't Gebeurt toclunaar
„Kassa-ervaring" van
een leek
Flitsen
pagina 9
Dankbetuigingen
ft—
AA u- *3' \.AXa<
"I->
w- rV'
...A
Dju liOfflcn wij vertellen
En drinken chocoled»
or eet«R Utkke wafel».
Aarzelend begin je er
over. Dat je eigenlijk
best even achter de
kassa wilt zitten. Even
proevenscep
tisch kijken ze je aan:
„Nee, dat kan eigenlijk
niet, krijgen we moei
lijkheden met klan
ten." ,,'t Verschil moet
je zelf betalen", lacht
iemand. „Valt je lelijk
tegen, 't lijkt veel mak
kelijker dan het is."
En dan zie je de caissières in
een razend tempo met hun
vingers over de toetsen ram
melen. Ondertussen bedie
nen ze met hun voeten de
band naast de kassa, pakken
met hun linkerhand allerlei
boodschappen en schuiven
Het heeft ons diep getroffen
dat zovelen met ons afscheid
hebben genomen van
F. BONGERS
die een klein moment later
weer naar achteren, onder
tussen het bedrag aanslaand.
„Zegels, mevrouw?" „Anne-
marie, wat kost een kom
kommer?" het aanslaan
gaat gewoon door.
„Koud buiten, lijkt me", een
gesprekje met de klant
(KDH) kan er ondertussen
ook nog af.
„Zal ik even iemand roepen
die de boodschappen in
pakt?", de rechterhand stopt
even met aanslaan, om de
achterste band te laten lo
pen, daarna gaat men onver
stoorbaar verder.
„Drieëntachtig gulden vier
endertig, mevrouw." Me
vrouw geeft honderd gul
den. „Hebt u er misschien
vijfendertig cent bij?" De
klant heeft het warempel,
ook nog drie gulden maz
zel.
.Alstublieft mevrouw, dan
krijgt u nog twintig gulden
van mij."
Even later: „Tot ziens." Vol
gende klant.
En dan de stagiaire achter
de kassa. Ze heeft een paar
uur geoefend achter de re
servekassa aan de hand van
een oefenboek en dat ging
lekker, weinig fouten. Een
redelijk zelfvertrouwen dus.
Annemaric (kassabazin) er
achter. „Kalm beginnen",
zegt ze. Rustig komen de
boodschappen over de band
aanglijden, kalm(?) pak ik
het eerste artikel, rustig aan
slaan, 't gaat goed„Ho,
stop, kijk wat je aangeslagen
hebt." Kijken, ja hoor, de ki
loprijs in plaats van de arti-
kelprijs, zucht, stom! Anne-
marie herstelt en dan gaan
we weer verder. „Als je nu
even op het pedaal trapt,
hoef je niet zo ver te reiken,
dan komen ze vanzelf bij je."
Ja, da's waar ook. Ho, nu gaat
het te hard, de boodschap
pen dreigen voorbij te racen.
Voet eraf! Daar komt brood
aanglijden. GEEN ZEGELS.
Opzij gelegd dus. Alles is
aangeslagen. Subtotaal.
Klant: „Ik wil wel graag ze
gels." Sufferd, had je (onder
tussen) even moeten vragen.
Hoe zat dat ook weer? O, ja.
Bedrag voor de komma,
komma naar links en een nul
erachter. Aanslaan gaat goed.
Brood erbij-. Prijs nergens te
vinden. Annemarie ziet het
natuurlijk direct, ik weet
niet wat en waar ik het zoe
ken moet. Onderaan, ja, daar
staat iets. Klaar. Subtotaal O,
jé, ook nog zo'n roze bon
netje. Maar dat hebben we
geoefend klaar is Kees.
„Vijfenvijftig gulden tach
tig", dreun ik braaf, kan ze
zelf natuurlijk ook wel zien,
maar volgens de instructies
moet ik het zeggen. Daar
komt honderd gulden aan.
Wat sla ik aan: Een tientje!!
Annemarie legt me geduldig
uit hoe ze dat corrigeert
in de algehele wanhoop
hoor ik nauwelijks wat ze
zegtmaar 't komt weer
goed. Geduldig geef ik de
klant het geld terug en tel
het bedrag van het wissel
geld keurig in haar hand uit.
