ingezonden brieven
„Blijf zo lang
mogelijk aan
sport doen99
Keizers
landen-
toernooi
Geslaagd voetbaltoernooi
bij Miro Assen
flitsen
Ger van Raak:
AVRO EN VARA VAN DE PARTIJ
Opstandige onderdanen
Zaalvoetbaitoemooi
zone 8811
„Op de meet ligt geen
duizend gulden voor de
winnaar. Ik sport dan ook
louter en alleen voor
mijn genoegen en zou ie
dereen willen aanraden,
of je nu 30 bent of 40, dóe
een beetje aan sport en
houd dat zo lang mogelijk
vol." Aan het woord Ger
van Raak (38), inwoner
van Hilvarenbeek, ge
trouwd, vader van twee
zonen en werkzaam bij
DC Tilburg.
Acht jaar geleden is Ger aan
sport gaan doen. „Mijn
vrouw vond me te zwaar, ik
woog 104 kilo, rookte per.
week 2 pakjes shag en een
pakje sigaretten, speelde een
partijtje biljart en dronk als
rechtgeaarde Brabander een
leuk glaasje bier. Plotseling
stond mijn vrouw met een
toerfiets voor mijn neus en
de mededeling dat ik mij nu
maar eens een beetje moest
gaan bewegen. Ik ben er op
gestapt, aan het wiel van een
wilerenner „gaan hangen"
en plotseling besefte ik dat ik
best mee kon doen. Nu weeg
ik 92 kilo, na een periode
van intensieve training zelfs
86, en voel mij opperbest."
De lange Brabander heeft al
heel wat koersen meege
fietst. Eerst op een trimfiets,
daarna op een racefiets. Wa
ren het eerst toertochten, al
ras werden het wedstrijden.
Helaas was het een beetje
laat om nog tot echte presta
ties te komen, maar bij de
kampioenschappen van Hil
varenbeek wist hij in 1982
bij de veteranen toch als eer
ste de finish te passeren. In
1983 eindigde hij als derde
en in 1984 toch weer in de
prijzen, als tweede.
Marathon
De sport had Ger in de ban.
Het bleef niet alleen bij wiel
rennen. Hij ging ook lopen
op de marathon. Maanden
trainde hij 60 km per week.
In 1980 liep hij, hoe kan het
ook anders, in Hilvarenbeek,
zijn eerste marathon. „In
Beek is een marathon een
feest. Een ludiek volksfeest.
Daar komt van alles bij kij
ken. Niet zoals een grote ma
rathon waar alleen de eer
sten tellen. Neen, bij ons
wordt iedereen aangemoe
digd. De eerste wint natuur
lijk een prijs maar de laatste
ook en de mooiste loper,
evenals de sportiefste", ver
telt Ger gemoedelijk met
een gezicht van „leer ons
Brabanders wat feesten is".
Na de Hilvarenbeekse mara
thon volgden er meer wed
strijden. Hij liep de midwin
termarathon in Apeldoorn,
deed mee aan de Torenloop
en kwam uit op de halve ma
rathon in Etten-Leur. Tot
topprestaties is de 38-jarige
Brabander niet meer geko
men, meestal eindigde hij in
de middenmoot, maar - zegt
hij nog eens ten overvloede -
„ik doe het voor mijn ple
zier."
Ger van Raak, die al een hele
kast met prijzen in zijn bezit
heeft, is vorig jaar voor het
eerst mee gaan doen aan de
triathlon, beter gezegd aan
de kwart-triathlon. Hij vindt
dat zelf al zwaar genoeg. De
triathlon bestaat uit drie
sportonderdelen, nl. zwem
men, lopen en fietsen (resp.
3,6 km, 42 km en 180 km).
Dat betekent dat hij onge
veer een kilometer moest
zwemmen, tien kilometer
hardlopen en 45 km fietsen.
Een niet geringe opdracht.
Fietsen en lopen was dus
geen echt probleem. Zwem
men was wat lastiger, dat is
niet zijn favoriete sport.
Applaus
De wielerclub en de zwem
vereniging van Hilvarenbeek
namen het initiatief om zo'n
kwart-triathlon te organise
ren. Ger van Raak, toen 37
jaar, was er als de kippen bij
om zich te laten inschrijven.
