„Onder water kan het
sprookjesachtig zijn"
Een te gek
pinksterkamp
ingezonden brieven
Flitsen
pagina 9
Sportduikster Marleen Breedveld van AH-fïliaal 1182
Absolute rust
Uitrusting
Motorrijdster
„Sportduiken", zegt Mar
leen Breedveld van AH-fi-
liaal 1182 in Oud-Beijer-
land, „daar raak je aan
verslaafd. De eerste keer
is het wat griezelig, de
tweede maal interessant
en na de derde duik kan
je het niet meer laten."
Marleen, blond met brui
ne ogen, is een enthou
siast duikster. Ze betreurt
het dat er in Nederland zo
weinig geschikt water is
voor de duiksport. Mee
smuilend vertelt zij van
haar eerste echte duik in
de Sloterplas, met recht
„een sprong in het duis
ter". ,Je kon geen hand
voor ogen zien. Om echt
plezier te hebben van het
sportduiken ben je aange
wezen op de landen rond
de Middellandse Zee.
Daar heb ik voor het eerst
kennis gemaakt met de
wondere wereld van on
derwater. Dat was in Joe
goslavië. Met een snorkel.
Toen ik dat landschap be
keek, wist ik dat ik zou
gaan sportduiken."
Marleen duikt inmiddels al
weer vier jaar. Ze begon in
Zaandam waar ze toentertijd
werkte in het personeelsres-
taurant van het hoofdkan
toor - „geweldige tijd hoor,
ik zou graag terug willen"
bij de onderwatersportver
eniging de Walvis. Daar
kreeg zij haar eerste lessen.
Op het droge wel te ver
staan. Het is niet toevallig
dat er hoge veiligheidseisen
aan duikers worden gesteld.
Een ongeluk ligt nog steeds
in een klein hoekje. Dat
hoekje kan een oud visnet
zijn of een onklaar geraakt
veiligheidsventiel. Daarom
wordt er ten minste met
twee mensen gedoken ter
wijl een derde aan de wal of
op het strand de wacht
houdt. Niets wordt aan het
toeval overgelaten. Ook vlak
voor het te water gaan wordt
alles nog gecontroleerd. De
aqualong (persluchtfles,
geen zuurstof), de luchttoe
voer, de loodgordel, kortom:
de totale uitrusting.
Wat beweegt Marleen
Breedveld om de onderwa
tersport te beoefenen. Zelf is
ze daar heel kort in. „Aller
eerst is het de absolute rust,
dat is voor mij het belang
rijkste. Dan komt het land
schap onder water. Vooral
rond de Middellandse Zee.
Daar kan het sprookjesachtig
zijn met al die vissen, zee
sterren, zee-anemonen en
niet te vergeten af en toe een
wrak. Dat spreekt tot de ver
beelding. In Nederland is dit
uiteraard veel minder, maar
Langs deze weg zouden wij,
deelnemers aan de afdelings
chef-cursus van het afgelo
pen najaar, graag een aantal
mensen willen bedanken.
Gedurende de 7 maanden
dat deze opleiding duurde, is
het ons gebleken dat er een
groot aantal mensen - direct
of indirect - voor ons onmis
baar werd om deze oplei
ding tot een goed einde te
kunnen brengen.
Het is ondoenlijk om ze alle
maal bij naam te noemen,
want dat zou twee pagina's
Flitsen nodig hebben. Toch
willen we er graag een aantal
uitlichten zodat deze men
sen eens een keertje extra in
het zonnetje worden gezet.
Onze dank gaat uit naar de
volgende mensen:
Wim Braam, Reinier Knie
per, Hilda van Kleij, Ineke
Op de foto de deelnemers
aan de AC-cursus. Tweede
van links de heer Essing.
Zwueste, Lambert van Meye-
ren, Marinus Plugers, Sjaak
Makkinga, Hans Assenma-
cher, Jacques Berbers en
Piet de Jong en verder na
tuurlijk naar onze BL's, colle
ga's, onze familieleden en ie
dereen die wij verder niet
hebben genoemd. Als laatste
willen wij onze zeer speciale
dank uitbrengen aan de man
die gedurende deze 7 maan
den niet alleen onze cursus
begeleider was, maar tevens
steun, toeverlaat en vooral
een goede kameraad: Mar-
chienus Essing.
Aan allen die hierboven ge
noemd staan, zouden wij het
volgende willen zeggen:
mensen, hartstikke bedankt!
de rust is er niet minder
om." Behalve in de Grevelin-
gen en de Oosterschelde
heeft Marleen regelmatig ge
doken in Luxemburg en bij
Dover. Joegoslavië en Grie
kenland moeten wachten tot
de vakantie. „En dan nog...
Griekenland is wel duur.
Wanneer je daar wil duiken
kost dat een kleine honderd
gulden per dag waarvoor je
naar een duikplek wordt ge
varen en de beschikking
krijgt over een aqualong,
maar het betekent wel een
fikse hap uit je vakantiebud
get vooral wanneer je meer
dan één keer wil."
Zoals alle sporten kost ook
sportduiken geld. Een uitrus
ting, bestaande uit pak, sok
ken, handschoenen, mes,
bril, vinnen, aqualong, auto
maat, dieptemeter, water
dichte zaklantaarn en mano
meter kost totaal circa
2.500,-. Geen gering be
drag om te starten. Daarbij
komen natuurlijk ook nog
variabele kosten zoals ver
voer en lidmaatschap van
een vereniging. Maar die kun
je zelf in de hand houden.
Toch is het verstandig lid te
worden van een vereniging
ook al kost dat wat geld. Het
behoort ook tot de veilig
heid. Marleen: „Wanneer je
lid bent van een vereniging
laat je het wel uit je hoofd
om alleen te gaan duiken.