,Je kunt beter vanaf het be
drag van de kassabon tellen,
dat is veel duidelijker voor
hen." Voorlopig ben ik daar
nog niet aan toe. „En m'n ze
gels." O, ja, die waren er ook
nog. Hoeveel, geen idee.
„Op de kassabon kijken",
zegt Annemarie. Ja, 53 krijgt
ze er. Hoe tel je er 53 uit?
Stond niet in het instructie -
Uw medeleven, persoonlijk,
schriftelijk of in de vorm van
bloemen tot uiting gebracht,
was ons een grote troost.
Weest u ervan overtuigd dat
uw medeleven ons veel goed
heeft gedaan.
Uit aller naam,
M. Bongers-van de Ven,
Castricum
Hartelijk dank aan het hoofd
kantoor te Zaandam, de ge
wezen bedrijfsleider - de
heer B. v.d. Neut - en alle
medewerksters en mede
werkers van het filiaal 1105
voor de goede gaven bij het
ingaan van mijn VUT.
Mw. O. Mienis-Wesselo,
Amsterdam
Op woensdag 6 juni 1984
heb ik op het Areakantoor te
Hoogvliet, in verband met
het bereiken van de VUT-
leeftijd, samen met mijn
vrouw, kinderen en kleinkin
deren afscheid genomen van
Albert Heijn. Ik wil graag alle
bekenden die op de af
scheidsreceptie zijn geweest
hartelijk danken voor hun
aanwezigheid. Het was een
geweldig feest.
H.W. de Vries, Rotterdam
12 Viz-jarig zakenjubileum
K. Veldhuis, Zaandam
Mw. C.P. Denkelaar, Goes
25-jarig zakenjubileum
J. Lavrijssen, Eindhoven
H.G. Sloots, Eindhoven
40-jarig zakenjubileum
H. van Petten, Zaandam
Naar aanleiding van de ge-
pensioneerderitocbten van
het voorjaar kwamen weer
vele bedankjes binnen. Uit
die bedankjes kozen wij er
een die u bieronder vindt af
gedrukt:
Namens alle deelnemers van
het bejaarden-uitstapje voor
de VUT-ters en gepensio
neerden van Meester Wijhe
zeg ik u van harte dank voor
het laatste reisje. Verder ook
aan de leiding onze hartelij
ke dank.
W. Krooshof, Wijhe
Welke lezerfes) kan iets vertellen over deze trommel. Wij weten bet niet en zitten dus met de
handen in het Ixiar. Het is een nieuwe aanwinst voor Ahold's Historie, ons bedrijfsmuseum.
Men wil daar graag bij vermelden wanneer de trommel is aangeboden, wat er in zat enz. Wie
kan ons aan deze gegevens helpenUw antwoord graag naar mevr. T. Plooijer, kamer 1701,
tel. 075-593026.
Nu we bet toch over bet museum hebben, u weet toch dat allerhande materialen uit de historie
van Ahold en de werkmaatschappijen op bovengenoemd adres van harte welkom zijn? Help
mee het museum zo volledig mogelijk te maken
oo^ u-
A- V v v
AaaS>"r
Sneu voor Janie en Ton, maar we
streven ernaar onze eigen pindakaas
nog lekkerder te maken
Van mevrouw J. van de Bosch, lerares aan de
LHNO (Lager Huishoud- en Nijverheids Onder
wijs) in Heerenveen, ontvingen wij nevenstaande
„kassa-ervaring".
Mevrouw Van de Bosch heeft in filiaal 1172 aan
het Burgemeester Kuperusplein in Heerenveen
stage gelopen als onderdeel van de 2e graads ap
plicatiecursus (aanvullend onderwijs) verkoop
praktijk. Zij doorliep alle afdelingen van het fi
liaal. Dit om haar leerlingen vanuit in de praktijk
opgedane ervaring, les te kunnen geven. De
redactie van Flitsen waardeert het bijzonder dat
mevrouw Van de Bosch de moeite heeft genomen
om haar ervaringen aan de kassa aan het papier
toe te vertrouwen.
Waarvan akte.
boek. Maar 't komt voor el
kaar, ik leg ze op de band
„Even oprollen, joh." Tuur-
lijk, maar niet aan gedacht
het te doen. „Nou, u leert
het nog wel hoor, veel sterk
te." Wat een heerlijkheid dat
er begripvolle klanten zijn
en geduldige, kalme Anne-
maries.
