„Het gevaarlijkste in management v is ,een beetje' weten" Colofon Met onze "drie-voor- een-tientje- wijnen" wordt niet gerommeld pagina 2 Toekomstig RvB-lid drs. P.J. Everaert: Flitsen AH gaat door met Oostenrijkse wijn Per 1 augustus worden de vergaderingen van de Raad van Bestuur bijgewoond door een nieuwko mer in de Ahoid-gelederen: drs. P. J. Everaert. Zo als al eerder aangekondigd, is deze met ingang van die datum benoemd tot adjunct-lid, om in mei 1986 de heer J. van Meer op te volgen die dan - overeenkomstig de gangbare regels - het lidmaat schap van de RvB beëindigt vanwege het bereiken van de 62-jarige leeftijd. De heer Everaert (46) is Belg van geboorte en sinds 1968 Amerikaans staatsburger. Flitsen sprak met hem. Kennelijk gewend om vraag gesprekken weg te geven, verloopt het vraag-ant- woord-spel in vlot tempo. In vloeiend Nederlands, waar bij alleen het veelvuldig ge bruik van het woordje „ver mits" omdat, red.) het Vlaamse verleden van de heer Everaert verraadt. In het bijzijn van zijn Ameri kaanse echtgenote, die zegt Nederlands te kunnen vol gen, geeft het aankomende Ahold-RvB-lid om te begin nen breedvoerig een om schrijving van zijn eigenlijke bezigheden in de VS, waar hij president was van Gene ral Biscuits of America, ter wijl hij ook optrad als lid van de Raad van Bestuur van de holding Générale Biscuit die Parijs als hoofdzetel heeft. Ter verduidelijking verge lijkt de heer Everaert zijn functies in deze met die van de heer Ahlqvist, die bij Ahold ook een dubbelfunc tie heeft als algemeen direc teur Albert Heijn, terwijl hij daarnaast ook lid van de Raad van Bestuur is. Tegelij kertijd trekt hij echter ook een parallel met de taak van de heer Van Meer, voorzover die op het buitenland is ge richt. „Zoals hij „de vader" is van het VS-gebeuren voor Ahold, was ik „de vader" van het Amerikaanse (en Japan se) gebeuren voor General Biscuits (GB)." Wie deze be drijfsnaam niet direct iets zegt, wijst de heer Everaert ter herkenning op de „LU"- koekjes, die in Nederland ook bekendheid genieten, en de merknamen Liga. De Beu- kelaer en Victoria. Het bedrijf waar hij tot voor kort werkzaam was blijkt wereldwijd vertakt te zijn met 37 fabrieken in Europa, Amerika en Japan. Het is daarmee de op twee na grootste koekjesproducent ter wereld. Er werken in to taal 13.000 mensen, waarvan 2.500 in de Verenigde Sta ten. In oorsprong is het een Frans familiebedrijf, dat 22 jaar geleden internationale status verwierf na fusering van totaal 35 familiebedrij ven, ook elders. De heer Everaert was zeven jaar aan GB verbonden. Aan vankelijk twee jaar als lid van het hoofdbestuur in Frank rijk, vervolgens twee jaar als voorzitter van GB-Benelux, waarbij Nederland dus on der zijn verantwoordelijk heid viel, en sinds drie jaar in de VS. „Toen voor Ahold een kandidaat gezocht werd die de heer Van Meer kon opvol gen was de link naar mij snel gelegd. Ik zei het al, net als de heer Van Meer heb ik de opbouw van de buitenlandse bedrijven verzorgd. Daarbij in aanmerking genomen dat ik het filiaalbedrijf, de markt en Amerika ken. Bovendien is het GB-concept sterk ver gelijkbaar met dat van Ahold, gezien de bedrijfsopbouw van werkmaatschappijen en uitbreidingsvermogen. Al leen met het fïlialenbedrijf zit Ahold een stap dichter bij de gebruiker." Stammend uit een familie van zakenlieden die handel den in autobanden via eigen winkels in Vlaanderen, ging de heer Everaert na zijn mid delbare opleiding economie en bedrijfskunde studeren FLITSEN Personeelsblad Ahold nv augustus 1985 42-ste jaargang no. 7 verschijnt 11x per jaar Oplage: 35.000 Redactie secretariaat: Ankersmidplein 2 Kamer 1703 1506 CK ZAANDAM Tel.: 075-592519 REDACTIE FLITSEN Mw. T. Plooijer (hoofdred.) Public Relations HK 1701, 075-593026 Mw. S, Eijben Directiesecretariaat Miro MK 402, 075-592721 P. Hesp AH-filiaal 1135 Floridaplein 2037 AK Haarlem, 023-330016 N. Th. M. Huijsman Product Managing Marvelo P410, 075-592551 N. Hupkens Filialen- bureau AH HK 803, 075-593076 J. J. M. Jongstra Directoraat P&O HK 1304, 074-592524 E. Muller Public Relations HK 1703, 075-592519 A. de Roo PR-Bureau Van Hulzen F. Visser Marketing AC Restaurants P 216, 075-592932 en behaalde zijn diploma's aan de universiteit van Leu ven. Nadien trad hij in dienst van het autobandenbedrijf Goodyear in Amerika, waar hij zich bekwaamde in ex portzaken en marketing. Daarna was hij werkzaam in de scheikundige- en verpak- kingsprodukten van het be drijf in Scandinavië en in Duitsland. Nog onbewust van zijn huidige dienstver band bij Ahold, kwam hij er in die tijd voor het eerst mee in aanraking via demonstra ties aan de Vers Vlees Groep van rekfolie als toen opko mende vleesverpakking... Vervolgens terug in de auto bandenbranche - meer be paald in winkels in Amerika - werd de heer Everaert ten slotte benoemd tot operatio neel directeur van het Duit se Goodyear-fliaal: Fulda Rei- fen, waar hij vier jaar lang met autobanden-dealers en servicestations heeft ge werkt. „Zo heb ik bijna mijn hele loopbaan, met groot- en kleinhandel, dus met winkels van doen gehad." Hoewel de heer Everaert met vrouw, twee dochters en een zoon - de oudste zoon is inmiddels derdejaars student economie in Leuven Drs. P.J. Everaert met zijn echtgenote - blijft wonen in het plaatsje Morristown bij New York in de Amerikaanse staat New- Jersey, zal hij in de toekomst voor dertig procent van zijn werktijd in Nederland zijn. „Een logische zaak: als lid van een collegiaal bestuur dient men geïnformeerd te zijn omtrent het Nederland se gebeuren en moet men collega's voldoende kunnen laten meeleven. Een voor waarde om deel te nemen en te laten deelnemen. De ove rige zeventig procent aan de andere zijde van de oceaan is nodig om te voelen en te be grijpen wat daar gebeurt en om mee te leven in dat ge beuren. Want, het gevaarlijk ste in management is om „een beetje" te weten. Van daar dat ik voor mijzelf twee assen in het oog houd - lang genoeg hier en ginder zijn en collegialiteit in beide richtingen behouden en ver zekeren." De schaarse vrije tijd die hem daarbuiten rest, besteedt de heer Everaert het liefst aan het luisteren naar en opnemen van klas sieke muziek, tot en met die van eigentijdse componis ten. Hij buit daarbij graag zo geavanceerd mogelijke tech nieken uit voor een optimaal resultaat,zoals via up-to-date „compact discs". Ook heeft hij een passie voor omgaan met een „personal compu ter" en op het sportieve vlak speelt hij vol overgave ten nis. Een gemeenschappelijke hobby heeft hij met zijn vrouw Diana, die van Ita liaanse voorouders is: koken. Zij baseert zich dan op de Italiaanse keuken, terwijl bij hem de kooktraditie van de ware Belg boven komt. Het samengaan van beide leidt meer dan eens tot smakelijke culinaire experimenten, waarvan bij voorkeur vrien den van Huize Everaert mo gen meegenieten. Maar zelfs bij dat tijdverdrijf laat het werk de perfectionist Eve raert niet los, getuige zijn uitspraak: het is belangrijk in ons vak om kwaliteit en pro- dukt te kennen. Vooral pro- duktkennis is van kapitaal belang en daaraan schort het bij de Amerikanen nog wel eens. Als „hobby-cooks" doen mijn vrouw en ik ons best om die fout niet te ma ken." Vervolg van pagina 1 porteren maakt een lage prijs mogelijk. Normaal zijn er allerlei tussenstations no dig voordat de wijn in Ne derland is. De wijnboer scha kelt een makelaar of hande laar in, die doen weer zaken met elkaar of