Edward van Leent is de „Whiz Kid"
van AH-filiaal „De Aarhof'
„Hoe druk het ook
was, ik wilde
thuis eten"
Flitsen
pagina 9
Voor de
kenner
- -
Lintje
De heer W. Huysman uit Wormer:
Krullenjongen
Hóndebaan
lijst te kunnen worden opge
roepen waarop alle codege-
voelige artikelen stonden
vermeld. Daarnaast moest de
computer een lijst kunnen
produceren van de artikelen
die in een bepaalde week uit
de verkoop genomen moe
ten worden. Ook wilde Ed
ward dat de computer aangaf
in welke „winkelstraat" deze
produkten staan.
Hoe werkt het automatise
ringssysteem nu in de prak
tijk? „Vrij simpel", zegt Ed
ward. „Zoals te doen gebrui
kelijk gaan de artikelen
„first-in-first-out" (de artike
len met de kortste THT-co-
de voorop het schap in). Ie
dere week maak ik een uit
draai van de artikelen die de
week daarop uit de circula
tie worden genomen. Dat
zijn gemiddeld zo'n veertig
artikelen per week. Ik loop
de schappen na en kijk hoe
veel er nog in voorraad zijn.
Tevens noteer ik de voor
raad van de artikelen met
een andere THT-code. 's
Avonds breng ik die gege
vens in de computer. Het is
gewoon een sluitend contro
le-systeem dat betrekkelijk
weinig arbeidstijd vergt."
Wie nu denkt dat Edward
een echte computerfreak is
komt bedrogen uit. „Ach,
mijn broer heeft zo'n home
computer. Het is een zelf-
bouwapparaat dat hij een
jaar of vier geleden heeft ge
kocht voor het lieve bedrag
van vierduizend gulden en
met een klein geheugen van
Het systeem: een inbouw-
computer van het merk
First Ludonics, type: Su
per Elf 2 met een intern
geheugen van 4K. Het ex
tern geheugen is een cas
settebandje dat in een
normale cassetterecorder
wordt afgespeeld. Ook het
beeldscherm dat Edward
gebruikt is een normaal
televisiebeeldscherm. Ed
ward heeft de beschik
king over een A-4 printer
van het merk Seiko. Het
betreft hier een matrix
printer met een snelheid
van 30 karakters per se
conde.
4K (intern geheugen). Nu
koop je voor dat bedrag een
meer geavanceerde home
computer met een veel gro
ter geheugen. Het is net zo
als bijvoorbeeld bij video-ap-
paratuur. In het begin is alles
verschrikkelijk duur en naar
mate de techniek en de inte
resse ervoor toenemen,
wordt het veel goedkoper.
Goed, even terugkomend op
mijn belangstelling voor
computers: anderhalf jaar ge
leden ben ik eens wat op dat
apparaat van mijn broer gaan
experimenteren. Als je er
een beetje feeling voor hebt,
kun je er al snel mee uit de
voeten. Het was voor mij
een uitdaging om dat THT-
probleem op te lossen. Hoe
wel het heel wat zweetdrup
peltjes heeft gekost om alles
voor elkaar te krijgen, is het
me toch gelukt en daar ben
ik apetrots op", zegt Edward
tot slot.
De serie „Whiz Kids" die
de NCRV enige tijd gele
den op het scherm
bracht, zal bij velen be
kend zijn. Een paar Ame
rikaanse jongeren be
vochten met de computer
de internationale mis
daad. Een aardige, maar
toch vrij onwaarschijnlij
ke serie. Toch zit er een
kern van waarheid in
want het is opmerkelijk
hoe verrassend gemakke
lijk jonge mensen met
een computer kunnen
omgaan. Dit is ook het ge
val bij Edward van Leent
die op vrijdag en zaterdag
werkt bij AH-filiaal „De
Aarhof' in Alphen aan
den Rijn. Hij ontwikkelde
op een homecomputer
een programma om een
einde te maken aan pro
blemen die kunnen ont
staan door het overschrij
den van de THT-code
(Tenminste Houdbaar
Tot). Flitsen sprak met
hem en plaatsvervangend
bedrijfsleider Hans Mol.
