„Als klein kind was ik al gek
op paarden"
De sociale kant
heeft me altijd
het meest aangesproken
Vijftig-filialen
toernooi
kenmerkt zich
door sportiviteit
flitsen
Flitsen
pagina 11
SPORTIVITEIT
OKKE BULTHUIS NA 45 JAAR AH:
Grootste AH- zaalvoetbal
toernooi ooit gehouden
FEESTAVOND
MULO
CARLA DEEN:
Wedstrijd -
rijden
Nooit bang?
Leuke kleren
Op zondag 4 septem
ber jl. werd in de Hout-
rusthallen te Den
Haag het grootste zaal-
voetbaltoernooi ge
houden dat tot nu toe
binnen Albert Heijn is
georganiseerd. Maar
liefst 64 teams uit 50
filialen bonden met el
kaar de sportieve strijd
aan onder toeziend
oog van twintig
scheidsrechters. Een
computer hield de
standen bij zodat de
deelnemers op vijf te
levisieschermen kon
den zien hoe zij ervoor
stonden.
Fr werd gespeeld in acht
heren- en zes damespoules.
In de finale traden de heren
teams van de filialen 1214
(Zeist) en 1208 (Eindho
ven) tegen elkaar aan. Na
een spannende partij beslis
ten de Zeistenaren de strijd
in hun voordeel door met
3-1 de heren uit de lichtstad
te verslaan.
De dames van 1151 (Leid-
schendam) hadden weinig
moeite met die van filiaal
1216 (Mariahoeve/Den
Haag). Maar liefst met 5-0
stuurden ze de dames uit de
Hofstad naar huis.
De sportiviteit van de deel
nemers werd beoordeeld
door de twintig KNVB-
scheidsrechters die een cij-
ferwaardering gaven. Uit de
waarderingen bleek dat het
damesteam van filiaal 5455
(Amsterdam) het hoogst ge
scoord had. Het team won
de Sportiviteitsbeker.
Na afloop van het toernooi,
dat opmerkelijk weinig bles
sures opleverde namen er
van de 1500 aanwezigen 400
deel aan de feestavond, die
bestond uit een maaltijd en
een gezellig samenzijn met
veel muziek van o.a. de band
„Once", Dick de Witte met
zijn show „Muziekkolderij"
en de discozangeres Lisa
McKeag. Aanvankelijk stond
Donna Lynton op het pro
gramma maar die moest we
gens een verkoudheid op het
laatste moment verstek laten
gaan.
Door het grote succes van
het toernooi, waaraan de
toernooicommissie bestaan
de uit de heren Jueles Kröse,
Geert Gooren en Theo
Tromp anderhalf jaar voor
bereiding had, zal volgend
jaar 26 augustus het tweede
toernooi worden gehouden.
Hun huis staat in Kampen, op het adres Silene 36.
Okke Bulthuis haalt met z'n auto de verslaggever
van de trein en kan het uiteraard niet nalaten om,
als we door het knusse binnenstadje rijden, te
wijzen naar het pand waarin de AH-winkel was
gevestigd waar hij van '63 tot '79 bedrijfsleider is
geweest. Het was een gezellig zaakje dat uitste
kend paste in de historische sfeer die Kampens
binnenstad ademt", zegt hij.
Vijfenveertig jaar bij één
werkgever, het is heel wat.
Bulthuis kent deze ervaring.
Hij kwam op z'n vijftiende
jaar bij Albert Heijn in Assen
en ging er op z'n zestigste
weg (in Kampen dus). Hij
vertelt: „Mijn pensionerings
dag was 8 mei '79, maar er
was niet zo gauw een opvol
ger voorhanden. Daarom
heb ik tegen de groepsmana-
ger gezegd: „Ik blijf nog even
en help u in elk geval door
de vakantieperiode heen".
Tot midden september '79
ben ik er gebleven."
Bulthuis werd in het Drentse
Klazienaveen geboren, volg
de er de MULO en werd
AH-werknemer. Achtereen
volgens werkte hij in Assen,
Hoogeveen en Almelo. Van
'39 tot juni '40 zat hij in
militaire dienst. Bulthuis: „Ik
keerde na mijn diensttijd
niet meteen naar AH terug,
maar heb m'n vader gehol
pen als vertegenwoordiger
op beurzen. Na vijf maanden
kon ik echter opnieuw te
recht bij AH in Assen".
