pagina 12
Flitsen
Op vrijdag cn zaterdag is de zaak
tot 9 uur open. „Voordat je dan
zelf klaar bent is het ook elf uur en
dan ga ik niet nog even
tweehonderd kilometer rijden",
zegt Wil. De goedlachse
Limburger komt nog even terug
op het begin van het gesprek
waarin hij fel uithaalde naar
diegenen die de Toko-supermarkt
niet serieus nemen. Volgens Wil is
een kampwinkel over het
algemeen duur. rommelig en met
een beperkt assortiment, waar
mensen alleen maar binnenlopen
voor een krop sla of een zakje
peper. „Natuurlijk zijn er
uitzonderingen", zegt Wil, „maar
Toko is geen kampwinkel meer
maar een volwassen supermarkt."
Het is hem aan te zien dat dit
probleem hem ter harte gaat. „Als
een klant hier voor het eerst komt,
blijven de winkelwagentjes
meestal aan de kant. Wanneer ze
dan met armen vol beladen aan de
kassa komen en je vraagt waarom
ze geen winkelwagentje hebben
genomen, is steevast het
antwoord: „We wisten niet dat
jullie zo'n uitgebreid assortiment
hebben." Over dat en over de
prijzen zijn de nieuwkomers
steeds weer verbaasd. Ze
verwachten hoge prijzen, maar dat
valt hen reuze mee."
Dorien (25) staat het hele verhaal
lachend aan te horen. „Hij zal zich
daar over blijven opwinden", zegt
de blonde onderwijzeres die haar
baan heeft opgegeven om samen
met Wil de Toko te runnen. „Maar
het is een feit dat wij soms het
gevoel hebben dat Toko een
onbekende is voor velen binnen
Ahold."
Wil van Boekhold, die feitelijk
laborant is, is als vakantiehulp bij
AH begonnen. Hij volgde een
interne opleiding als bedrijfsleider
en werkte drie jaar als assistent-BL
achtereenvolgens in Arcen,
Susteren en Vessem. Hij is nu aan
het eerste seizoen in Arnemuiden
begonnen. In het seizoen
verwacht hij de zaak te laten
draaien samen met Dorien en 6
part-timers. Hobby's hebben
Dorien en Wil genoeg maar ook
bij hen ontbreekt de tijd. Wil
hockeyt graag, maakt graag
muziek en bespeelt het slagwerk.
Nu heeft hij alleen nog tijd om
met vrienden in een
carnavalsorkest te spelen. Hij
speelt trombone in de
.Joekskapel". Dorien is idolaat van
paardrijden. Heel jong al
verkeerde ze tussen de paarden.
Iedere minuut die ze over had
besteedde ze aan haar sport. En
ook nu nog, wanneer ze in
Limburg is en ze heeft even tijd,
mag ze er graag met een edele
viervoeter op uit trekken. Maar de
tijd gaat dringen voor Dorien en
Wil. In oktober gaan ze trouwen
en willen dan in een leuk oud
(100 jaar) huisje trekken dat zij
gekocht hebben. En daar dient
nog het nodige aan gedaan te
worden want ze willen het wel
piekfijn voor elkaar hebben.
Vier vrije en blije mensen in het
vlakke Zeeuwse land die, ieder op
hun eigen wijze, laten merken wat
Dorien Camps hardop uitspreekt:
„Bij Toko werk je niet, Toko ben
je."
Aan bet Veerse Meer in Zeeland
ligt Arnemuiden. U weet wel,
van dat liedje met die klokken
en dat vissersschip dat op zee is
gebleven. Een smartlap uit de
vijftiger jaren. In 1985 is
Arnemuiden zelf nog net zo
rustig als toen Daarbuiten
echter - circa 3 km - heeft het
reci-eatiesdjap in positieve zin
toegeslagen. Aan een kleine
jachthaven ligt de camping
Witte Raaf bestemd voor tenten
en caravans. De caravans zijn
veelal eigendom van mensen
uit de omgeving, zoals
Middelburg, Vlissingen en
Goes.
Op de camping is natuurlijk een
Toko, „bemand" met vier jonge
mensen. Cees en Henriëtte van
Steen uit Boxtel in Noord-Brabant
runnen het horecabedrijf en Wil
van Boekhold en zijn vriendin
Dorien Camps uit het verre Venlo
de supermarkt. Jawel:
„supermarkt". Dat is het eerste dat
Wil van Boekhold (25) van de
lever moet. Steeds weer als hij
buiten het seizoen in een AH-
filiaal moet inspringen, proeft hij
de stemming van „phoe, die komt
toch maar uit een kampwinkel" en
dat grieft hem.
Het seizoen is nauwelijks
begonnen en part-timers zijn nog
niet ingeschakeld. „Dat wordt wel
anders", zegt horeca-man Cees
van Steen 29 „In het
hoogseizoen draaien we met 12
part-timers. Dan is het van tijd tot
tijd een compleet gekkenhuis. Er
zijn weken dat ik alleen al duizend
kilo frites omzet."
