iip2KliIilf IsCIlKlMttl' Éiiiiiaui
*3* i
pagina 16
Flitsen
Andere functie
Dierentuin
Ook man bij AH
Betere zit
pen schuiven nu van rechts naar
links voorbij, over het lopende
bandje, dus optillen hoeft niet
meer en de elektronische appara
tuur doet de rest, via de streepjes
code. Het resultaat is een zeer
uitvoerige kassabon waar de klant
precies op kan vinden hoeveel
voor iets is betaald.
Voor de in Nunspeet wonende
bedrijfsleider Van Rennes (46) is
het eens te meer de bevestiging
dat Albert Heijn inderdaad het
progressieve bedrijf is dat hem
voor ogen stond toen in 1964 zijn
sollicitatiebrief de deur uit ging.
Hij zat toen bij de marechaussee
en schreef op een advertentie
waarin Albert Heijn een be
drijfsleider vroeg. „Nou, dat kon
niet", zeiden ze tegen me, „bij ons
moet iedereen van onderop begin
nen. Dat wilde ik graag. Albert
Heijn leek me een goed, progres
sief bedrijf. Ik ben tussen de fles
sen begonnen, bij de emballage,
en heb daarna allerlei cursussen
gevolgd." Of het later niet tegen
viel? „Nee hoor, het is een uitsté
kend bedrijf, zonder meer."
Via Utrecht-Kanaleneiland en
Baarn, waar hij afdelingschef werd,
kwam de heer Van Rennes in
achtereenvolgens IJmuiden. Hil
versum (Kamerlingh-Onnesweg)
en Huizen terecht. Sinds vijf jaar
staat hij aan het roer in Harder
wijk, filiaal 1211, dat onder zijn
leiding tot tweemaal toe een re
modeling onderging. „Een keer
non-food erin en een keer weer d'r
uit", licht hij toe. Ja, je moet toch
steeds blijven proberen. Soms
doet iets het een jaar goed en het
jaar daarop is het niks meer." Het
waarom valt niet steeds te achter
halen, ofschoon de heer Van Ren
nes praktisch nooit op kantoor,
maar bijna altijd in de winkel te
vinden is.
Terwille van de onderlinge band
heeft filiaal 1211 een „los-vaste"
personeelsvereniging, die bowl
ingavonden, boswandelingen,
oriëntatieritten e.d. organiseert.
„Zestig procent doet eraan mee",
schat de heer Van Rennes, groot
liefhebber van de natuur, maar
ook een handig klusser die nog
onlangs een volière heeft ge
bouwd.
Bowlen blijkt trouwens een favo
riete bezigheid bij onze collega's
in Harderwijk. Eerste verkoper
Charles van der Mooren (24) uit
Ermelo, die AGF en de overige
versgroepen het leukst vindt om
te doen. speelde ooit volleybal en
basketbal niet zo vreemd voor
iemand van zijn lengte maar is
tegenwoordig verwoed wedstrijd-
bowler. En Johanna uit de Bosch
(26) al sinds de opening van het
filiaal acht jaar geleden tot de
vaste staf behorend, eerst in de
slagerij, nu op de afdeling drogis
terij/tijdschriften, geeft ook al
bowlen als hobby op. In tegenstel
ling tot Dedie de Paauw, caissière
II, die graag aerobic dancing beoe
fent maar ook hammondorgel
speelt.
Charles van der Mooren
Andrea van der Horst
Afgekeurd om dat nare woord te
gebruiken, is indertijd ook Teun
Hop (46), sinds 1967 bij Albert
Heijn, slager in hart en nieren,
steevast in zijn tuin aan het werk
of met de camper op avontuur,
maar door reuma gekweld. Dus
weg uit de slagerij, waar het nooit
warmer dan tien graden mag zijn,
en niet langer in staat zijn functie
van sectorchef in Putten naar be
horen te vervullen. „Maar in zo'n
groot bedrijf als Albert Heijn heb
je dan weer het voordeel", zegt hij
blij, „dat ze een andere functie
voor je kunnen zoeken." Teun, die
autopuzzelritten (jaja, met de
camper!als favoriete hobby heeft
en bij wie je thuis géén televi
sietoestel vindt, denkt zelfs al
hardop aan afbouwen. Met beide
handen zal hij straks, wanneer het
kroost de deur uit is, de mogelijk
heid van arbeidstijdverkorting
aangrijpen. Onder het motto, dat
een mens werkt om te kunnen le
ven en niet leeft om te kunnen
werken.
