[flitsen
„Meesterlijke tijd bij
Albert Heijn"
Trouw
'tGebeurttoclimaar
CPN wijst op
sluikreclame in
KRO-filmpje
Jeugdfiliaal Rotterdam
Flitsen
Mevr. M. Kok-van Veen uit Amsterdam:
pagina 9
Mokka-
kattetongen
AH-huwelijk
Boterhandel
gsmam
Een foto uit 1937 voor het Ontspanningsgebouw Klamperspad in Zaandam (V.l.nr.) me
vrouw De Boer (cheffin KB), Rie van Veen (chocolade-afdeling), Wil de Boer (expeditiekan
toor), de heer Jedeloo, Rie van Rijn chocolade-afdeling). .Vel en Nanda (waarvan de achter
namen helaas niet meer te achterhalen waren).
Uit: Trouw 27-10- 83
„De CPN vindt dat de filmpjes op de KRO-televi-
sie ter ondersteuning van de actie voor de „Zon
nebloem" in strijd zijn met de omroepwet. Vol
gens het CPN-raadslid Eshuis wordt in de filmpjes
reclame gemaakt voor de Rabobank, Albert Heijn
en Shell.
In schriftelijke vragen aan minister Brinkman van
Welzijn, Volksgezondheid en Cultuur, dringt Es-
huis aan op maatregelen tegen deze vorm van re
clame. Zij wijst op een brief van de organisatie
voor de kleine levensmiddelenhandel. Die maakt
er bezwaar tegen dat het instellen van verkoop
punten in AH-winkels voor kaarten voor de actie
ertoe leidt dat mensen daar tegelijk hun bood
schappen doen".
Onder de kop „Kruidenier" stond in de Consu
mentengids onlangs het volgende bericht:
„Een vrouw koopt bij Albert Heijn een pakje vis
van 2,98 en moet dus drie gulden betalen. Ze
meent recht te hebben op drie AH-zegels (één
zegel per gulden). Maar volgens de caissière ziet
ze dat geheel verkeerd. Ze heeft maar voor 2,98
gekocht, en dus ook maar recht op twee zegels".
De Consumentenbond informeerde bij AH over
de juiste „spelregels" rond de zegelverkoop. Dit
leverde het commentaar op: „Volgens AH heeft de
caissière fout gehandeld".
„Op zaterdag werkten
we tot kwart voor één.
Ik mocht altijd om half
elf weg, want dan
moest ik bij mijnheer
Albert Heijn, die in de
Apollolaan in Amster
dam woonde, „paleis
banket" brengen. Hij
vroeg dan altijd: „Hoe
is het met mijn zoons."
Het is één van de herin
neringen van mevrouw
Maria Kok-van Veen uit
Zaandam. Zij is 63 jaar
en het is al bijna een
halve eeuw geleden,
men schreef 1935, dat
zij bij Albert Heijn in
dienst kwam. „Dat was
in de chocoladefabriek
aan de Oostzijde. Daar
werd ik aangenomen
door mijnheer Van
Rooyen. Hij vond me
eigenlijk niet geschikt
voor de fabriek, maar
omdat ik het graag wil
de mocht het toch."
De heer Van Rooyen was
niet de enige, die het een
beetje gek vond, dat Rie van
Veen haar heil in de fabriek
zocht. „Ik had een paar jaar
MULO gehad en mijn familie
vond het maar zozo, dat ik
de fabriek in ging. Eerst had
ik eventjes bij C&A gewerkt,
maar daar was je het sloofje
van de verkoopsters. Maar
als men bij ons thuis vroeg
wat voor werk ik deed liet
men dat maar wat vaagjes,
zodat de mensen soms de
indruk kregen dat ik op kan
toor werkte."
Mevrouw Kok is afkomstig
uit de Amsterdamse Spaarn-
dammerbuurt. Met de bus
werden de talrijke fabrieks
meisjes opgehaald en in
Zaandam bij het standbeeld
van Czaar Peter afgezet. Dan
ging men verder lopen naar
het bedrijf. In de oorlogsja
ren kwam er een eind aan
dat busvervoer. Men ging
toen met de trein en in Zaan
dam werd men met het pon
tje Ruyterveer over de Zaan
gezet om bij de fabriek in de
Oostzijde te komen.
