FILIAAL
5634
ECHT
pagina 12
Flitsen
Uitdaging
Ruimtegebrek
Vrije tijd
Marktdag
Sardinië
De „Zaate
Hermeniekës"
Voetballer
Ine van de Laar
nooit tiaar het Westen.
H.J. den Bleijker
graag hier blijven.
's Ochtends begin je er mee,
's avonds hond je er mee op en
's nachts droom je er van Let
wel. dit is niet als klacht be
doeld, het is eenvoudig een feit
constateren.Die woorden ko
men uit de mond van een man
wie het KDH op het lijf geschre
ven is Een kruidenier van de
oude stempel: bedrijfsleider H.J.
den Bleijker (52) van filiaal
5634 in het Midden-Limburgse
Echt.
Wanneer we direct na Nieuwjaar
bij hem binnenstappen, is hij bezig
zijn display met wenskaarten af te
breken. ..Daarmee hebben we in
1983 leuk gedraaid. Beter in ieder
geval dan in '82", zegt de heer Den
Bleijker terwijl wij ons met
moeite een weg banen tussen de
stapels dozen en kratten. Het ziet
er een beetje smalletjes uit.
Ruimtegebrek zal een pijnlijk punt
blijken te zijn in het diepe Zuiden.
Bedrijfsleider Den Bleijker, een
vriendelijke Limburger met een
scherp gesneden gezicht, vertelt
hoe hij - 6 maart a.s. 34 jaar
geleden bij AH op de fiets begon.
Via Maastricht. Valkenburg.
Heerlen, Venray. Blerick „zwierf'
hij door heel Limburg. Als
reservechef overal inzetbaar en hij
heeft het altijd met veel plezier
gedaan. Uitgezonderd Venray
misschien. Daar had zijn vrouw
danig heimwee naar het echte
Zuiden. Voor een geboren
Maastrichtse is dat niet zo vreemd.
Iedere rechtgeaarde Limburger is
er van overtuigd dat boven Weert
het „buitenland" begint. Vraag het
maar aan ze!
Echt echter werd voor de familie
Den Bleijker een echte uitdaging.
Die duurt nu al 12 jaar. Met acht
medewerkers en een aantal
zaterdaghulpen voelt Den Bleijker
zich volledig happy.
„Uitgezonderd dan de totale
winkeloppervlakte. Die is
domweg te klein", zegt hij. „Over
verbouwen en uitbreiden wordt
wel gepraat, maar verder dan de
tekeningen is het nog niet
gekomen. Als ik nu geen grond
zou hebben", verzucht de BL van
Echt, terwijl hij ons hoopvol
aankijkt, „maar hier achter ligt een
prachtig stuk. En dat is allemaal
van ons. Ik ben zo bang dat we de
boot missen. Vergeet niet dat de
gemeente Echt met 17.000
inwoners, de komende jaren nog
slechts 200 m2 verkoopvloer
uitgeeft. Dan denk ik: „Mensen
grijp je kans". Voor 1990 moet aan
het einde van de straat nog een
woonwijkje komen met 500
Meirouw Den Bleijker
we zitten in de lift.
Henk Laumen .lekker sfeertje.
Een beetje nauw is het wel
Marlon Atzeni
SardiniëZalig.
woningen en binnenkort starten
ze hier in de zijstraat met 50
woningen. Moet gek gaan willen
wij daar niet de nodige klanten
van aantrekken.
Het beleveren van dit filiaal is een
heksentoer. In de losruimte is
plaats voor één pallet en dan kun
je er nauwelijks meer omheen
lopen. Gevolg is dat je bij weer en
wind de achterdeuren moet open
laten, omdat de rest buiten staat.
En in 1984 kun je ook hier niet
meer de spullen onbeheerd laten
staan. Wanneer dan aan de
voorkant een klant binnenkomt, is
de winkel één groot tochtgat. Dan
vragen mijn klanten weer:
„Meneer Den Bleijker, wanneer
gaat u nu uw winkel verbouwen.
Soms krijg ik het daarvan weieens
„op de nerven" (zenuwen, red.).
Nou genoeg over die te kleine
winkel.
Ik heb hier een leuke klantenkring
waarvan zeker 90% tot de vaste
kern behoort. Daardoor ken je de
meeste mensen. Wij in het Zuiden
leggen nu eenmaal van oudsher de
nadruk op service en dan hoort
daar ook een stukje sociaal
contact bij. Dat willen we zelf en
dat verwachten de klanten van
Wat ik doe in mijn vrije tijd?
Hobby's heb ik genoeg maar de
tijd ontbreekt mij. 's Ochtends om
half acht ben ik in de winkel dus
ga ik 's avonds niet te Iaat onder de
wol. Ik ben een natuurmens en
mag graag wandelen en fietsen. De
omgeving leent zich hiervoor
uitstekend. Een auto kan me
gestolen worden. Bridge speel ik
graag. Daar maak ik eenmaal per
week tijd voor. Het is trouwens
ook leuk voor je contacten. Een
bedrijfsleider van Albert Heijn telt
hier heus wel mee", aldus de heer
Den Bleijker.