Hij wilde dat ook wel eens
meemaken. „Nu bof ik, ze
kennen me hier in Beek alle
maal en van het applaus dat
ik krijg bij doorkomst, krijg
ik een kick. Misschien is het
dat wel dat mij ieder jaar
doet besluiten toch weer
mee te doen aan een wieler
ronde of een marathon, want
iedere keer beloof ik mijzelf
Van een toerfiets kwam een
racefiets. Ger van Raak, der
de van links, in de „koers".
niet meer aan wedstrijden
mee te doen."
Ger laat weinig voor zijn
sport. Met roken is hij van de
één op de andere dag ge
stopt. Drinken doet hij al
leen op een gezellige avond,
maar voor de rest eet hij
„wat de pot schaft". Niks
geen aparte uitgebalanceer
de schotels. Een week voor
een belangrijke wedstrijd
eet hij wat lichtere kost.
Daarbij laat hij het.
Mevrouw van Raak staat bij
zonder positief tegenover de
sport van haar man. Zelf is zij
dit jaar voor het eerst gaan
zwemmen en beide zoons la
ten zich ook al niet onbe
tuigd. De één loopt en de an
der speelt in een waterpolo-
team. Al met al een sportieve
familie in het Brabantse Hil
varenbeek, al is het hoofd
van het gezin wat laat gestart
met zijn sportcarrière.
Op Hemelvaartsdag werd
voor de tweede maal voor
Ahold-medewerkers het
„Keizerslandentoernooi"
gehouden. De wedstrij
den werden gespeeld op
de velden van SC Overwe-
tering in Olst. Er namen
17 teams aan deel waaron
der 5 damesteams.
De wedstrijden werden ge
leid door acht KNVB-
scheidsrechters. Uitslagen:
Heren:
1. 1048 Laren (NH);
2. 1072. Deventer;
3. P.B. Wijhe;
4. Meester Wijhe;
5. 1209 Nunspeet;
6. 1280/1116 Delfzijl;
7. 1404 Bussum;
8. 1176 Maarssen;
9- 1125 Coevorden;
10. 1179 Lochem;
11. 1159Meppel;
12. 1057 Hüversum.
Dames:
1. Meester Wijhe;
2. 1159 Meppel;
3- 1072 Deventer;
4. 1176 Maarssen;
5. 1404 Bussum.
's Avonds werd er gebarbe
cued waaraan ca. 200 men
sen deelnamen.
Een beschadigde rug of nek,
hoofdpijn bij tijd en wijle of
blijvend, tintelende armen of
benen, koude, klamme han
den, scheef groeiende rug
gen, pijnlijke voeten, slech-.
ter wordende ogen, migrai
ne. Hoe kom je eraan?
Er zijn twee manieren. Een
snelle manier, zoals een ver
keersongeluk. En een rusti
ge, maar afdoende manier.
Over die laatste wil ik het
hebben. Je ziet het om je
heen gebeuren. Bij een ver
keersongeluk komen allerlei
deskundigen aanrennen,
maar bij de langzame manier
zijn die, naar ik hoor, uit vis
sen (te vissen voor Noord-
Hollanders).
Waar ik het over heb: over
ons schoeisel natuurlijk. Wat
wij aan schoenen dragen
wordt ons voorgeschreven
door een stelletje Italianen,
van die ballet-lievende licht
gewichten, die vreemde din
gen maken welke hoogstens
gedurende een paar uur per
week door even-lichtvoetige
Italiaanse dames worden ge
dragen. Als goede Nederlan
ders gaan wij de fout in. Wat
zelfs een Italiaanse maar
even draagt willen wij de he
le dag aan. Maar zij zijn an
ders gebouwd. Ons botten-
stelsel is zwaarder (om van
de rest maar niet te spreken)
en, omdat wij in een plat
land leven zijn onze spieren
minder soepel. Onder een
bromfiets zet je toch geen
fietswielen. Waarom dan on
der Nederlandse dames Ita
liaanse grappen plaatsen. En
dan hebben wij het niet eens
over al die soorten sport-
Op de zondagen 19 mei en 2
juni werd in AH-zone 8811
voor de zesde maal in suc
cessie het jaarlijkse zaalvoet
baltoernooi gehouden, waar
aan 6 dames- en 10 heren
teams deelnamen.