Ze was kennelijk nogal pien
ter en al spoedig kreeg zij
allerlei klusjes op te knap
pen. Zij was er een paar jaar
toen haar werd gevraagd
groepen bezoekers rond te
leiden. „Dat was machtig
werk. Er kwamen veel huis
houdscholen, damesvereni
gingen, plattelandsvrouwen,
van alles." Mevrouw Kok had
in de fabriek, waar juffrouw
Veenis cheffin was, een
wat zij noemt „meesterlij
ke" tijd. Er gebeurden de
gekste dingen. „Er was eens
per ongeluk mokka in de
kattetongen gekomen. Alle
dozen kwamen terug. Toen
moesten wij proeven. Wat
naar mokka smaakte moest
worden omgesmolten. Om
dat we steeds goed moesten
proeven kregen we tussen
door kaas en daar dronken
we water bij. Ik geloof niet
dat het veel geholpen heeft,
want op het laatst proefden
we natuurlijk geen enkel
verschil meer tussen een
chocolade- en een mokka-
smaak."
De jonge Albert kwam, zo
vertelt mevrouw Kok, vaak
in de fabriek. „Ik heb zijn
knieën wel eens met een
zakdoek schoongepoetst na
een voetbalwedstrijd. Ap
ging graag door „de slurf' op
het Verkadeterrein, die ge
bruikt werd om losgestorte
artikelen van de ene verdie
ping naar de andere te trans
porteren. Dat vond hij leuk."
Rie van Veen ging altijd met
plezier naar haar werk. Dat
werd nog „erger" toen zij
portier Cornelis Kok leerde
kennen. Het span kreeg ver
kering en in 1941 kon er van
een AH-huwelijk worden ge
sproken! De heer Kok maak
te deel uit van Albert Heijn's
muziekkorps en dat was een
bijzonder gezellige tijd. „We
gingen naar diverse con
coursen. Ik spreek nog wel
mensen uit die periode en
dan hebben we het er met
een weer over." Met het mu
ziekkorps maakte de heer
Kok (nu 68 jaar) diverse
bijzondere gebeurtenissen
mee, zoals de opening van
de eerste supermart in Schie
dam. Verscheidene muzikan
ten misten de bus voor de
terugreis en konden op het
nippertje de laatste trein nog
halen! In Loosdrecht, toen er
om muzikale prijzen werd
gestreden, regende het een
keer pijpestelen. „Iedereen
had een bloempot op zijn
hoofd gezet." De heer en
mevrouw Kok vinden het
bijzonder jammer, dat het
muziekkorps is verdwenen
en dat het Ontspanningsge
bouw een andere bestem
ming heeft gekregen. „Ik was
erbij toen het voor het per
soneel is neergezet", zegt
mevr. Kok, „we hebben er
ook veel leuke dingen in
meegemaakt. We kregen tus
sen de middag in de pauze
allerlei orkesten op bezoek,
zoals de Ramblers en de Sky-
masters. Dan zat het tjok- en
tjokvol."
De heer Kok is niet altijd bij
AH gebleven. Enkele jaren
na de oorlog begon hij een
boterhandel, waarbij hij ech
ter wel Albert Heijn als klant
had. In tal van filialen liet hij
regelmatig zijn gezicht zien,
later ook in winkels van Si
mon de Wit. Hij kent nog
veel bedrijfsleiders en tij
dens de laatste gepensio
neerden-dag heeft hij veel
bekenden ontmoet. Dat gold
ook voor mevrouw Kok,
want hoewel zij een aantal
jaren niet meer in dienst was
(toen was zij marktkoop
vrouw in textiel!) kwam zij
daarna weer terug: in de be-
stelcentrale. „Het kwam wel
voor, dat ik met filialen zat te
bellen wanneer mijn man
daar langs kwam met boter."
In een vakantie hebben ze
eens samen verschillende
van die filialen bezocht.
Op een koopavond in augus
tus pakte een Zuidhollandse
dame een pak blanke vla uit
de koelstelling van een AH-
vestiging. Zij was echter niet
de enige die het had voor
zien op dit zoete melkpro-
dukt want er had namelijk
een wesp stelling genomen
op het pak. De wesp pikte
het niet dat de dame zijn
blanke vla meenam zodat hij
een venijnige prik uitdeelde.