Dat laatste is het gevaarlijk
ste wat er bestaat. Ik moet er
niet aan denken om in een
fuik verstrikt te raken. Als je
met iemand duikt dan haalt
die je er wel uit. Eerst voor
zichtig om het net niet te be
schadigen en wanneer het
niet gaat dan het mes er
maar in. Maar dit wel direct
melden aan de eigenaar en
de schade vergoeden. Ook
kan het zijn dat je zonder
lucht komt te zitten. Twee
geoefende duikers kunnen
dan gemakkelijk op één pers
luchtfles naar boven ko
men."
Marleen Breedveld heeft een
jaar niet gedoken omdat er
in haar nieuwe woonomge
ving geen vereniging was.
Toen ze hoorde dat er in de
Hoeksche Waard een vereni
ging werd opgericht was ze
er als de kippen bij en duikt
nu weer met grote regel
maat.
De „buit" in Nederland is
niet groot. Je ziet weieens
een oester, een krab of een
kreeft je en dat is het dan
wel. Meenemen doet ze
nooit wat. Ja, af en toe eens
voor haar zusje.
Marleen oefent nu voor haar
tweede ster. Er zijn drie bre
vetten te behalen. Daar mikt
zij op. Een andere hobby van
Marleen Breedveld: motor
rijden. Ze heeft op dit mo
ment geen motor maar
denkt er hard over om er
weer een aan te schaffen.
Het enthousiasme voor het jaarlijks terugkerend
pinksterkamp is telkens zeer groot. Een fiks aan
tal kinderen van Zaanse Ahold-medewerkers
stapte ook dit jaar weer in de bus om samen dolle
pinksterdagen door te gaan brengen. Onder hen
ook een speciale Flitsen-verslaggeefster die het,
getuige het slot van haar verhaal, enorm naar
haar zin had op dat pinksterkamp van 1985! Haar
verslag vindt u hieronder:
Het pinksterkamp was dit
jaar weer ontzettend leuk.
Alles was wel even leuk.
Maar nu, toen we vertrokken
was het wel een beetje win
derig, maar toen we dichter
bij Heino in de buurt kwa
men, gingen we eindelijk
even stoppen. We kregen ap
pel- of sinaasappelsap en een
banaan. Iedereen, bijna ie
dereen ging met denne-ap-
pels gooien. En ik kreeg er
nog één op m'n hoofd. Leuk
hoor! Maar toen we weer in
de bussen zaten, was alles
weer een beetje rustig. Toen
we dus eindelijk van onze rit
af waren, moesten we naar
de grote kar lopen om de tas
sen te pakken. Loes was mijn
leidster en ze zei dat we in
huisje 19 zaten. Bij ons op de
kamer sliepen: Danielle, Ma
rieke, Rebecca, Miriam, Syl
via en ik. We liepen ons huis
je in en we gingen een bed
uitkiezen. Gelukkig sliep ik
boven. En Loes en Leni had
den ook een eigen kamertje.
Na een tijdje werd er omge
roepen dat huisje 19 eten
mocht halen. Iedereen pakte
een bord en rende naar een
soort „eetgang". De eerste
dag was het eten: rode kool,
aardappels, een klein gek
vleesje en dunne yoghurt
met een rode aardbei er in.
Toen we ons eten op had
den, moest iedereen naar het
veld toe. Op het veld ston-
den allemaal letters en cij
fers geplaatst, en Jaap vertel
de ons hoe het spel ging. Het
ging zo: je moest bij Elja blad
1 gaan halen en dan stond er
bijv. F. En dan moest je de
letter F. opzoeken. En op die
letter F stond een vraag en
die moest je dan beantwoor
den. En dat ging zo door.
Maar er waren ook 3 jokers
en daar moest je een grote
klus opknappen! Toen het
spel was afgelopen, gingen
we lekker zwemmen. Het
was een heel bijzonder
zwembad, want de bodem
kon naar beneden met een
knopje. En die avond aten
we brood. Maar 's avonds
kwam van slapen niet veel
terecht, maar toen we moe
Lisette v.d. Ster.lekker keten.
waren gingen we slapen. De
volgende dag na het ontbijt,
gingen we met z'n allen een
doolhof bouwen. Daar gin
gen we een spel in het dool
hof doen. En die avond was
de Play backshow". Maar de
verrassing was dat de Neder
landse „Michael Jackson"
kwam!!!
De winnaar van de echte
playbackshow. En hij deed
het heel goed! Maar ook Dia
na Ross was er. Zij had mee
gedaan aan de mini-play-
backshow. Ze was eerste ge
worden bij Henny Huisman.
En ook zij deed het prima!
Na de playbackshow was er
een kampvuur. Het vuur was
heel heet en je kon beter op
een verre afstand blijven.
Toen we allemaal weg moes
ten van het vuur, gingen we
ons huisje in. Na een tijdje
keten keken we door het
raam van de deur naar bui
ten en over het hek hing nog
een badpak. Iemand rende
naar buiten en pakte het bad
pak. Toen we weer in bed la
gen, kwam Leni opeens bin
nen en Leni zei dat we moes
ten slapen, want het was na
melijk al half 1. En toen Leni
weg was gingen we ook sla
pen. De volgende dag gingen
we weer een spel doen. Wat
weet ik niet meer. En weer
na een avond keten brak de
laatste dag aan. Loes kwam
binnen en we moesten nog
half slaperig onze tassen in
gaan pakken. Na het eten
gingen we bingo doen. Er
waren fantastische prijzen.
Als je bingo had mocht je li
monade gaan halen. Kortom:
een te gek pinksterkamp!!!
Lisestte v.d. Ster, 9 jaar
Zeldzame rust