Een niet-alledaagse verschijning in
filiaal 1211 is trouwens ook Gerrit
Getnt Lamers
Lamers (27) uit Apeldoorn, die als
vijftienjarige HAVO-scholier al wat
ging bijverdienen in de slagerij
van Albert Heijn en daar zo'n ple
zier had, dat het maar weinig had
gescheeld of hij had er gratis wil
len werken. Ofschoon hij slaagde
voor zijn eindexamen en heus wel
„iets beters" kon gaan doen
volgens zijn ouders - vond de
motorliefhebber het slagersvak zo
interessant dat hij gretig inging op
het verzoek definitief in de slagerij
van Albert Heijn te komen
werken. In Harderwijk, dat hij pro
vocerend „een gehucht" noemt
tegen zijn collega's, is hij nu chef.
En één van de beste adviseurs
achter de toonbank.
Johanna uit de Bosch, die vier jaar
in diezelfde slagerij heeft gewerkt,
zou daarentegen voor geen prijs
uit Harderwijk weg willen, ook al
werkt haar man bij Albert Heijn in
Lelystad. Ze heeft het reusachtig
naar haar zin aan de Selhorstlaan,
die als het ware wordt gedomi
neerd door de blauwe supermart,
maar is reuze blij dat ze niet achter
de kassa hoeft te zitten. Ze moet af
en toe eens kunnen weglopen.
Wat in feite ook geldt voor de
ondernemende Charles van der
Mooren, die als tiener bij AH Er
melo binnenfietste, omdat hij wil
de werken.
Later ging hij bij een ander bedrijf
werken als vertegenwoordiger.
Toen die baan hem niet bracht wat
hij zich had voorgesteld, greep hij
prompt zijn kans toen er bij Albert
Heijn in Putten een baan vrij
kwam. Nu werkt hij alweer lange
tijd bij AH in Harderwijk.
Johanna uit de BoscJd
Vlakbij het oude centrum van
Harderwijk, dat zich een kwart
eeuw moest behelpen met een
bescheiden ZB, staat sinds acht
jaar een hypermoderne super-
mart van Albert Heijn. Totale
oppervlakte 1.120 m2, topbe-
zetting 96 medewerkers, inclu
sief de part-timen. Er wonen
dertigduizend mensen in het
i verzorgingsgebied.
Stel het doorsnee gezin op drie
personen en u trekt mét ons de
conclusie, dat bedrijfsleider A J.
van Rennes en zijn mensen
geen slechte verkoopresultaten
boeken Vier a vijf kassa's
draaien constant, zeker in de
zomer warmee,r een heel toeris
tenlegioen Harderivijk en om
geving bevolkt. Bij topdrukte
zijn alle zeven kassa's in touw
Het is dan net Radio Schevenin-
gen: sinds een jaar werkt filiaal
1211 bij wijze van proef met het
nieuwste IBM-systeem, het zoge
naamde P.O.S., dat voortdurend
tuut-tuut-tuut-signalen uitzendt
wanneer de caissière de vingers
over het toetsenbord Iaat vliegen.
Niet hinderlijk, dat tuut-tuut-tuut?
Dedie de Paauw, één van de
dienstdoende dames, grinnikt ver
rast. „Eerlijk gezegd hóór ik het
niet eens meer", zegt de negen
tienjarige die vlak achter de zaak
woont.
Dedie de Paauw
Zij en haar collega's moesten na
tuurlijk wel even wennen aan het
nieuwe systeem vooral aan de
opstelling: uitzicht op eikaars rug,
daarentegen nu van aangezicht tot
aangezicht met de klant maar op
het ogenblik zouden ze niet eens
meer terug willen. De boodschap-
Bedrijfsleider AJ van Rennes
Dedie is destijds als vakantiewerk
ster bij de heer Van Rennes begon
nen, kwam later bij een andere
supermarkt terecht, maar was dol
gelukkig toen haar vroegere be
drijfsleider informeerde of ze geen
trek had om terug te komen. De
sfeer bij Albert Heijn bevalt haar
veel beter, al zou ze desondanks
onmiddellijk vertrekken wanneer
haar een baan in een dierentuin
werd aangeboden.
Andrea van der Horst (18), die
ook een tijdje aan de kassa heeft
gezeten maar nu Delicatessen (fij
ne vleeswaren etc.doet, is bij de
majorettes. Eigenlijk ligt haar hart
„Bijna alles in de winkel"
bij de verpleging, maar daar is ze
vanwege haar rug voor afgekeurd.
Andrea moest zittend werk doen.
In het half jaartje dat ze nu vol
enthousiasme in het vlees zit (of
staat) heeft ze echter nog nergens
last van gehad.
Ze betreurt het dat niet alle klan
ten in haar „winkel" verschijnen.
Bij de kassa was dat natuurlijk
anders. En niet iedereen bleek
begrip voor haar overplaatsing te
hebben. „Deed je het niet goed
aan de kassa?" is haar al gevraagd.
„Maar dan vertel ik ze, dat het juist
een promotie voor me is", voegt
de goedlachse Harderwijkse daar
snel aan toe.
