AHOLD-PIONIERS OP SAFARI
pagina 4
Flitsen
Uitstekend
Dolenthousiast
1900 deelnemers
Naar Zaandam
Eén familie
Collegialiteit
'fomerwil
s°merivii
i'cOYc.
7 f»evrouw
De heer A.A. van den Ing uit
Oud-Ade, voormalig mede
werker van AC Leiderdorp
en voor het eerst van de par
tij, voelt zich desondanks
happy. Amuseert zich best
en vindt het leuk. dat de reis
voor elk wat wils in petto
heeft. „Ik kom net van de
film vandaan", zegt hij. Hij
spreekt over het bezoek aan
het enige theater in Neder
land dat een doek van zes
verdiepingen en vijf flatwo
ningen breed heeft en vijf
reusachtige boxen voor het
produceren van multi-ste
reogeluid. „Ik vond de film
uitstekend. We hebben twee
natuurfilms gezien en een
grote bosbrand. Aan het laat
ste moest ik wel een beetje
wennen. Een jaar of tien ge
leden heb ik in Den Haag
ook eens een film op een
dergelijk scherm gezien. Het
ging toen over straaljagers
die in adembenemende vaart
tussen bergen doorvlogen.
Hier maakte je de verschrik
kingen van een bosbrand
mee en dat is natuurlijk ook
wel effetjes knallen! Wat mij
betreft is ondanks de regen
de reis tot nu toe uitstekend
bevallen."
Voor de dames J.C. Klok-So-
merwil en GA. van der
Ploeg-Hulsker is het onder
tussen volmaakt uitgesloten
dat over deze reis - hun eer
ste met de gepensioneerden
- ook maar één negatief
woord te zeggen zou zijn.
Dolenthousiast vertellen ze
zich weer helemaal thuis te
voelen, al die jaren met ple
zier bij Albert Heijn te heb
ben gewerkt en zich van de
regen niets aan te trekken.
„Ik heb weer een collegaatje
ontmoet", zegt ex-caissière
mevrouw Klok. „We hebben
de hele dag naast elkaar ge
zeten. En maar kwekken. Ik
heb zulke oren!" Mevrouw
A. Helder-Somerwil, steu
nend op een wandelstok,
hoort het stralend aan. Zij
vergezelde haar man vaak
wanneer die het zoveelste
pand van Albert Heijn moest
vertimmeren en voelt zich
op deze dag zeer gelukkig.
Tijdens het slotdiner brengt
de heer Ahlqvist de groeten
van de Raad van Bestuur
over. Hij is speciaal naar Hil-
varenbeek gekomen om zijn
respect te betonen aan een
generatie die de basis voor
de huidige onderneming
heeft gelegd. Zonder die in
zet zou het bedrijf nooit zo
ver zijn gekomen, aldus de
heer Ahlqvist.
Het was dit jaar de 27ste
keer dat de dagtochten voor
gepensioneerden werden
georganiseerd. Het aantal
deelnemers bedroeg 1900,
die - verdeeld over acht da
gen - door Nederland toer
den. Het bedrijf doet er zijn
oudgedienden een groot ple
zier mee, dat is aan het eind
van deze dag weer duidelijk.
Hoewel een niet nader te
noemen passagier in de bus
hartgrondig „Nou en of!"
zegt wanneer hem wordt ge
vraagd of hij blij is weer op
huis aan te gaan.
„En als u mij nou vraagt
waaróm ik altijd met de
jaarlijkse tocht mee ga...
omdat ik dan kan zien dat
het goed gaat met Albert
Heijn." De heer P. Parre
uit Maassluis, met zijn 78
jaar de oudste deelnemer
vandaag en al voor de ze
ventiende keer van de
partij, sluit haastig zijn le
vensgeschiedenis af. De
eetzaal van de Beekse
Bergen in Hilvarenbeek is
al bijna leeg en de reislei-
ding maant tot spoed. Het
gezelschap, van zo'n ruim
tweehonderd gepensio
neerden, zit al in het
treintje en wacht op de
heer en mevrouw Parre.