Ondergedoken
Hij heeft toen niet zo lang
meer bij Albert Heijn ge
werkt in het noorden, want
Bulthuis trok naar Amster
dam om onder te duiken Na
de oorlog werd het opnieuw
Assen voor de heer Bulthuis,
maar na enkele maanden
„Als hij de hele dag
lekker in de wei heeft
staan grazen heeft hij
geen zin in oefeningen.
Dan is-ie liever lui dan
moe. Op zo'n moment
moet hij eens goed
worden aangepakt.
Over het algemeen heb
ik echter niet zoveel
problemen met Eros."
Het lijkt hier te gaan
om een cryptische om
schrijving die uiterma
te goed zou passen in
de AVRO-quiz Babbelo-
nië. Carla Deen, want
dat is de 23-jarige dame
die deze uitspraak doet,
heeft het namelijk over
haar negen jaar oude
paard Eros dat naar de
achternaam Hanover
luistert.
Als kind was ze al gek op
paarden. Op haar elfde jaar
ging ze zich actief op het
paardrijden werpen. Regel
matig rijdt Carla samen met
haar vriendin die ze al vanaf
haar derde jaar kent. Het zou
niet vreemd zijn als hun
vriendschap is gestoeld op
de gezamenlijke liefde voor
het paard.
Carla werkt nu drie jaar in
het personeelsrestaurant van
het Ahold-hoofdkantoor in
Zaandam. Samen met haar
collega's zorgt ze voor het
natje en droogje van de me
dewerkers. „Het is leuk en
afwisselend werk. 's Morgens
ga je koffie rondbrengen en
's middags verzorgen we de
lunch. Op die manier ben je
veel in contact met mensen.
Dat vind ik het leuke aan
mijn baan."
Paardrijden betekent voor
Carla niet alleen rondjes rij
den door de wei of het ma
ken van een tocht. Ze doet
mee aan wedstrijden. Niet
aan die concours hippique
met hoge muren en balken.
Dan moet ze eerst in een
hogere klasse rijden. Ze is dit
overigens wel van plan. Haar
wedstrijden hebben alles te
maken met de beheersing
van het paard. „Binnen een
bepaalde ruimte die door
middel van balken met daar
op cijfers is afgezet moet je
allerlei figuren rijden, links
om, rechtsom, voltes maken
(rondje waarbij het paard
om zijn as draait), in galop
gaan, van hand veranderen
en dat soort dingen."
Enthousiast gaat ze verder:
„Zo'n wedstrijd begint ei
genlijk al 's morgens vroeg
als je met de andere deelne
mers van de club de paarden
in de trailers laadt en naar
het wedstrijdterrein gaat."
Carla, die bij de ruitervereni-
ging „De Amethyst" rijdt,
vertelt dat zo'n dressuur
maar een minuut of zeven
duurt. „De rest van de dag zit
je maar een beetje te kijken
en te praten. Om vier uur
's middags is het meestal af
gelopen. Met alle deelne
mers rijd je dan de parade en
reikt de jury de prijzen uit."
Op de vraag of ze nooit eens
bang is, zegt ze spontaan:
„Een keer heeft Eros mij er
afgegooid. Plotseling lag ik
tussen zijn benen. Dan
schrik je toch wel: Ik heb
hem daarna dan ook goed op
zijn donder gegeven want
zoiets is levensgevaarlijk."
's Winters gaat Carla direct
uit haar werk naar de boer
derij in de polder Wijde
Wormer waar haar paard is
ondergebracht. Ze mest zijn
stal uit, borstelt hem en gaat
dan anderhalf uur met Eros
rijden. In de zomer wordt
het programma aangepast.
Zeker als het warm is gaat ze
's avonds naar haar edele
viervoeter.
Carla heeft een vriend die
helaas haar hobby niet deelt.
