warm buffet. De kamer
was prima en ook op het
ontbijt viel niets aan de
merken. Volgens ons is
dit een geweldige aanbie
ding." Dit schrijft een le
zer aan de redactie van
het ANWB-blad „Kam
pioen". Deze ervaringen
had hij samen met zijn
vrouw opgedaan bij AC
Restaurants in België. Het
succes van de recreatie-
voordeelcheques is der
mate groot, dat onlangs
de 5000ste Nederlandse
gast die hiervan gebruik
had gemaakt bij AC Res
taurant Ruisbroek kon
worden verwelkomd.
„De actie die AC België in sa
menwerking met de Neder
landse ANWB sinds eind
1984 organiseert, mag echt
als een enorm succes wor
den betiteld. Het aantal re
serveringen vanuit Neder-
Magmfiek! Ik bel regelmatig
bedrijfsleiders op om ze op
fouten te wijzen. Dan vind ik
meestal wel gehoor. Ook in
de filiaalberichten wijzen we
regelmatig op fouten. Dat
heeft wel enig effect. Het is
tot nog toe twee keer ge
beurd dat een filiaal zelfs na
dat ik vier keer had gebeld
grote fouten bleef maken.
Die maakten het echt te
bont. Via de areamanager
hebben we toen mensen uit
die filialen laten komen om
de zaak op het DC te sorte
ren. Wat komt daar aan? Een
pallet met Raakkratten. Raak
land is soms zo groot dat wij
gewoon „Nee" moeten ver
kopen. Dat spijt ons bijzon
der, maar vol is helaas vol."
Dit zegt Dick Horree van de
afdeling Operations van AC
Ruisbroek over de belang
stelling voor de beursvrien-
delijke weekends bij onze
zuiderburen. De vestigingen
die bij deze actie zijn betrok
ken zijn Ruisbroek en Leu
ven. Beide liggen ze in de
omgeving van de hoofdstad
Brussel en hebben naast een
restaurant ook de beschik
king over een motel. „Het di
ner dat in het arrangement
zit kan tevens worden ge-
levert grotendeels recht
streeks aan de filialen. Re
tourgoed moet ook weer
rechtstreeks terug, maar ze
sturen het gewoon naar ons
toe. De prijs die Albert Heijn
aan Raak betaalt is inclusief
de retourzending. Als de fi
lialen de kratten eerst hier
heensturen, maken we dub
bele kosten."
Ergernis
We volgen een pallettruck
naar de sorteerhal, waar het
lege goed huizenhoog tegen
de muur staat opgetast. Het
overgrote deel van de lege
bruikt in het Buffet Primeur
in het centrum van Brussel.
Dat maakt het voor veel gas
ten nog aantrekkelijker",
meldt Horree. Eind juni viel
AC Ruisbroek de eer te beurt
om de 5.000ste gast uit Ne
derland in te mogen schrij
ven. Het waren de heer en
mevrouw Van der Lingen.
Uiteraard is aan deze mijl
paal niet zo maar voorbij ge
gaan. De twee toch wel
enigszins beduusde Neder
landers kregen bloemen,
champagne en een wel
komstdiner aangeboden.
Daarnaast ontvingen zij een
flessen staat echter buiten
op het DC-terrein. Vooral in
de zomer is de toevoer
enorm. Met twee ploegen
worden per dag zes- tot ze
venhonderd pallets met lege
flessen met de hand gesor
teerd. Er zijn 43 verschillen
de soorten flessen die alle
maal hun vaste plaats in de
hal hebben. Medewerkers
rijden met de retourzendin
gen door het circuit en zet
ten soort bij soort. Hun taak
zou een stuk makkelijker
worden als de filialen de juis
te fles in de juiste krat zou
den zetten. Veel winkels ma
ken ook hier echter een
potje van. „Het is moeilijk
om filialen zo ver te krijgen
dat ze het ordelijk doen. Het
geeft een hoop ergernis",
geeft Van der Kraan gelaten
te kennen. Op zijn kantoor
hoog in de hal verzucht de
chef retouren: „Ik ben ervan
overtuigd dat de andere
DC's dezelfde problemen
hebben als wij. Daarom kan
ik ook rustig namens mijn
collega's in Tilburg en Zwol
le praten. Als alle filialen zich
aan de voorschriften zouden
houden, dan zou dat een gi
gantische kostenbesparing
opleveren. Ik schat toch ze
ker een paar ton per jaar als
je het over de drie DC's be
kijkt. Als we het bedrijf ge
zond willen houden, dan zul
len we die kosten moeten te
rugdringen. Het personeel
hier zou ook veel beter ge
motiveerd zijn. Een hoop er
gernis zou verdwijnen. Het
zal nog wel even duren voor
het zo ver is, ja. Maar ik laat
de moed niet zakken. Ik heb
een lange adem!"
Vlnr.de heer J. Teissier
(manager AC Restaurant
Ruisbroek), de heer De Graaf
(ANWB Hoofd Ledenbe
stand), de 5-000ste bezoekers
mevrouw en de heer Van der
Lingen en mevrouw V. Steyls
(Dienst Toerisme LeuvenI
Brabant)
gratis weekend naar keuze
bij AC in Leuven of Ruis
broek. Uiteraard waren ook
de ANWB en de Dienst Toe
risme Leuven/Brabant pre
sent om de 5.000ste bezoe
kers te feliciteren en tevens
een cadeau te overhandigen.