In het restaurant waar de
Ahold-gasten zojuist de
broodmaaltijd hebben geno
ten, heeft de heer Parre een
kwartier lang zitten vertellen
over zijn leven. Grotendeels
bepaald door Albert Heijn,
want met zijn vrouw leidde
hij tientallen jaren een win
kel in Schoonhoven. Welis
waar smid van huis uit, maar
niet te beroerd om later - als
werkloze - elke dag van
Maassluis naar Rotterdam te
fietsen, of naar Den Haag, om
in de krant naar personeels
advertenties te zoeken. En
brutaal genoeg om te reage
ren op een annonce waarin
Albert Heijn een winkeljuf
frouw vroeg.
Met pretlichtjes in de ogen
heeft de heer Parre zitten
vertellen dat het in Den
Haag op niets uitliep. De be
drijfsleider, een hele aardige
man volgens hem, had al
gauw door dat die jonge ke
rel uit Maassluis niet de juis
te figuur voor de vacature
was. Toch zag hij kennelijk
wel iets in die sollicitant,
want hij gaf het adres van het
hoofdkantoor van Albert
Heijn en Parre was graag be
reid naar Zaandam te reizen
toen hij drie maanden later
de kans kreeg bij een filiaal
in IJmuiden aan de slag te
gaan. Jammer eigenlijk, dat
er op zo'n dag als deze tóch
weer tijd te weinig is om
naar de ervaringen van
Aholds veteranen te luiste
ren. In de bus was daar niet
zo gek veel gelegenheid
voor - de enkelingen die me
kaar kennen zaten van start
tot finish naast elkaar - en nu
de bus eindelijk op het par
keerterrein staat wachten de
apen, leeuwen en giraffen
weer. Was er maar wat meer
tijd om te praten.
Gelukkig is mevrouw Wal-
hout niet alleen. Ahold stel
de iedereen in de gelegen
heid een introducé mee te
nemen, dus zit mevrouw A.
van den Bom uit Schagen
naast haar. Die herinnert
haar vriendin aan een zekere
„meneer Van Oosten", be
gonnen als jongste bediende
bij Albert Heijn in Goes,
naast de Simon-winkel van
de heer Walhout, later chef
van de AH-super mart in
Schagen. De weduwe roemt
onmiddellijk de collegiali
teit, die in Goes bestond tus
sen Albert en Simon. Een
keer of drie zette een on
weer de nogal laag gelegen
winkel blank, maar telkens
schoten collega's van Albert
Heijn te hulp.
Wateroverlast. Dat juist dit
woord moest vallen in het
druilerige Brabant. De dag
waarop Flitsen met de oud
medewerkers van Ahold op
pad ging was wat het weer
betreft niet om over naar
huis te schrijven. Geen weer
dus om met de gondellift
een tochtje boven het park
te maken. Gelukkig waren er
alternatieven zoals een tocht
door het safaripark waar
men zich waande op de Afri
kaanse savannen al is het dan
in de natte moesson. Boven
dien was er het treintje, dat
wel overdekt is. zodat de
oud-Aholders toch het park
konden verkennen al was
het dan niet vanuit de lucht.
Mevrouw Stieneke Walhout
uit Nieuw Vennep, weduwe
van een ex-Simon-filiaalchef
uit Goes, heeft met open
mond naar de verhalen van
Parre zitten luisteren. Ook
zij is al diverse keren mee
geweest, al kost het haar tel
kens een vrije dag. Ze is nu
hoofd van een bejaardencen
trum en kan soms moeilijk
weg. Toch schrijft ze in be
ginsel nooit af. „Kijk, Simon
was altijd één grote familie
en ik denk dat ik toch in de
lijn van mijn man handel
door hieraan mee te doen. Ik
weet zeker dat, als hij z'n
pensioengerechtigde leeftijd
had mogen halen - hij is acht
enveertig geworden - hij
mee was gegaan."
Ze vindt het „enig", deze
reis, en „echt een uitje", ook
al kent ze niemand. „Ik vind
het heerlijk", zegt ze ook,
„dat ik hier zit en niets heb
hoeven organiseren. Ik moet
zelf óók wel eens uitjes orga
niseren, dus ik weet wat er
allemaal voor komt kijken."
Het is een compliment aan
organisator Jo Keijzer, die
ook dit jaar een prachtige
route via onder meer Vleu
ten, Haarzuilens, de grote
weg van Utrecht naar Den
Bosch, en vandaar binnen
door via Haaren en Oister-
wijk naar Hilvarenbeek had
uitgestippeld. Met een kof-
fiestop bij de Biltse Hoek en
als eindpunt het safaripark
Beekse Bergen.