Uitslagen dames:
1. Julianaplein, Den Helder;
2. De Mare, Alkmaar;
3. Schagen.
De fair play-cup ging naar
het filiaal uit Texel.
Uitslagen heren:
1Hoefplan, Alkmaar;
2. Marsdiepstraat, Den Hel
der;
3. Schagen.
Bij de heren ging de fair
play-cup naar Heiloo. De me
dewerkers van het Albert
Heijn-filiaal aan de Marsdiep
straat in Den Helder sleep
ten de wisselbeker in de
wacht. Dit filiaal behaalde
met dames- én herenteam
het beste resultaat.
schoenen die door Duitsers
ontworpen zijn om makke
lijk te rennen, maar niet om
acht uur per dag op te staan.
Wat zien wij gebeuren? On
ze voeten gaan protesteren
wanneer wij onze hersenen
niet gebruiken. Maar luiste
ren wij naar onze voeten?
Welnee. Italianen en Duit
sers vinden wij verstandiger
dan onze eigen kuitkramp,
hoofdpijn, rugpijn, ver
moeidheid en noem maar
op. Ik zou wel eens willen
weten hoeveel die opstand
van onze onderdanen ons
zelf en Miro kost. Verande
ring naar een zittende baan
kost ons bedrijf ervaring. Ar
beidsongeschiktheid kost
ons 30% en Ahold een ver
mogen. Deze onnodige ziek
tes en kwalen zijn een enor
me kostenpost. En dan heb
ben wij het niet eens over de
blijvende, persoonlijke scha
de.
Wij hebben deskundigen in
huis om allerlei onnodige
onkostenposten op te spo
ren en weg te werken. Zou
het daarom zo gek zijn, als
ons bedrijf in dit blad eens
enkele deskundigen (ortho
pedisch chirurgen, physio-
therapeuten) wat adviezen
laat geven om de opstand
van onze onderdanen te be
dwingen? Het zou goed zijn
voor de welvaart van het be
drijf en het welzijn van de
medewerkenden.
A.M. Pasma van Tienen,
Miro Heerhugowaard.
Miro Assen organiseerde
zaterdag 25 mei jl. een
voetbaltoernooi waarvan
de baten bestemd waren
voor de sportvereniging
voor gehandicapten
voor gehandicapten „Bar-
tje", de overkoepelende
organisatie voor Noord-
Nederland. Aan het toer
nooi namen, naast Miro,
de vertegenwoordigende
elftallen deel van VARA
en AVRO en SC Bartje. De
oud-international Barry
Hulshof gaf met zijn aan
wezigheid een extra tintje
aan dit sportieve treflfen.
's Morgens werden de
AVRO- en VARA-spelers on
der escorte van de plaatselij
ke motorclub naar het strijd
toneel gebracht. De loting
had uitgemaakt dat de AVRO
en VARA elkaar in eerste
treffen vonden, wat resul
teerde in een 3-1 overwin
ning voor de AVRO. De
tweede wedstrijd tussen Mi
ro en SC Bartje leverde een
overwinning op voor Miro.
Een spannende finale tussen
AVRO en Miro eindigde in
een zege voor de Assenaren:
3-2.
Voordat de prijsuitreiking
plaats vond werden de hand
tekeningenjagers in de gele
genheid gesteld een handte
kening te halen bij Barry
Hulshof, de sympathieke
oud-international. Na afloop
dankte de ABL, de heer Van
Santen, de deelnemers aan
het toernooi, dat in een pret-
Het winnende elftal van Miro
Assen. Zittend van links naar
rechts: Jan Hollander, Henk
Middelbos, Teun Bos, Ronnie
Jettkandt, Jan Weverstaand
van links naar rechts: Jan
Nijsing, Klaas Dijks, Jan van
Veen, Harry Boog, Barry
Hulshof, Bert van Halen.
tige sfeer en onder een stra
lende zon was gespeeld en
bood uit naam van Miro As
sen de voorzitter van SC
Bartje, de heer Wiegman,
een bedrag aan van 3.000.-,
bestemd voor uitbreiding
van sportevenementen voor
de gehandicapte jeugd. Het
toernooi werd muzikaal op
geluisterd door een Asser
muziekcorps.
Ml «O