„Om iets te begrijpen van
dat gedeelte dat Edward
heeft geautomatiseerd, is het
belangrijk iets te vertellen
over het codeboek. Ons as
sortiment „beperkt houd
baar" bestaat uit circa 1.200
artikelen die alle zijn voor
zien van de THT-code. Hier
voor bestaat een speciaal co
deboek waarin wordt aange-
kruisd welke produkten op
welke data niet meer ver
kocht mogen worden. Het ri
sico van fouten maken in het
codeboek is bijzonder groot,
daarnaast is het zo dat de
boeken na enige tijd onover
zichtelijk worden met als ge
volg dat er ook weer code
problemen ontstaan. Om dat
te voorkomen worden dan
weer regelmatig hele pagi
na's uit het codeboek over
geschreven. Kortom: een
tijdrovende bezigheid waar
bij het maken van fouten al
leen maar wordt bevorderd.
Edward heeft nu het code
boek geautomatiseerd. Het
resultaat is, naast een ar
beidsbesparing van circa
acht uur per periode, dat we
nu absoluut niet meer met
Edward achter de homecom
puter. Hoewel de „kast" uit
hout is vervaardigd, bestaat
de binnenkant uit hoog
waardige elektronica.
codeproblemen zitten", al
dus Hans Mol.
Op de vraag of Edward van
uit AH is gevraagd om het
THT-codeboek te automati
seren, antwoordt de jonge
MTS-er: „Nee, helaas niet. Als
zaterdaghulp ben je bezig
met schappen vullen en dan
krijg je automatisch te ma
ken met het codeboek. Om
daar juist mee om te gaan en
fouten te voorkomen, gaat er
heel wat tijd in zitten. Toen
heb ik mijn lijfspreuk „wie
lui is moet slim zijn" in prak
tijk gebracht door met de
homecomputer van mijn
broer het hele verhaal te au
tomatiseren. Ik heb nu een
systeem ontwikkeld dat in
de praktijk feilloos werkt
maar nog niet erg gebrui
kersvriendelijk is. Ik ben be
zig daar nu verandering in te
brengen."
Alvorens Edward begon met
het schrijven van de pro
grammatuur heeft hij een
aantal eisen op papier gezet
waar deze aan moest vol
doen. Allereerst diende een
stanties die zich met bou
wen bezighielden. „Een
beetje bij toeval werd ik bij
AH uitvoerder en vervolgens
opzichter. Dat werk lag me
goed, ik hou er van om de
zaken zo goed mogelijk te
organiseren. Vandaar mis
schien dat ik ook vanzelf in
die commissies ben gerold.
Ik ben twaalf jaar lid geweest
van een adviescommissie
voor woningverdeling. Een
hóndebaan want je kunt na
melijk nooit iedereen tevre
den stellen. Toch heb ik al
tijd geprobeerd dat te doen
wat goed was voor de men
sen. Ook nu bij de woning
bouw probeer ik, zonder dat
er aan de kwaliteit wordt ge
knabbeld, het voor de ko
pers zo goedkoop mogelijk
te doen." Toen de heer
Huysman op zijn 32ste jaar
wethouder werd in Wormer,
was het hek helemaal van de
dam. De vergaderingen en
het werk overdag en 's
avonds stapelden zich op.
Maar de heer Huysman voel
de zich er prettig bij; zijn eis
was dat zijn gezin niets te
kort mocht komen. Daar
heeft hij gelukkig nooit
klachten over gekregen.
„Ik ben tien jaar wethouder
geweest, zonder speciale'
portefeuilles. In zo'n kleine
gemeente doe je eigenlijk al
les. Het was een prachtige
tijd. Op m'n werk ging alles
goed; AH had er waardering
voor dat ik wethouder was.
