„Als ik het mocht overdoen ging
ik er nog eens 42 jaar tegenaan"
i zin in
au
uie uil
C. Swartsenburg:
6PCLLCTJC
KURRTCTTC?
[Ïtf®l0?
IK H£B GKGF
u/tife/DC CS
Flitsen
pagina 9
Heintje Rozijntje
„Vorig jaar oktober be
reikte ik, zoals dat zo
mooi heet, de pen
sioengerechtigde leef
tijd. Voor mij viel ech
ter medio '76 het doek.
Wegens gezondheids
redenen moest ik er
mee ophouden. Dat
was een hele klap. Ik
leefde voor m'n werk
en als je van het ene
moment op het andere
als algemeen be
drijfsleider Miro onge
wild moet stoppen dan
storten de muren als
het ware in. Je leven
verandert totaal en dat
eist heel wat aanpas
sing, ook van de
vrouw." Aan het woord
is de heer C. Swartsen
burg die binnen Ahold
voor velen zeker geen
onbekende is. Redactie
Flitsen sprak met hem
in zijn woning in Ven
huizen, een dorpje tus
sen Enkhuizen en
Hoorn.
De heer Swartsenburg was
nog maar 14 jaar toen hij de
werkkiel aantrok. „Dat ging
zo in die tijd. Je kwam van
school en je moest direct
aan de slag. Ik werkte eerst
op een fabriek en dat zag ik
toch niet zo zitten. Mijn
broer was in die tijd filiaal
houder bij één van de krui
denierswinkels van Van
Amerongen in Amsterdam
(later door Albert Heijn
overgenomen, red.). Via
hem kreeg ik een baantje als
de fietsjongen bij de slager.
Je maakte toen als opgescho
ten knaap voor maar zes piek
in de week, werkdagen van
gemiddeld z'n tien uur."
Geit op de kool
laten passen
In september van het jaar
1937 werd de heer Swart
senburg filiaalchef in een
Van Amerongen-vestiging in
de Hugo de Grootstraat in
Amsterdam. „Ik had toen al
verkering met mijn vrouw
die in een melkzaak in de
buurt werkte. Zij werd mijn
eerste „ondergeschikte."
Van de kant van de toenmali
ge bedrijfsleiding werden
daar natuurlijk de nodige
grappen over gemaakt. Op
merkingen als: „Dat is nou
duidelijk de geit op de kool
laten passen" waren niet van
de lucht." Ondanks al die op
merkingen behaalde de heer
Swartsenburg goede omzet-
resultaten. „Daaruit blijkt
duidelijk", zo grapt hij, „dat
ik niet al mijn aandacht aan
de kool verspilde." Trots
haalt hij een oud beduimeld
boekje tevoorschijn dat zijn
kasboek blijkt te zijn. Er
staan bedragen op die nu
een lachertje zouden zijn,
maar die in die tijd een rian
te omzet betekenden.
Bos en Lommer
In augustus 1940 ging de
heer Swartsenburg als filiaal
houder naar een bedienings
zaak aan de Bos en Lommer
weg in Amsterdam. In dat
jaar is hij ook getrouwd. „Ik
heb er zestien jaar gezeten.
Dat was een machtige tijd.
We zaten in een nieuw
bouwwijk met allemaal jon
ge gezinnen. Daar heb ik de
overname van Van Ameron
gen door Albert Heijn mee
gemaakt. Dat gebeurde in
1951. Ik was een echte Van
Amerongen-man en ik voel
de me dan ook als slaaf ver
kocht. Dat veel Simon-mede-
werkers vorig jaar datzelfde
gevoel hebben gehad kan ik
me levendig voorstellen. Ik
moet echter toegeven dat ik
na een poosje er heel anders
over ging denken. Dat we
zijn overgenomen had in
mijn ogen al tien jaar eerder
moeten gebeuren."
Vijf maal ja, vijf
maal nee
„Mijn volgende filiaal, ook in
Amsterdam gelegen, was een
zelfbedieningswinkel die
een regelrechte flop werd. Ik
was zo gedesillusioneerd dat
ik in 1959 ontslag wilde ne
men. Oude meneer Gerrit
wist me om te praten. Ik kon
toen een baan krijgen bij een
van de eerste supermarts in
Rotterdam. Als je aan een
echte Amsterdammer vraagt
om naar Rotterdam te ver
huizen, is dat eigenlijk een
„onbeschoft" verzoek. Ik
heb vijf maal „ja" en zeker
ook vijf keer „nee" gezegd.
Uiteindelijk ben ik toch ge
gaan. Achteraf kan ik zeggen
dat dit filiaal aan de Binnen
weg - de enige AH met een
magazijn met parketvloer -
één van m'n fijnste filialen is
geweest."