„Hij doet het met een hen
geltje wat rustiger aan langs
de waterkant. Als ik een
wedstrijd heb, gaat hij in de
buurt vissen. Aan het einde
van de dag komt hij me op-
reikt de jury de prijzen uit".
Iedereen denkt dat paardrij
den alleen is weggelegd voor
rijkelui. Carla denkt daar
heel anders over. „Iedereen
kan het gaan doen. Natuur
lijk kost het wel wat meer
dan volleybal of zo, maar dat
moet je ervoor over heb
ben."
Vooral bij paardrijden ma
ken de kleren de man. In dit
geval natuurlijk de vrouw.
„Ik ben prima tevreden over
onze kleding: beige rijbroek,
zwart jasje en zwarte „cap".
De paarden hebben bij ons
een oranje frontriem en een
oranje shabrak (dek onder
het zadel). Ik vind dat een
uitstekende kleurencombi
natie."
„Hoe lang ik nog zal blijven
rijden?" Carla kijkt wat dro
merig voor zich uit. „Nou
ja", zegt ze dan zacht: „als ik
over een poosje ga trouwen
en een paar kindertjes krijg,
zal het wel moeilijker wor
den."
werd hem een baan als be
drijfsleider in Amsterdam
aangeboden. Het was de kof
fie- en theezaak Schouten
aan de Amstelveenseweg
200, waar een AH-filiaal van
werd gemaakt.
„Ik weet het nog precies, in
november '45 zouden mijn
verloofde en ik ons presente
ren aan de oude meneer Al-
bert Heijn, maar precies op
die dag overleed hij. We
hebben ons die dag tóen
voorgesteld aan de heer Ter
Wee", aldus de heer Bult
huis.
Trouwen
Het pand aan de Amstelveen
seweg werd bekeken. „Van
uit Zaandam werd toen ge
suggereerd er meteen maar
te beginnen. Toen reageerde
ik met: .Ja, maar ik ben nog
niet getrouwd". Die zaak
hebben ze toen toch maar
eerst verbouwd. Op 4 de
cember '45 zijn we ge
trouwd en in januari '46 ging
het filiaal open.
Zeven jaar werkte hij aan de
Amstelveenseweg en werd
vervolgens bedrijfsleider van
het filiaal Scheldestraai 11
Bulthuis „Toen kwam Kam
pen en hier zijn we niet
meer weggegaan. Na de pen
sionering zijn we hier blij
ven wonen. We zitten prach
tig in deze nieuwbouwwijk.
Menselijke kant
„Ik ben nooit zo'n verkoper
geweest, maar mij heeft al
tijd meer de menselijke kant
van het werk getrokken. Dus
goede contacten onderhou
den met het personeel (in
clusief part-timers hadden
we een zaak van zo'n vijftien
man), met de klanten en met
de leveranciers. Die mense
lijke contacten vond ik het
fijnst."
Uitdragen
Voordat hij gaat zeggen hoe
druk-ie 't momenteel heeft,
nog deze opvatting van hem:
„Als je voor een bedrijf
werkt, moet je die naam
goed uitdragen. Daarnaast
moet je in je vrije tijd je
werk kunnen relativeren.
Dan blijf je 't goed uithou
den. Daarom heb ik naast
m'n werk bij Albert Heijn
altijd andere dingen gedaan:
muziek luisteren en ik heb
praktisch m'n hele leven
kerkwerk binnen de Gere
formeerde Kerken in Neder
land verricht.
Cursussen
„Bij Albert Heijn heb ik altijd
alle cursussen gevolgd, die
ons werden aangeboden.
Daar heb ik heel veel van
geleerd. Met wat ik op Albert
Heijn-cursussen heb opge
stoken. doe ik volop mijn
voordeel. Ik ben daar Albert
Heijn dan ook zeer erkente
lijk voor. Trouwens, het rei
len en zeilen van het con
cern spreekt mijn vrouw en
mij nog altijd sterk aan. Als
we lezen dat Albert Heijn
weer goede resultaten heeft
geboekt, zijn we daar blij
om. Het is fijn, te lezen dat
een goede onderneming het
goed blijft doen", besluit de
heer Bulthuis.