Ik kwam regelmatig in de
Tweede Kamer en ik heb
zelfs nog een lintje gekregen,
een koninklijke onderschei
ding in goud. Niet dat ik daar
op zat te wachten - ik hou
niet zo van opsmuk - maar ik
zag het wel als een blijk van
waardering. Ik prijs me ge
lukkig dat ik het allemaal heb
kunnen doen." Alleen de
laatste anderhalf jaar voor
mijn pensionering was het
op het werk niet zo leuk
meer, daar kom ik eerlijk
voor uit. De bouwkundige
dienst van AH werd namelijk
langzamerhand afgebouwd
en ik kreeg veel te weinig te
doen. Die stilstand hè, daar
kan ik niet tegen; nóg niet
trouwens."
Wie een afspraak wil ma
ken met de heer W. Huys
man uit Wormer doet er
goed aan ruim van tevo
ren contact met hem op te
nemen. De heer Huys
man heeft namelijk - bij
na elf jaar na zijn pensio
nering bij Albert Heijn -
nog steeds een druk bezet
leven. Daar heeft hij be
wust voor gekozen want
„Het houdt je levendig".
Bovendien houdt hij niet
zo van terugkijken naar
vroeger, dus hij zorgt
Op de vraag of de heer Huys
man geen zin heeft om nu
eens echt met pensioen te
gaan, antwoordt hij: „Dat
ben ik al lang maar dan op
mijn manier. Ik geniet van al
les wat ik doe, neem dat
maar van mij aan. Overspan
nen ben ik nooit geweest en
til nergens echt zwaar aan,
anders ga je er onderdoor.
Voor elk probleem is er een
oplossing en als ik thuis kom
kan ik alles heel goed van me
afschudden. Dat is de beste
manier om het lang vol te
houden."
eenvoudig dat hij er geen
tijd voor heeft. Op dit mo
ment is hij voorzitter van
een woningbouwstich-
ting in Wormer. Hij heeft
de supervisie over de
bouw en gaat regelmatig
poolshoogte nemen op
het werk. Daarnaast is hij
actief lid van „Sportfond
sen Wormer", een „baan"
waar veel voor moet wor
den vergaderd. In zijn
„vrije tijd" speelt hij cor
net in een brassband, al
zestig jaar, en verzorgt de
tuin.
De heer Huysman heeft een
opmerkelijke carrière achter
de rug. Op twaalfjarige leef
tijd begon hij als krullenjon
gen bij een timmerbedrijf
voor een loon van 2.50 per
week. Toen hij na een tijdje
om opslag vroeg werd hem
gezegd: ,Je mag blij zijn dat
je wat krijgt, vroeger moes
ten wij geld meebrengen als
we een vak leerden." In de
avonduren volgde hij de vak-
tekenschool. Na heel wat
omzwervingen kwam hij na
de tweede wereldoorlog bij
Albert Heijn terecht. „Daar
kneep ik mijn handen dicht.
Je was blij dat je een vaste
baan kreeg en ik ging er nog
vijf gulden méér verdienen
ook!" Hij kwam bij de afde
ling onderhoud en reisde het
hele land af; eerst met de
trein, later met de auto. „Ik
ben een liefhebber van auto
rijden. Er waren weken dat
ik zo'n 1.600 kilometer reed,
van Appingedam naar En
schede, enzovoorts. Maar ik
ging wel altijd 's avonds naar
huis, hoe laat het ook werd.
Ik wilde thuis eten, die tijd
was voor mijn gezin."
Zelfs die tijd bij het gezin
was heel beperkt, want de
heer Huysman volgde in
1947-1948 in de avonduren
de PBNA-cursus voor op
zichter/uitvoerder en daarna
werd hij uitgenodigd voor
diverse: commissies en in-