Toko „Witte Raaf' heeft een
uitstekende eetshop met 24
zitplaatsen. De meeste maaltijden
worden echter meegenomen naar
tent of caravan. Cees, die
bijzonder trots is op zijn Toko,
heeft na het afsluiten van zijn
koksopleiding alle
horecadiploma's gehaald. Na twee
jaar in Oosterhout te hebben
gewerkt, begint hij nu aan zijn
vierde seizoen in Arnemuiden.
Het bevalt hem uitstekend,
evenals zijn vrouw Henriëtte (25),
al missen zij wel de sociale
contacten met familie en
vrienden. In feite is dat bij alle vier
het geval. Henriëtte en Cees, Wil
en Dorien komen het hele seizoen
- van 1 april tot 1 oktober - een
enkele maal thuis. Na het seizoen
wordt dat echter zoveel mogelijk
ingehaald. Cees: „We bezoeken
eerst familie en vrienden, daarna
gaan we op vakantie."
Het lijkt een beetje een
zigeunerbestaan, maar zo voelen
zij het niet. Men beschikt op de
camping over een ruime caravan.
„Dat is net een chalet", vertelt
Henriëtte, „daar ben ik best
tevreden mee en bovendien ben
je hier om te werken. We draaien
in het seizoen van 's ochtends tien
uur tot middernacht." Naast de
eetshop beschikt de Witte Raaf
nog over een bar met 70
zitplaatsen, een amusementshal en
een disco. De sluitingstijd wordt
door de familie Van Steen scherp
Henriëtte aan de tap. Cees weet zijn waren best aan te prijzen.
in de gaten gehouden, dit met het
oog op de plaatselijke
verordeningen. Cees: „Om vijf
voor twaalf draaien we ,,'t Laatste
rondje" van André Hazes en
twintig minuten later is de bar
verlaten. De disco is binnen tien
minuten leeg.
Problemen met gasten hebben we
bijna nooit, te meer omdat we in
het hoogseizoen iedere
consumptie gelijk afrekenen. We
heffen geen entree voor de disco.
Wel moeten de bezoekers twee
consumptiebonnen kopen.
Natuurlijk zijn er altijd wel een
paar jongeren slecht bij kas. Die
verkopen hun consumptiebonnen
in de disco weer aan anderen met
een ruimere beurs zodat ze toch
kunnen dansen. Nou, en wat dan
nog?" zegt hij vragend, met een
snelle knipoog door z'n
eigentijdse bril. Cees wekt de
indruk best begrip te hebben voor
die paar vakantiegangers die op
deze wijze zijn disco
binnensluipen.
„Na middernacht is het mastiek
maken geblazen ofwel zaak
opruimen, glazen poetsen en zaak
weer startklaar maken voor de
volgende dag. Nog een beetje
napraten met de medewerkers en
voordat je er erg in hebt is het half
drie. Kortom: in het seizoen zijn
onze nachten bijzonder kort. Een
voordeel is, dat je in het algemeen
met vrolijke, opgeruimde mensen
te maken hebt. Iedereen is met
vakantie. Het valt altijd weer op
dat vakantiegangers minder
problemen hebben met het weer
dan de thuisblijvers en dat geldt
ook voor onze buitenlandse
gasten die de Witte Raaf
bezoeken." Voor die buitenlandse
bezoekers heeft Cees een paar
uitstekende soorten buitenlands
bier. Vooral Duitse gasten drinken
graag een Duits biertje samen met
een Hollandse bessenjenever.
Veel plezier hebben Henriëtte en
Cees wanneer zij een
mosselavond organiseren. De
Zeeuwse bezoekers laten dan
luidruchtig weten niet te geloven
dat Brabanders mosselen kunnen
bereiden. Lachend vertelt
Henriëtte: „Cees trekt dan als kok
alle registers open en serveert
gekookte mosselen met
allerhande sausen, gebakken met
uien en paprika, a la escargots,
enz. Iedereen is na afloop dan ook
vol lof."
Tijd voor hobby's heeft de familie
Van Steen nauwelijks. Ze mogen
graag volleyballen maar een halve
competitie is ook niks. Daarom
hebben zij zich aangesloten bij
BBO. Boxtelse Bedrijfs
Ontspanning. Een sport- en
ontspanningsvereniging
voornamelijk voor werkers in de
horeca. Niet veel anders vergaat
het Wil van Boekhold en Dorien
Camps. Toegegeven, ze hebben
iets meer vrije tijd dan hun
horeca-buren, maar de supermarkt
eist alle aandacht. Ook al omdat zij
twee koopavonden hebben.
V. I. 7i.r. -. Dorien Camp, Cees
van Steen, Wil van Boekhold en
Henriëtte van Steen. De blonde
labrador Floyd van Wil van
Boekhold tnoest natuurlijk mee
op defoto.
Wil en Dorien in Toko '80.
Duidelijk anders dem een
kampwinkel.
