Alberto Winschoten
pagina 12
Flitsen
Inmaak.
Omgekeerd
Merkentrouw
Zingen
Winschoten, uiterst noordoostelijk gelegen regionaal centrum met
een stedelijk allure. Opmerkelijk veel molens in het stadsbeeldde
winkels in een lange straat, die dan ook Langestraat heet Een
winkelgebied van oudsher dat zijn uitbreiding vond in een ruim
plein. In deze straat ligt op een gunstige en opvallende plaats ook
een Alberto jïliaal. Op vrijdag en zaterdag komen veel Duitsets
winkelen in Winschoten. Het kan niet missen, de grens is hier niet
ver vandaan Nog geen vijftien kilometer naar Bunde, de dichtst
bijzijnde plaats in de Bondsrepubliek. Voor de Duitsets is het de
moeite waard in Nederland te winkelen. Voor de Nederlandets is
het óók interessant om even over de grens te wippen. Een volle
tank benzine kost in Duitsland al gauw tien gulden minder. En
ook de PottRum scheelt een gidden of vijf, zes per fles.
Alberto Winschoten ligt gunstig
in het centrum. V.ln.r.: Tettje
Drenth, Piet er Drenth en Marga
Koekoek.
Een moeilijke nering hier, voor
Piet Drenth (45), de bedrijfsleider
van Alberto? „Gelukkig", zegt hij
grappend, „is het niet altijd
inmaaktijd." In deze streken
worden altijd nog vruchten
ingemaakt voor de feestdagen in
december, voor de familiefeestjes
en voor andere gezellige avondjes
in de winter. Daar is rum voor
nodig, de Pott Rum, een straf
drankje met een
alcoholpercentage van 54%
Drenth heeft ze ook. Maar in
Duitsland is dezelfde rum veel
goedkoper. „Een keertje tanken en
een paar flessen rum, is best de
moeite van zo'n ritje waard", zegt
hij berustend. „Verder merken we
er niet veel van. De andere
soorten gedestilleerd zijn
ongeveer gelijk in prijs."
Omgekeerd doen Duitsers ook
inkopen in zijn slijterij. Vooral
bessen-, oude en ook wel jonge
jenever, gaan in de
boodschappentassen van het
grensoverschrijdend winkelend
publiek. „Onze buren kennen
geen borrel van 35 procent", zegt
de heer Drenth, „ze zijn gewend
aan 32 procent."
Met genoegen denkt hij aan de
Scandinaviërs die tijdens hun
vakantie op weg naar huis nog
even het laatste Nederlandse geld
komen opmaken.Als er een bus
stopt heb je zomaar veertig man
tegelijk binnen." Denen, maar ook
Noren en Zweden, kijken niet op
een paar tientjes drank. In hun
eigen land is die namelijk
onbetaalbaar. Alberto in
Winschoten, inclusief het
magazijn 94 vierkante meter
groot, mag zich verheugen in een
uitgebreide klantenkring.
Ongeveer de helft van hen komt
uit Winschoten, de overigen uit de
regio. Vaste klanten, met veelal
vaste drinkgewoonten. „Hier in
het Noorden", zegt de heer
Drenth, die naar Gronings gebruik
alleen „Drenth" wordt genoemd
(hier kennen ze geen meneren en
geen voornamen), „drinken ze
veel „recht-op-en-neer", de
gewone borrel dus. Jenevers,
beerenburg en kruidenbitter."
De heer Drenth signaleert een
opmerkelijke merkentrouw onder
zijn klanten. Hij kijkt er helemaal
Bij Alberto kan de klant ook
terecht voor een goed advies.
niet van op als iemand, zoals
onlangs gebeurde, zonder zijn
gebruikelijke fles de deur uitgaat
omdat juist zijn merk is
uitverkocht. „Geen probleem",
vond de klant, langs dozen vol
andere beste borrels naar buiten
lopend, „zei je dat het er dinsdag
weer is? Tot dinsdag dan Drenth."
Alberto was nog maar een jaar in
Winschoten gevestigd toen de
heer Drenth er beheerder werd.
Dat is nu al weer tien jaar geleden.
De man die, geboren in het
naburige Finsterwolde,
aanvankelijk dacht dat zijn
toekomst zich op een kantoor in
het westen van het land zou
afspelen, kreeg het benauwd
tussen de vier muren. Hij keerde
terug naar zijn geboortestreek,
waar hij zijn eigen ruimte schiep
op een vrachtauto van een
drankengroothandel. Hij behaalde
het slijtersvakdiploma, hoorde in
zijn woonplaats dat er een Alberto
zou komen en solliciteerde in
Zaandam. Hij kreeg de functie,
echter niet in Winschoten maar in
Delfzijl. Na een jaar kon hij Dellzijl
verwisselen voor Winschoten. Zo
kwam hij toch waar hij wilde zijn.
Weer tussen vier muren? „Nee, dit
is heel wat anders zegt de heer
Drenth vergenoegd. „De omgang
met klanten is erg boeiend." Veel
van hen kent hij persoonlijk. Het
praatje gaat dan ook veelal verder
dan over wijn of drank. Er zijn
nogal wat klanten, die in hem een
klankbord vinden voor de
persoonlijke problemen die hen
bezighouden.
„Soms voel je je een
maatschappelijk werkster", valt
Pieter toont een echte
Winschoterjenei >er.
Marga Koekoek: „De mensen
zijn hier merktrouw
zijn echtgenote, mevrouw Tettje
Drenth (44), hem bij. Ook zij kan
bogen op een langdurige ervaring
bij Alberto. Was het aanvankelijk
een keertje bijspringen, na een
jaar kwam zij in vaste dienst. Nu
voor 62 uur per periode, maar
omdat het steeds drukker wordt in
het filiaal wordt het weieens een
paar uurtjes meer. Beide dochters,
nu 19 en 20 jaar oud, zijn
zelfstandig genoeg om het
mevrouw Drenth mogelijk te
maken te werken. Niet geheel
onwennig kwam mevrouw Drenth
in het slijtersvak. Door het
enthousiasme van haar man en
zijn studie hoorde ze er veel over.
„De ging toen al mee naar
horecabeurzen", zegt ze, „later
volgde ik cursussen. Ik was blij
met die wijncursus en een
assortimentscursus van Alberto.
Op die manier gaan de
achtergronden voor je leven."
Ook Marga Koekoek (41het
derde lid van de „bemanning" van
deze Alberto, zag haar
belangstelling voor wijnen en
andere dranken groeien door
cursussen. Ze is getrouwd, heeft
geen kinderen, werkt anderhalf
jaar - ook part-time - in het filiaal.
Eerst een langdurige ervaring als
verkoopster in een stoffenzaak,
daarna („ik kwam hier als klant")
in deze Alberto.Als ik met
vakantie in het Rijn- en
Moezelgebied ben, vind ik dat,
door mijn kennis van de wijn, nu
veel interessanter dan vroeger",
zegt ze. Ik ben ook wel in Reims in
Frankrijk geweest. Nu zou ik
meteen de champagnekelders
gaan bekijken. Toen dacht ik daar
niet aan."
Ze heeft een veel tijd vragende
hobby: zingen. Dat gebeurt voor
het operette- en operakoor en een
kerkkoor. Samen met haar zuster
gaat ze naar de repetities en
uitvoeringen. Het zit in de familie:
haar vader was dirigent van koren.