De dame in kwestie was niet
ondersteboven van deze
steek maar wel van het ge
drag van één van de mede
werksters. Helaas schreef zij
haar naam niet onder de
brief die ze naar de directie
van AH stuurde. Toch is het
aardig uit haar brief te cite
ren. „Ik vroeg heel eenvou
dig om een scheut azijn of
een beetje Azaron. Daar kon
den ze niet aan beginnen. Als-
Op de bestelcentrale (halve
dagen) voelde mevrouw
Kok zich als een vis in het
water. Zij stond wel bekend
als de „moeder-overste",
hetgeen genoeg zegt. Door
ziekte is daar een eind aan
gekomen, maar de band
hoewel uiteraard vermin
derd is er nog steeds. Veel
lovende woorden komen er
voor het Personeelsfonds,
waarvan de mensen regelma
tig van belangstelling blijk
gaven.
Mevrouw Kok is, hoewel
niet meer actief werkzaam,
nog niet met pensioen. Haar
man krijgt echter uit zijn
portierstijd een maandelijk
se uitkering van 24,-. „Daar
kunnen we heel wat van
doen", lacht Cornelis Kok,
die zich als gepensioneerde
geen moment verveelt. Hij
maakt nu deel uit van Verka-
de's Harmonie en samen met
zijn vrouw onderhoudt hij
een mooie volkstuin. „Wat
ons betreft mag het zo nog
jaren doorgaan", zeggen de
Kok-ken.
ik Azaron wilde hebben
moest ik maar naar de dro
gist gaan. Uiteindelijk kreeg
ik een watje met ammonia
waar ik persoonlijk erg op
tegen was. De angel van een
wesp veroorzaakt namelijk
een klein wondje en om een
wondje met een schoon
maakmiddel te ontsmetten
benauwde me. Bovendien is
het scherp en ontkleurt het
de huid. Ik vraag me toch af
wat er gebeurt als er een
klein kind wordt gestoken
(red.: het gaat huilen en
krijgt een watje met ammo
nia waardoor de pijn snel
verdwijnt zodat het leed zo
is geleden). Ik ben van me
ning dat uw personeel een
dienstverlenend beroep uit
oefent en daar is op die
avond weinig van gebleken.
Hopelijk komt dit nog eens
ter sprake bij het aannemen
van het personeel."
TOCTfSËfNiTlElNP
Uit: Consumentengids
november 1983
Vervolg van pagina 1
Vervolgonderwijs
Ook aan de vooropleiding is
in Rotterdam flink gesleu
teld. De jeugdige medewer
kers werden in de gelegen
heid gesteld, bij filialen in de
regio, een stukje praktijker
varing op te doen. Enkele
maanden voor de opening
van het jeugdfiliaal kon al in
het „kassa draaien" worden
geoefend. Ruimte is ook ge
laten voor vervolgonderwijs.
Wie dat wenst - en dat zijn
er gelukkig veel - kan een
dag per week aanvullend on
derwijs volgen bij de Oplei
ding Vorming Detailhandel.
Energie
,Je moet er wel een flink
portie energie in stoppen,
maar als je er positief tegen
over staat is het de moeite
waard", zegt de heer Kleijne
die zelf bijzonder enthou
siast is over het project. „Ze
worden beslist niet in de
watten gelegd en ook al zijn
er weieens kleine irritaties,
de sfeer is geweldig. Dat
straalt kennelijk ook uit naar
het publiek want, op een
enkele uitzondering na, rea
geert iedereen positief."
Bij elkaar blijven
Aan werkloosheid denken de
jongeren gelukkig niet meer.
Jolanda Hoogendoorn die
haar zusje even naar een in
troductiemiddag van Albert
Heijn bracht: „Ik was zelf
ook zonder werk en het leek
mij wel. Nu zit ik hier achter
de kassa en het bevalt mij
opperbest", zegt de achttien
jarige Jolanda uit Capelle a/d
IJssel. Ze vindt het „hardstik-
ke leuk" om met leeftijdge
noten te werken en hoopt
ook in de toekomst bij elkaar
te kunnen blijven. Bert van
IJsselmuide (17) met diplo
ma LEAO op zak, werkt voor
het eerst. Woont in Zeven
kamp en hoorde van het
nieuwe winkelcentrum.
Trok de stoute schoenen aan
en schreef naar vier bedrij
ven. Hoorde alleen iets van
Albert Heijn. „Maar dat was
dan ook gelijk raak", zegt hij
grinnikend.
