AHOLD EN
AUTOMATISERING
Het Masterplan D'80
Nederlandse les in CS Zaandam
Flitsen
pagina 11
EEN NIEUW AUTOMATISERINGS
SYSTEEM VOOR DE
DISTRIBUTIECENTRA VAN AH
ganisatie is het plan gesplitst
in een zestal onderdelen of
projecten. Van deze reeks
projecten is inmiddels het
eerste operationeel. Elk pro
ject regelt afzonderlijk een
gedeelte van de distributie-
werkzaamheden. Met elkaar
vormen ze een zeer be
trouwbaar distributiesys
teem. omdat de computer de
gegevens die door het ene
project worden verzameld
ook weer voor een ander
kan gebruiken. De zes pro
jecten omvatten het automa
tiseren van de inkomende
goederenstroom; de opera
tionele planning; de rappor
tering naar het hoofdkan
toor; de administratieve con
tacten van het DC met de fi
lialen; de administratieve
contacten van het DC met
de leveranciers en de admi
nistratieve contacten van
één DC met andere DC's.
SNELWEG
„Ik merk dat de cursus
sen gewaardeerd wor
den. Het wordt wel niet
direct gezegd, maar je
hoort toch dat men het
er tijdens het werk
over heeft, elkaar over
hoort, woorden op
schrijft. Kortom er echt
mee bezig is." Marjan
Westerhof (23) is in ok
tober 1984 gestart met
cursussen Nederlands
voor de 32 buitenland
se werknemers van de
Centrale Slagerij in
Zaandam. „Het gaat bo
ven verwachting goed",
constateert ze een half
jaar later. „Het was al
een hele verrassing dat
iedereen mee wilde
doen en nog steeds
mee doet. Er is nog nie
mand gestopt. De eer
ste resultaten van de
lessen zijn ook merk
baar. Men wordt wat ze
kerder, er wordt meer
gesproken, niet alleen
tijdens de les, maar ook
op het werk."
Doel van de cursus Neder
lands voor de buitenlandse
collega's bij de Centrale Sla
gerij is vooral het functio
neel kunnen communiceren
binnen het bedrijf. „Er wordt
bij de CS gestreefd naar een
organisatie waarin groepen
direct zélf beslissingen kun
nen nemen tijdens het werk.
Daarvoor is overleg nodig.
De buitenlandse werkne
mers vielen daar door het
taalprobleem buiten. Via de
ze cursussen proberen we
dat probleem op te heffen",
vertelt Marjan Westerhof,
die een full-time taak heeft
aan het doceren. Maandags
geeft zij lessen aan mede
werkers van het DC Zaan
dam, de overige dagen is zij
te vinden in de CS te Zaan
dam. En daarmee is ze nu
toch in de baan beland die ze
zich altijd gewenst heeft.
Een zeer uitgebreid en ge
compliceerd plan. Het duurt
jaren om het in te voeren. Is
het dat waard? Ja, want dan
zijn een aantal doelstellingen
bereikt die uitermate belang
rijk zijn. Het automatiseren
van de distributiecentra staat
natuurlijk niet op zichzelf.
Het maakt deel uit van het
gehele automatiseringstra
ject, dat als een levensader
door de interne en externe
organisatie loopt. De service
naar de filialen wordt ver
groot; de informatie naar het
hoofdkantoor wordt zeer be
trouwbaar; de leveranciers
weten ruim van tevoren
waar ze aan toe zijn; de
expeditie wordt verbeterd
en de service aan de klanten
wordt verhoogd. Of, om het
in verkeerstermen te zeggen:
het D'80 Masterplan is als
een nieuw stuk snelweg in
de route van A naar B, waar
door de automobilist veel
sneller en ongehinderd zijn
bestemming kan bereiken.
Veel medewerkers van
Albert Heijn-filialen kunnen
uitstekend omgaan met or-
der-entry. Ze weten echter
niet of nauwelijks wat er ge
beurt tussen het moment dat
ze hun bestelling opgeven
en de goederen worden af
geleverd. Daarom zullen wij
in de volgende aflevering
van deze rubriek nauwkeu
rig de weg volgen van een
bestelling volgens het nieu
we D'80-systecm.
Het bestaan van deze rubriek wil niet zeggen dat
automatisering een nieuw onderwerp is. Al vele
jaren geleden deed de computer zijn intrede bij
Ahold en de werkmaatschappijen. Niet alleen op
het hoofdkantoor, maar ook bijvoorbeeld bij de
distributiecentra. Daar werd 21 jaar geleden een
begin gemaakt met het opzetten van een automa
tiseringssysteem dat uitging van de actuele knel
punten in de distributiecentra en de toenmalige
technische mogelijkheden. Een momentopname,
want technische mogelijkheden worden steeds
groter en veranderende omstandigheden zorgen
voor steeds nieuwe knelpunten.
besluiten om een nieuwe
wet te ontwerpen.
Met de automatisering van
het distributiesysteem ging
het ongeveer ook zo. Bij ie
der nieuw knelpunt werd
een stukje aan het systeem
gebouwd. Dat ging goed tot
ook hier de situatie ont
stond, waarbij het systeem
moeilijk te hanteren werd.