Ik heb de neiging hard weg
te lopen, 't zweet staat op
m'n rug. „Niet doen, ga maar
rustig verder, ik sta wel ach
ter je." Als dat ook niet zo
wasen dan gaan we ver
der, al blunderend, hakke
lend en wat al niet meer.
Soms heb ik eventjes het
idee dat het lukt. een mo
mentje van ontspanning
gevolgd door een flater van
hier tot gunder: 't vlees was
afgeprijsd en dat had ik niet
gezien. In de algehele paniek
kan ik niet eens meer bere
kenen hoeveel ik er bij het
volgende artikel moet aftrek
ken en dat is dan al bijna
twaalf jaar schooljuffrouw, je
schaamt je dood. De redden
de engel achter me corri
geert de boel, hoe weet ik
nog niet, maar 't komt weer
goed. 't Zal wel een correc
tiebon zijn geweest.
„Ga je mee theedrinken".
Nooit heb ik zo naar vocht
gesnakt, het verlost me van
m'n eigen idee, dat ik zono
dig even achter de kassa
moest. Pauze
Na de pauze gaan we verder.
,Je redt het wel even alleen,
hè? Jannie zit naast je, die
kun je alles vragen, ik kom
zo terug." Jannie kan wel op
houden, want het gaat gere
geld mis. Ze is dan ook zo
wijs haar eigen kassa te slui
ten en gaat achter mij zitten.
Op een gegeven moment
raak ik volkomen verward in
een wisselgeldscène, waar
aan ik zelf ook geen touw
meer kan vastknopen. Jannie
redt en geeft een zeer waar
devolle aanwijzing, die me
de rest van de tijd bewaart
voor stomme zetten.
Nooit heb ik in tien dagen
stage kennissen gezien. Nu
komen er achter elkaar drie
aanWat ha we no. Joke?"
Joke vertelt braaf wat ze
heeft en doet ondertussen
haar uiterste best nu in geen
geval iets stoms te doen. Dat
lukt. opluchting. Ook bij de
volgende kennis. Er moeten
er meer langskomen, dan
gaat het vast wat beter. On
dertussen raak ik aardig door
m'n wisselgeld heen. Ik be
gin maar niet aan bijvragen,
want dan verstrik ik hele
maal in de wissclgeldknoop.
Gelukkig liggen er rolletjes
zat, dus Jannie vult de vakjes
even wat bij.
Een emballagebon zonder
bedragJannie op
sjouw
Boter, vetten, ongeprijsd,
waar staan die in hemels
naam op die lijst. Croma is
89. dat weet ik ondertussen.
Suiker 2,31- Maar al die fris
dranken nergens te vin
den, wanhoop. Gelukkig we
ten de anderen veel
Een artikel met drie prijs
kaartjes eropde boven
ste Een tas, die ik achte
loos naar achteren schuif.
„Ho, kijk even of er wat in
zit." Drie pakken melk
Klats, achter me knapt een
Spa-fles kapotnee, da's
jouw schuld niet. Ondertus
sen lukt het me nog niet om
al die boodschappen rustig
op de band te leggen". De
koekjes rammelen in de ver
pakking, de boter deukt en
de melk klotst in de pak
ken
Wat hebben klanten veel be
grip. als ze voelen dat het
niet je dagelijks werk is om
achter een kassa te zitten. Ze
helpen je fantastisch, net als
de „collega's" voor anderhalf
uur: zweten, paniek, tijdelij
ke wanhoop, gedeukt en ge
knakt zelfvertrouwen
Maar een enorme ervaring
rijker en dat is ontzettend
belangrijk.
Bedankt Annemarie, Jannie,
Hermien, Hans en alle ande
ren.
Joke
Een aantal medewerkers van AH-filiaal 5771 in Middelburg
heeft enige tijd geleden met tien tandems een tocht gemaakt
van Serooskerke via allerlei omwegen naar Knokke en terug
Op de foto vermoeide maar tevreden deelnemers. Of zoals de
inzender van de foto er heel treffend bijschreef: „Het was héél
gezond maar zó pijnlijk voor je...