„Dinsdag is hier de rommeligste
dag. Dan worden we bevoorraad,
de vakken moeten gevuld worden
en de zaak moet spie en span zijn
voor de woensdag. Dan is het hier
markt." Aan het woord mevrouw
Den Bleijker die haar man al
jaren assisteert. „Officieel 17 uur
per week. Maar dat kun je wel
vergeten. Dat lukt nooit. Ik vind
het niet erg hoor, ik doe het graag.
Je bent natuurlijk heel nauw bij de
zaak betrokken. Soms heb ik het
gevoel dat de mensen meer aan
mij dan aan mijn man vragen. Dat
komt ook door de kinderen. Die
zijn hier opgegroeid en brengen
vriendjes en vriendinnetjes mee
naar huis. Je ontmoet dan de
ouders en dat blijken dan klanten
te zijn en is de cirkel gesloten."
Mevrouw Den Bleijker leest graag
en als het even kan, handwerken.
Maar in het gezin Den Bleijker
staat de winkel centraal en ben je
er vanzelf dag en nacht mee bezig.
„Maar we zitten lekker in de lift.
We hebben fijne medewerkers en
een leuke klantenkring. Die zullen
we zo goed mogelijk vasthouden
en waar mogelijk uitbreiden."
Ook van mevrouw Den Bleijker
klinkt de verzuchting: „Een beetje
meer ruimte. Soms zeg ik weieens
gekscherend dat we in de 18e
eeuw werken, zeker als het voor
en achter open staat. Dan heb je
het gevoel dat je achter de kassa
vandaan waait."
Mevrouw M.LJ.G. - zeg maar
Marlou - Atzeni 22 komt uit
Maastricht en werkt al acht jaar
voor Albert Heijn. Marlou is sinds
een jaar getrouwd met een
Italiaanse man van de tweede
generatie. De wieg van haar
schoonvader stond op Sardinië.
Daar kan Marlou smakelijk over
vertellen. Ook in 1983 heeft zij
haar vakantie doorgebracht op dat
zonovergoten eiland. In Valer
Mosa mooie Valleibij familie
van haar man. Zij zou er graag
willen wonen. Op de vraag of dat
niet een beetje terug in de tijd is,
begint ze te schateren. „Iedereen
denkt dat Sardinië achtergebleven
gebied is. Nou, daar is niets van
waar. Daar is ook water, gas en
elektriciteit." Marlou is duidelijk
een fan van haar tweede
vaderland. Marlou Atzeni woont in
Roermond, heeft een paar
huiselijke hobby's zoals haken,
breien, borduren van schilderijtjes
en koken. De familie Atzeni heeft
een jaarkaart van de spoorwegen
waarmee ze door het hele land
kunnen reizen. Naar zee of naar
musea in de grote steden.
Ine van de Laar (22), geboren en
getogen in Echt, schrikt zichtbaar
wanneer we vragen of ze in het
Westen zou willen werken. „Voor
geen geld" zegt ze terwijl de
vonken uit haar donkere kijkers
spatten. „Ik amuseer me hier
kostelijk en geen haar op mijn
hoofd die er over denkt om uit
Midden-Limburg weg te gaan."
Dat weten we dan ook weer. In
haar vrije tijd begeleidt Ine
kinderen bij sport en spel. Rond
de carnaval trekt zij met de „Zaate
Hermeniekes" op. Dat is een
kleine harmonie van 12
muzikanten. Ine slaat dan de
dieptetrom. Naast haar
vrijwilligerswerk voor de jeugd en
de „Zaate Hermeniekes" mag Ine
graag lezen, kruiswoordpuzzels
oplossen en zwemmen.
Henk Laumen 19) werkt pas
een paar maanden bij AH. Na de
HAVO viel het niet mee om aan de
slag te komen. Bij Albert Heijn
bevalt het hem goed. „De
onderlinge sfeer is lekker en in
zo'n klein filiaal spring je
natuurlijk overal bij. Jammer dat
de winkel wat krap bemeten is,
daar zouden best een paar
metertjes bij kunnen", meent hij.
Hoe het in de toekomst verder
moet. heeft Henk ook nog geen
idee van. Hij wacht maar af. Henk
is een enthousiast voetballer.
Woont in Stevensweert en speelt
linksachter in het 4e elftal van de
plaatselijke voetbalclub. Hij speelt
graag een partijtje biljart, fietst
naar het filiaal, behalve als het
echt slecht weer is. Dan mag hij
van thuis de auto gebruiken. Henk
Laumen is bereid overal te gaan
werken, maar.„het liefst blijf ik
toch in Limburg."
Het is alsof wij dat vandaag al
meer hebben gehoord.