Het was eenvoudig niet snel
genoeg. Op het moment dat
de computer de informatie
van gisteren verwerkt, heeft
Als die geschatte gegevens
zo'n tachtig procent van het
totaal gaan bedragen, mag
gesteld worden dat het re
sultaat van automatisering in
de distributiecentra niet vol
doende betrouwbaar is.
BETROUWBAAR
Dat was de reden waarom in
1979 de beslissing werd ge-
de organisatie behoefte aan
de informatie van morgen.
Omdat die niet beschikbaar
is, worden bepaalde gege
vens gebaseerd op schattin
gen. Fictieve gegevens die
daarom onbetrouwbaar zijn.
nomen om een volledig
nieuw systeem te ontwikke
len. Dat systeem moest niet
alleen in staat zijn in de ac
tuele behoefte te voorzien,
maar moest ook toekomstige
ontwikkelingen kunnen op
vangen. Om dat te bereiken
werd het D'80 Masterplan
opgesteld. Dat plan bestaat
uit zes onderdelen of projec
ten. Omdat totale vervan
ging in één keer een te groot
beslag zou leggen op de or-
Van oorsprong is zij namelijk
onderwijzeres, volgde de Pe
dagogische Academie met
als specialisatie bi-cultureel
onderwijs. „Maar dan na
tuurlijk afgestemd op het les
geven aan kinderen van ver
schillende nationaliteiten
met verschillende achter
gronden", licht ze toe. Als
onderwijzer kon ze geen
baan vinden. Stond wel eni
ge tijd voor de klas in Assen,
maar een vaste aanstelling
was niet direct voor handen.
Via een uitzendbureau kwam
ze uiteindelijk terecht bij de
CS in Zaandam, waarheen ze
inmiddels was verhuisd.
„Niet voor dit project hoor",
lacht ze, „maar als mede
werkster op de administra
tie." Na de administratie be
landde ze eerst achter de te
lefooncentrale en vervol
gens op de afdeling Perso-
neelzaken en daarvandaan
weer bij het taalonderwijs
aan de buitenlandse werkne
mers.
Verschillende
nationaliteiten
Het taalonderwijs gebeurt
niet in één klas, maar in elf
groepen van drie of vier
mensen, zowel mannen als
vrouwen, die 2 lessen per
week volgen, waarvan één
buiten werktijd. De groepen
zijn allereerst ingedeeld naar
niveau, maar daarnaast ook
naar nationaliteit. „Ik geef les
aan mensen uit Turkije, Ma
rokko, Spanje, Portugal en
Engeland", zegt Marjan, die
vier verschillende niveaus
onderscheidt bij haar leerlin
gen. Allereerst zijn er men
sen die kunnen lezen noch
schrijven, daarnaast is er een
groep die een beetje Neder
lands spreekt en kan lezen
en schrijven. Verder is er
een groep die redelijk Ne
derlands kan spreken, maar
nog moeizaam de taal kan
schrijven en lezen en tot slot
is er een groep die redelijk
Nederlands spreekt en in ei
gen land een opleiding heeft
genoten."
Voor alle cursisten op elk ni
veau heeft Marjan Westerhof
zich een doel gesteld. „Voor
de vergevorderden hoop ik
dat we binnen drie jaar
zover komen dat zij in staat
zijn in Nederland een MA-
VO-opleiding te volgen.
Voor de mensen die qua Ne
derlands nog praktisch anal
fabeet zijn streef ik er naar.
dat zij zich binnen twee jaar
kunnen redden in het werk-
Ilet is te vergelijken met
wetgeving. Dat is ook een
momentopname. Een wet re
gelt een maatschappelijk
knelpunt. Het deelnemen
aan het verkeer zou voor ie
dereen levensgevaarlijk zijn
als de verkeerswetten nog
net zo waren als 60 jaar gele
den, toen een gemotoriseerd
voertuig nog een beziens
waardigheid was. Toen het
verkeer sterk ging toene
men, functioneerde die wet
geving niet meer en stond de
wetgever voor de taak een
nieuwe wet in te voeren of
de bestaande aan te passen.
Een nieuwe wet ontwerpen
is veel werk en kost veel tijd.
Daarom worden veel be
staande wetten aangepast en
aangepast en aangepast..., net
zo lang tot er een rijstebrij
van uitzonderingen, uitbrei
dingen, toevoegingen en be
perkingen aan zo'n wet is
vastgeplakt en alleen gespe
cialiseerde juristen er nog
weg in weten. Vroeg of Iaat
moet de wetgever dan ook
overleg en in staat zijn me
dedelingen aan het perso
neel zonder al te veel pro
blemen te lezen."
Motivatie
De 32 cursisten zijn uiterma
te gemotiveerd. Behoudens
door ziekte wordt er géén
les verzuimd en ook het
huiswerk wordt trouw ge
maakt. Volgens Marjan Wes
terhof heeft dat een aantal
redenen. „Er is een sterke
onderlinge controle, omdat
er in kleine groepjes les
wordt gegeven. De mensen
hebben het gevoel dat ze het
echt niet kunnen maken om
weg te blijven. Bovendien
ervaren ze ook zelf de voor
delen."
Van links naar rechts: Mar
jan Westerhof, A. Amar, M. Ki-
lic, A. Baser en M. Ilazdoef