een exporteur, die weer met een importeur die de wijn tenslotte via een grossier bij de detaillist brengt. Al die tussenstations moeten geld verdienen. Wij kopen de wijnen recht streeks bij de wijnboer of via een makelaar, daarmee be sparen wé enorm," aldus de heer Ter Schure. „Door deze werkwijze weten we ook exact waar een wijn vandaan komt. Bovendien", zo ver telt Ter Schure, „hebben we, doordat we rechtstreeks za ken doen met de wijnboer, zijn makelaar of de coöpera tie waar hij bij is aangeslo ten, een extra zekerheid dat er niet met de wijn is gerom meld. Wijnboeren zelf zwen delen niet met hun produkt, dat gaat rechtstreeks tegen hun eigen belang in. Volgend jaar willen ze immers weer wijn leveren." Extra Extra zekerheid ten aanzien van de door Albert Heijn, Al berto en Miro verkochte wij nen, geeft het feit dat ruim de helft van deze wijnen in eigen beheer worden gebot teld, en daardoor nog eens extra kunnen worden gecon troleerd of de wijn aan alle wettelijke eisen voldoet. „Door ons inkoop- en kwali teitsbeleid kunnen we ook een onvoorwaardelijke garantie geven aan de consu ment ten aanzien van kwali teit en herkomst", aldus Ter Schure, die ten tijde van het schandaal met de Oosten rijkse wijnen geen moment bang is geweest dat er in één van de door hem ingekochte wijnen anti-vries zou wor den aangetroffen. Inmiddels heeft een controle op alle zoete Duitse, Luxemburgse en de ene Oostenrijkse wijn die bijvoorbeeld Albert Heijn en Alberto in het as sortiment hebben, zijn gelijk bewezen. In geen enkele wijn werd di-ethyleenglucol aangetroffen. Verwarring Desalniettemin heeft de Oostenrijkse wijn-affaire ook voor de heer Ter Schure en zijn mensen veel werk met zich meegebracht. „Er is enorm veel afgebeld tussen het hoofdkantoor en de filia- Albert Heijn gaat door met de verkoop van Oos tenrijkse wijn. In de eer ste plaats is er de zeker heid dat de enige Oosten rijkse wijn die thans in het assortiment van AH voorkomt, onverdacht is, van goede kwaliteit is en ten tweede is men van mening dat de 52.000 wijnboeren in Oostenrijk niet de dupe mogen wor den van de handèlingen van enkele zwendelaars. „Commercieel gezien", zegt de heer Ter Schure, „is deze wijn voor ons van niet zo'n groot be lang. Het aandeel van Oostenrijkse wijn in de gehele Nederlandse afzet is te verwaarlozen, maar toch zijn wij van mening dat we met de verkoop moeten doorgaan. Ook in het belang van de getrof fen Oostenrijkse wijn boeren zelfs moeten pro beren de omzet te verho- gen!" len, want de bedrijfsleiders wisten af en toe ook niet meer waar ze aan toe wa ren", zegt hij met begrip. „Om een voorbeeld van de verwarring te geven. Direct nadat er berichten kwamen dat er di-ethyleenglucol in Oostenrijkse wijnen was aangetroffen, hebben we een schriftelijk bericht uit doen gaan naar alle filialen, waarin werd verteld dat er voor wat betreft onze wijnen niets aan de hand was. Voordat dit be richt echter ter plaatse was, werd er door het ministerie van WVC een voorzorgs maatregel afgekondigd die behelsde dat alle Oostenrijk se wijnen uit de verkoop dienden te worden geno men. Telefonisch hebben we alle BL's daarvan in kennis gesteld, die echter dezelfde dag ook het eerder verzon den schriftelijke bericht in huis kregen. Dergelijke situa ties hebben zich in de weken daarna nog een enkele keer voorgedaan." Voor onze om zet in wijnen heeft de zwen del met Oostenrijkse wijn nauwelijks effect gehad. „Het is natuurlijk moeilijk om zo kort nadien al uitspra ken te doen, terwijl het ook van filiaal tot filiaal verschilt, maar in grote lijnen geloof ik niet dat de verkoop aanzien lijk is teruggelopen", consta teert de heer Ter Schure.

Personeelsbladen | 1985 | | pagina 2