Gelukstelegram en
champagne
Altijd heb ik keihard ge
werkt. Daar heb ik een groot
deel van mijn succes aan te
danken gehad. Aan de ande
re kant heb ik ook behoorlijk
wat geluk gehad. Er werd
wel gezegd dat als Swartsen
burg iets onder handen nam
het wel goed moest gaan.
Dat is maar ten dele waar.
Vaak was m'n bedje al ge
spreid en moest ik „alleen
even" een filiaal rendabel
maken. In Amstelveen, waar
ik van '63 tot '67 zat, reali
seerde ik in de kerstweek
voor het eerst een omzet die
boven de twee ton kwam.
Dat leverde van de kant van
de directie een gelukstele
gram en champagne op."
Geen kunst
Het volgende filiaal van de
heer Swartsenburg lag in
Amsterdam Buitenveldert.
„Dat was een nieuwe wijk
met behoorlijk veel kapitaal
krachtigen. Er was dus geen
kunst aan om binnen een
half jaar een uitstekende om
zet uit de grond te stampen."
„Ik was daar na een half jaar
dan ook weer verdwenen en
werd een paar jaar rayonlei
der bij AH."
Naar Miro
Op 28 maart 1972 maakte de
heer Swartsenburg de over
stap naar Miro. „Men had mij
gevraagd of ik bedrijfsleider
wilde worden van het derde
Miro-filiaal dat in Leeuwar
den werd gevestigd. In het
begin had ik daar niet z'n
trek in want als Hollander
tussen al die stugge Friezen,
maar wie verzonnen heeft
dat Friezen stug zijn weet ik
niet. Ik heb het tegendeel
meegemaakt. Toen ik in *73,
na een jaar in een hotel te
hebben gewoond, afscheid
nam van „de ploeg" zei één
van m'n medewerkers: „Een
Friese bemanning met een
Hollandse kapitein is een uit
stekende combinatie."
Te vroeg geboren
Van '73 tot '76 was de heer
Swartsenburg bedrijfsleider
van Miro Purmerend. „Toen
kwam plotseling de dag dat
m'n wereld instortte. Van
het ene moment op het an
dere moment moest ik het
arbeidsproces verlaten. Die
klap was voor mij groter dan
m'n ziekte. Op een gegeven
moment dacht ik zelfs: nu ik
ermee moet ophouden is het
met Ahold zo gebeurd. Het
tegendeel blijkt. Het is nog
nooit zo goed gegaan met
het concern. Eigenlijk ben ik
veel te vroeg geboren. Die
expansie naar de Verenigde
Staten had ik graag in de
praktijk meegemaakt. Dat
bedrijven als BI-LO en Giant
Food Stores nu onder de
Ahold-vlag varen vind ik een
geweldige zaak. Het zou me
heel wat waard zijn om eens
een bezoek te brengen aan
die superstores."
Mevrouw Swartsenburg
merkt op: „Ik ga liever nog
een keer naar Indonesië." Ze
vertelt dat, toen ze veertig
jaar waren getrouwd, ze
door de kinderen een reis
aangeboden hebben gekre
gen naar deze voormalige
Nederlandse kolonie. Swart
senburg: „Natuurlijk. Dat
was een fantastische reis
maar als ik nog eens een reis
krijg aangeboden wil ik naar
de VS om naar „onze" bui
tenlandse vestigingen te
gaan kijken." In Cor Swart
senburg brandt nog steeds
een heilig Aholdvuur. „De
tijden zijn veranderd. Vroe
ger moest je carrière maken
vanuit de parktijk. Nu moet
je eerst hard studeren en is
je kennis gebaseerd op een
groot stuk theorie. Toch zou
ik, als ik de kans kreeg, er
nog eens 42 jaar tegenaan
gaan."
„Of ik ook kritiek heb? Er
is geen bedrijf waarop ik
door de jaren heen zo
hard heb gescholden.
Ook is er geen bedrijf dat
ik meer liefheb als Ahold.
Als nu iemand (nog) kri
tiek heeft op Albert Heijn
of Miro dan kan ik een
zeer „giftig baasje" wor
den", besluit Cor Swart
senburg.
IN CZEd-HölLCAiAKtA
TASTE TOO
AN ALBERT
HEIJN
KOFFIE
IT IS
VERY
GOOD
Dat Albert Heijns koffie goed
is, zijn we van overtuigd,
maar dat ze „very good" is
en dan nog wel vanuit Oost-
Europa, doet ons toch
deugd Hartelijk dank aan
de onbekende inzender die
zo attent was om deze foto
te sturen
